2012-11-02 21:37:16
Η σχεδιαζόμενη μεταφορά 18 κόκκινων ελαφιών από την Πάρνηθα στον Ίταμο Καρδίτσας, έχει ως αποτέλεσμα τη «σύγκρουση» της Ειδικής Γραμματείας Δασών και της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς. Η Γραμματεία υπογραμμίζει την ανάγκη αποσυμφόρησης του μεγάλου πληθυσμού ελαφιών από την Πάρνηθα και τον σταδιακό εμπλουτισμό άλλων περιοχών στον ελλαδικό χώρο, ενώ η οργάνωση υποστηρίζει πως η μετεγκατάσταση χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και έλλειψη τεκμηρίωσης, γεγονός που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την επιβίωση των ελαφιών, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus), το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο στην Ελλάδα, κάποτε ζούσε σε ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική επικράτεια. Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι πληθυσμοί του συρρικνώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος πλέον αξιολογείται ως «Κρισίμως Κινδυνεύον». Στη χώρα μας, μπορεί κανείς να τα συναντήσει μόνο στη Ροδόπη (λιγότερα από 20) και στην Πάρνηθα, όπου ζει προστατευμένος ένας ακμαίος πληθυσμός άνω των 1000 ατόμων.
Ο ειδικός γραμματέας Δασών, Γιώργος Αμοργιανιώτης δήλωσε στο ΑΜΠΕ πως το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τον υπερπληθυσμό των ελαφιών είναι τεράστιο. Πολλά φυτώρια τόσο στις αναδασωμένες, όσο και στις καμένες εκτάσεις καταστρέφονται από τα ελάφια, τα οποία δεν αφήνουν να αναπτυχθεί τίποτα από τη φυσική αναγέννηση. Ο ίδιος, έχοντας δουλέψει 25 χρόνια στην Πάρνηθα, είχε εντοπίσει το πρόβλημα και είχε καταθέσει προτάσεις από το 1ο Διαχειριστικό Σχέδιο του 1997, αλλά, όπως επισημαίνει, δεν προχώρησε τίποτα. Προσθέτει ότι, το ζητούμενο είναι να εποικιστούν και άλλα μέρη με το κόκκινο ελάφι, για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας.
Η Παναγιώτα Μαραγκού, συντονίστρια του Τμήματος Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Υποστήριξης της WWF Ελλάς αναφέρει στο ΑΜΠΕ ότι «χρειάζεται συνολική μελέτη να διαπιστωθεί η έκταση του προβλήματος στην Πάρνηθα, ξεκινώντας από τι ζημιές προξενούν τα ελάφια στις γεωργικές καλλιέργειες και στις αναδασώσεις».
«Όταν κανείς φορέας δεν έχει τεκμηριώσει την ανάγκη μετεγκατάστασης και δεν γνωρίζουμε αν ο πληθυσμός της Πάρνηθας ξεπερνά τις αντοχές του βουνού, πώς αποφασίζουν τη μεταφορά 18 ατόμων, μιας και δεν έχει ερευνηθεί ούτε πόσα πρέπει να φύγουν;», αναρωτιέται η κ. Μαραγκού και συμπληρώνει ότι «αυτό αποδεικνύει πως η μεταφορά τους δεν είναι ούτε πιλοτική, ούτε δοκιμαστική, απλώς τυχαία».
Διχογνωμία υπάρχει και για τον χώρο υποδοχής, τον Ίταμο Καρδίτσας. Ο κ. Αμοργιανιώτης επιμένει πως έχουν γίνει οι απαραίτητες μελέτες από τις εκεί υπηρεσίες και πως ο Ίταμος αποτελεί Καταφύγιο Άγριας Ζωής, άρα και προστατευόμενο έδαφος. Η κ. Μαραγκού, από την άλλη αμφισβητεί το συγκεκριμένο καθεστώς προστασίας, υποστηρίζοντας πως παλιότερα τα ελάφια εξαφανίστηκαν από την εν λόγω περιοχή, λόγω λαθροθηρίας, όπως άλλωστε επιβεβαιώνει το ίδιο το Δασαρχείο Καρδίτσας σε σχετική του μελέτη. Η ανησυχία της πηγάζει, επίσης, από το άδοξο τέλος προηγούμενων προσπαθειών μεταφοράς ελαφιών, οι οποίες δεν συνοδεύτηκαν από σοβαρές μελέτες του τρόπου επιλογής των ατόμων ή της καταλληλότητας των τόπων υποδοχής. Ελάφια μεταφέρθηκαν στο παρελθόν στον Κόζιακα Τρικάλων, στην Ήπειρο και αλλού, χωρίς όμως να επιτευχθεί ποτέ η εγκατάσταση μόνιμων πληθυσμών.
Ο κ Αμοργιανιώτης αναφέρει πως η μεταφορά σχεδιάζεται σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θα γίνει με ειδικά διαμορφωμένα αυτοκίνητα με κλιματισμό και παρουσία κτηνιάτρων, αφού τα ζώα θα έχουν περάσει ιατρικές εξετάσεις, ώστε να ταξιδέψουν τα πιο υγιή. Η κ. Μαραγκού προβληματίζεται αν ο συγκεκριμένος χρόνος είναι ο πιο κατάλληλος, μιας και μόλις τελείωσε η αναπαραγωγική περίοδος και μπορεί έγκυες ελαφίνες να περάσουν αναίτιο άγχος.
«Η ανησυχία για τις τύχες των ελαφιών είναι λογική και αποδεκτή. Όμως δεν πρέπει να είναι κανείς εξωπραγματικός, και να μιλάει για ζωές σε κίνδυνο, όταν δεν αντιλαμβάνεται πως λόγω του κορεσμού στο βουνό της Πάρνηθας, τα ελάφια με τα πρώτα χιόνια κατεβαίνουν στην πόλη για φαΐ, πολλά σκοτώνονται στους δρόμους, ενώ άλλα καταλήγουν στο τραπέζι ως εκλεκτό κρέας. Πρέπει να δημιουργηθούν πυρήνες και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, για το καλό πρωτίστως των ίδιων των ελαφιών», επισημαίνει ο κ. Αμοργιανιώτης.
Ο Φορέας Διαχείρισης Πάρνηθας, άλλωστε, έχει αποφασίσει την ανάθεση σχετικής μελέτης για να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τη συστηματική μετεγκατάσταση των κόκκινων ελαφιών. Ο δασάρχης Πάρνηθας Γιάννης Ζιάζιαρης αναφέρει πως προκύπτουν πρακτικά προβλήματα με τη σχεδιαζόμενη μεταφορά. Στις παγίδες-κλουβιά που έχουν κατασκευαστεί, τα ελάφια δεν πλησιάζουν, ενώ ο απαραίτητος γενετικός έλεγχος δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης υποδομής, οπότε πρέπει να βρεθούν λύσεις από το εξωτερικό. Προσθέτει πως, ο αυξανόμενος πληθυσμός των ελαφιών και οι κίνδυνοι επιμειξίας, καθιστούν απαραίτητη τη μετεγκατάστασή τους κάθε 2 με 3 χρόνια σε άλλες περιοχές, σαφέστατα μετά τις απαιτούμενες μελέτες.
Αναδημοσιευσα Απο Real News
molibixarti
Το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus), το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο στην Ελλάδα, κάποτε ζούσε σε ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική επικράτεια. Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι πληθυσμοί του συρρικνώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος πλέον αξιολογείται ως «Κρισίμως Κινδυνεύον». Στη χώρα μας, μπορεί κανείς να τα συναντήσει μόνο στη Ροδόπη (λιγότερα από 20) και στην Πάρνηθα, όπου ζει προστατευμένος ένας ακμαίος πληθυσμός άνω των 1000 ατόμων.
Ο ειδικός γραμματέας Δασών, Γιώργος Αμοργιανιώτης δήλωσε στο ΑΜΠΕ πως το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τον υπερπληθυσμό των ελαφιών είναι τεράστιο. Πολλά φυτώρια τόσο στις αναδασωμένες, όσο και στις καμένες εκτάσεις καταστρέφονται από τα ελάφια, τα οποία δεν αφήνουν να αναπτυχθεί τίποτα από τη φυσική αναγέννηση. Ο ίδιος, έχοντας δουλέψει 25 χρόνια στην Πάρνηθα, είχε εντοπίσει το πρόβλημα και είχε καταθέσει προτάσεις από το 1ο Διαχειριστικό Σχέδιο του 1997, αλλά, όπως επισημαίνει, δεν προχώρησε τίποτα. Προσθέτει ότι, το ζητούμενο είναι να εποικιστούν και άλλα μέρη με το κόκκινο ελάφι, για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας.
Η Παναγιώτα Μαραγκού, συντονίστρια του Τμήματος Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Υποστήριξης της WWF Ελλάς αναφέρει στο ΑΜΠΕ ότι «χρειάζεται συνολική μελέτη να διαπιστωθεί η έκταση του προβλήματος στην Πάρνηθα, ξεκινώντας από τι ζημιές προξενούν τα ελάφια στις γεωργικές καλλιέργειες και στις αναδασώσεις».
«Όταν κανείς φορέας δεν έχει τεκμηριώσει την ανάγκη μετεγκατάστασης και δεν γνωρίζουμε αν ο πληθυσμός της Πάρνηθας ξεπερνά τις αντοχές του βουνού, πώς αποφασίζουν τη μεταφορά 18 ατόμων, μιας και δεν έχει ερευνηθεί ούτε πόσα πρέπει να φύγουν;», αναρωτιέται η κ. Μαραγκού και συμπληρώνει ότι «αυτό αποδεικνύει πως η μεταφορά τους δεν είναι ούτε πιλοτική, ούτε δοκιμαστική, απλώς τυχαία».
Διχογνωμία υπάρχει και για τον χώρο υποδοχής, τον Ίταμο Καρδίτσας. Ο κ. Αμοργιανιώτης επιμένει πως έχουν γίνει οι απαραίτητες μελέτες από τις εκεί υπηρεσίες και πως ο Ίταμος αποτελεί Καταφύγιο Άγριας Ζωής, άρα και προστατευόμενο έδαφος. Η κ. Μαραγκού, από την άλλη αμφισβητεί το συγκεκριμένο καθεστώς προστασίας, υποστηρίζοντας πως παλιότερα τα ελάφια εξαφανίστηκαν από την εν λόγω περιοχή, λόγω λαθροθηρίας, όπως άλλωστε επιβεβαιώνει το ίδιο το Δασαρχείο Καρδίτσας σε σχετική του μελέτη. Η ανησυχία της πηγάζει, επίσης, από το άδοξο τέλος προηγούμενων προσπαθειών μεταφοράς ελαφιών, οι οποίες δεν συνοδεύτηκαν από σοβαρές μελέτες του τρόπου επιλογής των ατόμων ή της καταλληλότητας των τόπων υποδοχής. Ελάφια μεταφέρθηκαν στο παρελθόν στον Κόζιακα Τρικάλων, στην Ήπειρο και αλλού, χωρίς όμως να επιτευχθεί ποτέ η εγκατάσταση μόνιμων πληθυσμών.
Ο κ Αμοργιανιώτης αναφέρει πως η μεταφορά σχεδιάζεται σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θα γίνει με ειδικά διαμορφωμένα αυτοκίνητα με κλιματισμό και παρουσία κτηνιάτρων, αφού τα ζώα θα έχουν περάσει ιατρικές εξετάσεις, ώστε να ταξιδέψουν τα πιο υγιή. Η κ. Μαραγκού προβληματίζεται αν ο συγκεκριμένος χρόνος είναι ο πιο κατάλληλος, μιας και μόλις τελείωσε η αναπαραγωγική περίοδος και μπορεί έγκυες ελαφίνες να περάσουν αναίτιο άγχος.
«Η ανησυχία για τις τύχες των ελαφιών είναι λογική και αποδεκτή. Όμως δεν πρέπει να είναι κανείς εξωπραγματικός, και να μιλάει για ζωές σε κίνδυνο, όταν δεν αντιλαμβάνεται πως λόγω του κορεσμού στο βουνό της Πάρνηθας, τα ελάφια με τα πρώτα χιόνια κατεβαίνουν στην πόλη για φαΐ, πολλά σκοτώνονται στους δρόμους, ενώ άλλα καταλήγουν στο τραπέζι ως εκλεκτό κρέας. Πρέπει να δημιουργηθούν πυρήνες και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, για το καλό πρωτίστως των ίδιων των ελαφιών», επισημαίνει ο κ. Αμοργιανιώτης.
Ο Φορέας Διαχείρισης Πάρνηθας, άλλωστε, έχει αποφασίσει την ανάθεση σχετικής μελέτης για να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τη συστηματική μετεγκατάσταση των κόκκινων ελαφιών. Ο δασάρχης Πάρνηθας Γιάννης Ζιάζιαρης αναφέρει πως προκύπτουν πρακτικά προβλήματα με τη σχεδιαζόμενη μεταφορά. Στις παγίδες-κλουβιά που έχουν κατασκευαστεί, τα ελάφια δεν πλησιάζουν, ενώ ο απαραίτητος γενετικός έλεγχος δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης υποδομής, οπότε πρέπει να βρεθούν λύσεις από το εξωτερικό. Προσθέτει πως, ο αυξανόμενος πληθυσμός των ελαφιών και οι κίνδυνοι επιμειξίας, καθιστούν απαραίτητη τη μετεγκατάστασή τους κάθε 2 με 3 χρόνια σε άλλες περιοχές, σαφέστατα μετά τις απαιτούμενες μελέτες.
Αναδημοσιευσα Απο Real News
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι ευεργετικές ιδιότητες του ροδιού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
