2012-11-03 00:17:24
Γράφει ο Xρήστος Ηλιόπουλος
H κρίση στην Ελλάδα δε θα περάσει γρήγορα. Κοινοτοπία ; ΄Ισως. Αυτό όμως δε θα γίνει επειδή το πρόβλημα είναι τεράστιο και πολυπλόκαμο - που είναι... Ούτε επειδή οι εχθροί μας είναι δυνατοί και ύπουλοι - που είναι... Θα γίνει επειδή η Ελλάδα διέρχεται τεράστια κρίση αξιών εδώ και πάααα..ρα πολλά χρόνια, πολύ πριν το 2010... Η κοινωνία της έχει χρεοκοπήσει πολύ πριν από τα ταμεία της. Απλώς η οικονομική χρεοκοπία "ξεμπροστιάζει" πλέον το ηθικοπνευματικό σου Βατερλό...όπως το κρύο σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις ότι περιφέρεσαι γυμνός Συγκεκριμένα, η κοινωνία της αποτελείται από τους πλέον ατομιστές και εγω(τ)ιστές ανθρώπους που υπάρχουν στην υφήλιο...΄Ολοι μας καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πικρή αυτή αλήθεια...Η προσωπική αντωνυμία κατέληξε άκλιτο μέρος του λόγου...Α΄πρόσωπο: ΕΓΩ, Β΄πρόσωπο: ΕΓΩ, Γ΄πρόσωπο: ΕΓΩ...συνεχίσατε ομοίως την κλίση...
Μεσημέρι, 2.30 γυρίζω στο σπίτι μου οδηγώντας... Κάποια στιγμή φτάνω στη γειτονιά...Ψάχνω να παρκάρω. Μάλιστα δε συνηθίζω να παρκάρω στο δρόμο που περνά μπροστά από το σπίτι, διότι είναι στενός και, παρκάροντας, περιορίζεις πάρα πολύ το διπλής κατευθύνσεως δρόμο...Με αργή λοιπόν ταχύτητα κινούμαι σε αυτόν για να βγω στη φαρδιά οδό Ψυλλινάκη. Ξαφνικά, ενώ κινούμαι προς τη διασταύρωση με την Ψυλλινάκη, από το αντίθετο ρεύμα κινείται αυτοκίνητο που οδηγείται από μεσόκοπη, πλην όμως αριστοκρατική και κομψή κυρία....Πίσω της ακολουθούν άλλα τέσσερα - πέντε αυτοκίνητα...Εγώ σταματώ γιατί η συνέχιση της πορείας θα μας έκανε να "σφηνώσουμε" μεταξύ δύο, εκατέρωθεν του δρόμου, παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Ξαφνικά η κυρία, με το βαμμένο ξανθό τούρλα μαλλί - κατάλοιπο της προμνημονιακής Ελλάδας - κοκκαλώνει το αμάξι και σταματά δια παντός την κίνηση τόσο τη δική μου όσο και των αντιθέτως πορευομένων οχημάτων που την ακολουθούν...!!!! ΄Οταν με πολλή δυσκολία φτάνω παράλληλα με αυτήν, για να δώ γιατί σταμάτησε παρά το γεγονός ότι οι ερχόμενοι από πίσω της κορνάρουν..., τη βλέπω να μιλά στο κινητό. Από το ανοικτό παράθυρό μου της λέω επακριβώς "κυρία μου, προχωρήστε...Δε βλέπετε ότι έχετε κλείσει την κίνηση;" Μου απαντά με απάθεια και πλήρη αταραξία "Πάρκαρα"!!!!!!!!!!! Και συνέχισε απαθής να μιλά στο κινητό....Επειδή εγώ είμαι ευγενικός μέχρι ο άλλος να κάνει κάτι που θα μετατρέψει τα νεύρα μου σε χορδές κιθάρας....της λέω με πιο έντονο ύφος και ακόμα πιο έντονο βλέμμα"...προχώρα τώρα γιατί θα καλέσω την τροχαία..."Φυσικά η δήθεν άνετη κυρία τότε αναγκάστηκε να κάνει λίιιιιιιιγα εκατοστά πιο μπροστά, για να αρθεί το αδιέξοδο..."
Αφηγήθηκα αυτό το περιστατικό και το θέτω στην κρίση σας. Είναι δυνατό αυτός ο λαός να ξεπεράσει με συλλογικό αγώνα τα προβλήματα που τον ταλανίζουν; Και μη μου πείτε ότι κάνω το σφάλμα της αυθαίρετης γενίκευσης γιατί τα περιστατικά είναι πάρα πολλά για να είναι απλή σύμπτωση... Οι περισσότεροι δε έχετε να διηγηθείτε τουλάχιστον ένα περιστατικό την εβδομάδα ατομιστικού νεοελληνικού κω...παιδισμού, (συγγνώμη, αλλά είναι η μόνη λέξη που αποδίδει το χαρακτηριστικό) στο οποίο δεν αποκλείεται να είστε κάποιες φορές ο δράστης ή η δράστις...
Καλοί μου φίλοι, πολύ φοβάμαι ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Πάψαμε να είμαστε εδώ και πολύ καιρό Νεοέλληνες και γίναμε Κ@λ@έλληνες... Παρ' όλα αυτά αξιώνουμε από τους άλλους να μας αντιμετωπίζουν ως ΄Ελληνες...Είναι ποτέ δυνατόν; Η ψευτομαγκιά και ο κουτσαβακισμός αντικατέστησαν τη μαγκιά και την παλικαροσύνη, η φλύαρη κουβέντα την έντιμη σιωπή και το μεστό αντρίκειο - ακόμα και από γυναίκες- λόγο, το χαμήλωμα των ματιών αντικατέστησε τη σπίθα στα μάτια και την καθαρή ματιά.
Πέσαμε πατριώτη. Πέσαμε πολύ χαμηλά... Καθημερινά η Ελλάδα με πληγώνει. Νιώθω ο αέρας να λιγοστεύει...Το ίδιο και ο ήλιος.Αυτό που στενοχωρεί είναι ότι λίγοι αισθανόμαστε πραγματική δυσφορία γι' αυτό.... Μάλλον είμαστε ρομαντικοί και απροσάρμοστοι. Ευτυχώς... Δεν είμαι αναμάρτητος αλλά μάλλον κάποιοι αγαπήσαμε πολύ την εφηβική μας ηλικία και θελήσαμε να την παρατείνουμε... Το κυριότερο, δεν την είδαμε ως άλλοθι για να μας συγχωρείται καθετί αλλά την είδαμε ως αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους....Την είδαμε ως μια ευκαιρία να βελτιώσουμε, στα λίγα λεπτά που θα διαρκέσει η ζωή μας μέσα στην αιωνιότητα, τον κόσμο...Είδαμε την ατελείωτη αυτή"εφηβεία" ως ένα κουτί με "χρώματα και πινέλα, με τα οποία θα ζωγραφίζαμε τον παράδεισο για να μπούμε μέσα" που έλεγε και ο τρισμέγιστος Καζαντζάκης....
Να "μπούμε" όχι να "μπω"...
Δεν είμαι αναμάρτητος, καλοί μου φίλοι, αλλά να...εδώ και χρόνια το α΄ ενικό πρόσωπο έχει κάτι που με φόβιζει...Αναμετρήθηκα και αναμετριέμαι μαζί του διαρκώς. Δε θέλω να με νικήσει. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Ζητώ συγγνώμη. ΄Οχι γιατί είμαι καλός άνθρωπος. (΄Αλλωστε δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι, μόνο καλές πράξεις). Αλλά γιατί
-τα πράγματα είναι ολόκληρα μόνο όταν τα μοιράζεσαι -είναι όμορφα μόνο όταν σπας το κέλυφος της σε μεγάλο βαθμό φυσικής εγωπάθειάς σου και τα βλέπεις μέσα και από τα μάτια των άλλων...Μάλιστα, από τότε που άρχισα να φοβάμαι το α' ενικό πρόσωπο, νιώθω ότι ίσως να έχω λίγο ωριμάσει....
Αν το καταλάβουμε αυτό μια μέρα, ίσως....να δράσουμε συλλογικά και να κατορθώσουμε ως λαός να κερδίσουμε αυτό που αξίζουμε. Αλλά αυτό ξεκινά μέσα από την καθημερινότητα και φυσικά δεν μπορεί να στο διδάξει καμιά κυβέρνηση....Μόνο όταν ως κοινωνία ορθοποδήσουμε, θα κατορθώσουμε και ατομικά να ευτυχήσουμε...΄Οσο όμως "παρκάρουμε" όπου βρούμε γιατί έτσι μας βολεύει...λυπάμαι πατριώτες αλλά δε θα δούμε την "άσπρη μέρα" του Ποιητή...Και οι "εχθροί" μας θα γλεντούν εις βάρος μας....γιατί, ναι, μας έχουν καταλάβει....και αυτό τελικά είναι το χειρότερο....
Xρήστος Ηλιόπουλος
Tromaktiko
H κρίση στην Ελλάδα δε θα περάσει γρήγορα. Κοινοτοπία ; ΄Ισως. Αυτό όμως δε θα γίνει επειδή το πρόβλημα είναι τεράστιο και πολυπλόκαμο - που είναι... Ούτε επειδή οι εχθροί μας είναι δυνατοί και ύπουλοι - που είναι... Θα γίνει επειδή η Ελλάδα διέρχεται τεράστια κρίση αξιών εδώ και πάααα..ρα πολλά χρόνια, πολύ πριν το 2010... Η κοινωνία της έχει χρεοκοπήσει πολύ πριν από τα ταμεία της. Απλώς η οικονομική χρεοκοπία "ξεμπροστιάζει" πλέον το ηθικοπνευματικό σου Βατερλό...όπως το κρύο σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις ότι περιφέρεσαι γυμνός Συγκεκριμένα, η κοινωνία της αποτελείται από τους πλέον ατομιστές και εγω(τ)ιστές ανθρώπους που υπάρχουν στην υφήλιο...΄Ολοι μας καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πικρή αυτή αλήθεια...Η προσωπική αντωνυμία κατέληξε άκλιτο μέρος του λόγου...Α΄πρόσωπο: ΕΓΩ, Β΄πρόσωπο: ΕΓΩ, Γ΄πρόσωπο: ΕΓΩ...συνεχίσατε ομοίως την κλίση...
Μεσημέρι, 2.30 γυρίζω στο σπίτι μου οδηγώντας... Κάποια στιγμή φτάνω στη γειτονιά...Ψάχνω να παρκάρω. Μάλιστα δε συνηθίζω να παρκάρω στο δρόμο που περνά μπροστά από το σπίτι, διότι είναι στενός και, παρκάροντας, περιορίζεις πάρα πολύ το διπλής κατευθύνσεως δρόμο...Με αργή λοιπόν ταχύτητα κινούμαι σε αυτόν για να βγω στη φαρδιά οδό Ψυλλινάκη. Ξαφνικά, ενώ κινούμαι προς τη διασταύρωση με την Ψυλλινάκη, από το αντίθετο ρεύμα κινείται αυτοκίνητο που οδηγείται από μεσόκοπη, πλην όμως αριστοκρατική και κομψή κυρία....Πίσω της ακολουθούν άλλα τέσσερα - πέντε αυτοκίνητα...Εγώ σταματώ γιατί η συνέχιση της πορείας θα μας έκανε να "σφηνώσουμε" μεταξύ δύο, εκατέρωθεν του δρόμου, παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Ξαφνικά η κυρία, με το βαμμένο ξανθό τούρλα μαλλί - κατάλοιπο της προμνημονιακής Ελλάδας - κοκκαλώνει το αμάξι και σταματά δια παντός την κίνηση τόσο τη δική μου όσο και των αντιθέτως πορευομένων οχημάτων που την ακολουθούν...!!!! ΄Οταν με πολλή δυσκολία φτάνω παράλληλα με αυτήν, για να δώ γιατί σταμάτησε παρά το γεγονός ότι οι ερχόμενοι από πίσω της κορνάρουν..., τη βλέπω να μιλά στο κινητό. Από το ανοικτό παράθυρό μου της λέω επακριβώς "κυρία μου, προχωρήστε...Δε βλέπετε ότι έχετε κλείσει την κίνηση;" Μου απαντά με απάθεια και πλήρη αταραξία "Πάρκαρα"!!!!!!!!!!! Και συνέχισε απαθής να μιλά στο κινητό....Επειδή εγώ είμαι ευγενικός μέχρι ο άλλος να κάνει κάτι που θα μετατρέψει τα νεύρα μου σε χορδές κιθάρας....της λέω με πιο έντονο ύφος και ακόμα πιο έντονο βλέμμα"...προχώρα τώρα γιατί θα καλέσω την τροχαία..."Φυσικά η δήθεν άνετη κυρία τότε αναγκάστηκε να κάνει λίιιιιιιιγα εκατοστά πιο μπροστά, για να αρθεί το αδιέξοδο..."
Αφηγήθηκα αυτό το περιστατικό και το θέτω στην κρίση σας. Είναι δυνατό αυτός ο λαός να ξεπεράσει με συλλογικό αγώνα τα προβλήματα που τον ταλανίζουν; Και μη μου πείτε ότι κάνω το σφάλμα της αυθαίρετης γενίκευσης γιατί τα περιστατικά είναι πάρα πολλά για να είναι απλή σύμπτωση... Οι περισσότεροι δε έχετε να διηγηθείτε τουλάχιστον ένα περιστατικό την εβδομάδα ατομιστικού νεοελληνικού κω...παιδισμού, (συγγνώμη, αλλά είναι η μόνη λέξη που αποδίδει το χαρακτηριστικό) στο οποίο δεν αποκλείεται να είστε κάποιες φορές ο δράστης ή η δράστις...
Καλοί μου φίλοι, πολύ φοβάμαι ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Πάψαμε να είμαστε εδώ και πολύ καιρό Νεοέλληνες και γίναμε Κ@λ@έλληνες... Παρ' όλα αυτά αξιώνουμε από τους άλλους να μας αντιμετωπίζουν ως ΄Ελληνες...Είναι ποτέ δυνατόν; Η ψευτομαγκιά και ο κουτσαβακισμός αντικατέστησαν τη μαγκιά και την παλικαροσύνη, η φλύαρη κουβέντα την έντιμη σιωπή και το μεστό αντρίκειο - ακόμα και από γυναίκες- λόγο, το χαμήλωμα των ματιών αντικατέστησε τη σπίθα στα μάτια και την καθαρή ματιά.
Πέσαμε πατριώτη. Πέσαμε πολύ χαμηλά... Καθημερινά η Ελλάδα με πληγώνει. Νιώθω ο αέρας να λιγοστεύει...Το ίδιο και ο ήλιος.Αυτό που στενοχωρεί είναι ότι λίγοι αισθανόμαστε πραγματική δυσφορία γι' αυτό.... Μάλλον είμαστε ρομαντικοί και απροσάρμοστοι. Ευτυχώς... Δεν είμαι αναμάρτητος αλλά μάλλον κάποιοι αγαπήσαμε πολύ την εφηβική μας ηλικία και θελήσαμε να την παρατείνουμε... Το κυριότερο, δεν την είδαμε ως άλλοθι για να μας συγχωρείται καθετί αλλά την είδαμε ως αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους....Την είδαμε ως μια ευκαιρία να βελτιώσουμε, στα λίγα λεπτά που θα διαρκέσει η ζωή μας μέσα στην αιωνιότητα, τον κόσμο...Είδαμε την ατελείωτη αυτή"εφηβεία" ως ένα κουτί με "χρώματα και πινέλα, με τα οποία θα ζωγραφίζαμε τον παράδεισο για να μπούμε μέσα" που έλεγε και ο τρισμέγιστος Καζαντζάκης....
Να "μπούμε" όχι να "μπω"...
Δεν είμαι αναμάρτητος, καλοί μου φίλοι, αλλά να...εδώ και χρόνια το α΄ ενικό πρόσωπο έχει κάτι που με φόβιζει...Αναμετρήθηκα και αναμετριέμαι μαζί του διαρκώς. Δε θέλω να με νικήσει. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Ζητώ συγγνώμη. ΄Οχι γιατί είμαι καλός άνθρωπος. (΄Αλλωστε δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι, μόνο καλές πράξεις). Αλλά γιατί
-τα πράγματα είναι ολόκληρα μόνο όταν τα μοιράζεσαι -είναι όμορφα μόνο όταν σπας το κέλυφος της σε μεγάλο βαθμό φυσικής εγωπάθειάς σου και τα βλέπεις μέσα και από τα μάτια των άλλων...Μάλιστα, από τότε που άρχισα να φοβάμαι το α' ενικό πρόσωπο, νιώθω ότι ίσως να έχω λίγο ωριμάσει....
Αν το καταλάβουμε αυτό μια μέρα, ίσως....να δράσουμε συλλογικά και να κατορθώσουμε ως λαός να κερδίσουμε αυτό που αξίζουμε. Αλλά αυτό ξεκινά μέσα από την καθημερινότητα και φυσικά δεν μπορεί να στο διδάξει καμιά κυβέρνηση....Μόνο όταν ως κοινωνία ορθοποδήσουμε, θα κατορθώσουμε και ατομικά να ευτυχήσουμε...΄Οσο όμως "παρκάρουμε" όπου βρούμε γιατί έτσι μας βολεύει...λυπάμαι πατριώτες αλλά δε θα δούμε την "άσπρη μέρα" του Ποιητή...Και οι "εχθροί" μας θα γλεντούν εις βάρος μας....γιατί, ναι, μας έχουν καταλάβει....και αυτό τελικά είναι το χειρότερο....
Xρήστος Ηλιόπουλος
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απέβαλαν μαθήτρια γιατί ύψωσε τη γροθιά της στην παρέλαση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
