2012-11-04 19:07:01
Του Γ. Σ. Πρεβελάκη
Η Μεταπολίτευση, ιδιαίτερα μετά το 1981, έθεσε τρεις ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της ελληνικής Πολιτείας.
Η πρώτη, η Οικονομία, εξερράγη το 2009. Η υπέρμετρη αύξηση του δημοσίου τομέα και οι ποικίλες παροχές επεδείνωσαν το δημόσιο χρέος και συρρίκνωσαν την ανταγωνιστικότητα του ιδιωτικού τομέα. Η οικονομική έκρηξη ήταν αναπόφευκτη.
Η δεύτερη, η Διοίκηση, αφορά την λειτουργία του Κράτους. Η κατάργηση της ιεραρχίας, η εισβολή των κομματικών μηχανισμών και η κατάλυση της αξιοκρατίας διέβρωσαν τις κρατικές υπηρεσίες. Ο κρατικός μηχανισμός, αντί να προστατεύει το δημόσιο, διεμόρφωσε ίδια συμφέροντα τα οποία υπερασπίζεται σθεναρά. Έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί. Οχι μόνον δεν συνέδραμε την Πολιτεία για την διαχείριση της κρίσης, όχι μόνον απεδείχθη πλήρως αναποτελεσματικός, αλλά και αντιστάθηκε στις μεταρρυθμίσεις, συχνά με ανυπακοή. Ελλείψει αποτελεσματικού και νομιμόφρονος διοικητικού μηχανισμού, οι προσπάθειες, έσωθεν και έξωθεν, να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από την οικονομική έκρηξη ήταν καταδικασμένες.
Η τρίτη ωρολογιακή βόμβα είναι η Παιδεία. Υπό την επίδραση αμερικανικών εκπαιδευτικών συρμών και με την υποστήριξη της αριστερής ιδεολογίας, του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού και, συχνά, του γονικού νεοπλουτισμού, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχασε ένα σημαντικό κεφάλαιο από την αποτελεσματικότητά του. Η εκπαίδευση εστίασε στην επαγγελματική ένταξη και, κατά συνέπειαν, σε ο,τι θεωρείται ότι την προάγει. Καλλιέργησε κατά το δοκούν τις θετικές επιστήμες, αλλά αγνόησε την ανθρωπιστική διάσταση. Η ιστορία, η γεωγραφία, η τέχνη, η καλλιέπεια και ο τελετουργικός λόγος παραμελήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν. Η γλωσσική διδασκαλία υπεβίβασε την ελληνική σε "χρηστική γλώσσα", με ισότιμο εταίρο την αγγλική –εξ ου και η “τολμηρή” ιδέα της τότε Επιτρόπου και μετέπειτα Υπουργού Παιδείας να αναχθεί και η αγγλική σε επίσημη γλώσσα του Έθνους. Το εκπαιδευτικό σύστημα απαξίωσε την παράδοση, γλωσσική και όχι μόνον. Απέτυχε πλήρως να διαπλάσει μελλοντικούς πολίτες οι οποίοι να συμβάλουν παραγωγικά και ανανεωτικά στον βίο και την πολιτεία της Ελλάδος.
Τουλάχιστον δύο γενεές έχουν διαπαιδαγωγηθεί ελλειμματικά, χωρίς προετοιμασία για τον ρόλο του υπεύθυνου πολίτη. Η πολιτική και κοινωνική σκέψη των περισσοτέρων νέων Ελλήνων πάσχει από βαθύτατα κενά σε ιστορική, φιλοσοφική και πολιτισμική παιδεία. Οι παλαιές πατριωτικές αναφορές, αντί να προσαρμοστούν στις νέες πραγματικότητες, έχουν απλώς υπονομευτεί. Οι Έλληνες νέοι καλούνται σήμερα να συμμετάσχουν με την κρίση και την ψήφο τους σε εξαιρετικά δύσκολες και σύνθετες συλλογικές αποφάσεις. Οφείλουν να διακρίνουν ανάμεσα στην πληροφόρηση και την παρα-πληροφόρηση, ανάμεσα στην δημαγωγία και τον πατριωτισμό, ανάμεσα στον λαϊκισμό και την υπεράσπιση των αδυνάτων. Αφοπλισμένοι πνευματικά, πώς να ανταποκριθούν σε τέτοιες προκλήσεις;
Οι πρώτες ενδείξεις είναι ανησυχητικές. Η επιτυχία των ακραίων πολιτικών δυνάμεων στους νέους, κυρίως η κινητικότητα ανάμεσα στα άκρα, αριστερά και δεξιά, δείχνει ότι απουσιάζει το πολιτικό έρμα το οποίο μόνο η στέρεη γενική παιδεία μπορεί να προσφέρει. Σήμερα αποκαλύπτεται de facto πόσο καταστροφικά έδρασαν οι παιδαγωγικές θεωρίες που κυριάρχησαν κατά την Μεταπολίτευση. Τι οφελούν οι "δεξιότητες", όταν απουσιάζουν τα πνευματικά εργαλεία διά των οποίων οι πολίτες ασκούν με σύνεση τα πολιτικά και εκλογικά τους δικαιώματα; Η δημοκρατία και η πολιτική σταθερότητα αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την οικονομία, πολύ περισσότερο από τις πρακτικές γνώσεις- των οποίων, εξάλλου, η διάρκεια έχει ελαχιστοποιηθεί, λόγω των ταχύτατων τεχνολογικών και οικονομικών μετασχηματισμών.
Η ωρολογιακή βόμβα της Παιδείας κινδυνεύει να εκραγεί, την στιγμή που η ελληνική κρίση κορυφώνεται. Αν, παρ’ελπίδα, διατηρηθεί η πολιτική συνέχεια και η σταθερότητα, η διέξοδος από την κρίση είναι εφικτή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μετά από πειραματισμούς τριών ετών, φαίνεται να έχουν κατανοήσει τα ειδικά χαρακτηριστικά του ελληνικού προβλήματος και αρχίζουν να διαμορφώνουν μια προσαρμοσμένη πολιτική. Η ελληνική κυβέρνηση, παρά τις αδυναμίες της, διαθέτει στους κρίσιμους τομείς αξιόπιστα και ικανά στελέχη.
Καιροφυλακτεί, όμως, η έκρηξη του λαϊκού παραλογισμού, με κύρια εστία την σύγχυση των νέων, την οποία εκμεταλλεύονται ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις. Ο παράγων αυτός κινδυνεύει να προκαλέσει ιστορικές οπισθοδρομήσεις, την μορφή και την έκταση των οποίων ουδείς μπορεί να προβλέψει.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")
http://www.e-afipnisi.gr/
Η Μεταπολίτευση, ιδιαίτερα μετά το 1981, έθεσε τρεις ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της ελληνικής Πολιτείας.
Η πρώτη, η Οικονομία, εξερράγη το 2009. Η υπέρμετρη αύξηση του δημοσίου τομέα και οι ποικίλες παροχές επεδείνωσαν το δημόσιο χρέος και συρρίκνωσαν την ανταγωνιστικότητα του ιδιωτικού τομέα. Η οικονομική έκρηξη ήταν αναπόφευκτη.
Η δεύτερη, η Διοίκηση, αφορά την λειτουργία του Κράτους. Η κατάργηση της ιεραρχίας, η εισβολή των κομματικών μηχανισμών και η κατάλυση της αξιοκρατίας διέβρωσαν τις κρατικές υπηρεσίες. Ο κρατικός μηχανισμός, αντί να προστατεύει το δημόσιο, διεμόρφωσε ίδια συμφέροντα τα οποία υπερασπίζεται σθεναρά. Έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί. Οχι μόνον δεν συνέδραμε την Πολιτεία για την διαχείριση της κρίσης, όχι μόνον απεδείχθη πλήρως αναποτελεσματικός, αλλά και αντιστάθηκε στις μεταρρυθμίσεις, συχνά με ανυπακοή. Ελλείψει αποτελεσματικού και νομιμόφρονος διοικητικού μηχανισμού, οι προσπάθειες, έσωθεν και έξωθεν, να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από την οικονομική έκρηξη ήταν καταδικασμένες.
Η τρίτη ωρολογιακή βόμβα είναι η Παιδεία. Υπό την επίδραση αμερικανικών εκπαιδευτικών συρμών και με την υποστήριξη της αριστερής ιδεολογίας, του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού και, συχνά, του γονικού νεοπλουτισμού, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχασε ένα σημαντικό κεφάλαιο από την αποτελεσματικότητά του. Η εκπαίδευση εστίασε στην επαγγελματική ένταξη και, κατά συνέπειαν, σε ο,τι θεωρείται ότι την προάγει. Καλλιέργησε κατά το δοκούν τις θετικές επιστήμες, αλλά αγνόησε την ανθρωπιστική διάσταση. Η ιστορία, η γεωγραφία, η τέχνη, η καλλιέπεια και ο τελετουργικός λόγος παραμελήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν. Η γλωσσική διδασκαλία υπεβίβασε την ελληνική σε "χρηστική γλώσσα", με ισότιμο εταίρο την αγγλική –εξ ου και η “τολμηρή” ιδέα της τότε Επιτρόπου και μετέπειτα Υπουργού Παιδείας να αναχθεί και η αγγλική σε επίσημη γλώσσα του Έθνους. Το εκπαιδευτικό σύστημα απαξίωσε την παράδοση, γλωσσική και όχι μόνον. Απέτυχε πλήρως να διαπλάσει μελλοντικούς πολίτες οι οποίοι να συμβάλουν παραγωγικά και ανανεωτικά στον βίο και την πολιτεία της Ελλάδος.
Τουλάχιστον δύο γενεές έχουν διαπαιδαγωγηθεί ελλειμματικά, χωρίς προετοιμασία για τον ρόλο του υπεύθυνου πολίτη. Η πολιτική και κοινωνική σκέψη των περισσοτέρων νέων Ελλήνων πάσχει από βαθύτατα κενά σε ιστορική, φιλοσοφική και πολιτισμική παιδεία. Οι παλαιές πατριωτικές αναφορές, αντί να προσαρμοστούν στις νέες πραγματικότητες, έχουν απλώς υπονομευτεί. Οι Έλληνες νέοι καλούνται σήμερα να συμμετάσχουν με την κρίση και την ψήφο τους σε εξαιρετικά δύσκολες και σύνθετες συλλογικές αποφάσεις. Οφείλουν να διακρίνουν ανάμεσα στην πληροφόρηση και την παρα-πληροφόρηση, ανάμεσα στην δημαγωγία και τον πατριωτισμό, ανάμεσα στον λαϊκισμό και την υπεράσπιση των αδυνάτων. Αφοπλισμένοι πνευματικά, πώς να ανταποκριθούν σε τέτοιες προκλήσεις;
Οι πρώτες ενδείξεις είναι ανησυχητικές. Η επιτυχία των ακραίων πολιτικών δυνάμεων στους νέους, κυρίως η κινητικότητα ανάμεσα στα άκρα, αριστερά και δεξιά, δείχνει ότι απουσιάζει το πολιτικό έρμα το οποίο μόνο η στέρεη γενική παιδεία μπορεί να προσφέρει. Σήμερα αποκαλύπτεται de facto πόσο καταστροφικά έδρασαν οι παιδαγωγικές θεωρίες που κυριάρχησαν κατά την Μεταπολίτευση. Τι οφελούν οι "δεξιότητες", όταν απουσιάζουν τα πνευματικά εργαλεία διά των οποίων οι πολίτες ασκούν με σύνεση τα πολιτικά και εκλογικά τους δικαιώματα; Η δημοκρατία και η πολιτική σταθερότητα αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την οικονομία, πολύ περισσότερο από τις πρακτικές γνώσεις- των οποίων, εξάλλου, η διάρκεια έχει ελαχιστοποιηθεί, λόγω των ταχύτατων τεχνολογικών και οικονομικών μετασχηματισμών.
Η ωρολογιακή βόμβα της Παιδείας κινδυνεύει να εκραγεί, την στιγμή που η ελληνική κρίση κορυφώνεται. Αν, παρ’ελπίδα, διατηρηθεί η πολιτική συνέχεια και η σταθερότητα, η διέξοδος από την κρίση είναι εφικτή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μετά από πειραματισμούς τριών ετών, φαίνεται να έχουν κατανοήσει τα ειδικά χαρακτηριστικά του ελληνικού προβλήματος και αρχίζουν να διαμορφώνουν μια προσαρμοσμένη πολιτική. Η ελληνική κυβέρνηση, παρά τις αδυναμίες της, διαθέτει στους κρίσιμους τομείς αξιόπιστα και ικανά στελέχη.
Καιροφυλακτεί, όμως, η έκρηξη του λαϊκού παραλογισμού, με κύρια εστία την σύγχυση των νέων, την οποία εκμεταλλεύονται ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις. Ο παράγων αυτός κινδυνεύει να προκαλέσει ιστορικές οπισθοδρομήσεις, την μορφή και την έκταση των οποίων ουδείς μπορεί να προβλέψει.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")
http://www.e-afipnisi.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
