2012-11-01 09:52:25
Με το «Skyfall» ο Ντάνιελ Κρεγκ κερδίζει επάξια τον τίτλο του πιο πειστικού Τζέιμς Μποντ στην Ιστορία του σινεμά,
Ζουμπουλάκης Γιάννης
Βροχή ταινιών για αυτή την εβδομάδα, οκτώ για την ακρίβεια, με πρώτη και καλύτερη το «Skyfall», που είναι επίσης η καλύτερη ταινία Τζέιμς Μποντ που έχει γυριστεί ποτέ,
Αξιολόγηση
5:αριστούργημα, 4:πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ :χωρίς άποψη
------------------------------------------------------------------------------
«Αυτό είναι ένα παιχνίδι για νέους» ακούει να του λένε κάποια στιγμή στο «Skyfall» (ΗΠΑ/ Αγγλία, 2012) ο πράκτορας Τζέιμς Μποντ της 23ης επίσημης ταινίας 007. Βαριά κουβέντα για έναν Μποντ. Μήπως όμως είναι και αλήθεια; Ποιος ξέρει. Μπορεί ναι, μπορεί όμως και όχι. Ενδεχομένως το παραδοσιακό ξυράφι με το οποίο ο Μποντ εξακολουθεί να ξυρίζεται, να κόβει καλύτερα από την μηχανική πλαστικούρα που παρά το άψογο design της σπάζει με το παραμικρό.
Το σκυλί μπορεί να γέρασε αλλά όπως και να το κάνουμε, ο παλιός είναι πάντα αλλιώς, όσο κι αν ο νέος είναι ωραίος. Ξεκαθαρίζω λοιπόν από την αρχή, ότι το «Skyfall», όπου ο 45χρονος σήμερα Ντάνιελ Κρεγκ υποδύεται για τρίτη φορά τον Τζειμς Μποντ, είναι η καλύτερη ταινία 007 όλων. Είναι σύγχρονη και ρετρό μαζί, είναι λιτή και καθόλου γραφική, με πνευματώδες χιούμορ και ποτέ γκροτέσκα. Και έχει σφραγίδα σκηνοθέτη. Του Σαμ Μέντες των ταινιών «American beauty» ,«Ο δρόμος της απώλειας» (όπου έπαιζε ο Κρεγκ) και «Ο δρόμος της επανάστασης».
Τι κι αν ο Ντάνιελ Κρεγκ θυμίζει Πολωνέζικη εκδοχή του Στιβ Μακ Κουίν με πόδια σαν παρενθέσεις και κούρεμα στο ΙΚΑ. Ε και; Ο άνθρωπος είναι μαγνήτης, ζει καθ' ολοκλήρου τον ήρωά του και τον σέβεται όσο κανείς άλλος ηθοποιός που έχει υποδυθεί τον Τζέιμς Μποντ μέχρι σήμερα. Ο Κρεγκ είναι καλύτερος ακόμα και από τον Σον Κόνερι.
Ομολογώ ότι στην σκηνή της εισαγωγής προς στιγμήν θορυβήθηκα. Η «συνταγή Μποντ» (που μέσα μου είχε πια φθαρεί) έμοιαζε να ακολουθείται κατά γράμμα όπως στις παλιότερες ταινίες. Γίνεται χαμός σε μια λαϊκή αγορά της Κωνσταντινούπολης. Τζιπ αναποδογυρίζουν πάγκους, μοτοσικλέτες στις στέγες, κυνηγητό στα κεραμίδια, μια μπουλντόζα σε βαγόνι τρένου να τα κάνει όλα λίμπα. «Πάλι τα ίδια;» σκέφτηκα.
Όμως κάποια στιγμή ο πανικός της εισαγωγής τελειώνει και η πραγματική ταινία αρχίζει. Και αυτό φαίνεται από τα ευφάνταστα ζενερίκ της αρχής, όπου βλέπουμε τον Μποντ μέσα σε σκηνές που θυμίζουν όνειρο ή εφιάλτη ενώ η μελωδική φωνή της Αντέλ μας συνεπαίρνει τραγουδώντας το τραγούδι του τίτλου.
Στο «Skyfall» ο Τζέιμς Μποντ επιστρέφει κυριολεκτικά από τους νεκρούς και στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, δείχνει κάπως αμήχανος. Το αφεντικό του, η Μ (Τζούντι Ντεντς) τον έχει «πουλήσει». Οταν επιστρέφει, τον δέχεται αλλά τον πληροφορεί ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Μαθαίνει π.χ. ότι το διαμέρισμά του δεν είναι πια διαθέσιμο. Ότι τα καινούργια γραφεία της ΜΙ6 έχουν μεταφερθεί στο μπούνκερ που είχε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείχνει να βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, χωρίς φίλους και υπό αμφισβήτηση, ανάμεσα σε τεχνοκράτες που δεν έχουν ιδέα του τι σημαίνει πράκτορας στο πεδίο της δράσης. Ακόμα και ο Q το σαίνι των όπλων και των υπόλοιπων γκάτζετ, αυτή την φορά είναι ένα nerd παιδαρέλι που κοιτάζει τον Μποντ αφ' υψηλού. Απροσδόκητη η επιλογή του Μπεν Γουίσο για τον ρόλο του Q και συγχρόνως πανέξυπνη.
Όλα αυτά τα παραπάνω όμως, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε τον παράγοντα Χαβιέρ Μπαρδέμ στον ρόλο του «κακού» της ιστορίας (ο πιο αστείος Μπαρδέμ που έχω δει ποτέ) είναι που τελικά εντείνουν το ενδιαφέρον μας στο «Skyfall». Ο Σαμ Μέντες άφησε το δικό του αποτύπωμα στον μύθο του 007 γιατί έκανε αυτό που δεν έκαναν οι περισσότεροι μέχρι σήμερα σκηνοθέτες αυτών των ταινιών: ασχολήθηκε με την προσωπικότητα του Μποντ, ξεσκόνισε τον ψυχισμό του και σκάλισε το παρελθόν του με στόχο να βρει έναν άνθρωπο και όχι να αναπλάσει ή να αναπαράγει μια δεδομένη εικόνα. Και τελικά, μηδενίζοντας θαρρείς το κοντέρ, ο Μέντες έπλασε μια νέα εικόνα του Μποντ που πολύ θα χαρώ να δώ ξανά και ξανά και ξανά.
Βαθμολογία: 4
Αίθουσες:ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΑΙΓΛΗ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ESCAPE ILION - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE MALL - VILLAGE - VILLAGE ATHENS METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΔΙΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΙΝΕΑΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY
Στην άθλια Αθήνα του σήμερα
Ολες οι πλευρές της σύγχρονης αθηναϊκής ασχήμιας, αυτής που βιώνουμε σε καθημερινή βάση τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται συγκεντρωμένη στην «Πόλη των παιδιών», μια σπονδυλωτή ταινία στην οποία η εγκυμοσύνη είναι ο συνδετικός κρίκος τεσσάρων ιστοριών. Μέσα από αυτές τις τέσσερις περιπτώσεις εγκυμοσύνης, που αγγίζουν όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα της αθηναϊκής ζωής, παρακολουθούμε αρκετές ιστορίες ανθρώπινων σχέσεων και δυσάρεστων καταστάσεων. Απολύσεις, μετανάστες χωρίς στον ήλιο μοίρα, μόνιμος εκνευρισμός, παράνοια, απελπισία, νεόπλουτοι που αναζητούν διέξοδο.
Κάποιες ιστορίες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κάποιες λιγότερο, πάντως η «Πόλη των παιδιών» σηματοδοτεί ένα αξιόλογο ντεμπούτο στο σινεμά για τον σκηνοθέτη Γιώργο Γκικαπέππα. Στα εφετινά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου βραβεύθηκε για την ερμηνεία της Κίκα Γεωργίου στον ρόλο μιας αλλοδαπής που αγωνίζεται μόνη μέσα σε ένα σπίτι να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Στα ίδια βραβεία διακρίθηκε το σενάριο του Γκικαπέππα αλλά και τα οπτικά εφέ.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΙΝΤΕΑΛ - ΓΑΛΑΞΙΑΣ
Γερόντια σε... κοινόβιο
Μια πιο ευχάριστη (και επιδερμική) εκδοχή της αριστουργηματικής «Αγάπης» του Μίχαελ Χάνεκε θα μπορούσες να πεις ότι είναι η ταινία «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί» («Et si on vivait tous ensemble?», ΗΠΑ/ Γερμανία, 2011), που σκηνοθέτησε με αγνές προθέσεις ο Στεφάν Ρομπελέν. Εδώ, πέντε γερόντια, που έζησαν έκρυθμα τα νιάτα τους στη δεκαετία του 1960, αποφασίζουν να συμβιώσουν στο ίδιο σπίτι, προκειμένου να βρίσκονται σε ετοιμότητα σε περίπτωση που κάποιος πάθει κάτι.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει να είναι το πρόσχημα. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλουν (όχι όλοι από την αρχή, πάντως το θέλουν) είναι να μείνουν ενωμένοι μέχρι την ύστατη στιγμή της ζωής τους. Ανάμεσά τους η Τζεραλντίν Τσάπλιν, ο Πιέρ Ρισάρ αλλά και η Τζέιν Φόντα, νευρώδης και όπως πάντα εκρηκτική μιλώντας μάλιστα μόνον γαλλικά.
Ενας πάσχει από Αλτσχάιμερ, κάποιος παθαίνει έμφραγμα. Αμήχανες σκηνές σε οίκο ευγηρίας, ένας νέος, ο γερμανός ηθοποιός Ντάνιελ Μπριλ, «κολλά» στην παρέα και της δίνει ζωντάνια. Στο μεγαλύτερο μέρος του το «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί» ασχολείται με ανώδυνους τσακωμούς και γεροντικές γκρίνιες αλλά υπάρχουν και τα ψέματα κρυμμένα επί χρόνια στο σκοτάδι που τελικά βγαίνουν στο φως. Όλα αυτά πλάθουν τον κόσμο μιας ταινίας με ψυχή αλλά και μπόλικη θλίψη, την οποία ο Ρομεπλέν σκεπάζει με την βοήθεια του χιούμορ.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΣΤΥ
Προτιμότερος ο «Κροκοδειλάκιας»
Το γνωστό μοτίβο με τις κάμερες χειρός που την μια γράφουν, την άλλη κάνουν παράσιτα και την τρίτη κλείνουν για να ανοίξουν πάλι, αυτό το κουραστικό στιλ κινηματογράφησης που έχει εξαπλωθεί σαν πανούκλα στο σινεμά μετά την επιτυχία του «The Blair witch project» (2000), επανέρχεται και σε ένα άλλο Project, ονόματι «The Dinosaur Project» (Αγγλία, 2012) που σκηνοθέτησε ο Σιντ Μπένετ.
Εδώ, οι επιζήσαντες μιας ομάδας εξερευνητών προϊστορικών ζώων στην ζούγκλα του Κονγκό, εξολοθρεύονται ο ένας μετά τον άλλον, είτε επειδή τους καταβροχθίζουν τα ζώα, είτε επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την φύση που τους ελέγχει διαρκώς, είτε επειδή κάποιοι χάνουν τα λογικά τους.
Και όλα αυτά καταγράφονται σε βιντεοημερολόγιο, κουτσά, στραβά και ανάποδα για να ταλαιπωρήσουν με το δήθεν τάχα μου ρεαλισμό τους τον φουκαρά τον θεατή. Ε, απ' αυτό το κουραστικό κατασκεύασμα, χίλιες φορές προτιμότερη η αφέλεια των παραμυθιών του Στίβεν Σπίλμπεργκ στα «Τζουράσικ Παρκ», για να μην πω και του «Κροκοδειλάκια»!
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: VILLAGE THE MALL - VILLAGE PENTH ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE
Κι ο δρόμος θέλει την Τέχνη του
Το ντοκιμαντέρ «Banksy: Η τέχνη στο δρόμο» («Exit Through the Gift Shop», Αγγλία/ΗΠΑ, 2010) υποτίθεται ότι γυρίστηκε ως πορτρέτο του Banksy ενός θρύλου της Τέχνης graffiti τον οποίο ήθελε να κινηματογραφήσει ένας λιγότερο γνωστός αρτίστας, ο Τιερί Γκουετά, γάλλος εμιγκρές στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάτι όμως φαίνεται να στράβωσε στην πορεία και τελικά οι ρόλοι αντιστράφηκαν με τον Banksy να γυρίζει ο ίδιος μια ταινία που αφορά περισσότερο τον Γκουετά παρά τον εαυτό του.
Η' κάτι τέλος πάντων, γιατί όλη αυτή η ιστορία είναι λιγάκι μπερδεμένη και το λιγότερο ενδιαφέρον κομμάτι του φιλμ. Το γεγονός είναι ότι πέραν όλων αυτών των «εσωτερικών» ανεκδότων, είτε έχουν δόσεις αλήθειας, είτε όχι, το «Banksy: Η τέχνη στο δρόμο» αξίζει τον κόπο γιατί σε βάζει μέσα σε έναν περίεργο κόσμο όπου το βασικό ερώτημα είναι αν μια πράξη που σχετίζεται με τον βανδαλισμό μπορεί ή όχι να θεωρηθεί Τέχνη. Ειδικού ενδιαφέροντος μεν, κατάφερε όμως να αποσπάσει μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ 2011.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
>«encardia, η πέτρα που χορεύει» (Ελλάδα, 2011) του Αγγελου Κοβότσου. Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που αναδεικνύει την μουσική, τον χορό και τον στίχο του ελληνικού μουσικού συγκροτήματος encardia, το οποίο εμπνέεται και δημιουργεί μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση των Ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας. Το φιλμ κέρδισε το βραβείο κοινού στο περασμένο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Εικόνες του 21ου αιώνα.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δείτε επίσης μεγάλο ρεπορτάζ για τους encardia και την περιοδεία τους στην Κάτω Ιταλία στην διεύθυνση του Βήματος:
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=481014 (τίτλος άρθρου: Με τους Γκρικάνους της Κάτω Ιταλίας)
>«Ο ξένος» («The stranger», ΗΠΑ, 1946) - ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ - Αναμενόμενης εξέλιξης αντιναζιστικό θρίλερ με τον Ορσον Γουέλς στον ρόλο ενός εγκληματία πολέμου που κρύβεται σε μια κωμόπολη των Ηνωμένων Πολιτειών παριστάνοντας τον «Μεσσία» της. Στα ίχνη του ένας πεισματάρης ντετέκτιβ, ο βραχύσωμος (και υποτιμημένος) ηθοποιός Εντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον. Ο Γουέλς επίσης σκηνοθετεί και αυτή είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο αδύναμες δημιουργίες του. Η ταινία έχει μεταδοθεί δεκάδες φορές από την τηλεόραση.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
> «Τίνκερμπελ Το Μυστικό των Νεραϊδοφτερών» (ΗΠΑ, 2012). Τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια της Πέγκι Χόλμς στα οποία όπως διαβάζουμε από το Δελτίο Τύπου «η περιέργεια της νεράιδας Τίνκερμπελ την οδηγεί σε έναν μυστηριώδη τόπο, όπου θα συναντήσει την Κυάνεια που είναι αδερφή της.» Με τις φωνές των Αφροδίτης Αντωνάκη, Αλεξάνδρας Λέρτα, Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου κ.α.
Βαθμολογία: -
Αίθουσες:ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΑΙΓΛΗ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ESCAPE ILION - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE MALL - VILLAGE - VILLAGE ATHENS METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
Ζουμπουλάκης Γιάννης
Βροχή ταινιών για αυτή την εβδομάδα, οκτώ για την ακρίβεια, με πρώτη και καλύτερη το «Skyfall», που είναι επίσης η καλύτερη ταινία Τζέιμς Μποντ που έχει γυριστεί ποτέ,
Αξιολόγηση
5:αριστούργημα, 4:πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ :χωρίς άποψη
------------------------------------------------------------------------------
«Αυτό είναι ένα παιχνίδι για νέους» ακούει να του λένε κάποια στιγμή στο «Skyfall» (ΗΠΑ/ Αγγλία, 2012) ο πράκτορας Τζέιμς Μποντ της 23ης επίσημης ταινίας 007. Βαριά κουβέντα για έναν Μποντ. Μήπως όμως είναι και αλήθεια; Ποιος ξέρει. Μπορεί ναι, μπορεί όμως και όχι. Ενδεχομένως το παραδοσιακό ξυράφι με το οποίο ο Μποντ εξακολουθεί να ξυρίζεται, να κόβει καλύτερα από την μηχανική πλαστικούρα που παρά το άψογο design της σπάζει με το παραμικρό.
Το σκυλί μπορεί να γέρασε αλλά όπως και να το κάνουμε, ο παλιός είναι πάντα αλλιώς, όσο κι αν ο νέος είναι ωραίος. Ξεκαθαρίζω λοιπόν από την αρχή, ότι το «Skyfall», όπου ο 45χρονος σήμερα Ντάνιελ Κρεγκ υποδύεται για τρίτη φορά τον Τζειμς Μποντ, είναι η καλύτερη ταινία 007 όλων. Είναι σύγχρονη και ρετρό μαζί, είναι λιτή και καθόλου γραφική, με πνευματώδες χιούμορ και ποτέ γκροτέσκα. Και έχει σφραγίδα σκηνοθέτη. Του Σαμ Μέντες των ταινιών «American beauty» ,«Ο δρόμος της απώλειας» (όπου έπαιζε ο Κρεγκ) και «Ο δρόμος της επανάστασης».
Τι κι αν ο Ντάνιελ Κρεγκ θυμίζει Πολωνέζικη εκδοχή του Στιβ Μακ Κουίν με πόδια σαν παρενθέσεις και κούρεμα στο ΙΚΑ. Ε και; Ο άνθρωπος είναι μαγνήτης, ζει καθ' ολοκλήρου τον ήρωά του και τον σέβεται όσο κανείς άλλος ηθοποιός που έχει υποδυθεί τον Τζέιμς Μποντ μέχρι σήμερα. Ο Κρεγκ είναι καλύτερος ακόμα και από τον Σον Κόνερι.
Ομολογώ ότι στην σκηνή της εισαγωγής προς στιγμήν θορυβήθηκα. Η «συνταγή Μποντ» (που μέσα μου είχε πια φθαρεί) έμοιαζε να ακολουθείται κατά γράμμα όπως στις παλιότερες ταινίες. Γίνεται χαμός σε μια λαϊκή αγορά της Κωνσταντινούπολης. Τζιπ αναποδογυρίζουν πάγκους, μοτοσικλέτες στις στέγες, κυνηγητό στα κεραμίδια, μια μπουλντόζα σε βαγόνι τρένου να τα κάνει όλα λίμπα. «Πάλι τα ίδια;» σκέφτηκα.
Όμως κάποια στιγμή ο πανικός της εισαγωγής τελειώνει και η πραγματική ταινία αρχίζει. Και αυτό φαίνεται από τα ευφάνταστα ζενερίκ της αρχής, όπου βλέπουμε τον Μποντ μέσα σε σκηνές που θυμίζουν όνειρο ή εφιάλτη ενώ η μελωδική φωνή της Αντέλ μας συνεπαίρνει τραγουδώντας το τραγούδι του τίτλου.
Στο «Skyfall» ο Τζέιμς Μποντ επιστρέφει κυριολεκτικά από τους νεκρούς και στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, δείχνει κάπως αμήχανος. Το αφεντικό του, η Μ (Τζούντι Ντεντς) τον έχει «πουλήσει». Οταν επιστρέφει, τον δέχεται αλλά τον πληροφορεί ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Μαθαίνει π.χ. ότι το διαμέρισμά του δεν είναι πια διαθέσιμο. Ότι τα καινούργια γραφεία της ΜΙ6 έχουν μεταφερθεί στο μπούνκερ που είχε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείχνει να βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, χωρίς φίλους και υπό αμφισβήτηση, ανάμεσα σε τεχνοκράτες που δεν έχουν ιδέα του τι σημαίνει πράκτορας στο πεδίο της δράσης. Ακόμα και ο Q το σαίνι των όπλων και των υπόλοιπων γκάτζετ, αυτή την φορά είναι ένα nerd παιδαρέλι που κοιτάζει τον Μποντ αφ' υψηλού. Απροσδόκητη η επιλογή του Μπεν Γουίσο για τον ρόλο του Q και συγχρόνως πανέξυπνη.
Όλα αυτά τα παραπάνω όμως, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε τον παράγοντα Χαβιέρ Μπαρδέμ στον ρόλο του «κακού» της ιστορίας (ο πιο αστείος Μπαρδέμ που έχω δει ποτέ) είναι που τελικά εντείνουν το ενδιαφέρον μας στο «Skyfall». Ο Σαμ Μέντες άφησε το δικό του αποτύπωμα στον μύθο του 007 γιατί έκανε αυτό που δεν έκαναν οι περισσότεροι μέχρι σήμερα σκηνοθέτες αυτών των ταινιών: ασχολήθηκε με την προσωπικότητα του Μποντ, ξεσκόνισε τον ψυχισμό του και σκάλισε το παρελθόν του με στόχο να βρει έναν άνθρωπο και όχι να αναπλάσει ή να αναπαράγει μια δεδομένη εικόνα. Και τελικά, μηδενίζοντας θαρρείς το κοντέρ, ο Μέντες έπλασε μια νέα εικόνα του Μποντ που πολύ θα χαρώ να δώ ξανά και ξανά και ξανά.
Βαθμολογία: 4
Αίθουσες:ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΑΙΓΛΗ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ESCAPE ILION - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE MALL - VILLAGE - VILLAGE ATHENS METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΔΙΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΙΝΕΑΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY
Στην άθλια Αθήνα του σήμερα
Ολες οι πλευρές της σύγχρονης αθηναϊκής ασχήμιας, αυτής που βιώνουμε σε καθημερινή βάση τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται συγκεντρωμένη στην «Πόλη των παιδιών», μια σπονδυλωτή ταινία στην οποία η εγκυμοσύνη είναι ο συνδετικός κρίκος τεσσάρων ιστοριών. Μέσα από αυτές τις τέσσερις περιπτώσεις εγκυμοσύνης, που αγγίζουν όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα της αθηναϊκής ζωής, παρακολουθούμε αρκετές ιστορίες ανθρώπινων σχέσεων και δυσάρεστων καταστάσεων. Απολύσεις, μετανάστες χωρίς στον ήλιο μοίρα, μόνιμος εκνευρισμός, παράνοια, απελπισία, νεόπλουτοι που αναζητούν διέξοδο.
Κάποιες ιστορίες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κάποιες λιγότερο, πάντως η «Πόλη των παιδιών» σηματοδοτεί ένα αξιόλογο ντεμπούτο στο σινεμά για τον σκηνοθέτη Γιώργο Γκικαπέππα. Στα εφετινά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου βραβεύθηκε για την ερμηνεία της Κίκα Γεωργίου στον ρόλο μιας αλλοδαπής που αγωνίζεται μόνη μέσα σε ένα σπίτι να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Στα ίδια βραβεία διακρίθηκε το σενάριο του Γκικαπέππα αλλά και τα οπτικά εφέ.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΙΝΤΕΑΛ - ΓΑΛΑΞΙΑΣ
Γερόντια σε... κοινόβιο
Μια πιο ευχάριστη (και επιδερμική) εκδοχή της αριστουργηματικής «Αγάπης» του Μίχαελ Χάνεκε θα μπορούσες να πεις ότι είναι η ταινία «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί» («Et si on vivait tous ensemble?», ΗΠΑ/ Γερμανία, 2011), που σκηνοθέτησε με αγνές προθέσεις ο Στεφάν Ρομπελέν. Εδώ, πέντε γερόντια, που έζησαν έκρυθμα τα νιάτα τους στη δεκαετία του 1960, αποφασίζουν να συμβιώσουν στο ίδιο σπίτι, προκειμένου να βρίσκονται σε ετοιμότητα σε περίπτωση που κάποιος πάθει κάτι.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει να είναι το πρόσχημα. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλουν (όχι όλοι από την αρχή, πάντως το θέλουν) είναι να μείνουν ενωμένοι μέχρι την ύστατη στιγμή της ζωής τους. Ανάμεσά τους η Τζεραλντίν Τσάπλιν, ο Πιέρ Ρισάρ αλλά και η Τζέιν Φόντα, νευρώδης και όπως πάντα εκρηκτική μιλώντας μάλιστα μόνον γαλλικά.
Ενας πάσχει από Αλτσχάιμερ, κάποιος παθαίνει έμφραγμα. Αμήχανες σκηνές σε οίκο ευγηρίας, ένας νέος, ο γερμανός ηθοποιός Ντάνιελ Μπριλ, «κολλά» στην παρέα και της δίνει ζωντάνια. Στο μεγαλύτερο μέρος του το «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί» ασχολείται με ανώδυνους τσακωμούς και γεροντικές γκρίνιες αλλά υπάρχουν και τα ψέματα κρυμμένα επί χρόνια στο σκοτάδι που τελικά βγαίνουν στο φως. Όλα αυτά πλάθουν τον κόσμο μιας ταινίας με ψυχή αλλά και μπόλικη θλίψη, την οποία ο Ρομεπλέν σκεπάζει με την βοήθεια του χιούμορ.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΣΤΥ
Προτιμότερος ο «Κροκοδειλάκιας»
Το γνωστό μοτίβο με τις κάμερες χειρός που την μια γράφουν, την άλλη κάνουν παράσιτα και την τρίτη κλείνουν για να ανοίξουν πάλι, αυτό το κουραστικό στιλ κινηματογράφησης που έχει εξαπλωθεί σαν πανούκλα στο σινεμά μετά την επιτυχία του «The Blair witch project» (2000), επανέρχεται και σε ένα άλλο Project, ονόματι «The Dinosaur Project» (Αγγλία, 2012) που σκηνοθέτησε ο Σιντ Μπένετ.
Εδώ, οι επιζήσαντες μιας ομάδας εξερευνητών προϊστορικών ζώων στην ζούγκλα του Κονγκό, εξολοθρεύονται ο ένας μετά τον άλλον, είτε επειδή τους καταβροχθίζουν τα ζώα, είτε επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την φύση που τους ελέγχει διαρκώς, είτε επειδή κάποιοι χάνουν τα λογικά τους.
Και όλα αυτά καταγράφονται σε βιντεοημερολόγιο, κουτσά, στραβά και ανάποδα για να ταλαιπωρήσουν με το δήθεν τάχα μου ρεαλισμό τους τον φουκαρά τον θεατή. Ε, απ' αυτό το κουραστικό κατασκεύασμα, χίλιες φορές προτιμότερη η αφέλεια των παραμυθιών του Στίβεν Σπίλμπεργκ στα «Τζουράσικ Παρκ», για να μην πω και του «Κροκοδειλάκια»!
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: VILLAGE THE MALL - VILLAGE PENTH ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE
Κι ο δρόμος θέλει την Τέχνη του
Το ντοκιμαντέρ «Banksy: Η τέχνη στο δρόμο» («Exit Through the Gift Shop», Αγγλία/ΗΠΑ, 2010) υποτίθεται ότι γυρίστηκε ως πορτρέτο του Banksy ενός θρύλου της Τέχνης graffiti τον οποίο ήθελε να κινηματογραφήσει ένας λιγότερο γνωστός αρτίστας, ο Τιερί Γκουετά, γάλλος εμιγκρές στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάτι όμως φαίνεται να στράβωσε στην πορεία και τελικά οι ρόλοι αντιστράφηκαν με τον Banksy να γυρίζει ο ίδιος μια ταινία που αφορά περισσότερο τον Γκουετά παρά τον εαυτό του.
Η' κάτι τέλος πάντων, γιατί όλη αυτή η ιστορία είναι λιγάκι μπερδεμένη και το λιγότερο ενδιαφέρον κομμάτι του φιλμ. Το γεγονός είναι ότι πέραν όλων αυτών των «εσωτερικών» ανεκδότων, είτε έχουν δόσεις αλήθειας, είτε όχι, το «Banksy: Η τέχνη στο δρόμο» αξίζει τον κόπο γιατί σε βάζει μέσα σε έναν περίεργο κόσμο όπου το βασικό ερώτημα είναι αν μια πράξη που σχετίζεται με τον βανδαλισμό μπορεί ή όχι να θεωρηθεί Τέχνη. Ειδικού ενδιαφέροντος μεν, κατάφερε όμως να αποσπάσει μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ 2011.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
>«encardia, η πέτρα που χορεύει» (Ελλάδα, 2011) του Αγγελου Κοβότσου. Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που αναδεικνύει την μουσική, τον χορό και τον στίχο του ελληνικού μουσικού συγκροτήματος encardia, το οποίο εμπνέεται και δημιουργεί μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση των Ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας. Το φιλμ κέρδισε το βραβείο κοινού στο περασμένο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Εικόνες του 21ου αιώνα.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δείτε επίσης μεγάλο ρεπορτάζ για τους encardia και την περιοδεία τους στην Κάτω Ιταλία στην διεύθυνση του Βήματος:
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=481014 (τίτλος άρθρου: Με τους Γκρικάνους της Κάτω Ιταλίας)
>«Ο ξένος» («The stranger», ΗΠΑ, 1946) - ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ - Αναμενόμενης εξέλιξης αντιναζιστικό θρίλερ με τον Ορσον Γουέλς στον ρόλο ενός εγκληματία πολέμου που κρύβεται σε μια κωμόπολη των Ηνωμένων Πολιτειών παριστάνοντας τον «Μεσσία» της. Στα ίχνη του ένας πεισματάρης ντετέκτιβ, ο βραχύσωμος (και υποτιμημένος) ηθοποιός Εντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον. Ο Γουέλς επίσης σκηνοθετεί και αυτή είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο αδύναμες δημιουργίες του. Η ταινία έχει μεταδοθεί δεκάδες φορές από την τηλεόραση.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΛΑΙΣ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
> «Τίνκερμπελ Το Μυστικό των Νεραϊδοφτερών» (ΗΠΑ, 2012). Τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια της Πέγκι Χόλμς στα οποία όπως διαβάζουμε από το Δελτίο Τύπου «η περιέργεια της νεράιδας Τίνκερμπελ την οδηγεί σε έναν μυστηριώδη τόπο, όπου θα συναντήσει την Κυάνεια που είναι αδερφή της.» Με τις φωνές των Αφροδίτης Αντωνάκη, Αλεξάνδρας Λέρτα, Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου κ.α.
Βαθμολογία: -
Αίθουσες:ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΑΙΓΛΗ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ESCAPE ILION - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE MALL - VILLAGE - VILLAGE ATHENS METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διαμαρτυρία ενστόλων έξω από τη ΓΑΔΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
