2012-10-26 10:30:14
Γεια Σας,
Καιρό έχουμε να τα πούμε. Πως πάμε;
Παλιά απαντούσαμε σε αυτή την ερώτηση με ένα, «Καλά…» και συνεχίζαμε να ενημερώνουμε τον ενδιαφερόμενο, «Αγόρασα αυτοκίνητο, βρήκα σπίτι , πήγαμε εκδρομή…» κλπ.
Όταν άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα, απαντούσαμε σε αυτή τη ερώτηση, «Εεε. ας τα πούμε καλά….».
Εδώ και μερικούς μήνες απαντάμε σε όσους μας κάνουν αυτήν την ερώτηση με ένα στωικό; «Εεε… Όπως όλοι …ξέρεις». Με τη μόνη διάφορα πως τώρα αρκετοί από αυτούς που μας έλεγαν μια καλημέρα και ρωτούσαν, δεν βρίσκονται κοντά μας επειδή έχουν φύγει για να βρουν τη τύχη τους είτε σε άλλη πόλη, είτε σε άλλη χώρα. «Πως πας, πως πάμε, τι λες, τι ακούς, τι βλέπεις, τι σκέπτεσαι …πως είσαι;;; » Ψάχνουμε ποιος έχει μείνει πίσω, για να δούμε αν όντος υπάρχουμε και εμείς. Και πως υπάρχουμε; Είναι όντος, «εεε. Σαν όλοι… ξέρεις»;
Σαν όλοι, μας έχει ξινίσει αυτό το άγριο ξύπνημα σε αυτή την πραγματικότητα. Σαν όλοι, τυραννιόμαστε για το τι πρέπει να αναθεωρήσουμε, τι πρέπει να σκεπτόμαστε, τι πρέπει να λέμε, τι πρέπει να ξέρουμε, τι πρέπει να κάνουμε όταν ταυτόχρονα πρέπει να επιβιώσουμε και να κρατηθούμε.
Και ξανά ρωτάμαι: Πως πάμε; «Όπως όλοι…»
Θεωρητικολογίες, συνομωσίες, και η συντήρηση του καταστημένου με την αληθοφανή και τυχοδιωκτική εξουσία για να κρατά ισορροπίες για τα μικροσυμφέροντα και τόσα αλλά, είναι μια ατέλειωτη λίστα Χάους. Οποίος επιχειρεί να καταλάβει, ή έχει χαθεί ή έχει σιχαθει. Δεν μας πείθουν πια. Δε μασάμε. Δεν τσιμπάμε. Ξενερώσαμε με τα άπιαστα όνειρα, τις ξενέρωτες ιδεολογίες, τα χαζά οράματα, το λαϊκισμό τους, τα δήθεν προγράμματα και τις ρηχές προσδοκίες. Και ο καθένας μας αναθεωρεί τις σκέψεις του ανάλογα με το πόσο άδειο είναι το πορτοφόλι του. Τα φάγαμε όλοι μαζί, μας τα έκλεψαν, μας τα άρπαξαν, τι πληρώνουμε και τι δίνουμε, πρέπει να βρω δουλεία για να τα αρπάξουν πάλιν;
Βλέπουμε παραδείγματα υποκρισίας σαν αυτό το παράδειγμα που ακολουθεί: Θα πληρώσουμε φόρο ή χαράτσι για την επιδότηση του πετρελαίου σε οικογένειες με μεγάλη ανάγκη, γιατί το πετρέλαιο θέρμανσης έχει ακριβύνει. Η πολύ υψηλή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης ορίζεται από το κλειστό επάγγελμα των διυλιστηρίων. Το κατέχουν δυο ολιγαρχίες /οικογενειοκρατίες. Το κατεστημένο (δεξιά - αριστερά) δεν «μπορεί» (γιατί χρηματοδοτούν όλα τα κόμματα και τα κινήματα) να ανοίξει το κλειστό επάγγελμα του πετρελαίου, οπότε δημιουργούν αλλά θέματα ώστε να επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας στα κλειστά επαγγέλματα των ταξιτζήδων και των φαρμακοποιών. Αντί το κατεστημένο (όλα τα κόμματα και τα κινήματα) να σπάσει το καρτέλ για να χαμηλώσουν τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης ώστε να υπάρχουν προσιτές τιμές σε όλους μας, στην ουσία ο πολίτης επιδοτεί όχι τις δυστυχισμένες οικογένειες, αλλά συντηρεί την υψηλή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, οπότε το επιπλέον κέρδος πάει στις τσέπες των ολιγαρχιών.
Γιατί δεν ρωτούσαμε που πάνε τα λεφτά μας, παρά αφήναμε τον έναν και το άλλον να μας τα αρπάζουν; Γιατί καθόμαστε τόσα χρόνια να διασκεδάζουμε με το θέατρο της θεωρητικολογίας, λαϊκισμούς, και ιδεολογίες; Γιατί ψάχναμε πρωταγωνιστές « ηγέτες»("σωτήρηδες" και "τσεχαβαριδες", "ο μεγαλος", κλπ.) αντί για σωστούς αντιπροσώπους; Γιατί αφήσαμε να είναι το κράτος απέναντι από τον πολίτη, αντί να τον υπηρετεί; Γιατί δεν εξετάσαμε αν έχουμε σωστό δημοκρατικό πολίτευμα; Γιατί αφήσαμε τους επίορκους του δημοσίου να έχουν τον τελευταίο λόγο; Γιατί να τραβάμε ζόρι πως είμαστε Έλληνες (τι είναι ο Έλληνας και τι δεν είναι) και πρέπει να σταματάμε να είμαστε Έλληνες έτσι και αλλιώς;
Το σύστημα εξουσίας αλληλοεξαρτώμενο και αλληλοεκβιαζόμενο, δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό διότι αλληλοεξουδετερώνεται. (όχι δικά μας λόγια, αλλά ευχαριστούμε το blogger σε σχόλια… χάσαμε το όνομα του). Το σύστημα είναι ικανοποιημένο να αφήσει τα γεγονότα να ξεδιπλώνονται και να ενεργεί μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο και μόνο για να συνεχίζει να παίζει το δικό του παιχνίδι. Η τακτική τους είναι να αρνούνται, να ελαχιστοποιούν και να αγνοούν τα ουσιώδη θέματα.
Όμως, όλοι μας γνωρίζουμε πως τα ψέματα είναι αποτελεσματικά για να φροντίσουν μόνο το παρόν, αλλά ποτέ δεν φροντίζουν για το μέλλον. Έτσι, μάθαμε όλοι να λειτουργούμε μέσα σε μια σούπα αληθοφάνειας από συσσωρευμένα ψέματα και φανφάρες …και εμείς στον πάτο.
Και ξανά και ξανά ρωτάμαι, «Πως πάμε;»Στο τέλος της ημέρας, όλοι αναζητούμαι για μια ομοψυχία που δεν υπάρχει στην κοινωνία μας, ώστε να λύσουμε τα προβλήματά μας, γιατί κάθε πρόταση ομοψυχίας είναι συναισθηματικά θεμελιωμένη σε ένα ιστορικό, πολιτικό και οικονομικό ψέμα. Εν ονόματι της ομοψυχίας έγιναν τα Δεκεμβριανά και βγάλαμε όλοι τα μάτια μας και από τότε όλοι να εκμεταλλεύονται τους Έλληνες. Πως θα λύσουμε τα προβλήματά μας; Τι καινοτομίες χρειαζόμαστε; Ποιες είναι οι λύσεις; Ομοψυχία, αγάπη, συναίνεση, επανάσταση, ελπίδα;
« Πως πάμε… όλοι;»
Στην εποχή του ιντερνέτ, της πληροφόρησης, τις νέες αντιλήψεις και της επικοινωνίας, όπου ο κόσμος γίνεται αγνώριστος κάθε δεκαετία, χρειαζόμαστε την ομοψυχία και τις άλλες συναισθηματικές μπούρδες, τις ‘’διαχρονικές ιδεολογίες’’; Τι χρειαζόμαστε για μια αναβάθμιση του πολιτισμού και ανάπτυξη της οικονομίας μας;
Απάντηση: Συλλογική νοημοσύνη, σωστή κρίση- χαρακτήρα, θέληση, επικοινωνία, συζήτηση,δημιουργία, την ευελιξία που πάντα είχαμε και μεράκι!
geitoniamas
pestanea
Καιρό έχουμε να τα πούμε. Πως πάμε;
Παλιά απαντούσαμε σε αυτή την ερώτηση με ένα, «Καλά…» και συνεχίζαμε να ενημερώνουμε τον ενδιαφερόμενο, «Αγόρασα αυτοκίνητο, βρήκα σπίτι , πήγαμε εκδρομή…» κλπ.
Όταν άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα, απαντούσαμε σε αυτή τη ερώτηση, «Εεε. ας τα πούμε καλά….».
Εδώ και μερικούς μήνες απαντάμε σε όσους μας κάνουν αυτήν την ερώτηση με ένα στωικό; «Εεε… Όπως όλοι …ξέρεις». Με τη μόνη διάφορα πως τώρα αρκετοί από αυτούς που μας έλεγαν μια καλημέρα και ρωτούσαν, δεν βρίσκονται κοντά μας επειδή έχουν φύγει για να βρουν τη τύχη τους είτε σε άλλη πόλη, είτε σε άλλη χώρα. «Πως πας, πως πάμε, τι λες, τι ακούς, τι βλέπεις, τι σκέπτεσαι …πως είσαι;;; » Ψάχνουμε ποιος έχει μείνει πίσω, για να δούμε αν όντος υπάρχουμε και εμείς. Και πως υπάρχουμε; Είναι όντος, «εεε. Σαν όλοι… ξέρεις»;
Σαν όλοι, μας έχει ξινίσει αυτό το άγριο ξύπνημα σε αυτή την πραγματικότητα. Σαν όλοι, τυραννιόμαστε για το τι πρέπει να αναθεωρήσουμε, τι πρέπει να σκεπτόμαστε, τι πρέπει να λέμε, τι πρέπει να ξέρουμε, τι πρέπει να κάνουμε όταν ταυτόχρονα πρέπει να επιβιώσουμε και να κρατηθούμε.
Και ξανά ρωτάμαι: Πως πάμε; «Όπως όλοι…»
Θεωρητικολογίες, συνομωσίες, και η συντήρηση του καταστημένου με την αληθοφανή και τυχοδιωκτική εξουσία για να κρατά ισορροπίες για τα μικροσυμφέροντα και τόσα αλλά, είναι μια ατέλειωτη λίστα Χάους. Οποίος επιχειρεί να καταλάβει, ή έχει χαθεί ή έχει σιχαθει. Δεν μας πείθουν πια. Δε μασάμε. Δεν τσιμπάμε. Ξενερώσαμε με τα άπιαστα όνειρα, τις ξενέρωτες ιδεολογίες, τα χαζά οράματα, το λαϊκισμό τους, τα δήθεν προγράμματα και τις ρηχές προσδοκίες. Και ο καθένας μας αναθεωρεί τις σκέψεις του ανάλογα με το πόσο άδειο είναι το πορτοφόλι του. Τα φάγαμε όλοι μαζί, μας τα έκλεψαν, μας τα άρπαξαν, τι πληρώνουμε και τι δίνουμε, πρέπει να βρω δουλεία για να τα αρπάξουν πάλιν;
Βλέπουμε παραδείγματα υποκρισίας σαν αυτό το παράδειγμα που ακολουθεί: Θα πληρώσουμε φόρο ή χαράτσι για την επιδότηση του πετρελαίου σε οικογένειες με μεγάλη ανάγκη, γιατί το πετρέλαιο θέρμανσης έχει ακριβύνει. Η πολύ υψηλή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης ορίζεται από το κλειστό επάγγελμα των διυλιστηρίων. Το κατέχουν δυο ολιγαρχίες /οικογενειοκρατίες. Το κατεστημένο (δεξιά - αριστερά) δεν «μπορεί» (γιατί χρηματοδοτούν όλα τα κόμματα και τα κινήματα) να ανοίξει το κλειστό επάγγελμα του πετρελαίου, οπότε δημιουργούν αλλά θέματα ώστε να επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας στα κλειστά επαγγέλματα των ταξιτζήδων και των φαρμακοποιών. Αντί το κατεστημένο (όλα τα κόμματα και τα κινήματα) να σπάσει το καρτέλ για να χαμηλώσουν τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης ώστε να υπάρχουν προσιτές τιμές σε όλους μας, στην ουσία ο πολίτης επιδοτεί όχι τις δυστυχισμένες οικογένειες, αλλά συντηρεί την υψηλή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, οπότε το επιπλέον κέρδος πάει στις τσέπες των ολιγαρχιών.
Γιατί δεν ρωτούσαμε που πάνε τα λεφτά μας, παρά αφήναμε τον έναν και το άλλον να μας τα αρπάζουν; Γιατί καθόμαστε τόσα χρόνια να διασκεδάζουμε με το θέατρο της θεωρητικολογίας, λαϊκισμούς, και ιδεολογίες; Γιατί ψάχναμε πρωταγωνιστές « ηγέτες»("σωτήρηδες" και "τσεχαβαριδες", "ο μεγαλος", κλπ.) αντί για σωστούς αντιπροσώπους; Γιατί αφήσαμε να είναι το κράτος απέναντι από τον πολίτη, αντί να τον υπηρετεί; Γιατί δεν εξετάσαμε αν έχουμε σωστό δημοκρατικό πολίτευμα; Γιατί αφήσαμε τους επίορκους του δημοσίου να έχουν τον τελευταίο λόγο; Γιατί να τραβάμε ζόρι πως είμαστε Έλληνες (τι είναι ο Έλληνας και τι δεν είναι) και πρέπει να σταματάμε να είμαστε Έλληνες έτσι και αλλιώς;
Το σύστημα εξουσίας αλληλοεξαρτώμενο και αλληλοεκβιαζόμενο, δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό διότι αλληλοεξουδετερώνεται. (όχι δικά μας λόγια, αλλά ευχαριστούμε το blogger σε σχόλια… χάσαμε το όνομα του). Το σύστημα είναι ικανοποιημένο να αφήσει τα γεγονότα να ξεδιπλώνονται και να ενεργεί μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο και μόνο για να συνεχίζει να παίζει το δικό του παιχνίδι. Η τακτική τους είναι να αρνούνται, να ελαχιστοποιούν και να αγνοούν τα ουσιώδη θέματα.
Όμως, όλοι μας γνωρίζουμε πως τα ψέματα είναι αποτελεσματικά για να φροντίσουν μόνο το παρόν, αλλά ποτέ δεν φροντίζουν για το μέλλον. Έτσι, μάθαμε όλοι να λειτουργούμε μέσα σε μια σούπα αληθοφάνειας από συσσωρευμένα ψέματα και φανφάρες …και εμείς στον πάτο.
Και ξανά και ξανά ρωτάμαι, «Πως πάμε;»Στο τέλος της ημέρας, όλοι αναζητούμαι για μια ομοψυχία που δεν υπάρχει στην κοινωνία μας, ώστε να λύσουμε τα προβλήματά μας, γιατί κάθε πρόταση ομοψυχίας είναι συναισθηματικά θεμελιωμένη σε ένα ιστορικό, πολιτικό και οικονομικό ψέμα. Εν ονόματι της ομοψυχίας έγιναν τα Δεκεμβριανά και βγάλαμε όλοι τα μάτια μας και από τότε όλοι να εκμεταλλεύονται τους Έλληνες. Πως θα λύσουμε τα προβλήματά μας; Τι καινοτομίες χρειαζόμαστε; Ποιες είναι οι λύσεις; Ομοψυχία, αγάπη, συναίνεση, επανάσταση, ελπίδα;
« Πως πάμε… όλοι;»
Στην εποχή του ιντερνέτ, της πληροφόρησης, τις νέες αντιλήψεις και της επικοινωνίας, όπου ο κόσμος γίνεται αγνώριστος κάθε δεκαετία, χρειαζόμαστε την ομοψυχία και τις άλλες συναισθηματικές μπούρδες, τις ‘’διαχρονικές ιδεολογίες’’; Τι χρειαζόμαστε για μια αναβάθμιση του πολιτισμού και ανάπτυξη της οικονομίας μας;
Απάντηση: Συλλογική νοημοσύνη, σωστή κρίση- χαρακτήρα, θέληση, επικοινωνία, συζήτηση,δημιουργία, την ευελιξία που πάντα είχαμε και μεράκι!
geitoniamas
pestanea
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
