2012-10-27 15:37:45
Η δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ στην έκτακτη έκδοση του περιοδικού Hot DOC από τον Κώστα Βαξεβάνη αποτελεί τη σημαντικότερη στιγμή του ελληνικού Τύπου για τον τελευταίο πολύ καιρό, αν και τα ΜΜΕ που ούρλιαζαν για τις ευθύνες των πολιτικών που εξαφάνισαν τη λίστα, δεν δείχνουν να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό.
Παρατηρώ ότι είναι αρκετοί είναι εκείνοι που δυσανασχετούν με την αντιμετώπιση του Κώστα Βαξεβάνη ως ήρωα από την κοινή γνώμη ενώ ...παράλληλα διατυπώνουν εναντίον του γνωστού δημοσιογράφου κατηγορίες με βάση τις...διατάξεις περί λαϊκισμού.
Θα μου επιτρέψετε να αξιολογήσω μια τέτοια συζήτηση ως αποπροσανατολιστική. Ο Κώστας Βαξεβάνης έκανε το θεωρητικά αυτονόητο, εξασφάλισε με κάποιον τρόπο ένα αρχείο τεράστιου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος και το δημοσίευσε, καμαρώνοντας δικαίως για την τεράστια αποκλειστικότητα του.
Αν και η σχέση της πράξης δημοσίευσης της λίστας με τη νομιμότητα ενδέχεται να είναι προβληματική, η δημοσιοποίηση της λίστας υπηρετεί με κάποιον τρόπο τη διαφάνεια στην οικονομική και πολιτική ζωή αυτού του τόπου και υπηρετεί την περιβόητη "κάθαρση" καθώς επιφανείς πολίτες, διαπλεκόμενοι εκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες βγαίνουν στη σέντρα με τη σκιά της φοροδιαφυγής να τους βαραίνει.
Μιας και ούτε εγώ προσωπικά αγαπώ τους ήρωες και προτιμώ την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών, το Κράτος θα έπρεπε ήδη να έχει προνοήσει για την αξιοποίηση της λίστας, παραπέμποντας τους εμπλεκόμενους στους φορολογικούς μηχανισμούς και στη συνέχεια στη Δικαιοσύνη. Ο Βαξεβάνης δεν αποκάλυψε την ύπαρξη της λίστας αλλά δημοσίευσε το περιεχόμενο της λίστας που μόνο το ελληνικό Δημόσιο κατείχε επίσημα σε αυτή την χώρα.
Το ελληνικό Δημόσιο διέθετε για καιρό το προνόμιο αποκλειστικής πρόσβασης στα δεδομένα της λίστας, διέθετε τη χρυσή ευκαιρία να κερδίσει το στοίχημα για λογαριασμό της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, εισπράττοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τους "πλούσιους". Το αστικό δημοκρατικό πολίτευμα δεν θα έκοβε πια μόνο τις συντάξεις των "φτωχών", θα αποδείκνυε και στην πράξη ότι εν ονόματι του εθνικού συμφέροντος, κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Όπως ακριβώς τα "παλικάρια" της Χρυσής Αυγής φόρεσαν τις μαύρες στολές τους κι αντικατέστησαν το κρατικό μονοπώλιο της βίας μετά την οικειοθελή αποχώρηση της Αστυνομίας από τους δρόμους των αστικών κέντρων, έτσι και με τη λίστα Λαγκάρντ, γεννήθηκε η ανάγκη να βρεθεί ένας τρελός με κότσια, να φορέσει μια μπέρτα και να γίνει ο σούπερ ήρωας που με έναν τρόπο θα απονείμει Δικαιοσύνη.
Τι κι αν σήμερα λοιπόν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Βαξεβάνη για λαϊκισμό ή και για ενδεχόμενη παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των προσώπων της λίστας Λαγκάρντ; Οι "απέναντι", δηλαδή το Κράτος, μπορούν να κατηγορηθούν για ανικανότητα, ηλιθιότητα, διαφθορά και συνειδητή συγκάλυψη μιας τόσο σημαντικής υπόθεσης...
Parapolitiki.com
Παρατηρώ ότι είναι αρκετοί είναι εκείνοι που δυσανασχετούν με την αντιμετώπιση του Κώστα Βαξεβάνη ως ήρωα από την κοινή γνώμη ενώ ...παράλληλα διατυπώνουν εναντίον του γνωστού δημοσιογράφου κατηγορίες με βάση τις...διατάξεις περί λαϊκισμού.
Θα μου επιτρέψετε να αξιολογήσω μια τέτοια συζήτηση ως αποπροσανατολιστική. Ο Κώστας Βαξεβάνης έκανε το θεωρητικά αυτονόητο, εξασφάλισε με κάποιον τρόπο ένα αρχείο τεράστιου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος και το δημοσίευσε, καμαρώνοντας δικαίως για την τεράστια αποκλειστικότητα του.
Αν και η σχέση της πράξης δημοσίευσης της λίστας με τη νομιμότητα ενδέχεται να είναι προβληματική, η δημοσιοποίηση της λίστας υπηρετεί με κάποιον τρόπο τη διαφάνεια στην οικονομική και πολιτική ζωή αυτού του τόπου και υπηρετεί την περιβόητη "κάθαρση" καθώς επιφανείς πολίτες, διαπλεκόμενοι εκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες βγαίνουν στη σέντρα με τη σκιά της φοροδιαφυγής να τους βαραίνει.
Μιας και ούτε εγώ προσωπικά αγαπώ τους ήρωες και προτιμώ την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών, το Κράτος θα έπρεπε ήδη να έχει προνοήσει για την αξιοποίηση της λίστας, παραπέμποντας τους εμπλεκόμενους στους φορολογικούς μηχανισμούς και στη συνέχεια στη Δικαιοσύνη. Ο Βαξεβάνης δεν αποκάλυψε την ύπαρξη της λίστας αλλά δημοσίευσε το περιεχόμενο της λίστας που μόνο το ελληνικό Δημόσιο κατείχε επίσημα σε αυτή την χώρα.
Το ελληνικό Δημόσιο διέθετε για καιρό το προνόμιο αποκλειστικής πρόσβασης στα δεδομένα της λίστας, διέθετε τη χρυσή ευκαιρία να κερδίσει το στοίχημα για λογαριασμό της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, εισπράττοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τους "πλούσιους". Το αστικό δημοκρατικό πολίτευμα δεν θα έκοβε πια μόνο τις συντάξεις των "φτωχών", θα αποδείκνυε και στην πράξη ότι εν ονόματι του εθνικού συμφέροντος, κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Όπως ακριβώς τα "παλικάρια" της Χρυσής Αυγής φόρεσαν τις μαύρες στολές τους κι αντικατέστησαν το κρατικό μονοπώλιο της βίας μετά την οικειοθελή αποχώρηση της Αστυνομίας από τους δρόμους των αστικών κέντρων, έτσι και με τη λίστα Λαγκάρντ, γεννήθηκε η ανάγκη να βρεθεί ένας τρελός με κότσια, να φορέσει μια μπέρτα και να γίνει ο σούπερ ήρωας που με έναν τρόπο θα απονείμει Δικαιοσύνη.
Τι κι αν σήμερα λοιπόν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Βαξεβάνη για λαϊκισμό ή και για ενδεχόμενη παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των προσώπων της λίστας Λαγκάρντ; Οι "απέναντι", δηλαδή το Κράτος, μπορούν να κατηγορηθούν για ανικανότητα, ηλιθιότητα, διαφθορά και συνειδητή συγκάλυψη μιας τόσο σημαντικής υπόθεσης...
Parapolitiki.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέλος από το "Μες την καλή χαρά" η Ευαγγελία Αραβανή - Τι συνέβη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
