2012-11-04 11:13:04
Γράφει ο Κώστας Ρεσβάνης
Αναρωτιέμαι τις τελευταίες ημέρες αν μετά τις πρόσφατες εκλογές ό Φώτης Κουβέλης και το επιτελείο του έσκυψαν με σοβαρότητα να αναλύσουν τα αποτελέσματα, να δουν δηλαδή ποιοι τους ψήφισαν και γιατί. Δεν διέθεταν δα κάποιο κομματικό στρατό. Ποιοι ήταν αυτοί που είπαν ναι στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ΔΗΜΑΡ, συγχωρώντας το εγκληματικό της λάθος να μη στηρίξει κυβέρνηση μετά τις εκλογές του.. Μαΐου, γεγονός που πήγε τη χώρα πίσω και τον ΣΥΡΙΖΑ στα ύψη. Αυτοί, λοιπόν, που τους ψήφισαν ήταν προοδευτικοί πολίτες, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί ανανεωτές, διότι πίστεψαν ότι ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ θα βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της χώρας με κάθε αντίτιμο. Θα ήταν, αν θέλετε, το αντίβαρο στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους ψήφισαν για τα ωραία μάτια της κυρίας Ξυροτύρη που μόλις χθες δήλωσε ότι το κόμμα της «επιφυλάσσεται» και για την ψήφιση του προϋπολογισμού!
Ο Κουβέλης είχε προηγηθεί, όπως είναι γνωστό, δικαιολογώντας στη στάση του στα εργασιακά ως «αριστερή ευαισθησία». Έχοντας ψηφίσει ολόκληρο γαλαξία από τα προαπαιτούμενα για την απελευθέρωση της δόσης, βρήκε λύση για την άρνησή του στα εργασιακά. Υπήρξαν πολλοί, ανάμεσά τους και ο γράφων, που επαίνεσαν αρχικά τον Κουβέλη για την τόλμη του που μεταφράστηκε σε συμμετοχή στην κυβέρνηση. Μία συγκυβερνώσα Αριστερά, τι πιο ελπιδοφόρο! Σιγά σιγά όμως το τοπίο άρχιζε να ξεκαθαρίζει και ο στόχος του να γίνεται ορατός. Τον ενδιέφερε, όπως αποδεικνύεται δυστυχώς ημέρα με την ημέρα μόνο το κομματικό κόστος και το προσωπικό πολιτικό όφελος. Κλείστηκε στο καβούκι του, δεν μπήκε ολόψυχα στη στήριξη της Κυβέρνησης νομίζοντας πώς έτσι θα διατηρήσει την αριστερή παρθενία του, δεν συνάντησε- ηθελημένα- τους εκπροσώπους της τρόικας, αν και συγκυβερνούσε, να τους εξηγήσει σε όσο το δυνατόν υψηλούς τόνους τις θέσεις του, να τους επισημάνει πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή ενός αριστερού κόμματος στην κυβέρνηση, δεν μίλησε, πέντε μήνες τώρα, με κανέναν από τους ευρωπαίους που είναι μπλεγμένοι στο παιχνίδι, να προσπαθήσει να τους πείσει για τις απόψεις της ΔΗΜΑΡ. Κουτοπόνηρη επαρχιώτικη πολιτική και αυτό φάνηκε στη συνέχεια. Αυτοεγκλωβίστηκε στην κόκκινη(αερο)γραμμή των εργασιακών-πολλοί λένε εκούσια- ενώ θα μπορούσε να ικανοποιήσει την αριστερή του ευαισθησία βάζοντας βέτο λ.χ. στα βουλευτικά επιδόματα που ακούω ότι δεν θα θιγούν...
Και μετά άρχισαν οι καντρίλιες. Πότε να φύγουν τα εργασιακά, πότε να μη φύγουν αλλά να ψηφιστούν ξεχωριστά, πότε το κόμμα θα δηλώσει παρών αλλά δεν ξέρουμε ακόμα. Χθες ακούσαμε, όπως σημειώνω πιο πάνω, ότι θα το σκεφτούν για τον προϋπολογισμό, δηλαδή μπορεί να τον καταψηφίσουν ή πάλι να ψηφίσουν « παρών». Αργότερα είπαν ότι αν μπει ρήτρα ισοδυνάμων μέτρων, ε τότε μπορεί να τον ψηφίσουν. Άλλοι ψιθυρίζουν να μη πάνε καθόλου στη Βουλή και να περάσουν τα μέτρα με την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Μύλος.
Τη Δευτέρα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος μπορεί να ακούσουμε κάτι άλλο από τον εξηντατετράχρονο πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Όμως σε αυτή τη συνεδρίαση δεν θα υπάρχει μόνον ο Κουβέλης και κάποιοι από τον στενό κομματικό πυρήνα που τον ακολουθούν και πιστεύουν ότι μετά την ψήφιση(;) του προγράμματος το κόμμα τους πρέπει να αποσυρθεί από την κυβέρνηση. Γνωρίζω πολύ καλά ότι πολλοί είναι μέσα στη ΔΗΜΑΡ υποστηρίζουν ότι η γραμμή Κουβέλη «είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος» και για τη χώρα και για το κόμμα τους. Διότι ποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι αν καταστραφούμε θα υπάρξουν πολίτες που θα πουν μπράβο στον Κουβέλη; Από πού θα πάρει ψήφους; Όχι πάντως από τους προοδευτικούς πολίτες που τον ψήφισαν την προηγούμενη φορά. Αλλά και αν κουτσά στραβά βρεθεί κάποια λύση από τους ανηλεείς έως τώρα εταίρους μας, ποιος θα την πιστώσει στον αποστασιοποιημένο Κουβέλη—Πιλάτο; Έγραψε χθες ο Δημήτρης Μητρόπουλος στα ΝΕΑ: « Το κόμμα του Κουβέλη μάλλον θα βγει και εκτός κυβέρνησης (δική μου σημείωση: μετά τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες), την οποία θα στηρίζει απέξω. Φυσικά το ερώτημα είναι άλλο. Αν η ΔΗΜΑΡ δεν είχε πρόβλημα η πρώτη της φορά σε υπουργικό σχήμα να είναι με κάποιον σαν τον Σαμαρά, γιατί να έχει πρόβλημα μελλοντικά-δηλαδή έπειτα από τις εκλογές- να πάει και με κάποιον σαν τον Τσίπρα;»
Μα διότι, λέω εγώ, αν τις προσεχείς ημέρες η ΔΗΜΑΡ κρατήσει τις ίδιες θέσεις, πιστεύω, ότι δεν θα εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο και αμφιβάλω αν ο Τσίπρας προσλαμβάνει εξωκοινοβουλευτικούς.
Kafeneio
Αναρωτιέμαι τις τελευταίες ημέρες αν μετά τις πρόσφατες εκλογές ό Φώτης Κουβέλης και το επιτελείο του έσκυψαν με σοβαρότητα να αναλύσουν τα αποτελέσματα, να δουν δηλαδή ποιοι τους ψήφισαν και γιατί. Δεν διέθεταν δα κάποιο κομματικό στρατό. Ποιοι ήταν αυτοί που είπαν ναι στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ΔΗΜΑΡ, συγχωρώντας το εγκληματικό της λάθος να μη στηρίξει κυβέρνηση μετά τις εκλογές του.. Μαΐου, γεγονός που πήγε τη χώρα πίσω και τον ΣΥΡΙΖΑ στα ύψη. Αυτοί, λοιπόν, που τους ψήφισαν ήταν προοδευτικοί πολίτες, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί ανανεωτές, διότι πίστεψαν ότι ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ θα βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της χώρας με κάθε αντίτιμο. Θα ήταν, αν θέλετε, το αντίβαρο στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους ψήφισαν για τα ωραία μάτια της κυρίας Ξυροτύρη που μόλις χθες δήλωσε ότι το κόμμα της «επιφυλάσσεται» και για την ψήφιση του προϋπολογισμού!
Ο Κουβέλης είχε προηγηθεί, όπως είναι γνωστό, δικαιολογώντας στη στάση του στα εργασιακά ως «αριστερή ευαισθησία». Έχοντας ψηφίσει ολόκληρο γαλαξία από τα προαπαιτούμενα για την απελευθέρωση της δόσης, βρήκε λύση για την άρνησή του στα εργασιακά. Υπήρξαν πολλοί, ανάμεσά τους και ο γράφων, που επαίνεσαν αρχικά τον Κουβέλη για την τόλμη του που μεταφράστηκε σε συμμετοχή στην κυβέρνηση. Μία συγκυβερνώσα Αριστερά, τι πιο ελπιδοφόρο! Σιγά σιγά όμως το τοπίο άρχιζε να ξεκαθαρίζει και ο στόχος του να γίνεται ορατός. Τον ενδιέφερε, όπως αποδεικνύεται δυστυχώς ημέρα με την ημέρα μόνο το κομματικό κόστος και το προσωπικό πολιτικό όφελος. Κλείστηκε στο καβούκι του, δεν μπήκε ολόψυχα στη στήριξη της Κυβέρνησης νομίζοντας πώς έτσι θα διατηρήσει την αριστερή παρθενία του, δεν συνάντησε- ηθελημένα- τους εκπροσώπους της τρόικας, αν και συγκυβερνούσε, να τους εξηγήσει σε όσο το δυνατόν υψηλούς τόνους τις θέσεις του, να τους επισημάνει πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή ενός αριστερού κόμματος στην κυβέρνηση, δεν μίλησε, πέντε μήνες τώρα, με κανέναν από τους ευρωπαίους που είναι μπλεγμένοι στο παιχνίδι, να προσπαθήσει να τους πείσει για τις απόψεις της ΔΗΜΑΡ. Κουτοπόνηρη επαρχιώτικη πολιτική και αυτό φάνηκε στη συνέχεια. Αυτοεγκλωβίστηκε στην κόκκινη(αερο)γραμμή των εργασιακών-πολλοί λένε εκούσια- ενώ θα μπορούσε να ικανοποιήσει την αριστερή του ευαισθησία βάζοντας βέτο λ.χ. στα βουλευτικά επιδόματα που ακούω ότι δεν θα θιγούν...
Και μετά άρχισαν οι καντρίλιες. Πότε να φύγουν τα εργασιακά, πότε να μη φύγουν αλλά να ψηφιστούν ξεχωριστά, πότε το κόμμα θα δηλώσει παρών αλλά δεν ξέρουμε ακόμα. Χθες ακούσαμε, όπως σημειώνω πιο πάνω, ότι θα το σκεφτούν για τον προϋπολογισμό, δηλαδή μπορεί να τον καταψηφίσουν ή πάλι να ψηφίσουν « παρών». Αργότερα είπαν ότι αν μπει ρήτρα ισοδυνάμων μέτρων, ε τότε μπορεί να τον ψηφίσουν. Άλλοι ψιθυρίζουν να μη πάνε καθόλου στη Βουλή και να περάσουν τα μέτρα με την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Μύλος.
Τη Δευτέρα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος μπορεί να ακούσουμε κάτι άλλο από τον εξηντατετράχρονο πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Όμως σε αυτή τη συνεδρίαση δεν θα υπάρχει μόνον ο Κουβέλης και κάποιοι από τον στενό κομματικό πυρήνα που τον ακολουθούν και πιστεύουν ότι μετά την ψήφιση(;) του προγράμματος το κόμμα τους πρέπει να αποσυρθεί από την κυβέρνηση. Γνωρίζω πολύ καλά ότι πολλοί είναι μέσα στη ΔΗΜΑΡ υποστηρίζουν ότι η γραμμή Κουβέλη «είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος» και για τη χώρα και για το κόμμα τους. Διότι ποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι αν καταστραφούμε θα υπάρξουν πολίτες που θα πουν μπράβο στον Κουβέλη; Από πού θα πάρει ψήφους; Όχι πάντως από τους προοδευτικούς πολίτες που τον ψήφισαν την προηγούμενη φορά. Αλλά και αν κουτσά στραβά βρεθεί κάποια λύση από τους ανηλεείς έως τώρα εταίρους μας, ποιος θα την πιστώσει στον αποστασιοποιημένο Κουβέλη—Πιλάτο; Έγραψε χθες ο Δημήτρης Μητρόπουλος στα ΝΕΑ: « Το κόμμα του Κουβέλη μάλλον θα βγει και εκτός κυβέρνησης (δική μου σημείωση: μετά τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες), την οποία θα στηρίζει απέξω. Φυσικά το ερώτημα είναι άλλο. Αν η ΔΗΜΑΡ δεν είχε πρόβλημα η πρώτη της φορά σε υπουργικό σχήμα να είναι με κάποιον σαν τον Σαμαρά, γιατί να έχει πρόβλημα μελλοντικά-δηλαδή έπειτα από τις εκλογές- να πάει και με κάποιον σαν τον Τσίπρα;»
Μα διότι, λέω εγώ, αν τις προσεχείς ημέρες η ΔΗΜΑΡ κρατήσει τις ίδιες θέσεις, πιστεύω, ότι δεν θα εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο και αμφιβάλω αν ο Τσίπρας προσλαμβάνει εξωκοινοβουλευτικούς.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλλαγή φρουράς στην Κίνα του νέου κυνισμού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
