2012-03-22 03:45:04
Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Πριν από μια εικοσαετία περίπου σε κάποιο γραφτό μου αποφαινόμουν σχεδόν απολογιστικά, πως «η μαθητεία μου ή αν θέλετε η θητεία μου στην ποίηση στάθηκε λειψή. Πολλές φορές με βασάνισε αυτή η σκέψη. Ένας φίλος κάποτε μου είχε πει: -Πρόσεχε, μην παίζεις με την ποίηση! Δεν είναι πάρεργο… Κάποτε μπορεί να σε εκδικηθεί!»
Σήμερα, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, το ίδιο δίλλημα διακατέχει τη διαίσθησή μου, ωστόσο τολμώ-περισσότερο για να απαλλαγώ από. τέτοιες σκέψεις- να παρουσιάσω μεγάλο μέρος της ποίησης μιας χρονικής διαδρομής από τα φοιτητικά μου χρόνια ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Σαφώς και με δυσκόλεψε η επιλογή ποιημάτων. Πολλά απορρίφτηκαν,
αλλά θαρρώ πως χώρεσαν σε αυτή την επιτομή αρκετά για να καταδείξουν τη διαχρονική πορεία μέσα από ποι-κίλες υποκειμενικές κι αντικειμενικές καταστάσεις, ενώ παράλ-ληλα στο όλο σώμα της ποίησής μου καταδείχνεται η άλλη-λοδιαδόχως μεταβαλλόμενη υφή της. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν επιχείρησα να την τεμαχίσω μορφολογικά, πιστεύοντας ακράδαντα, πως έτσι αποδίδω αυτούσια τη στάση μου απέναντί της.
Κάπως έτσι πορεύτηκα και στη ζωή μου: Ποικιλόμορ-φα. Άλλαζα τρόπους και τόπους σχεδόν αποκαλυπτικά. Δε μέμφομαι τίποτα, μάλλον επιδοκιμάζω όσα μου συνέβησαν. Νομίζω πως με καλύπτει απόλυτα η άποψη του Ισραηλινού συγγραφέα Άμος Οζ, πως «Η συγγραφή ενός ποιήματος μοιάζει με την ερωτική τρέλα μιας νύχτας…»
Οφείλω όμως εδώ να δηλώσω, πως η ποίηση ποτέ δεν με εγκατέλειψε και πως ποιητικά προσπαθώ κι εγώ να αντα-ποκρίνομαι σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις που με συνέχουν, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Κι εξηγούμαι: Στα πλείστα βιβλία μου που είδαν το φως της δημοσιότητας, πρώτιστα ποίηση και ποιητές είχαν τον πρώτο λόγο. Ειδικά: Γιαπωνέζοι ποιητές από τον 7ο π.Χ. ως τον 19ο μ.Χ. αιώνα (Χόκου, Χάικου και Χάι-Κάι),Ποιητές της Μεσσηνίας (135 συνολικά), Νομπελίστες Ποιητές (1901-1999), Τέσσερις Νομπελίστες Ποιητές (Νέλλυ Ζακς, Γιάροσλαβ Σέιφερτ, Γκύντερ Γκρας, Ελφρίντε Γιέλινεκ), Πολωνοί Ποιητές (43 συνολικά), Ανθολογία Ευρωπαϊκής Ποίησης (τρεις τόμοι, όπου ανθολογούνται κάπου 800 ποιητές απ΄ όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αλλά και το πρόσφατο βιβλίο μου, Αυστριακοί Ποιητές , που παρουσιάζει (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Έριχ Φριντ, Γκεόργκ Τρακλ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Πάουλ Τσέλαν, Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν και Πέτερ Χάν-τκε).
Λιγότερα είναι τα βιβλία, που ως τώρα άφησα να δουν το φως της δημοσιότητας, που δεν είναι ποιητικά. Ένα ιστορικό αφήγημα (Αδαπάνητο Φορτίο Θρύλων)είναι μια συλλογή διηγημάτων: (Η Δραμπάλα των Θεών), τέσσερις νουβέλες: (Ενθάδε κείται Ταλίδα φον Χάυντεν, Τέσσερις και μια Εποχές ή 422 ημέρες στην Πράγα, Τη μέρα με τα σήματα τη νύχτα με τα κύματα και η Οδύσσεια του Αναστάση) και τέλος ένα θεατρικό: (Ο Ξεσηκωμός των Αλαφροΐσκι-ωτων ή Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας.)
Βέβαια υπάρχουν ακόμα στο συρτάρι μου-εννοώ στο σκληρό δίσκο του κομπιούτερ μου-δεκάδες βιβλία ανέκδοτα: (Ποίηση (δική μου 1995-2008), διηγήματα, δοκίμια, μελέτες μυθιστορήματα, επιφυλλίδες, πολιτιστικά κ.ά.) κι ευελπιστώ να δυνηθώ να τα δω να παίρνουν τη σειρά τους, να βγουν από τα βαθιά… πηγάδια μου στο φως. Άμποτε!
Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Χολαργός Αττικής, Ιανουάριος 2009
http://thoureios.blogspot.com/
Πριν από μια εικοσαετία περίπου σε κάποιο γραφτό μου αποφαινόμουν σχεδόν απολογιστικά, πως «η μαθητεία μου ή αν θέλετε η θητεία μου στην ποίηση στάθηκε λειψή. Πολλές φορές με βασάνισε αυτή η σκέψη. Ένας φίλος κάποτε μου είχε πει: -Πρόσεχε, μην παίζεις με την ποίηση! Δεν είναι πάρεργο… Κάποτε μπορεί να σε εκδικηθεί!»
Σήμερα, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, το ίδιο δίλλημα διακατέχει τη διαίσθησή μου, ωστόσο τολμώ-περισσότερο για να απαλλαγώ από. τέτοιες σκέψεις- να παρουσιάσω μεγάλο μέρος της ποίησης μιας χρονικής διαδρομής από τα φοιτητικά μου χρόνια ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Σαφώς και με δυσκόλεψε η επιλογή ποιημάτων. Πολλά απορρίφτηκαν,
αλλά θαρρώ πως χώρεσαν σε αυτή την επιτομή αρκετά για να καταδείξουν τη διαχρονική πορεία μέσα από ποι-κίλες υποκειμενικές κι αντικειμενικές καταστάσεις, ενώ παράλ-ληλα στο όλο σώμα της ποίησής μου καταδείχνεται η άλλη-λοδιαδόχως μεταβαλλόμενη υφή της. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν επιχείρησα να την τεμαχίσω μορφολογικά, πιστεύοντας ακράδαντα, πως έτσι αποδίδω αυτούσια τη στάση μου απέναντί της.
Κάπως έτσι πορεύτηκα και στη ζωή μου: Ποικιλόμορ-φα. Άλλαζα τρόπους και τόπους σχεδόν αποκαλυπτικά. Δε μέμφομαι τίποτα, μάλλον επιδοκιμάζω όσα μου συνέβησαν. Νομίζω πως με καλύπτει απόλυτα η άποψη του Ισραηλινού συγγραφέα Άμος Οζ, πως «Η συγγραφή ενός ποιήματος μοιάζει με την ερωτική τρέλα μιας νύχτας…»
Οφείλω όμως εδώ να δηλώσω, πως η ποίηση ποτέ δεν με εγκατέλειψε και πως ποιητικά προσπαθώ κι εγώ να αντα-ποκρίνομαι σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις που με συνέχουν, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Κι εξηγούμαι: Στα πλείστα βιβλία μου που είδαν το φως της δημοσιότητας, πρώτιστα ποίηση και ποιητές είχαν τον πρώτο λόγο. Ειδικά: Γιαπωνέζοι ποιητές από τον 7ο π.Χ. ως τον 19ο μ.Χ. αιώνα (Χόκου, Χάικου και Χάι-Κάι),Ποιητές της Μεσσηνίας (135 συνολικά), Νομπελίστες Ποιητές (1901-1999), Τέσσερις Νομπελίστες Ποιητές (Νέλλυ Ζακς, Γιάροσλαβ Σέιφερτ, Γκύντερ Γκρας, Ελφρίντε Γιέλινεκ), Πολωνοί Ποιητές (43 συνολικά), Ανθολογία Ευρωπαϊκής Ποίησης (τρεις τόμοι, όπου ανθολογούνται κάπου 800 ποιητές απ΄ όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αλλά και το πρόσφατο βιβλίο μου, Αυστριακοί Ποιητές , που παρουσιάζει (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Έριχ Φριντ, Γκεόργκ Τρακλ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Πάουλ Τσέλαν, Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν και Πέτερ Χάν-τκε).
Λιγότερα είναι τα βιβλία, που ως τώρα άφησα να δουν το φως της δημοσιότητας, που δεν είναι ποιητικά. Ένα ιστορικό αφήγημα (Αδαπάνητο Φορτίο Θρύλων)είναι μια συλλογή διηγημάτων: (Η Δραμπάλα των Θεών), τέσσερις νουβέλες: (Ενθάδε κείται Ταλίδα φον Χάυντεν, Τέσσερις και μια Εποχές ή 422 ημέρες στην Πράγα, Τη μέρα με τα σήματα τη νύχτα με τα κύματα και η Οδύσσεια του Αναστάση) και τέλος ένα θεατρικό: (Ο Ξεσηκωμός των Αλαφροΐσκι-ωτων ή Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας.)
Βέβαια υπάρχουν ακόμα στο συρτάρι μου-εννοώ στο σκληρό δίσκο του κομπιούτερ μου-δεκάδες βιβλία ανέκδοτα: (Ποίηση (δική μου 1995-2008), διηγήματα, δοκίμια, μελέτες μυθιστορήματα, επιφυλλίδες, πολιτιστικά κ.ά.) κι ευελπιστώ να δυνηθώ να τα δω να παίρνουν τη σειρά τους, να βγουν από τα βαθιά… πηγάδια μου στο φως. Άμποτε!
Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Χολαργός Αττικής, Ιανουάριος 2009
http://thoureios.blogspot.com/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μέχρι και η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη απέρριψε τον εξτρεμιστή Τ.Μάτατζη!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ