Ακούγοντας την θλιβερή είδηση της σύλληψης του Κώστα Βαξεβάνη έρχονται άθελα στο νου γεγονότα και εικόνες από αντίστοιχες ενέργειες που... πραγματοποιούσε και η δικτατορία των συνταγματαρχών.Μόνο που τότε δε μπορούσε κανείς να σκεφτεί τίποτε άλλο από το να είναι απέναντι από αυτές τις πρακτικές.Σήμερα αρκούμαστε απλά στο να παρατηρούμε απαθώς τα γεγονότα και να κάνουμε δηλώσεις τύπου "απώλεια σκύλου".Εδώ που κατάφωρα παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα και δεν αφορούν το δημοσιογράφο μόνο,ένας λαός ολόκληρος δεχόμαστε καθημερινά επιθέσεις και τρομοκρατία τέτοιου τύπου.Μία τρομοκρατία που δεν έχει τέλος αφού όλοι (ΜΜΕ,κυβερνήσεις,όποιος τελικά κατέχει ένα μικρόφωνο και κάνει ότι γουστάρει)επιδίδονται σ' έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα τρομοκρατήσει περισσότερο το φουκαρά λαό που κάθεται υπνωτισμένος περιμένοντας τους σωτήρες που θα τον οδηγήσουν στην έξοδο από την καταπίεση.Άραγε το ίδιο αισθανόταν και οι πατέρες μας όταν το 1940 με το έτσι θέλω ξένοι και εγχώριοι κατακτητές μπαστακώθηκαν στο σβέρκο τους και λειτουργούσαν ως λύκοι σε μαντρί;Σαν σήμερα κάποιοι και δεν εννοώ αυτούς που θέλουν να μας παρουσιάσουν ως σωτήρες του Έθνους(χορτάσαμε από σωτήρες σ'αυτόν τον τόπο)αγωνίστηκαν να αποτινάξουν αυτό που κανένας άνθρωπος στον πλανήτη δεν θέλει:την υποδούλωση του.Γράψανε οι λόγιοι της πατρίδας μας ότι "του Έλληνα ο τράχηλος σκλαβιά δεν τη σηκώνει".Απ'ότι φαίνεται όμως τους το παραχωρούμε αυτό το δικαίωμα και μας αρέσει.Αλλιώς το φαινόμενο της απάθειας δεν εξηγείται.Τέλος θα δεχόμασταν και αυτό αρκεί να πλήρωναν τελικά όσοι με χρήση βίας σήμερα πραγματικά διαφεύγουν της σύλληψης τους και ζητούν από τους άλλους να πληρώσουν το λογαριασμό.
Αναγνώστης
Tromaktiko 
