2012-11-03 20:06:30
Το gazzetta.gr ανοίγει το μαύρο κουτί των κακών εμφανίσεων του Ολυμπιακού που δεν πείθει και εξηγεί τους λόγους που οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάζουν αυτή την εικόνα.
Η αλήθεια είναι πως βρισκόμαστε αρκετά νωρίς στη σεζόν, αλλά είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός δεν πείθει κανέναν πως μπορεί να επαναλάβει τον περσινό άθλο της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί είναι δε αυτοί που υποστηρίζουν πως δεν θα τον πλησιάσει καν. Το gazzetta.gr κάνει μια προσπάθεια να αναλύσει τους λόγους που οι Πρωταθλητές Ευρώπης έχουν χάσει αρκετή από τη λάμψη τους.
Αιφνιδιάζεται και δεν αιφνιδιάζει
Ο Ολυμπιακός έδωσε πέρσι στην Ευρωλίγκα 22 παιχνίδια μέχρι να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης έπειτα από 15 χρόνια. Και σχεδόν σε όλα… αιφνιδίασε τον αντίπαλο του. Που άλλοτε υποτιμούσε τους «ερυθρολεύκους» και άλλοτε δεν τους περίμενε. Σε κάθε περίπτωση, οι Πειραιώτες κατάφεραν να τους αιφνιδιάσουν όλους και να φτάσουν έτσι ως το τέλος της διαδρομής που είχε… μαγικό φινάλε
. Φέτος, όμως, τα πάντα είναι διαφορετικά. Άπαντες μιλάνε για τον Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό, όλοι τον υπολογίζουν, κανείς δεν τον υποτιμάει και όλοι ψάχνουν τρόπους να τον κερδίσουν. Μετά τα πρώτα τέσσερα ματς του, ο Ολυμπιακός δείχνει να την… πατάει με τα δικά του όπλα. Στην πρεμιέρα κόντρα στην γεμάτη απουσίες Κάχα Λαμποράλ παραλίγο να πάθει ζημιά μιας και ουδείς περίμενε τόση αντίσταση από τους Βάσκους. Στην Κωνσταντινούπολη τη δεύτερη αγωνιστική, πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί ένα δεκάλεπτο η Αναντολού Εφές είχε… κερδίσει με τους «ερυθρόλευκους» να μην έχουν καταλάβει το πώς και το γιατί. Μια αγωνιστική αργότερα, η Ζαλγκίρις Κάουνας, η οποία εμφανίστηκε στο ΣΕΦ αήττητη, υπνώτισε για ένα ημίχρονο τον Ολυμπιακό και τον «καθάρισε» στο δεύτερο χωρίς πάλι κανείς να το καταλάβει. Και έφτασε το ματς με την Τσεντεβίτα, η οποία έχανε με μέσο όρο σχεδόν 20 πόντους στα πρώτα τρία της ματς, να γίνει ντέρμπι. Με τους Πειραιώτες να δείχνουν πάλι… αιφνιδιασμένοι και στο τέλος να τρέχουν και τελικά να… φτάνουν. Λίγο, όμως, ήθελε να γίνει το κακό. Συμπερασματικά, πέρσι ουδείς περίμενε τον Ολυμπιακό και σχεδόν όλοι δεν τον υπολόγιζαν. Φέτος, όλοι θέλουν να νικήσουν τον Πρωταθλητή Ευρώπης, γεγονός που οπλίζει κάθε αντίπαλο της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα με έξτρα κίνητρο.
Μάτι που… γυάλιζε
Ο Ολυμπιακός φαίνεται φέτος κάπως… νερόβραστος. Και αυτό διότι το μάτι των περισσοτέρων παικτών δεν γυαλίζει. Πράγμα ανεξήγητο. Μέχρι πέρσι η ομάδα δεν είχε κατακτήσει, πλην του Κυπέλλου Ελλάδος, κάποιον τίτλο για μια 15ετία. Και οι παίκτες των «ερυθρολεύκων» είχαν μάτι που γυάλιζε, διεκδικούσαν κάθε μπάλα με απίστευτο πάθος, στην άμυνα… καρύδωναν τον αντίπαλο τους και μετά το τέλος κάθε παιχνιδιού είχαν μείνει από δυνάμεις μιας και τις είχαν αφήσει όλες στο παρκέ. Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπάλες που… καίνε καταλήγουν συνήθως στον αντίπαλο, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν «πεθαίνουν» για κάθε κατοχή, δεν βουτάνε όπως πέρσι σε κάθε διεκδίκηση μπάλας, δεν σπρώχνουν, δεν δείχνουν γενικά στον αντίπαλο τους πως είναι οι Πρωταθλητές Ευρώπης και για να τους νικήσει κανείς θα πρέπει να φτύσει… μπασκετικό αίμα.
Θέμα Ντόρσεϊ
Ο Τζόι Ντόρσεϊ υπέγραψε τον περασμένο Ιανουάριο στον Ολυμπιακό και μαζί με τον Έισι Λο ήταν αυτοί που άλλαξαν κατά 50% τη μέχρι τότε εικόνα της ομάδας. Ο Αμερικανός σέντερ έκανε πολλά πράγματα σωστά στο παρκέ, αλλά ο χαρακτήρας του ήταν δύσκολο να τιθασευτεί. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πολλές φορές βγήκε από τα ρούχα του με τη συμπεριφορά του Αμερικανού, τελικά, όμως, πήρε αυτό που ήθελε από εκείνον. Φέτος, ο Ντόρσεϊ έγινε ακόμη πιο δύστροπος, δημιουργούσε πρόβλημα με αποκορύφωμα το ξέσπασμα του μετά το ματς με τη Ζαλγκίρις Κάουνας. Ο 29χρονος σέντερ ήταν κάκιστος σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας και ουσιαστικά οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν χωρίς καθαρό βασικό σέντερ σε όλα τα παιχνίδια τους αν συνυπολογίσει κανείς και αυτό με την Τσεντεβίτα. Αποτέλεσμα; Οι αντίπαλοι ψηλοί (Ερντέν, Φούτε, Λαβρίνοβιτς, Μπιλάν, Άντριτς) να κάνουν πάρτι στην ρακέτα του Ολυμπιακού. Ακόμη, όμως, και να ήταν σε καλή κατάσταση ο Ντόρσεϊ, πρόβλημα θα υπήρχε στην άλλη πλευρά του παρκέ. Ο Αμερικανός έπαιζε σούπερ… ψηλά, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καθόλου παιχνίδι στο lowpost. Η μπάλα δεν ακουμπούσε σχεδόν ποτέ στα χέρια του εκάστοτε ψηλού (Χάινς, Ντόρσεϊ, Μαυροειδής) για να παίξει αυτός με πλάτη και έτσι ο Ολυμπιακός γινόταν αρκετά προβλέψιμος και μονοδιάστατος στο παιχνίδι του.
Διαχείριση πίεσης
Μέχρι πέρσι όλοι έλεγαν πως ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα επιστρέψει στην κορυφή. Έτσι περισσότερο είχε κυριέψει τους πάντες η απογοήτευση, είχε κουράσει η αναμονή παρά είχε δώσει κίνητρο η δίψα για διάκριση. Κάτι το «ψαλίδισμα» του μπάτζετ, κάτι το γεγονός πως αποκτήθηκαν παίκτες όπως ο Κεϊλίν Λούκας, ο Ματ Χάουαρντ, ο άγνωστος μέχρι πέρσι στο ευρύ κοινό Κάιλ Χάινς σε συνδυασμό με την λύση της συνεργασίας με πρωτοκλασάτα ονόματα, έκαναν τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη του στην ομάδα. Έτσι, τα περισσότερα ματς γίνονταν μπροστά σε 500-1000 άτομα στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Συνεπώς, όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, όπως για παράδειγμα στο παιχνίδι της 27ης Οκτωβρίου του 2011 κόντρα στην Φενέρμπαχτσε/ Ούλκερ, όπου οι Πειραιώτες βρέθηκαν στο -15 στο 23’, στις εξέδρες υπήρχαν ελάχιστοι φίλαθλοι, οπότε ελάχιστοι ήταν και αυτοί που γκρίνιαζαν. Άρα δεν μεταφερόταν έξτρα πίεση στους παίκτες που τελικά κατάφερναν να κάνουν την ανατροπή. Φέτος, όλα είναι διαφορετικά. Στο ΣΕΦ υπάρχουν σε κάθε ματς τουλάχιστον 4.000-5.000 φίλαθλοι και έτσι ακούγονται μουρμούρες. Κάτι που περνάει σε όλους στην ομάδα, από τον προπονητή ως τους παίκτες που δηλώνουν πως όντως, μετά και τα ανεπιτυχή αποτελέσματα με Εφές και Ζαλγκίρις Κάουνας, υπάρχει πίεση και άγχος. Το θέμα είναι πως διαχειρίζονται όλα αυτά. Υπάρχει η δημιουργική πίεση και το δημιουργικό άγχος, τα οποία, όμως, αν δεν τα διαχειριστούν σωστά οι παίκτες μπορεί και να τους «πνίξουν».
Καθαρά αγωνιστικά
Αν προσπαθεί κανείς να αναλύσει τον Ολυμπιακό αυστηρά και μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών, θα διαπιστώσει πως η ομάδα είναι αρκετά μονοδιάστατη. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον Βασίλη Σπανούλη. Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός πως πλέον όλοι οι αντίπαλοι το γνωρίζουν καλά αυτό, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί το… σχέδιο δεν προχωράει. Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Σπανούλη θυμίζει έντονα… εποχές Γκάλη, όπου όλοι τα περίμεναν ΟΛΑ από έναν παίκτη. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει για τα καλά και έτσι το παιχνίδι αυτό είναι πλέον προβλέψιμο και αντιμετωπίσιμο. Αναφέραμε και νωρίτερα πως παιχνίδι στο lowpost δεν υπάρχει, κάτι που δεν βοηθάει καθόλου στη γενικότερη λειτουργία της ομάδας. Παίκτες όπως ο Άντιτς, ο Γκετσεβίτσιους και ο Μαυροειδής είναι εκτός ρυθμού, με αποτέλεσμα να μικραίνει το ροτέισιον ενώ και στην περιφέρεια φαίνεται ότι κάτι λείπει. Ο Μπαρτζώκας επιμένει αρκετά στο δίδυμο Σπανούλη-Λο ή Σπανούλη-Μάντζαρη και χθες μόνο, στο τελευταίο τρίλεπτο, δοκίμασε να βάλει μαζί τον Σπανούλη με τον Σλούκα. Ο Ολυμπιακός απέκτησε έτσι απειλή και από τους δύο γκαρντ του με αποτέλεσμα να αποφορτιστεί κάπως ο αρχηγός της ομάδας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δουλεύει πάρα πολύ στις προπονήσεις, θέλει να περάσει κομμάτια της δικής του φιλοσοφίας, ψάχνει και ψάχνεται και σίγουρα χρειάζεται πίστωση χρόνου ώστε να βγουν αυτά που θέλει στο παρκέ. Μην ξεχνάμε πως είναι ένας προπονητής που ντεμπουτάρει στην Ευρωλίγκα σε αυτό το επίπεδο και ακόμη και αν φτάσει ο Ολυμπιακός ως το τέλος της διαδρομής, δύσκολα θα βρει στον απέναντι πάγκο κάποιον προπονητή που δεν θα είναι αρκετά έμπειρος, οπότε είναι λογικό να κάνει και αυτός λάθη.
Συμπερασματικά Πέρσι τέτοια εποχή, μετά την ολοκλήρωση δηλαδή και της 4ης αγωνιστικής της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός ήταν τελευταίος στον όμιλο του με ρεκόρ 1-3 και πίσω από ομάδες όπως η Μπιλμπάο, η Νανσί και η Καντού. Και το βράδυ της 13ης Μαΐου τον βρήκε στην κορυφή της Ευρώπης. Σύμφωνοι, δεν θα γίνονται κάθε χρόνο τέτοιες ανατροπές, αλλά είναι ακόμη νωρίς στη σεζόν για να κριθεί ο οποιοσδήποτε. Ήδη η πρώτη «διορθωτική», έστω και αν ήταν αναγκαστική, κίνηση έγινε με την απόκτηση του Τζος Πάουελ αντί του Τζόι Ντόρσεϊ. Ίσως σύντομα να γίνει κι άλλη, μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο Ολυμπιακός έχει την δυνατότητα να αποκτήσει ακόμη έναν μη Ευρωπαίο χωρίς να λύσει τη συνεργασία του με κάποιον. Το θέμα είναι πως οι παίκτες συζητάνε πολλές ώρες μεταξύ τους για το τι φταίει και έχουν καταλήξει σε ορισμένα πράγματα. Όπως το γεγονός ότι δεν το διασκεδάζουν φέτος, κάτι που δήλωσε ο Βαγγέλης Μάντζαρης ή πως μόνοι τους βάζουν πίεση στους εαυτούς τους, όπως παραδέχτηκε ο Κάιλ Χάινς. Ο εντοπισμός ενός προβλήματος είναι το πρώτο και ίσως το πιο σημαντικό βήμα, για τη λύση του. Οι «ερυθρόλευκοι» το έχουν κάνει, πλέον το θέμα είναι να φανεί και στο παρκέ…
www.gazzetta.gr
Η αλήθεια είναι πως βρισκόμαστε αρκετά νωρίς στη σεζόν, αλλά είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός δεν πείθει κανέναν πως μπορεί να επαναλάβει τον περσινό άθλο της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί είναι δε αυτοί που υποστηρίζουν πως δεν θα τον πλησιάσει καν. Το gazzetta.gr κάνει μια προσπάθεια να αναλύσει τους λόγους που οι Πρωταθλητές Ευρώπης έχουν χάσει αρκετή από τη λάμψη τους.
Αιφνιδιάζεται και δεν αιφνιδιάζει
Ο Ολυμπιακός έδωσε πέρσι στην Ευρωλίγκα 22 παιχνίδια μέχρι να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης έπειτα από 15 χρόνια. Και σχεδόν σε όλα… αιφνιδίασε τον αντίπαλο του. Που άλλοτε υποτιμούσε τους «ερυθρολεύκους» και άλλοτε δεν τους περίμενε. Σε κάθε περίπτωση, οι Πειραιώτες κατάφεραν να τους αιφνιδιάσουν όλους και να φτάσουν έτσι ως το τέλος της διαδρομής που είχε… μαγικό φινάλε
Μάτι που… γυάλιζε
Ο Ολυμπιακός φαίνεται φέτος κάπως… νερόβραστος. Και αυτό διότι το μάτι των περισσοτέρων παικτών δεν γυαλίζει. Πράγμα ανεξήγητο. Μέχρι πέρσι η ομάδα δεν είχε κατακτήσει, πλην του Κυπέλλου Ελλάδος, κάποιον τίτλο για μια 15ετία. Και οι παίκτες των «ερυθρολεύκων» είχαν μάτι που γυάλιζε, διεκδικούσαν κάθε μπάλα με απίστευτο πάθος, στην άμυνα… καρύδωναν τον αντίπαλο τους και μετά το τέλος κάθε παιχνιδιού είχαν μείνει από δυνάμεις μιας και τις είχαν αφήσει όλες στο παρκέ. Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπάλες που… καίνε καταλήγουν συνήθως στον αντίπαλο, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν «πεθαίνουν» για κάθε κατοχή, δεν βουτάνε όπως πέρσι σε κάθε διεκδίκηση μπάλας, δεν σπρώχνουν, δεν δείχνουν γενικά στον αντίπαλο τους πως είναι οι Πρωταθλητές Ευρώπης και για να τους νικήσει κανείς θα πρέπει να φτύσει… μπασκετικό αίμα.
Θέμα Ντόρσεϊ
Ο Τζόι Ντόρσεϊ υπέγραψε τον περασμένο Ιανουάριο στον Ολυμπιακό και μαζί με τον Έισι Λο ήταν αυτοί που άλλαξαν κατά 50% τη μέχρι τότε εικόνα της ομάδας. Ο Αμερικανός σέντερ έκανε πολλά πράγματα σωστά στο παρκέ, αλλά ο χαρακτήρας του ήταν δύσκολο να τιθασευτεί. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πολλές φορές βγήκε από τα ρούχα του με τη συμπεριφορά του Αμερικανού, τελικά, όμως, πήρε αυτό που ήθελε από εκείνον. Φέτος, ο Ντόρσεϊ έγινε ακόμη πιο δύστροπος, δημιουργούσε πρόβλημα με αποκορύφωμα το ξέσπασμα του μετά το ματς με τη Ζαλγκίρις Κάουνας. Ο 29χρονος σέντερ ήταν κάκιστος σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας και ουσιαστικά οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν χωρίς καθαρό βασικό σέντερ σε όλα τα παιχνίδια τους αν συνυπολογίσει κανείς και αυτό με την Τσεντεβίτα. Αποτέλεσμα; Οι αντίπαλοι ψηλοί (Ερντέν, Φούτε, Λαβρίνοβιτς, Μπιλάν, Άντριτς) να κάνουν πάρτι στην ρακέτα του Ολυμπιακού. Ακόμη, όμως, και να ήταν σε καλή κατάσταση ο Ντόρσεϊ, πρόβλημα θα υπήρχε στην άλλη πλευρά του παρκέ. Ο Αμερικανός έπαιζε σούπερ… ψηλά, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καθόλου παιχνίδι στο lowpost. Η μπάλα δεν ακουμπούσε σχεδόν ποτέ στα χέρια του εκάστοτε ψηλού (Χάινς, Ντόρσεϊ, Μαυροειδής) για να παίξει αυτός με πλάτη και έτσι ο Ολυμπιακός γινόταν αρκετά προβλέψιμος και μονοδιάστατος στο παιχνίδι του.
Διαχείριση πίεσης
Μέχρι πέρσι όλοι έλεγαν πως ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα επιστρέψει στην κορυφή. Έτσι περισσότερο είχε κυριέψει τους πάντες η απογοήτευση, είχε κουράσει η αναμονή παρά είχε δώσει κίνητρο η δίψα για διάκριση. Κάτι το «ψαλίδισμα» του μπάτζετ, κάτι το γεγονός πως αποκτήθηκαν παίκτες όπως ο Κεϊλίν Λούκας, ο Ματ Χάουαρντ, ο άγνωστος μέχρι πέρσι στο ευρύ κοινό Κάιλ Χάινς σε συνδυασμό με την λύση της συνεργασίας με πρωτοκλασάτα ονόματα, έκαναν τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη του στην ομάδα. Έτσι, τα περισσότερα ματς γίνονταν μπροστά σε 500-1000 άτομα στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Συνεπώς, όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, όπως για παράδειγμα στο παιχνίδι της 27ης Οκτωβρίου του 2011 κόντρα στην Φενέρμπαχτσε/ Ούλκερ, όπου οι Πειραιώτες βρέθηκαν στο -15 στο 23’, στις εξέδρες υπήρχαν ελάχιστοι φίλαθλοι, οπότε ελάχιστοι ήταν και αυτοί που γκρίνιαζαν. Άρα δεν μεταφερόταν έξτρα πίεση στους παίκτες που τελικά κατάφερναν να κάνουν την ανατροπή. Φέτος, όλα είναι διαφορετικά. Στο ΣΕΦ υπάρχουν σε κάθε ματς τουλάχιστον 4.000-5.000 φίλαθλοι και έτσι ακούγονται μουρμούρες. Κάτι που περνάει σε όλους στην ομάδα, από τον προπονητή ως τους παίκτες που δηλώνουν πως όντως, μετά και τα ανεπιτυχή αποτελέσματα με Εφές και Ζαλγκίρις Κάουνας, υπάρχει πίεση και άγχος. Το θέμα είναι πως διαχειρίζονται όλα αυτά. Υπάρχει η δημιουργική πίεση και το δημιουργικό άγχος, τα οποία, όμως, αν δεν τα διαχειριστούν σωστά οι παίκτες μπορεί και να τους «πνίξουν».
Καθαρά αγωνιστικά
Αν προσπαθεί κανείς να αναλύσει τον Ολυμπιακό αυστηρά και μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών, θα διαπιστώσει πως η ομάδα είναι αρκετά μονοδιάστατη. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον Βασίλη Σπανούλη. Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός πως πλέον όλοι οι αντίπαλοι το γνωρίζουν καλά αυτό, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί το… σχέδιο δεν προχωράει. Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Σπανούλη θυμίζει έντονα… εποχές Γκάλη, όπου όλοι τα περίμεναν ΟΛΑ από έναν παίκτη. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει για τα καλά και έτσι το παιχνίδι αυτό είναι πλέον προβλέψιμο και αντιμετωπίσιμο. Αναφέραμε και νωρίτερα πως παιχνίδι στο lowpost δεν υπάρχει, κάτι που δεν βοηθάει καθόλου στη γενικότερη λειτουργία της ομάδας. Παίκτες όπως ο Άντιτς, ο Γκετσεβίτσιους και ο Μαυροειδής είναι εκτός ρυθμού, με αποτέλεσμα να μικραίνει το ροτέισιον ενώ και στην περιφέρεια φαίνεται ότι κάτι λείπει. Ο Μπαρτζώκας επιμένει αρκετά στο δίδυμο Σπανούλη-Λο ή Σπανούλη-Μάντζαρη και χθες μόνο, στο τελευταίο τρίλεπτο, δοκίμασε να βάλει μαζί τον Σπανούλη με τον Σλούκα. Ο Ολυμπιακός απέκτησε έτσι απειλή και από τους δύο γκαρντ του με αποτέλεσμα να αποφορτιστεί κάπως ο αρχηγός της ομάδας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δουλεύει πάρα πολύ στις προπονήσεις, θέλει να περάσει κομμάτια της δικής του φιλοσοφίας, ψάχνει και ψάχνεται και σίγουρα χρειάζεται πίστωση χρόνου ώστε να βγουν αυτά που θέλει στο παρκέ. Μην ξεχνάμε πως είναι ένας προπονητής που ντεμπουτάρει στην Ευρωλίγκα σε αυτό το επίπεδο και ακόμη και αν φτάσει ο Ολυμπιακός ως το τέλος της διαδρομής, δύσκολα θα βρει στον απέναντι πάγκο κάποιον προπονητή που δεν θα είναι αρκετά έμπειρος, οπότε είναι λογικό να κάνει και αυτός λάθη.
Συμπερασματικά Πέρσι τέτοια εποχή, μετά την ολοκλήρωση δηλαδή και της 4ης αγωνιστικής της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός ήταν τελευταίος στον όμιλο του με ρεκόρ 1-3 και πίσω από ομάδες όπως η Μπιλμπάο, η Νανσί και η Καντού. Και το βράδυ της 13ης Μαΐου τον βρήκε στην κορυφή της Ευρώπης. Σύμφωνοι, δεν θα γίνονται κάθε χρόνο τέτοιες ανατροπές, αλλά είναι ακόμη νωρίς στη σεζόν για να κριθεί ο οποιοσδήποτε. Ήδη η πρώτη «διορθωτική», έστω και αν ήταν αναγκαστική, κίνηση έγινε με την απόκτηση του Τζος Πάουελ αντί του Τζόι Ντόρσεϊ. Ίσως σύντομα να γίνει κι άλλη, μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο Ολυμπιακός έχει την δυνατότητα να αποκτήσει ακόμη έναν μη Ευρωπαίο χωρίς να λύσει τη συνεργασία του με κάποιον. Το θέμα είναι πως οι παίκτες συζητάνε πολλές ώρες μεταξύ τους για το τι φταίει και έχουν καταλήξει σε ορισμένα πράγματα. Όπως το γεγονός ότι δεν το διασκεδάζουν φέτος, κάτι που δήλωσε ο Βαγγέλης Μάντζαρης ή πως μόνοι τους βάζουν πίεση στους εαυτούς τους, όπως παραδέχτηκε ο Κάιλ Χάινς. Ο εντοπισμός ενός προβλήματος είναι το πρώτο και ίσως το πιο σημαντικό βήμα, για τη λύση του. Οι «ερυθρόλευκοι» το έχουν κάνει, πλέον το θέμα είναι να φανεί και στο παρκέ…
www.gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΠΤΟΗΤΕΣ! ... ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΤΡΑΧΩΝΕΣ 3-0 ΣΕΤ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ολέθρια σύγκρουση τρένου με φορτηγό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
