2012-11-02 14:51:03
Στην Κρήτη , ένας αγρότης , γύρω στα 60 , καθόταν στο καφενείο πίνοντας τον καφέ του όταν παρατήρησε ένα παιδί που καθόταν στο πεζοδρόμιο , έξω από το καφενείο. Φαινόταν πεινασμένο και ταλαιπωρημένο. Το φώναξε -Από του είσαι?
-Αλβανία αφεντικό...
-Πόσο χρονών είσαι?
-12...
-Πεινάς ρε?
- Ναι Φώναξε τον καφετζή και του παράγγειλε ένα λουκούμι και νερό. Το παιδί αφού το έφαγε, τον ευχαρίστησε και έφυγε. Αυτό γινόταν για πέντε έξι μέρες. Ο αγρότης σκέφτηκε να τον πάρει στο χωριό όπου έμενε μόνος, για να τον έχει παρέα μερικές μέρες.
-Ρε θα έρθεις στο χωριό να με βοηθήσεις? Θα σε πληρώνω....
-Όχι λεφτά αφεντικό. Μόνο φαι...
Πράγματι τον πήρε στο χωριό. Καθώς ο μικρός έκαιγε τις φούντες από τις ελιές , παραπάτησε.
-Πρόσεχε ρε (του είπε ο αγρότης)
- Καλύτερα αφεντικό.. να πέσω στην φωτιά να γλιτώσω...
-Σκάσε και τελείωνε να πάμε σπίτι γιατί έπιασε βροχή (απάντησε κάπως αμήχανα ο αγρότης.)
Φτάνοντας σπίτι ο κυρ Παντελής έψησε δύο μπριζόλες και έκανε και μία σαλάτα.
- Κρασί πίνεις ρε?
- Ρακί δεν έχει? (ρώτησε ο μικρός)
- Πίνεις ρακί ρε , μικρός δεν είσαι?
-Ου!! με τον πατέρα μου πίναμε πολύ!!!
Ο μικρός έφαγε , ήπιε την ρακί και άρχισε και έλεγε την ιστορία του. Πώς περπάτησε μέρες και νύχτες. Πώς κοιμόταν πάνω στα δέντρα για να μην τον φάνε οι λύκοι. Πώς ήρθε στην Κρήτη γιατί άκουσε ότι οι άνθρωποι ήταν καλοί.
Ο ύπνος τον βρήκε κουρασμένο αλλά χορτασμένο , δίπλα στο τζάκι.
Μετά από καμιά δεκαριά μέρες οι αγροτικές δουλειές τελείωσαν και έτσι γύρισαν στο Ηράκλειο. Με το ζόρι ο μικρός πήρε 50 ευρώ και έφυγε. Από τότε ο Κυρ Παντελής δεν τον ξαναείδε.
"Μπορεί να τον πήρε κάνας άλλος και να τον φροντίζει. Μπορεί να είναι πεθαμένος σε κάνα χαντάκι. δεν ξέρω.." μου είπε ο κυρ Παντελής. "Τον κερ@τά όμως , όσο καιρό έμενε μαζί μου , τον είχα σαν παιδί μου" Καθώς αυτές οι λέξεις έβγαιναν από τα χείλη του , παρατήρησα ότι το πρόσωπό του μαλάκωσε.. Όχι τόσο ώστε να δακρύσει, άλλωστε πιστεύω ότι άνθρωποι σαν αυτόν δεν ξέρουν τι θα πει κλάμα. Μαλάκωσε όμως , υπερβολικά για κάποιον που είχε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, μέσα στην αυστηρότητα και σε συνθήκες φτώχειας. Για κάποιον που δούλευε 16 ώρες την ημέρα , απλά για να ζήσει...
Από την μία λοιπόν ο κυρ Παντελής που δεν γνωρίζει όρους όπως "ξενοφοβία" "ρατσισμός" και έκανε κάτι που λίγοι άνθρωποι θα έκαναν. και από την άλλη παιδιά 16 και 17 χρονών που πλακώνονται στο σχολείο με "βρομιάρηδες αλλοδαπούς" χωρίς να ξέρουν τον λόγο. Από την μία ο κυρ Παντελής που παίρνοντας 300 ευρώ σύνταξη , ακόμα προσφέρει στα παιδιά του οργώνοντας χωράφια και που θα ένιωθε περιττός αν δεν μπορούσε να το κάνει και από την άλλοι ενήλικοι που χωρίς δεύτερη σκέψη , επειδή κάποιοι άφηναν ανεξέλεγκτα, ανθρώπινες ψυχές να μπαίνουν στην Ελλάδα , ψηφίζουν το μίσος , τη σβάστικα και τον θάνατο. Από την μία ο κυρ Παντελής με το: "Οικογένεια - δουλειά - υπερηφάνεια" και από την άλλη...
diafanoi.blogspot.gr
-Αλβανία αφεντικό...
-Πόσο χρονών είσαι?
-12...
-Πεινάς ρε?
- Ναι Φώναξε τον καφετζή και του παράγγειλε ένα λουκούμι και νερό. Το παιδί αφού το έφαγε, τον ευχαρίστησε και έφυγε. Αυτό γινόταν για πέντε έξι μέρες. Ο αγρότης σκέφτηκε να τον πάρει στο χωριό όπου έμενε μόνος, για να τον έχει παρέα μερικές μέρες.
-Ρε θα έρθεις στο χωριό να με βοηθήσεις? Θα σε πληρώνω....
-Όχι λεφτά αφεντικό. Μόνο φαι...
Πράγματι τον πήρε στο χωριό. Καθώς ο μικρός έκαιγε τις φούντες από τις ελιές , παραπάτησε.
-Πρόσεχε ρε (του είπε ο αγρότης)
- Καλύτερα αφεντικό.. να πέσω στην φωτιά να γλιτώσω...
-Σκάσε και τελείωνε να πάμε σπίτι γιατί έπιασε βροχή (απάντησε κάπως αμήχανα ο αγρότης.)
Φτάνοντας σπίτι ο κυρ Παντελής έψησε δύο μπριζόλες και έκανε και μία σαλάτα.
- Κρασί πίνεις ρε?
- Ρακί δεν έχει? (ρώτησε ο μικρός)
- Πίνεις ρακί ρε , μικρός δεν είσαι?
-Ου!! με τον πατέρα μου πίναμε πολύ!!!
Ο μικρός έφαγε , ήπιε την ρακί και άρχισε και έλεγε την ιστορία του. Πώς περπάτησε μέρες και νύχτες. Πώς κοιμόταν πάνω στα δέντρα για να μην τον φάνε οι λύκοι. Πώς ήρθε στην Κρήτη γιατί άκουσε ότι οι άνθρωποι ήταν καλοί.
Ο ύπνος τον βρήκε κουρασμένο αλλά χορτασμένο , δίπλα στο τζάκι.
Μετά από καμιά δεκαριά μέρες οι αγροτικές δουλειές τελείωσαν και έτσι γύρισαν στο Ηράκλειο. Με το ζόρι ο μικρός πήρε 50 ευρώ και έφυγε. Από τότε ο Κυρ Παντελής δεν τον ξαναείδε.
"Μπορεί να τον πήρε κάνας άλλος και να τον φροντίζει. Μπορεί να είναι πεθαμένος σε κάνα χαντάκι. δεν ξέρω.." μου είπε ο κυρ Παντελής. "Τον κερ@τά όμως , όσο καιρό έμενε μαζί μου , τον είχα σαν παιδί μου" Καθώς αυτές οι λέξεις έβγαιναν από τα χείλη του , παρατήρησα ότι το πρόσωπό του μαλάκωσε.. Όχι τόσο ώστε να δακρύσει, άλλωστε πιστεύω ότι άνθρωποι σαν αυτόν δεν ξέρουν τι θα πει κλάμα. Μαλάκωσε όμως , υπερβολικά για κάποιον που είχε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, μέσα στην αυστηρότητα και σε συνθήκες φτώχειας. Για κάποιον που δούλευε 16 ώρες την ημέρα , απλά για να ζήσει...
Από την μία λοιπόν ο κυρ Παντελής που δεν γνωρίζει όρους όπως "ξενοφοβία" "ρατσισμός" και έκανε κάτι που λίγοι άνθρωποι θα έκαναν. και από την άλλη παιδιά 16 και 17 χρονών που πλακώνονται στο σχολείο με "βρομιάρηδες αλλοδαπούς" χωρίς να ξέρουν τον λόγο. Από την μία ο κυρ Παντελής που παίρνοντας 300 ευρώ σύνταξη , ακόμα προσφέρει στα παιδιά του οργώνοντας χωράφια και που θα ένιωθε περιττός αν δεν μπορούσε να το κάνει και από την άλλοι ενήλικοι που χωρίς δεύτερη σκέψη , επειδή κάποιοι άφηναν ανεξέλεγκτα, ανθρώπινες ψυχές να μπαίνουν στην Ελλάδα , ψηφίζουν το μίσος , τη σβάστικα και τον θάνατο. Από την μία ο κυρ Παντελής με το: "Οικογένεια - δουλειά - υπερηφάνεια" και από την άλλη...
diafanoi.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Υπογράφεται το Καταστατικό του Δικτύου Ελληνικών Πράσινων Πόλεων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
