2012-11-04 13:10:12
Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντες· Τί οὖν ποιήσωμεν; ἀποκριθεὶς δὲ λέγει αὐτοῖς· Ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω.
Κατά Λουκάν ευαγγέλιο, γ, 10-11
Πού είναι η αλληλεγγύη της γερμανικής εργατικής τάξης προς την δεινά πληττόμενη ελληνική εργατική τάξη;
Αναφέρομαι στη ...... γερμανική εργατική τάξη ΣΥΝΟΛΙΚΑ και όχι σε περιστασιακές και μεμονωμένες ή σε κάθε περίπτωση περιορισμένης έκτασης δηλώσεις συμπαράστασης προς τη «συνάδελφο» ελληνική εργατική τάξη.
Βρίσκεται εκεί που ΙΣΤΟΡΙΚΑ βρίσκονται οι «ΔΙΕΘΝΕΙΣ ταξικές αλληλέγγυες δράσεις» Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων και όλων των λοιπών «εργατικών τάξεων» : στα πεδία των μαχών, όπου η ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να τουφεκίζει και να σκοτώνει τον προλετάριο που τύχαινε να είναι (α) άλλης εθνικότητας, (β) να φορά άλλη στολή και (γ) να βρίσκεται στο απέναντι χαράκωμα.
Προσωπικά, ποτέ μου δεν είχα πιστέψει σε τέτοιου είδους διεθνισμούς.
Όχι διότι δεν θα ήθελα να τους διαπιστώσω, ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ να το έβλεπα ως μια πραγματικότητα, να το επικροτήσω.
Ακόμη, η δική μου ένσταση ΕΙΔΙΚΩΣ στο ζήτημα του κομμουνιστικού διεθνισμού βρίσκεται στη φράση «δικτατορία του προλεταριάτου», την οποία απορρίπτω χωρίς δεύτερη συζήτηση.
Επίσης, προσωπικά, ο διεθνισμός τον οποίο πρεσβεύω, είναι ο διεθνισμός των αρχών των ατομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών αξιών ΚΑΙ ΟΧΙ ο διεθνισμός της «ελεύθερης» μετακίνησης ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ, οι σύγχρονοι διεθνιστικοί στόχοι της παγκοσμιοποίησης. Για τον απλούστατο λόγο, ότι ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ των περισσοτέρων κρατών της Γης που εκπροσωπούν γύρω στο 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, και ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΜΟΜΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΕΚΑ-ΕΙΚΟΣΙ ΚΡΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΩΝ, η «ελεύθερη μετακίνηση παραγωγικών συντελεστών» ΔΙΕΘΝΩΣ, υπό τις παραπάνω πραγματικότητες, απλά, θα βυθίσει ακόμη περισσότερο στην υπανάπτυξη το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Δυστυχώς, η υπόθεση της ανάπτυξης ΙΣΤΟΡΙΚΑ πάντα ήταν ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΥΣ, και καμιά ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ δεν έθεσε ποτέ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΣΤΕΡΕΑ ΘΕΜΕΛΙΑ για την έξοδο από την υπανάπτυξη χωρών που δεν στηρίχτηκαν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ στις δικές τους δυνάμεις, και στη δυνατότητά τους να αξιοποιούν κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τους εθνικούς τους πόρους ΚΑΙ τις ευκαιρίες που πράγματι παρέχει το διεθνές οικονομικό και εμπορικό περιβάλλον.
Η Ιστορία αρνείται να μου επιβεβαιώσει ότι κάτι άλλαξε μετά χιλιάδες χρόνια ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.
Μπορεί ως ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ σε ένα μέλλον, που ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας, ούτε τα εγγόνια αλλά ούτε και τα δισέγγονά μας ενδεχομένως θα προλάβουμε να το βιώσουμε το στόχο αυτό ως πραγματικότητα, όμως, επί του παρόντος, έχουμε να διαχειριστούμε τα ζητήματα ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ή, σε πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟΥ.
Και δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο, ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑ, τα διάφορα κατά καιρούς πειράματα διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων, ολόκληροι λαοί να χρησιμοποιούνται κατ’ ουσίαν ως πειραματόζωα στα πλαίσια ΒΙΑΙΩΝ «προσαρμογών» τους προς πρότυπα κοινωνικών και οικονομικών οργανώσεων, αλλά και ΕΞΙΣΟΥ ΒΙΑΙΩΝ κοινωνικών και πολιτισμικών «προσαρμογών» τους, απλά, για να θρηνούμε εμφυλίους πολέμους, διεθνικούς και παγκόσμιους πολέμους.
Επομένως, η «αλληλεγγύη της γερμανικής εργατικής τάξης», βρίσκεται εκεί, όπου πάντα βρίσκονταν η «αλληλεγγύη» ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ : βρίσκεται στα βιβλία που διακηρύσσουν το πανανθρώπινο αυτό όραμα, που δεν αφορά κατ΄ ανάγκην ΜΟΝΟ την «εργατική τάξη» –ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΟΡΘΩΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΑΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΦΕΥ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, ΟΥΔΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΟΥΔΕΝΑ ΝΑ ΔΙΑΝΕΜΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΙΣΙΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΩΝΕΣ!- και βεβαίως, υπάρχει ένα πρόβλημα με όλα τα οράματα, όταν καλούμαστε να τα «μετατρέψουμε» από λέξεις σε ζητήματα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ : απλά, ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΘΗΚΕ ΙΣΑΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ» ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ!
Μπορούμε το ζήτημα να το επεκτείνουμε όσο θέλουμε ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ :
Πού βρίσκεται το ζήτημα της αλληλεγγύης π.χ. της τουρκικής και ελληνικής εργατικής τάξης; (Δεν αναφέρομαι σε «δηλώσεις» ή δογματικά τσιτάτα : ΟΜΙΛΩ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ)
Επίσης, το ζήτημα μπορούμε να το επεκτείνουμε όσο θέλουμε και ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ :
Γιατί άραγε όλο και πιο συχνά ακούγεται το να μη στρέφεται η μια μικρομεσαία τάξη εναντίον της άλλης; Διότι πολύ απλά, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΘΝΙΚΗ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ» (ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ) ΤΑΞΗ.
Κι όταν έχεις πρόβλημα αλληλεγγύης μέσα στο σπίτι σου, μου φαίνεται κομμάτι δύσκολο να πετύχεις το στόχο ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.
Βέβαια, τα πράγματα, ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κλίμακα, δεν είναι και πολύ καλύτερα μέσα στους κόλπους ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑΞΕΩΝ. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά για τη παγκόσμια εργατική τάξη. Όμως, σε εθνικό επίπεδο, οι πλουσιότερες τάξεις, είναι, θαρρώ, ΠΙΟ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ», τουλάχιστον ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ, κάτι που δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ισχύει το ίδιο για τη μικρομεσαία ας πούμε τάξη.
Και μια διευκρίνιση : το επίθετο «εργατική» (τάξη), ΠΑΝΤΟΤΕ αποτελούσε για μένα κάτι το οποίο παρέπεμπε σε μια πραγματικότητα στις απαρχές της βιομηχανικής επανάστασης, όπως άλλωστε πολλά ακόμα σήμερα προέρχονται από τότε ΧΩΡΙΣ όμως να ισχύουν οι ίδιες συνθήκες με τότε, αλλά, στη σημερινή εποχή, φαίνεται να αφήνει απ’ έξω, τη συντριπτική πλειοψηφία ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ, και η δική μου προσέγγιση, πράγματι επιλέγει το επίθετο «εργαζόμενη» (τάξη), στην οποία είναι θεμελιώδες να υπογραμμίσω ότι περιλαμβάνω αυτό που μόλις υπογράμμισα παραπάνω : ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ, σημειώνοντας ιδιαίτερα αυτό το «ΜΗ».
Kafeneio
Καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντες· Τί οὖν ποιήσωμεν; ἀποκριθεὶς δὲ λέγει αὐτοῖς· Ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω.
Κατά Λουκάν ευαγγέλιο, γ, 10-11
Πού είναι η αλληλεγγύη της γερμανικής εργατικής τάξης προς την δεινά πληττόμενη ελληνική εργατική τάξη;
Αναφέρομαι στη ...... γερμανική εργατική τάξη ΣΥΝΟΛΙΚΑ και όχι σε περιστασιακές και μεμονωμένες ή σε κάθε περίπτωση περιορισμένης έκτασης δηλώσεις συμπαράστασης προς τη «συνάδελφο» ελληνική εργατική τάξη.
Βρίσκεται εκεί που ΙΣΤΟΡΙΚΑ βρίσκονται οι «ΔΙΕΘΝΕΙΣ ταξικές αλληλέγγυες δράσεις» Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων και όλων των λοιπών «εργατικών τάξεων» : στα πεδία των μαχών, όπου η ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να τουφεκίζει και να σκοτώνει τον προλετάριο που τύχαινε να είναι (α) άλλης εθνικότητας, (β) να φορά άλλη στολή και (γ) να βρίσκεται στο απέναντι χαράκωμα.
Προσωπικά, ποτέ μου δεν είχα πιστέψει σε τέτοιου είδους διεθνισμούς.
Όχι διότι δεν θα ήθελα να τους διαπιστώσω, ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ να το έβλεπα ως μια πραγματικότητα, να το επικροτήσω.
Ακόμη, η δική μου ένσταση ΕΙΔΙΚΩΣ στο ζήτημα του κομμουνιστικού διεθνισμού βρίσκεται στη φράση «δικτατορία του προλεταριάτου», την οποία απορρίπτω χωρίς δεύτερη συζήτηση.
Επίσης, προσωπικά, ο διεθνισμός τον οποίο πρεσβεύω, είναι ο διεθνισμός των αρχών των ατομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών αξιών ΚΑΙ ΟΧΙ ο διεθνισμός της «ελεύθερης» μετακίνησης ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ, οι σύγχρονοι διεθνιστικοί στόχοι της παγκοσμιοποίησης. Για τον απλούστατο λόγο, ότι ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ των περισσοτέρων κρατών της Γης που εκπροσωπούν γύρω στο 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, και ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΜΟΜΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΕΚΑ-ΕΙΚΟΣΙ ΚΡΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΩΝ, η «ελεύθερη μετακίνηση παραγωγικών συντελεστών» ΔΙΕΘΝΩΣ, υπό τις παραπάνω πραγματικότητες, απλά, θα βυθίσει ακόμη περισσότερο στην υπανάπτυξη το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Δυστυχώς, η υπόθεση της ανάπτυξης ΙΣΤΟΡΙΚΑ πάντα ήταν ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΥΣ, και καμιά ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ δεν έθεσε ποτέ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΣΤΕΡΕΑ ΘΕΜΕΛΙΑ για την έξοδο από την υπανάπτυξη χωρών που δεν στηρίχτηκαν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ στις δικές τους δυνάμεις, και στη δυνατότητά τους να αξιοποιούν κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τους εθνικούς τους πόρους ΚΑΙ τις ευκαιρίες που πράγματι παρέχει το διεθνές οικονομικό και εμπορικό περιβάλλον.
Η Ιστορία αρνείται να μου επιβεβαιώσει ότι κάτι άλλαξε μετά χιλιάδες χρόνια ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.
Μπορεί ως ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ σε ένα μέλλον, που ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας, ούτε τα εγγόνια αλλά ούτε και τα δισέγγονά μας ενδεχομένως θα προλάβουμε να το βιώσουμε το στόχο αυτό ως πραγματικότητα, όμως, επί του παρόντος, έχουμε να διαχειριστούμε τα ζητήματα ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ή, σε πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟΥ.
Και δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο, ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑ, τα διάφορα κατά καιρούς πειράματα διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων, ολόκληροι λαοί να χρησιμοποιούνται κατ’ ουσίαν ως πειραματόζωα στα πλαίσια ΒΙΑΙΩΝ «προσαρμογών» τους προς πρότυπα κοινωνικών και οικονομικών οργανώσεων, αλλά και ΕΞΙΣΟΥ ΒΙΑΙΩΝ κοινωνικών και πολιτισμικών «προσαρμογών» τους, απλά, για να θρηνούμε εμφυλίους πολέμους, διεθνικούς και παγκόσμιους πολέμους.
Επομένως, η «αλληλεγγύη της γερμανικής εργατικής τάξης», βρίσκεται εκεί, όπου πάντα βρίσκονταν η «αλληλεγγύη» ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ : βρίσκεται στα βιβλία που διακηρύσσουν το πανανθρώπινο αυτό όραμα, που δεν αφορά κατ΄ ανάγκην ΜΟΝΟ την «εργατική τάξη» –ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΟΡΘΩΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΑΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΦΕΥ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, ΟΥΔΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΟΥΔΕΝΑ ΝΑ ΔΙΑΝΕΜΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΙΣΙΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΩΝΕΣ!- και βεβαίως, υπάρχει ένα πρόβλημα με όλα τα οράματα, όταν καλούμαστε να τα «μετατρέψουμε» από λέξεις σε ζητήματα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ : απλά, ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΘΗΚΕ ΙΣΑΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ» ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ!
Μπορούμε το ζήτημα να το επεκτείνουμε όσο θέλουμε ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ :
Πού βρίσκεται το ζήτημα της αλληλεγγύης π.χ. της τουρκικής και ελληνικής εργατικής τάξης; (Δεν αναφέρομαι σε «δηλώσεις» ή δογματικά τσιτάτα : ΟΜΙΛΩ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ)
Επίσης, το ζήτημα μπορούμε να το επεκτείνουμε όσο θέλουμε και ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ :
Γιατί άραγε όλο και πιο συχνά ακούγεται το να μη στρέφεται η μια μικρομεσαία τάξη εναντίον της άλλης; Διότι πολύ απλά, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΘΝΙΚΗ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ» (ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ) ΤΑΞΗ.
Κι όταν έχεις πρόβλημα αλληλεγγύης μέσα στο σπίτι σου, μου φαίνεται κομμάτι δύσκολο να πετύχεις το στόχο ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.
Βέβαια, τα πράγματα, ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κλίμακα, δεν είναι και πολύ καλύτερα μέσα στους κόλπους ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑΞΕΩΝ. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά για τη παγκόσμια εργατική τάξη. Όμως, σε εθνικό επίπεδο, οι πλουσιότερες τάξεις, είναι, θαρρώ, ΠΙΟ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ», τουλάχιστον ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ, κάτι που δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ισχύει το ίδιο για τη μικρομεσαία ας πούμε τάξη.
Και μια διευκρίνιση : το επίθετο «εργατική» (τάξη), ΠΑΝΤΟΤΕ αποτελούσε για μένα κάτι το οποίο παρέπεμπε σε μια πραγματικότητα στις απαρχές της βιομηχανικής επανάστασης, όπως άλλωστε πολλά ακόμα σήμερα προέρχονται από τότε ΧΩΡΙΣ όμως να ισχύουν οι ίδιες συνθήκες με τότε, αλλά, στη σημερινή εποχή, φαίνεται να αφήνει απ’ έξω, τη συντριπτική πλειοψηφία ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ, και η δική μου προσέγγιση, πράγματι επιλέγει το επίθετο «εργαζόμενη» (τάξη), στην οποία είναι θεμελιώδες να υπογραμμίσω ότι περιλαμβάνω αυτό που μόλις υπογράμμισα παραπάνω : ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ, σημειώνοντας ιδιαίτερα αυτό το «ΜΗ».
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΩΤΗ ΗΤΤΑ ΓΙΑ ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΒΑΜΜΕΝΗ ΜΕ... ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΦΑΛΚΑΟ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έδιωξαν την Ρεπούση από την Κρήτη οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
