2012-10-27 19:26:03
Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Από τον Μάιο του 2010, όταν ως λαός... αρχίσαμε να βιώνουμε τη βαριά μπότα του ξένου κατακτητή, ίσαμε σήμερα μετρούμε κοντά 900 μέρες.
«Κατακτητής», διότι η Τρόϊκα «δανειστής» ΔΕΝ είναι.
Όποιος νομίζει ότι το «πείραμα» έχει αν κάνει με ζητήματα «εξορθολογισμού» του δημοσιονομικού μας προβλήματος και της «τεχνικής υποστήριξης» για τον άλλο «εξορθολογισμό», της ανταγωνιστικότητάς μας, πλανάται πλάνην οικτρά.
Το πείραμα, ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ, είναι ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ για τη ξένη κατοχική δύναμη.
Όμως δεν είναι αυτό το θέμα του παρόντος άρθρου. Το θέμα είναι διατυπωμένο στο τίτλο : «Δημοκρατική εκτροπή».
Δημοκρατική «εκτροπή»;
Για ποιο λόγο;
Ένας ΚΑΙ ΜΟΝΟ λόγος, είναι, για μένα, αρκετός :
Διότι μετά δύο βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ο λαός κυβερνάται με κυβερνητικά προγράμματα ΟΥΣΙΩΔΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από εκείνα επί τη βάσει των οποίων και εκλέχτηκαν οι δύο τελευταίες (κοινοβουλευτικές) κυβερνήσεις, το 2009 και το 2012.
Επί δύο χρόνια, έχουμε κυβερνήσεις ΜΕ ΚΑΤΑΔΗΛΗ την απουσία της ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ.
Η ψήφος και στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ΥΦΑΡΠΑΣΘΗΚΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, κι έκτοτε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ασκείται η πολιτική εξουσία ερήμην της βουλήσεως και θελήσεως του λαού, διότι ΚΑΙ η βούλησή του, ΚΑΙ η θέλησή του, είχε εκφραστεί στις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Οι κυβερνήσεις της παραπάνω περιόδου, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΥΠΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ).
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα είναι το χρέος : Η ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΗ ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, και βεβαίως, ΑΚΥΡΩΣΗ όλων των νομοθετημάτων που λήφθηκαν από τις ανομιμοποίητες κυβερνήσεις, εκείνων των νομοθετημάτων, που έθεσαν το λαό και τη χώρα στο καθεστώς του «πειραματόζωου».
Και ακύρωση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ των δανειστών μας που δημιουργήθηκαν ΥΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗΣ ΚΑΙ ΟΡΑΤΗΣ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ, και συνεπώς, με ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΣΗ προχώρησαν σε ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΕΣ, διότι δικοπραξίες, οι μνημονιακές συμβάσεις δεν είναι.
Το ζήτημα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ κατά τα ανωτέρω, είναι κάτι που υπερβαίνει σε σημασία τις όποιες επιμέρους τοποθετήσεις πάνω στο ζήτημα της μνημονιακής πολιτικής. Θα το υπερέβαινε, ακόμη κι αν κατάδηλα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν υπερ του μνημονίου, διότι, ακόμα κι έτσι, θα ενομιμοποιείτο ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, του τύπου, ότι είναι δυνατόν μια δημοκρατική εκτροπή να νομιμοποιείται ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ επί τη βάσει της επιτυχούς κατάληξης του εγχειρήματος που αποτέλεσε και τη βάση της εκτροπής από τη μεριά της εξουσίας. Χωρίς να χρειάζεται να το αναλύσω, είναι φανερό, ότι το ίδιο αυτό επιχείρημα, θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη περίπτωση ακόμα και ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, ΑΝ ΤΟΥΤΟ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ήταν σε θέση να επιτύχει κάποια ή και πολλά θετικά αποτελέσματα σε τομείς που είναι σημαντικοί για την ΥΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ του τόπου και του λαού. Η Ιστορία έχει δείξει, πόσο ξύλινα είναι τα πόδια τέτοιων «επιτυχιών», η Ιστορία έχει δείξει, πόση ζημία ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ προκύπτει όταν η όποια «επιτυχία» προϋποθέτει το λαό και τη κοινωνία στη γωνία, ενεούς.
Tromaktiko
Από τον Μάιο του 2010, όταν ως λαός... αρχίσαμε να βιώνουμε τη βαριά μπότα του ξένου κατακτητή, ίσαμε σήμερα μετρούμε κοντά 900 μέρες.
«Κατακτητής», διότι η Τρόϊκα «δανειστής» ΔΕΝ είναι.
Όποιος νομίζει ότι το «πείραμα» έχει αν κάνει με ζητήματα «εξορθολογισμού» του δημοσιονομικού μας προβλήματος και της «τεχνικής υποστήριξης» για τον άλλο «εξορθολογισμό», της ανταγωνιστικότητάς μας, πλανάται πλάνην οικτρά.
Το πείραμα, ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ, είναι ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ για τη ξένη κατοχική δύναμη.
Όμως δεν είναι αυτό το θέμα του παρόντος άρθρου. Το θέμα είναι διατυπωμένο στο τίτλο : «Δημοκρατική εκτροπή».
Δημοκρατική «εκτροπή»;
Για ποιο λόγο;
Ένας ΚΑΙ ΜΟΝΟ λόγος, είναι, για μένα, αρκετός :
Διότι μετά δύο βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ο λαός κυβερνάται με κυβερνητικά προγράμματα ΟΥΣΙΩΔΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από εκείνα επί τη βάσει των οποίων και εκλέχτηκαν οι δύο τελευταίες (κοινοβουλευτικές) κυβερνήσεις, το 2009 και το 2012.
Επί δύο χρόνια, έχουμε κυβερνήσεις ΜΕ ΚΑΤΑΔΗΛΗ την απουσία της ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ.
Η ψήφος και στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ΥΦΑΡΠΑΣΘΗΚΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, κι έκτοτε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ασκείται η πολιτική εξουσία ερήμην της βουλήσεως και θελήσεως του λαού, διότι ΚΑΙ η βούλησή του, ΚΑΙ η θέλησή του, είχε εκφραστεί στις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Οι κυβερνήσεις της παραπάνω περιόδου, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ, ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΥΠΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ).
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα είναι το χρέος : Η ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΗ ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, και βεβαίως, ΑΚΥΡΩΣΗ όλων των νομοθετημάτων που λήφθηκαν από τις ανομιμοποίητες κυβερνήσεις, εκείνων των νομοθετημάτων, που έθεσαν το λαό και τη χώρα στο καθεστώς του «πειραματόζωου».
Και ακύρωση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ των δανειστών μας που δημιουργήθηκαν ΥΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗΣ ΚΑΙ ΟΡΑΤΗΣ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ, και συνεπώς, με ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΣΗ προχώρησαν σε ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΕΣ, διότι δικοπραξίες, οι μνημονιακές συμβάσεις δεν είναι.
Το ζήτημα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ κατά τα ανωτέρω, είναι κάτι που υπερβαίνει σε σημασία τις όποιες επιμέρους τοποθετήσεις πάνω στο ζήτημα της μνημονιακής πολιτικής. Θα το υπερέβαινε, ακόμη κι αν κατάδηλα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν υπερ του μνημονίου, διότι, ακόμα κι έτσι, θα ενομιμοποιείτο ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, του τύπου, ότι είναι δυνατόν μια δημοκρατική εκτροπή να νομιμοποιείται ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ επί τη βάσει της επιτυχούς κατάληξης του εγχειρήματος που αποτέλεσε και τη βάση της εκτροπής από τη μεριά της εξουσίας. Χωρίς να χρειάζεται να το αναλύσω, είναι φανερό, ότι το ίδιο αυτό επιχείρημα, θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη περίπτωση ακόμα και ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, ΑΝ ΤΟΥΤΟ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ήταν σε θέση να επιτύχει κάποια ή και πολλά θετικά αποτελέσματα σε τομείς που είναι σημαντικοί για την ΥΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ του τόπου και του λαού. Η Ιστορία έχει δείξει, πόσο ξύλινα είναι τα πόδια τέτοιων «επιτυχιών», η Ιστορία έχει δείξει, πόση ζημία ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ προκύπτει όταν η όποια «επιτυχία» προϋποθέτει το λαό και τη κοινωνία στη γωνία, ενεούς.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλβάρο: «Η Βίβιαν ξεπέρασε την απώλεια της μητέρας της χάρη στην Αθηνά»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
