2012-10-26 12:57:02
Σε όλη την Ελλάδα αυτή την εποχή, υλοποιούνται προγράμματα που απευθύνονται σε ανέργους. Λόγω της ευαισθησίας της κοινωνίας για το μεγάλο θέμα της ανεργίας, λίγοι στέκονται, στο να εξετάσουν που τελικά πάνε τα χρήματα.
Είδαμε αρκετά προγράμματα, σε όλη την Ελλάδα. 'Όλα, έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Την οργάνωση, την αναλαμβάνει μια 'σύμπραξη' δημόσιων φορέων, ιδιωτικών φορέων και ΜΚΟ. Τώρα θα παρατηρήσετε ότι οι 'ιδιωτικοί φορείς' είναι συνήθως εκείνοι που έχουν σχέση ή με ΚΕΚ ή με ΜΜΕ. Οι ιδιοκτήτες των ΚΕΚ και των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες, να 'συμπράξουν' με τους δημόσιους φορείς. Θα δείτε επίσης ότι οι 'φορείς' επαναλαμβάνονται και μαζί με αυτούς τα ονόματά των εκπροσώπων τους. Το πιο πιθανό, είναι να αναγνωρίσετε τους ανθρώπους που απαρτίζουν το Διοικητικό Συμβούλιο της σύμπραξης. Κάποιος εκπρόσωπος του Δήμου π.χ. Ο τοπικός 'άρχοντας' των ΜΜΕ. Αυτός που δεκαετίες φροντίζει για την 'εκπαίδευση' του κόσμου. Κάποιος που ενδιαφέρεται για τα 'δικαιώματα' των ανθρώπων. Όλους αυτούς, έχετε πολύ μεγάλες πιθανότητες να τους βρείτε στην 'σύμπραξη'
Η 'σύμπραξη' αφού τα βρουν μεταξύ τους οι φορείς υποβάλλει αίτηση στη διαχειριστική αρχή- Υπουργείο, στα πλαίσια της προκήρυξης. Το Υπουργείο εγκρίνει, και όλα είναι έτοιμα για .. για ποιο σκοπό άραγε;
Θεωρητικά σκοπός είναι η ανάπτυξη. Φροντίζουμε να επιμορφώσουμε το ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας για να βρει δουλειά. Σχεδόν όλα τα προγράμματα προβλέπουν
Μελέτη της υπάρχουσας κατάστασης στην αγορά εργασίας. Αυτό φαίνεται ενδιαφέρον. Κάποιες σκέψεις όμως
Αν το πρόγραμμα είναι η απάντηση στα προβλήματα, τότε η μελέτη πρέπει να έχει προηγηθεί. Έχουμε αναλύσει το θέμα, έχουμε δει τις παραμέτρους, έχουμε προτείνει λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα. Αν η απάντηση στο θέμα της ανάπτυξης (γιατί για ανάπτυξη μιλούν) είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα, τότε σε δεύτερη φάση υλοποιούμε το πρόγραμμα. Μετά την μελέτη σκοπιμότητας. Όχι συγχρόνως. Γιατί η μελέτη, μπορεί να καταλήξει σε άλλα συμπεράσματα. Τα γράφουμε αυτά, γιατί τα προγράμματα που διαβάσαμε, έθεταν ως σκοπό την ανάπτυξη. Αν έθεταν την ανακούφιση των ανέργων, θα ήταν άλλο θέμα και θα το καταλαβαίναμε.
Γιατί όμως τα προγράμματα των ανέργων δεν μιλάνε για αυτό που όλοι γνωρίζουν, δηλαδή για την ανακούφιση από το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας; Αυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι. Θα διακινδυνεύαμε όμως μια απάντηση λέγοντας πως δεν το κάνουν γιατί θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο έτσι να περάσουν το .. πρόγραμμα και τις δικές τους αμοιβές.
Διαφορετικά θα έπρεπε να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως
Αν η κατάρτιση και η εξειδίκευση είναι το κλειδί για να βρει κάποιος εργασία, τότε γιατί το πιο νέο και το πιο εξειδικευμένο και μορφωμένο κομμάτι του εργατικού δυναμικού, μεταναστεύει; Γιατί φεύγουν οι νέοι, με τόσα πτυχία και γνώσεις, στο εξωτερικό;
Η ανάπτυξη είναι θέμα μόνο της εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού;
Μπορεί κάποιος να εξειδικευτεί με 100 και 200 ώρες εκπαίδευσης;
Αφήνουν αναπάντητα τέτοια ερωτήματα και προχωρούν σε προγράμματα, υποστηρίζοντας με την πρακτική τους, πως με 100 και 200 ώρες εκπαίδευσης θα μπορέσουν οι άνεργοι να βρουν εργασία.
Λογικό συμπέρασμα. Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε χρόνια στο πανεπιστήμιο, κάνετε ένα σεμινάριο και ...θα βρείτε δουλειά.
Όποιος γνωρίζει τον ανταγωνισμό σήμερα στην αγορά εργασίας, του φαίνονται αστείες, τέτοιες υποθέσεις. Γιατί όμως τις υποστηρίζουν τα πρόσωπα των συμπράξεων; Ξαναλέμε. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Είναι να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα και να πάρουν τις σχετικές αμοιβές εκείνοι. Οι άνεργοι είναι η 'αφορμή'. Οι άνεργοι απλώς χρησιμοποιούνται. Όπως παλιότερα (αλλά και τώρα, γυναίκες και μετανάστες). Ναι οι παραπάνω ομάδες, έχουν περισσότερα προβλήματα από τον μέσο όρο. Με πρόσχημα λοιπόν πως θα δώσουν λύση στα προβλήματα των ευπαθών ομάδων, λυμαίνονται ένα σωρό λεφτά της κοινωνίας.
Το δεύτερο σημείο, όσο αφορά τις μελέτες, είναι επιστημονική εγκυρότητά τους. Κάθε μελέτη, έχει ορισμένες προδιαγραφές. Αυτό και οι πρωτοετείς φοιτητές το γνωρίζουν. Όσα δημοσιεύονται στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’, μόνο μελέτη δεν μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε. Ούτε καν απλή περιγραφή των προβλημάτων. Ακόμα και μαθητής να μας έδινε μια τέτοια ‘μελέτη’ θα του υποδεικνύαμε τις αδυναμίες της. Όχι επίσημη –πληρωμένη από εμάς, εξειδικευμένη μελέτη. Βέβαια, μπορεί να πει κάποιος, πως αυτό είναι ένα μέρος της μελέτης και η υπόλοιπη, βρίσκεται στο συρτάρι. Σύμφωνοι. Γιατί όμως βρίσκεται στο συρτάρι μια μελέτη που πληρώθηκε από εμάς; Εμείς οι πολίτες, δεν έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε, την κατάσταση στην αγορά εργασίας καθώς και τη λύση που προτείνουν οι συντάκτες; Αφού μάλιστα την πληρώσαμε οι ίδιοι;
Αν οι ‘μελέτες’ είναι αυτές που περιγράφονται στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’ είναι απλώς απαράδεκτες. Αν υπάρχουν άλλες και είναι στο συρτάρι, πάλι είναι απαράδεκτος ο τρόπος που μας φέρονται. Γιατί επιμένουν να πληρώνουμε, χωρίς όμως να βλέπουμε που πηγαίνουν τα λεφτά μας.
Ένα άλλο θέμα με τις μελέτες, είναι η αλληλοεπικάλυψη. Υπάρχει δηλαδή ένα πρόγραμμα για πολλούς δήμους μαζί. Μέσα στο χ πρόγραμμα, δικαιολογούνται χρήματα για μελέτη της αγοράς εργασίας για όλους τους δήμους που συμμετέχουν. Τρέχουν όμως και άλλα προγράμματα οι Δήμοι. Μέσα σε αυτά τα προγράμματα, πάλι δικαιολογούνται χρήματα για μελέτη της αγοράς εργασίας στον κάθε Δήμο χωριστά. Αυτό σημαίνει πως η πρώτη μελέτη δεν είναι λεπτομερής και ειδικευμένη . Διαφορετικά δεν θα χρειαζόταν οι δεύτερες. Το επιχείρημα πως στην πρώτη περίπτωση μελετάμε το σύνολο 5 ή 6 γειτονικών δήμων και στη δεύτερη τον κάθε Δήμο χωριστά, ας το κρίνουν οι αναγνώστες. Γιατί εδώ πρόκειται για την αγορά εργασίας και δεν είναι τεράστιες οι διακυμάνσεις ανάμεσα στους διπλανούς δήμους. Την στιγμή μάλιστα που υπάρχει ήδη μελέτη για την ίδια χρονική περίοδο.
Το τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το κόστος των μελετών. Στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’ υπάρχει το συνολικό κόστος των έργων και όχι το κόστος των μελετών. Πόσα πληρώνει ο λαός για αυτές τις μελέτες;
Τα παραπάνω συμβαίνουν αυτή την εποχή σε ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν έχετε παρά να δείτε τα σχετικά προγράμματα στην περιοχή σας.
Για μας, το συμπέρασμα είναι ένα. Με αφορμή τις μελέτες, κάποιοι, ακόμα και τώρα με τόση πείνα, θησαυρίζουν. Και αυτοί, δεν είναι οι άνεργοι.
Δηιδάμεια
economist.gr
Είδαμε αρκετά προγράμματα, σε όλη την Ελλάδα. 'Όλα, έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Την οργάνωση, την αναλαμβάνει μια 'σύμπραξη' δημόσιων φορέων, ιδιωτικών φορέων και ΜΚΟ. Τώρα θα παρατηρήσετε ότι οι 'ιδιωτικοί φορείς' είναι συνήθως εκείνοι που έχουν σχέση ή με ΚΕΚ ή με ΜΜΕ. Οι ιδιοκτήτες των ΚΕΚ και των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες, να 'συμπράξουν' με τους δημόσιους φορείς. Θα δείτε επίσης ότι οι 'φορείς' επαναλαμβάνονται και μαζί με αυτούς τα ονόματά των εκπροσώπων τους. Το πιο πιθανό, είναι να αναγνωρίσετε τους ανθρώπους που απαρτίζουν το Διοικητικό Συμβούλιο της σύμπραξης. Κάποιος εκπρόσωπος του Δήμου π.χ. Ο τοπικός 'άρχοντας' των ΜΜΕ. Αυτός που δεκαετίες φροντίζει για την 'εκπαίδευση' του κόσμου. Κάποιος που ενδιαφέρεται για τα 'δικαιώματα' των ανθρώπων. Όλους αυτούς, έχετε πολύ μεγάλες πιθανότητες να τους βρείτε στην 'σύμπραξη'
Η 'σύμπραξη' αφού τα βρουν μεταξύ τους οι φορείς υποβάλλει αίτηση στη διαχειριστική αρχή- Υπουργείο, στα πλαίσια της προκήρυξης. Το Υπουργείο εγκρίνει, και όλα είναι έτοιμα για .. για ποιο σκοπό άραγε;
Θεωρητικά σκοπός είναι η ανάπτυξη. Φροντίζουμε να επιμορφώσουμε το ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας για να βρει δουλειά. Σχεδόν όλα τα προγράμματα προβλέπουν
Μελέτη της υπάρχουσας κατάστασης στην αγορά εργασίας. Αυτό φαίνεται ενδιαφέρον. Κάποιες σκέψεις όμως
Αν το πρόγραμμα είναι η απάντηση στα προβλήματα, τότε η μελέτη πρέπει να έχει προηγηθεί. Έχουμε αναλύσει το θέμα, έχουμε δει τις παραμέτρους, έχουμε προτείνει λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα. Αν η απάντηση στο θέμα της ανάπτυξης (γιατί για ανάπτυξη μιλούν) είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα, τότε σε δεύτερη φάση υλοποιούμε το πρόγραμμα. Μετά την μελέτη σκοπιμότητας. Όχι συγχρόνως. Γιατί η μελέτη, μπορεί να καταλήξει σε άλλα συμπεράσματα. Τα γράφουμε αυτά, γιατί τα προγράμματα που διαβάσαμε, έθεταν ως σκοπό την ανάπτυξη. Αν έθεταν την ανακούφιση των ανέργων, θα ήταν άλλο θέμα και θα το καταλαβαίναμε.
Γιατί όμως τα προγράμματα των ανέργων δεν μιλάνε για αυτό που όλοι γνωρίζουν, δηλαδή για την ανακούφιση από το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας; Αυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι. Θα διακινδυνεύαμε όμως μια απάντηση λέγοντας πως δεν το κάνουν γιατί θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο έτσι να περάσουν το .. πρόγραμμα και τις δικές τους αμοιβές.
Διαφορετικά θα έπρεπε να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως
Αν η κατάρτιση και η εξειδίκευση είναι το κλειδί για να βρει κάποιος εργασία, τότε γιατί το πιο νέο και το πιο εξειδικευμένο και μορφωμένο κομμάτι του εργατικού δυναμικού, μεταναστεύει; Γιατί φεύγουν οι νέοι, με τόσα πτυχία και γνώσεις, στο εξωτερικό;
Η ανάπτυξη είναι θέμα μόνο της εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού;
Μπορεί κάποιος να εξειδικευτεί με 100 και 200 ώρες εκπαίδευσης;
Αφήνουν αναπάντητα τέτοια ερωτήματα και προχωρούν σε προγράμματα, υποστηρίζοντας με την πρακτική τους, πως με 100 και 200 ώρες εκπαίδευσης θα μπορέσουν οι άνεργοι να βρουν εργασία.
Λογικό συμπέρασμα. Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε χρόνια στο πανεπιστήμιο, κάνετε ένα σεμινάριο και ...θα βρείτε δουλειά.
Όποιος γνωρίζει τον ανταγωνισμό σήμερα στην αγορά εργασίας, του φαίνονται αστείες, τέτοιες υποθέσεις. Γιατί όμως τις υποστηρίζουν τα πρόσωπα των συμπράξεων; Ξαναλέμε. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Είναι να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα και να πάρουν τις σχετικές αμοιβές εκείνοι. Οι άνεργοι είναι η 'αφορμή'. Οι άνεργοι απλώς χρησιμοποιούνται. Όπως παλιότερα (αλλά και τώρα, γυναίκες και μετανάστες). Ναι οι παραπάνω ομάδες, έχουν περισσότερα προβλήματα από τον μέσο όρο. Με πρόσχημα λοιπόν πως θα δώσουν λύση στα προβλήματα των ευπαθών ομάδων, λυμαίνονται ένα σωρό λεφτά της κοινωνίας.
Το δεύτερο σημείο, όσο αφορά τις μελέτες, είναι επιστημονική εγκυρότητά τους. Κάθε μελέτη, έχει ορισμένες προδιαγραφές. Αυτό και οι πρωτοετείς φοιτητές το γνωρίζουν. Όσα δημοσιεύονται στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’, μόνο μελέτη δεν μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε. Ούτε καν απλή περιγραφή των προβλημάτων. Ακόμα και μαθητής να μας έδινε μια τέτοια ‘μελέτη’ θα του υποδεικνύαμε τις αδυναμίες της. Όχι επίσημη –πληρωμένη από εμάς, εξειδικευμένη μελέτη. Βέβαια, μπορεί να πει κάποιος, πως αυτό είναι ένα μέρος της μελέτης και η υπόλοιπη, βρίσκεται στο συρτάρι. Σύμφωνοι. Γιατί όμως βρίσκεται στο συρτάρι μια μελέτη που πληρώθηκε από εμάς; Εμείς οι πολίτες, δεν έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε, την κατάσταση στην αγορά εργασίας καθώς και τη λύση που προτείνουν οι συντάκτες; Αφού μάλιστα την πληρώσαμε οι ίδιοι;
Αν οι ‘μελέτες’ είναι αυτές που περιγράφονται στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’ είναι απλώς απαράδεκτες. Αν υπάρχουν άλλες και είναι στο συρτάρι, πάλι είναι απαράδεκτος ο τρόπος που μας φέρονται. Γιατί επιμένουν να πληρώνουμε, χωρίς όμως να βλέπουμε που πηγαίνουν τα λεφτά μας.
Ένα άλλο θέμα με τις μελέτες, είναι η αλληλοεπικάλυψη. Υπάρχει δηλαδή ένα πρόγραμμα για πολλούς δήμους μαζί. Μέσα στο χ πρόγραμμα, δικαιολογούνται χρήματα για μελέτη της αγοράς εργασίας για όλους τους δήμους που συμμετέχουν. Τρέχουν όμως και άλλα προγράμματα οι Δήμοι. Μέσα σε αυτά τα προγράμματα, πάλι δικαιολογούνται χρήματα για μελέτη της αγοράς εργασίας στον κάθε Δήμο χωριστά. Αυτό σημαίνει πως η πρώτη μελέτη δεν είναι λεπτομερής και ειδικευμένη . Διαφορετικά δεν θα χρειαζόταν οι δεύτερες. Το επιχείρημα πως στην πρώτη περίπτωση μελετάμε το σύνολο 5 ή 6 γειτονικών δήμων και στη δεύτερη τον κάθε Δήμο χωριστά, ας το κρίνουν οι αναγνώστες. Γιατί εδώ πρόκειται για την αγορά εργασίας και δεν είναι τεράστιες οι διακυμάνσεις ανάμεσα στους διπλανούς δήμους. Την στιγμή μάλιστα που υπάρχει ήδη μελέτη για την ίδια χρονική περίοδο.
Το τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το κόστος των μελετών. Στους ηλεκτρονικούς τόπους των ‘συμπράξεων’ υπάρχει το συνολικό κόστος των έργων και όχι το κόστος των μελετών. Πόσα πληρώνει ο λαός για αυτές τις μελέτες;
Τα παραπάνω συμβαίνουν αυτή την εποχή σε ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν έχετε παρά να δείτε τα σχετικά προγράμματα στην περιοχή σας.
Για μας, το συμπέρασμα είναι ένα. Με αφορμή τις μελέτες, κάποιοι, ακόμα και τώρα με τόση πείνα, θησαυρίζουν. Και αυτοί, δεν είναι οι άνεργοι.
Δηιδάμεια
economist.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο ερωτικός Γκούσταβ Κλιμτ στην Αθήνα,
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![«Θερμή» υποδοχή Σαμαρά στη Θεσσαλονίκη: «Μπράβο πρόεδρε, μας πούλησες όλους» [βίντεο]](https://images.newsnowgreece.com/24/249366/thermi-ypodoxi-samara-sti-thessaloniki-mpravo-proedre-mas-poulises-olous-vinteo-1-124x78.jpg)
