2012-10-30 11:33:11
Νίκος Γκιώνης,Ο προσωκρατικός Ζήνων ο Ελεάτης διατύπωσε το ακόλουθο παράδοξο: Αν μια χελώνα προηγείται του ταχύποδος Αχιλλέα κατά μία απόσταση, μικρή ή μεγάλη, τότε ο ταχύτατος των ταχυτάτων ποτέ δεν θα την ξεπεράσει. Βέβαια, τον καιρό εκείνο, δεν υπήρχε η φυσική έννοια της επιτάχυνσης και συνεπώς, με σταθερές ταχύτητες, πράγματι ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου πάντα θα υπολείπεται έστω και ένα χιλιοστό από τη χελώνα. Το παράδοξο λύθηκε, όπως είπαμε, όταν στη φυσική της κίνησης ενσωματώθηκε η επιτάχυνση.
Η παραδοξότητα της ελληνικής πολιτικής έγκειται ακριβώς σ’ αυτό, ότι δηλαδή θυμίζει έναν Αχιλλέα περιπατητή που δεν μπορεί να επιταχύνει παρά τις δυνατότητές του, με συνέπεια η χελώνα των αγκυλωτικών στερεοτύπων και της ιδεολογικής ακινησίας, πάντοτε να προηγείται, καθορίζοντας εν ολίγοις το μέλλον.
Καθώς γράφω, ανακαλείται στη μνήμη μου μια εξαιρετική διάλεξη, γύρω στο 1986, με τίτλο Greece en mouvement (Η Ελλάδα σε κίνηση), που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο
. Μεταξύ των άλλων ομιλητών ήταν και ο Τάσος Γιαννίτσης, ο οποίος, μιλώντας εις ώτα μη ακουόντων, χωρίς να παραβλέπει τις δυνατότητες που υπήρχαν, άρχιζε λες και ήμαστε στο σήμερα, να αναλύει την διηνεκή ακινησία -και σε αντίθεση με τον τίτλο-στην οποία άρχιζε να μπαίνει η Ελλάδα, συντηρώντας και επεκτείνοντας προπολιτικές αντιευρωπαϊκές δομές. Τα χρόνια πέρασαν κι ο Γιαννίτσης αντιμάχεται εξίσυ καθαρά εκείνα τα οποία και τότε εγκαλούσε. Η ακινησία αυτή επικαιροποιήθηκε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο με τις πολιτικές εξελίξεις της εβδομάδας. Να θυμίσω τι συνέβη;
Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, με διαφορετική ένταση επιχειρημάτων, επεχείρησαν να στραπατσάρουν με προσχήματα την δικαιοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ, η πρώτη με το νοιάξιμό της για τα δημόσια αγαθά και την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, κ.λπ. και το δεύτερο βάζοντας λεπτεπίλεπτους όρους διαφάνειας και ενημέρωσης, εμπλέκοντας την ανεπαρκή τεχνοκρατικά Βουλή στα χωράφια του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των άλλων σχετικών Ανεξαρτήτων Αρχών. Τελικά, το ζήτημα τελείωσε για την ώρα, εγκρινόμενο με μικρή πλειοψηφία συγκριτικά με την αθροιστική κομματική δύναμη των τριών τόπων της συγκυβέρνησης.
Το άλλο σημαντικό της εβδομάδας, ήταν η ανελαστική (από ενός σημείου και ύστερα) και όχι ρεαλιστική διαπραγμάτευση του Φ. Κουβέλη γι’ αυτά που αποκαλούνται εργασιακά. Στις συνθήκες διαπραγμάτευσης του παρόντος, είναι διαλεκτικά ανεξήγητη η εμμονή, βάζοντας στην ίδια ζυγαριά το σοβαρό με το μείζον - μείζον.
Έχουν ήδη αναλυθεί επαρκώς τα παραπάνω και άλλωστε πήρα θέση με τον τρόπο μου. Όσο περισσότερο τα στερεότυπα μιας ζωής, επενδεδυμένα με φορτίσεις ευαισθησίας, όπως π.χ. εργασιακό δικαίωμα, επίδομα γάμου, διαφάνεια… μένουν αποστειρωμένα από τις σημερινές δυνάμεις και δυνατότητες, τόσο και πιο πολύ ο Αχιλλέας θα υπολείπεται της χελώνας .
Κλείνοντας, θα σας πω σύντομα άλλη μία από τις πάμπολλες παραδοξότητες της Ελλάδας, με την επιγραφή «Κράμερ εναντίον Κράμερ», δηλαδή Κράτος εναντίον Κράτους. Είναι γνωστό πως μεταξύ των άλλων περικοπών, περικόπηκε και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, δηλ. το Πρόγραμμα Δημοσίων Έργων. Στο μεταξύ, και τα λίγα που έμειναν είναι έρμαια-θύματα άλλων φορέων του Δημοσίου.
Εξηγούμαι. Το όποιο έργο ή μελέτη του Α΄ Υπουργείου, για να προχωρήσει στην επόμενη φάση, χρειάζεται και μια σειρά γνωματεύσεων από φορείς όπως Δασολογικές Υπηρεσίες και κυρίως Αρχαιολογικές Εφορείες και ενίοτε το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του κεντρικού ΥΠ.ΠΟ). Ορθώς ίσαμε εδώ. Η νομοθεσία παραείναι αυστηρή και σωστά, προβλέποντας υποχρεωτική γνωμάτευση εντός ολίγων ημερών και σε κάθε περίπτωση καθυστέρησης, η γνωμάτευση νοείται θετική υπέρ του Έργου. Αμ δε! Οι αποφάσεις αργούν έως και δύο χρόνια, με καταστρατήγηση της νομοθεσίας και των όποιων συστάσεων νομικών ή Ανεξαρτήτων Αρχών. Βλέπετε, η προγονοπληξία -υποτίθεται- αντάμα με την γραφειοκρατία, λειτουργεί ευρύθμως καταστρατηγώντας τους νόμους. Κι επειδή τα έργα είναι κατά κανόνα χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, αντιλαμβάνεστε τη συνέχεια .Τα χρήματα κάνουν φτερά για άλλες πολιτείες, πιο λειτουργικές. Πολλές συστάσεις, ακόμα και πρωθυπουργικές, πάνε στο καλάθι των αχρήστων. Κράτος ενάντια στο Κράτος, ή μήπως Κράτος ενάντια σε ένα πελατειακά εγκατεστημένο παρα-Κράτος Και κάπως έτσι, ένας μέχρι πρότινος λαϊκιστής και συντηρητικός πολιτικός, ο σημερινός Πρωθυπουργός, φαντάζει ως Ρομπέν των μεταρρυθμίσεων και της διατήρησης του ευρώ. Κι αυτό θα γίνεται για καιρό, όσο η σύνολη Κεντροαριστερά θα επεξεργάζεται το κουνούπι και θα χωνεύει την καμήλα, κι όσο όλοι μας, μα κυρίως οι πολιτικές ελίτ, δικαιώνουμε τον μακαριστό Ζήνωνα τον Ελεάτη, επιλέγοντας το ρόλο ενός βραδυκίνητου Αχιλλέα, που νικιέται κατά κράτος από τη χελώνα.
Ξέρετε ποια χελώνα!
*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός.
InfoGnomon
Η παραδοξότητα της ελληνικής πολιτικής έγκειται ακριβώς σ’ αυτό, ότι δηλαδή θυμίζει έναν Αχιλλέα περιπατητή που δεν μπορεί να επιταχύνει παρά τις δυνατότητές του, με συνέπεια η χελώνα των αγκυλωτικών στερεοτύπων και της ιδεολογικής ακινησίας, πάντοτε να προηγείται, καθορίζοντας εν ολίγοις το μέλλον.
Καθώς γράφω, ανακαλείται στη μνήμη μου μια εξαιρετική διάλεξη, γύρω στο 1986, με τίτλο Greece en mouvement (Η Ελλάδα σε κίνηση), που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο
Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, με διαφορετική ένταση επιχειρημάτων, επεχείρησαν να στραπατσάρουν με προσχήματα την δικαιοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ, η πρώτη με το νοιάξιμό της για τα δημόσια αγαθά και την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, κ.λπ. και το δεύτερο βάζοντας λεπτεπίλεπτους όρους διαφάνειας και ενημέρωσης, εμπλέκοντας την ανεπαρκή τεχνοκρατικά Βουλή στα χωράφια του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των άλλων σχετικών Ανεξαρτήτων Αρχών. Τελικά, το ζήτημα τελείωσε για την ώρα, εγκρινόμενο με μικρή πλειοψηφία συγκριτικά με την αθροιστική κομματική δύναμη των τριών τόπων της συγκυβέρνησης.
Το άλλο σημαντικό της εβδομάδας, ήταν η ανελαστική (από ενός σημείου και ύστερα) και όχι ρεαλιστική διαπραγμάτευση του Φ. Κουβέλη γι’ αυτά που αποκαλούνται εργασιακά. Στις συνθήκες διαπραγμάτευσης του παρόντος, είναι διαλεκτικά ανεξήγητη η εμμονή, βάζοντας στην ίδια ζυγαριά το σοβαρό με το μείζον - μείζον.
Έχουν ήδη αναλυθεί επαρκώς τα παραπάνω και άλλωστε πήρα θέση με τον τρόπο μου. Όσο περισσότερο τα στερεότυπα μιας ζωής, επενδεδυμένα με φορτίσεις ευαισθησίας, όπως π.χ. εργασιακό δικαίωμα, επίδομα γάμου, διαφάνεια… μένουν αποστειρωμένα από τις σημερινές δυνάμεις και δυνατότητες, τόσο και πιο πολύ ο Αχιλλέας θα υπολείπεται της χελώνας .
Κλείνοντας, θα σας πω σύντομα άλλη μία από τις πάμπολλες παραδοξότητες της Ελλάδας, με την επιγραφή «Κράμερ εναντίον Κράμερ», δηλαδή Κράτος εναντίον Κράτους. Είναι γνωστό πως μεταξύ των άλλων περικοπών, περικόπηκε και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, δηλ. το Πρόγραμμα Δημοσίων Έργων. Στο μεταξύ, και τα λίγα που έμειναν είναι έρμαια-θύματα άλλων φορέων του Δημοσίου.
Εξηγούμαι. Το όποιο έργο ή μελέτη του Α΄ Υπουργείου, για να προχωρήσει στην επόμενη φάση, χρειάζεται και μια σειρά γνωματεύσεων από φορείς όπως Δασολογικές Υπηρεσίες και κυρίως Αρχαιολογικές Εφορείες και ενίοτε το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του κεντρικού ΥΠ.ΠΟ). Ορθώς ίσαμε εδώ. Η νομοθεσία παραείναι αυστηρή και σωστά, προβλέποντας υποχρεωτική γνωμάτευση εντός ολίγων ημερών και σε κάθε περίπτωση καθυστέρησης, η γνωμάτευση νοείται θετική υπέρ του Έργου. Αμ δε! Οι αποφάσεις αργούν έως και δύο χρόνια, με καταστρατήγηση της νομοθεσίας και των όποιων συστάσεων νομικών ή Ανεξαρτήτων Αρχών. Βλέπετε, η προγονοπληξία -υποτίθεται- αντάμα με την γραφειοκρατία, λειτουργεί ευρύθμως καταστρατηγώντας τους νόμους. Κι επειδή τα έργα είναι κατά κανόνα χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, αντιλαμβάνεστε τη συνέχεια .Τα χρήματα κάνουν φτερά για άλλες πολιτείες, πιο λειτουργικές. Πολλές συστάσεις, ακόμα και πρωθυπουργικές, πάνε στο καλάθι των αχρήστων. Κράτος ενάντια στο Κράτος, ή μήπως Κράτος ενάντια σε ένα πελατειακά εγκατεστημένο παρα-Κράτος Και κάπως έτσι, ένας μέχρι πρότινος λαϊκιστής και συντηρητικός πολιτικός, ο σημερινός Πρωθυπουργός, φαντάζει ως Ρομπέν των μεταρρυθμίσεων και της διατήρησης του ευρώ. Κι αυτό θα γίνεται για καιρό, όσο η σύνολη Κεντροαριστερά θα επεξεργάζεται το κουνούπι και θα χωνεύει την καμήλα, κι όσο όλοι μας, μα κυρίως οι πολιτικές ελίτ, δικαιώνουμε τον μακαριστό Ζήνωνα τον Ελεάτη, επιλέγοντας το ρόλο ενός βραδυκίνητου Αχιλλέα, που νικιέται κατά κράτος από τη χελώνα.
Ξέρετε ποια χελώνα!
*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζέτα Μακρυπούλια Η εξομολόγηση στην Ελένη Μενεγάκη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
