2012-10-25 21:19:31
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Οι καλοί λογαριασμοί που κάνουν τους καλούς φίλους λένε ότι για να κυβερνούν τρία κόμματα μαζί υπάρχει μία απαραίτητη προϋπόθεση: να μη θεωρεί κανείς ότι κυβερνά μόνος του.
Με άλλα λόγια, να σέβεται ο καθένας τις αξίες, τις ευαισθησίες, τις προτεραιότητες, ακόμη και τις σκοπιμότητες του άλλου, έστω και αν δεν τις κατανοεί ή δεν τις συμμερίζεται.
Ως εκ τούτου, η κυβερνητική κρίση για τα εργασιακά είναι ένα τυπικό παράδειγμα κακών λογαριασμών.
Η κυβέρνηση γενικότερα και ενδεχομένως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αγνόησαν ή υποτίμησαν τις αξίες, τις πεποιθήσεις και (ακόμη χειρότερο) τα όρια των δύο μικρότερων κυβερνητικών εταίρων - κυρίως της ΔΗΜΑΡ.
Συμπεριφέρθηκαν λες και οι ενστάσεις τους αποτελούν «τεχνικές λεπτομέρειες» (που έλεγε ο υπουργός Οικονομικών) ή «διαδικαστικά» (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του ίδιου του Πρωθυπουργού μετά τη Σύνοδο Κορυφής).
Αποδέχτηκαν έτσι μια αιφνιδιαστική συζήτηση με την τρόικα για τα εργασιακά, στην οποία οι κυβερνητικοί εταίροι αδυνατούσαν εκ των πραγμάτων να τους ακολουθήσουν.
Ελεγαν «κάπου θα τα βρούμε» και μιλούσαν για κάποιον «συμβιβασμό», ενώ τουλάχιστον η ΔΗΜΑΡ είχε εξαρχής αποσαφηνίσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν ψάχνει να βρει τίποτα.
Συμπεριφέρθηκαν λες και αντίπαλοι της κυβέρνησης είναι ο Κουβέλης ή ο Βενιζέλος και όχι η τρόικα - στην οποία αναγνωρίστηκε (άκουσον, άκουσον!) ότι δέχτηκε «πολλές, πάρα πολλές αλλαγές».
Περίπου, δηλαδή, ότι μας κάνει και χάρη.
Ετσι οδηγηθήκαμε με μαθηματική ακρίβεια σε μια εξέλιξη που μπορεί να αποδειχθεί άκρως επικίνδυνη για την πολιτική σταθερότητα και τη χώρα.
Η οποία προέκυψε από μια εντελώς άστοχη επιλογή. Και από την απόλυτη παραγνώριση των πραγματικών πολιτικών δεδομένων.
Διότι θα έπρεπε στο κυβερνητικό επιτελείο να αντιληφθούν εγκαίρως ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η τρόικα. Οχι ο Κουβέλης.
Και αυτό, πολύ φοβούμαι, δεν το έχουν αντιληφθεί όλοι και επαρκώς. Ή τουλάχιστον δεν το δείχνουν.
Αλλά ακριβώς επειδή η κυβέρνηση ξεκίνησε από μια εντελώς λανθασμένη ανάγνωση της κατάστασης κλυδωνίζεται τώρα σοβαρά: τη λάθος στιγμή και για τον λάθος λόγο επέλεξε να μπλεχτεί στον λάθος καβγά.
Δεν ξέρω αν θα κατορθώσουν τελικά να ξαναπάρουν το πράγμα από την αρχή και να βάλουν τα εργασιακά στην άκρη. Μακάρι! Μακάρι, όμως, και το πάθημα να γίνει μάθημα για τη συνέχεια.
Τα υπόλοιπα είναι ηρωικά, λεβέντικα, αλλά μάλλον περιττά.
Κανένας δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα ερήμην των Ελλήνων. Αρα κανένας δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα μόνος του.
Ακόμη και ο Παπανδρέου που την έχει σώσει πεντέξι φορές δίνει τώρα διαλέξεις στη Βοστώνη!..
πηγη:tanea.gr
Οι καλοί λογαριασμοί που κάνουν τους καλούς φίλους λένε ότι για να κυβερνούν τρία κόμματα μαζί υπάρχει μία απαραίτητη προϋπόθεση: να μη θεωρεί κανείς ότι κυβερνά μόνος του.
Με άλλα λόγια, να σέβεται ο καθένας τις αξίες, τις ευαισθησίες, τις προτεραιότητες, ακόμη και τις σκοπιμότητες του άλλου, έστω και αν δεν τις κατανοεί ή δεν τις συμμερίζεται.
Ως εκ τούτου, η κυβερνητική κρίση για τα εργασιακά είναι ένα τυπικό παράδειγμα κακών λογαριασμών.
Η κυβέρνηση γενικότερα και ενδεχομένως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αγνόησαν ή υποτίμησαν τις αξίες, τις πεποιθήσεις και (ακόμη χειρότερο) τα όρια των δύο μικρότερων κυβερνητικών εταίρων - κυρίως της ΔΗΜΑΡ.
Συμπεριφέρθηκαν λες και οι ενστάσεις τους αποτελούν «τεχνικές λεπτομέρειες» (που έλεγε ο υπουργός Οικονομικών) ή «διαδικαστικά» (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του ίδιου του Πρωθυπουργού μετά τη Σύνοδο Κορυφής).
Αποδέχτηκαν έτσι μια αιφνιδιαστική συζήτηση με την τρόικα για τα εργασιακά, στην οποία οι κυβερνητικοί εταίροι αδυνατούσαν εκ των πραγμάτων να τους ακολουθήσουν.
Ελεγαν «κάπου θα τα βρούμε» και μιλούσαν για κάποιον «συμβιβασμό», ενώ τουλάχιστον η ΔΗΜΑΡ είχε εξαρχής αποσαφηνίσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν ψάχνει να βρει τίποτα.
Συμπεριφέρθηκαν λες και αντίπαλοι της κυβέρνησης είναι ο Κουβέλης ή ο Βενιζέλος και όχι η τρόικα - στην οποία αναγνωρίστηκε (άκουσον, άκουσον!) ότι δέχτηκε «πολλές, πάρα πολλές αλλαγές».
Περίπου, δηλαδή, ότι μας κάνει και χάρη.
Ετσι οδηγηθήκαμε με μαθηματική ακρίβεια σε μια εξέλιξη που μπορεί να αποδειχθεί άκρως επικίνδυνη για την πολιτική σταθερότητα και τη χώρα.
Η οποία προέκυψε από μια εντελώς άστοχη επιλογή. Και από την απόλυτη παραγνώριση των πραγματικών πολιτικών δεδομένων.
Διότι θα έπρεπε στο κυβερνητικό επιτελείο να αντιληφθούν εγκαίρως ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η τρόικα. Οχι ο Κουβέλης.
Και αυτό, πολύ φοβούμαι, δεν το έχουν αντιληφθεί όλοι και επαρκώς. Ή τουλάχιστον δεν το δείχνουν.
Αλλά ακριβώς επειδή η κυβέρνηση ξεκίνησε από μια εντελώς λανθασμένη ανάγνωση της κατάστασης κλυδωνίζεται τώρα σοβαρά: τη λάθος στιγμή και για τον λάθος λόγο επέλεξε να μπλεχτεί στον λάθος καβγά.
Δεν ξέρω αν θα κατορθώσουν τελικά να ξαναπάρουν το πράγμα από την αρχή και να βάλουν τα εργασιακά στην άκρη. Μακάρι! Μακάρι, όμως, και το πάθημα να γίνει μάθημα για τη συνέχεια.
Τα υπόλοιπα είναι ηρωικά, λεβέντικα, αλλά μάλλον περιττά.
Κανένας δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα ερήμην των Ελλήνων. Αρα κανένας δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα μόνος του.
Ακόμη και ο Παπανδρέου που την έχει σώσει πεντέξι φορές δίνει τώρα διαλέξεις στη Βοστώνη!..
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έπαρση σημαιών στη Θεσσαλονίκη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ιστορία της σημαίας και οι ήρωες του ‘40
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
