2012-11-05 17:32:03
Γράφει ο Τσανουσης Στάμος
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή αραβική χώρα έπεσε ένα αεροπλάνο με πολλούς, σχεδόν 300 ρασοφόρους Οι ρασοφόροι αυτοί, μαγεύτηκαν απο τις σειρήνες της "αραβικής άνοιξης" και ζήτησαν απο τον βασιλιά τους θα επακαναθορίσει τις ελευθερίες εντός του κράτους, οι οποίες, ελευθερίες , είχαν ξεφύγει απο τις αυστηρές θρησκευτικές αρχές και αξίες.
Ο βασιλιάς λοιπόν, ανταποκρίθηκε, και δέχτηκε να υπάρξει ακρόαση, προκειμένου να εξετάσει τα αιτήματά τους.
Οι ρασοφόροι περιχαρείς, ετοιμάστηκαν για το μεγάλο ραντεβού. Επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο αλλά.
Αλλά ένα "περιφερόμενο" αντιεροπορικό βλήμα, αποφάσισε οτι ο παρόν διάλογος δεν είχε ουσία και δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του βασιλιά.
Άτιμο βλήμα.
Πέθαναν όλοι.
Ο βασιλιάς "στεναχωρήθηκε" για το συμβάν. Αλλά σταθερά "πιστός" στην αρχή του διαλόγου ανακοίνωσε οτι παρόλο το τραγικό συμβάν, όποιος άλλος ρασοφόρος είχε τις ίδιες ιδέες με τους αποθανόντες, μπορούσε να τον επισκεφτεί.
Και βέβαια το μήνυμα δόθηκε ξεκάθαρα.
Ακούμε συνέχεια για Αραβική Άνοιξη και θεωρούμε, ίσως καλοπροαίρετα, ότι είναι η μάχη των Αράβων για να ζήσουν τον δικό τους διαφωτισμό.
Ότι ήρθε η ώρα να σπάσουν και αυτοί τα δεσμά που τους επέβαλε η θρησκεία τους. όπως είχε κάνει η εποχή της Ιεράς εξέτασης στην Ευρώπη, που ήρθε ο διαφωτισμός και την απάλλαξε.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση απο τους απλούς ανθρώπους της Ευρώπης , ασφαλώς δεν είναι κακοπροαίρετη, ίσως ακόμα και ο τίτλος αυτών των γεγονότων "Αραβική Άνοιξη" προδιαθέτει, παραπέμπει σε κάτι καινούργιο.
Είναι όμως έτσι;
Η αλήθεια είναι πολύ μακριά απο την Άνοιξη,
Στην ουσία μιλάμε για δύο κύριους πυλώνες.
Μιλάμε για την αραβική άνοιξη που προέρχεται και προκαλείται απο κράτη όπως το Ιράν και η δεύτερη Αραβική Άνοιξη που πηγάζει και προκαλείται απο κράτη όπως η Σαουδική Αραβία.
Και το ίδιο βέβεαια ισχύει και για τις περιπτώσεις καταστολής τέτοιων "επαναστάσεων"
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μιλάμε για κοινωνική επανάσταση αλλά για ένα σκληρό μπράντε φερ των δογμάτων του Ισλάμ τα οποία προσπαθούν να επιβληθούν το ένα , έναντι του άλλου, αναμειγμένα με τοπικούς ανταγωνισμούς φυλών και όχι εθνοτήτων.
Και αυτός ο αγώνας επιβολής γίνεται σε μια περίοδο που τα καθεστώτα που υπηρετούν αυτά τα δόγματα έχουν περάσει την ώριμη περίοδο και βρίσκονται σε παρακμή.
Και καθώς χώρες όπως το Ιράν ή η Σαουδική Αραβία καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται σε καθοδική πορεία, προσπαθούν να συσπειρώσουν ή να συγκρατήσουν τα σκληροπυτηνικά θρησκευτικά στοιχεία και να διατηρήσουν την κοινωνική και πολιτική συνοχή.
Το Ιράν λοιπόν καταρχήν ενώ υποστήριξε την λεγόμενη αραβική άνοιξη σε χώρες όπως η Λιβύη, βλέπουμε ότι τώρα στην περίπτωση της Συρίας, υποστηρίζει το καθεστώς Άσαντ ακόμα και με στρατιωτικά μέσα. Και αυτό δεν είναι περίεργο, αν αναλογιστούμε ότι η επανάσταση στην Συρία γίνεται προκειμένου να επικρατήσουν οι Μουσουλμάνοι Σουνίτες, οι οποίοι με την σειρά τους υποστηρίζονται απο την Σουνιτική Σαουδική Αραβία.
Για το Ιράν λοιπόν η Συριακή Αραβική Άνοιξη είναι εχθρός, γιατί είναι η προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας να εγκατασταθεί ενα φίλιο προς αυτήν καθεστώς.
Αντίθετα, η Σαουδική Αραβία ενώ υποστηρίζει ακόμα και υλικοτεχνικά την Συριακή Αραβική Άνοιξη, έχει ενεργό ρόλο στην καταστολή της Αραβικής Άνοιξης σε άλλες χώρες όπως το Μπαχρέιν, το οποίο κάθε φορά που εκδηλώνονται διαμαρτυρίες καλεί τις ένοπλες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας να τις καταστείλουν σκοτώνοντας τους διαδηλωτές.
Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν πολύ μακρινά για εμάς.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι είναι προβλήματα άλλων και έχουμε τα δικά μας.
Σε μία χώρα όμως όπως η Ελλάδα όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπισθούν με αναγωγή, και αυτό γιατί η Ελλάδα φιλοξενεί ή υποφέρει απο πολλούς λαθρομετανάστες οι οποίοι προέρχονται απο αυτές τις χώρες.
Έτσι λοιπόν εκτός απο το πρόβλημα που αποτελεί η λαθρομετανάστευση, η Ελλάδα επιβαρύνεται ή τουλάχιστον κινδυνεύει να επιβαρυνθεί και να πρέπει να αντιμετωπίσει και την έχθρα ανάμεσα στους λαθρομετανάστες, η οποία σε περίπτωση που εκδηλωθεί θα γίνει σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης των ανθρώπων αυτών.
Διαφορετικοί άνθρωποι , απο πολλές χώρες που λόγω της τοπικής, δικής τους, ιστορίας μισούν ο ένας τον άλλο και προσπαθούν να επιβληθούν.
Τέτοιες έχθρες υποβόσκουν πολλές. Ινδοί με Πακιστανούς, Σύριοι με Λίβυους, ,με Ιρανούς, με Αλγερινούς και πάει λέγοντας.
Και οι έχθρες αυτές όσο και αν καλύπτονται ή αποκρύπτονται απο τους ίδιους τους μετανάστες αλλά και απο τον μεγάλο στρουθοκάμηλο , τα ΜΜΕ, υπάρχουν.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όλοι οι λαθρομετανάστες δεν μένουν στις ίδιες περιοχές. Αλλου οι Αφρικανοί, αλλου οι Πακιστανοί και όλοι με τις δικές τους περιοχές ελέγχου.
Και θα γίνει φανερό αυτό το παιχνίδι επιβολής και εξουσίας σε περίπτωση που το Ελληνικό κράτος συναινέσει στην κατασκευή τεμένους.
Τότε πολλοί ηγέτες θα προσπαθήσουν να γίνουν διαχειριστές του τεμένους, το οποίο μόνο τέμενος δεν θα είναι.
Θα είναι στην ουσία το κέντρο διοίκησης όλων αυτών των ανθρώπων, το οποίο θα λειτουργεί ανεξέλεγκτα και ανεξάρτητα απο το Ελληνικό κράτος και τους νόμους του.
Παλιότερα γεγονότα, όπως η φιλοαραβική εξωτερική πολιτική που είχε η Ελλάδα για πολλά χρόνια, αλλά και η ιδιοσυγκρασία των Αράβων, οι οποίοι δύσκολα αλλάζουν άποψη και δύσκολα αντιδρούν, έχουν αποτρέψει γεγονότα στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα για πολλά χρόνια στα μάτια των απλών Αράβων ήταν ο φίλος που δεν αναγνώριζε το Ισραήλ και αυτό οι Άραβες δεν το ξεχνούν. Πολλές έχθρες είχαν μεταξύ τους, πολλές φορές στοχοποίησαν και επιτέθηκαν σε δυτικά κράτη αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα η "Ελβετία" του πολέμου μεταξύ Αράβων και Δύσης.
Μια φορά μόνο ο Μουαμάρ Καντάφι τόλμησε και στοχοποίησε, έμμεσα, την Ελλάδα και δέχτηκε κριτική απο όλον τον Αραβικό κόσμο.
Όσο όμως οι γενιές των φονταμεταλιστών ανανεώνονται και υποκύπτουν όλο και περισσότερο στην τυφλή βία, παραδοχές σαν την παραπάνω θα πάψουν να λειτουργούν αποτρεπτικά.
Ειδικά τώρα που η Ελληνική κοινωνία αναπτύσει το δικό της τυφλό μίσος στην Ελλάδα επιτελείται ακόμα ένα πείραμα.
Για πόσο καιρό, ανεξάρτητα απο το δίκαιο ή άδικο των δύο πλευρών, η Ελλάδα θα είναι έξω απο το στρόχαστρο της ρητορικής των φονταμενταλιστών οι οποίοι καλούν σε καταστροφές και πολέμους.
Και με τις υποδομές ασφαλείας που έχει το Ελληνικό κράτος μακάρι το πείραμα να κρατήσει για πολλά χρόνια.
Γιατί το αποτέλεσμα αποκλείεται να είναι το επιθυμητό
Tromaktiko
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή αραβική χώρα έπεσε ένα αεροπλάνο με πολλούς, σχεδόν 300 ρασοφόρους Οι ρασοφόροι αυτοί, μαγεύτηκαν απο τις σειρήνες της "αραβικής άνοιξης" και ζήτησαν απο τον βασιλιά τους θα επακαναθορίσει τις ελευθερίες εντός του κράτους, οι οποίες, ελευθερίες , είχαν ξεφύγει απο τις αυστηρές θρησκευτικές αρχές και αξίες.
Ο βασιλιάς λοιπόν, ανταποκρίθηκε, και δέχτηκε να υπάρξει ακρόαση, προκειμένου να εξετάσει τα αιτήματά τους.
Οι ρασοφόροι περιχαρείς, ετοιμάστηκαν για το μεγάλο ραντεβού. Επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο αλλά.
Αλλά ένα "περιφερόμενο" αντιεροπορικό βλήμα, αποφάσισε οτι ο παρόν διάλογος δεν είχε ουσία και δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του βασιλιά.
Άτιμο βλήμα.
Πέθαναν όλοι.
Ο βασιλιάς "στεναχωρήθηκε" για το συμβάν. Αλλά σταθερά "πιστός" στην αρχή του διαλόγου ανακοίνωσε οτι παρόλο το τραγικό συμβάν, όποιος άλλος ρασοφόρος είχε τις ίδιες ιδέες με τους αποθανόντες, μπορούσε να τον επισκεφτεί.
Και βέβαια το μήνυμα δόθηκε ξεκάθαρα.
Ακούμε συνέχεια για Αραβική Άνοιξη και θεωρούμε, ίσως καλοπροαίρετα, ότι είναι η μάχη των Αράβων για να ζήσουν τον δικό τους διαφωτισμό.
Ότι ήρθε η ώρα να σπάσουν και αυτοί τα δεσμά που τους επέβαλε η θρησκεία τους. όπως είχε κάνει η εποχή της Ιεράς εξέτασης στην Ευρώπη, που ήρθε ο διαφωτισμός και την απάλλαξε.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση απο τους απλούς ανθρώπους της Ευρώπης , ασφαλώς δεν είναι κακοπροαίρετη, ίσως ακόμα και ο τίτλος αυτών των γεγονότων "Αραβική Άνοιξη" προδιαθέτει, παραπέμπει σε κάτι καινούργιο.
Είναι όμως έτσι;
Η αλήθεια είναι πολύ μακριά απο την Άνοιξη,
Στην ουσία μιλάμε για δύο κύριους πυλώνες.
Μιλάμε για την αραβική άνοιξη που προέρχεται και προκαλείται απο κράτη όπως το Ιράν και η δεύτερη Αραβική Άνοιξη που πηγάζει και προκαλείται απο κράτη όπως η Σαουδική Αραβία.
Και το ίδιο βέβεαια ισχύει και για τις περιπτώσεις καταστολής τέτοιων "επαναστάσεων"
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μιλάμε για κοινωνική επανάσταση αλλά για ένα σκληρό μπράντε φερ των δογμάτων του Ισλάμ τα οποία προσπαθούν να επιβληθούν το ένα , έναντι του άλλου, αναμειγμένα με τοπικούς ανταγωνισμούς φυλών και όχι εθνοτήτων.
Και αυτός ο αγώνας επιβολής γίνεται σε μια περίοδο που τα καθεστώτα που υπηρετούν αυτά τα δόγματα έχουν περάσει την ώριμη περίοδο και βρίσκονται σε παρακμή.
Και καθώς χώρες όπως το Ιράν ή η Σαουδική Αραβία καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται σε καθοδική πορεία, προσπαθούν να συσπειρώσουν ή να συγκρατήσουν τα σκληροπυτηνικά θρησκευτικά στοιχεία και να διατηρήσουν την κοινωνική και πολιτική συνοχή.
Το Ιράν λοιπόν καταρχήν ενώ υποστήριξε την λεγόμενη αραβική άνοιξη σε χώρες όπως η Λιβύη, βλέπουμε ότι τώρα στην περίπτωση της Συρίας, υποστηρίζει το καθεστώς Άσαντ ακόμα και με στρατιωτικά μέσα. Και αυτό δεν είναι περίεργο, αν αναλογιστούμε ότι η επανάσταση στην Συρία γίνεται προκειμένου να επικρατήσουν οι Μουσουλμάνοι Σουνίτες, οι οποίοι με την σειρά τους υποστηρίζονται απο την Σουνιτική Σαουδική Αραβία.
Για το Ιράν λοιπόν η Συριακή Αραβική Άνοιξη είναι εχθρός, γιατί είναι η προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας να εγκατασταθεί ενα φίλιο προς αυτήν καθεστώς.
Αντίθετα, η Σαουδική Αραβία ενώ υποστηρίζει ακόμα και υλικοτεχνικά την Συριακή Αραβική Άνοιξη, έχει ενεργό ρόλο στην καταστολή της Αραβικής Άνοιξης σε άλλες χώρες όπως το Μπαχρέιν, το οποίο κάθε φορά που εκδηλώνονται διαμαρτυρίες καλεί τις ένοπλες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας να τις καταστείλουν σκοτώνοντας τους διαδηλωτές.
Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν πολύ μακρινά για εμάς.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι είναι προβλήματα άλλων και έχουμε τα δικά μας.
Σε μία χώρα όμως όπως η Ελλάδα όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπισθούν με αναγωγή, και αυτό γιατί η Ελλάδα φιλοξενεί ή υποφέρει απο πολλούς λαθρομετανάστες οι οποίοι προέρχονται απο αυτές τις χώρες.
Έτσι λοιπόν εκτός απο το πρόβλημα που αποτελεί η λαθρομετανάστευση, η Ελλάδα επιβαρύνεται ή τουλάχιστον κινδυνεύει να επιβαρυνθεί και να πρέπει να αντιμετωπίσει και την έχθρα ανάμεσα στους λαθρομετανάστες, η οποία σε περίπτωση που εκδηλωθεί θα γίνει σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης των ανθρώπων αυτών.
Διαφορετικοί άνθρωποι , απο πολλές χώρες που λόγω της τοπικής, δικής τους, ιστορίας μισούν ο ένας τον άλλο και προσπαθούν να επιβληθούν.
Τέτοιες έχθρες υποβόσκουν πολλές. Ινδοί με Πακιστανούς, Σύριοι με Λίβυους, ,με Ιρανούς, με Αλγερινούς και πάει λέγοντας.
Και οι έχθρες αυτές όσο και αν καλύπτονται ή αποκρύπτονται απο τους ίδιους τους μετανάστες αλλά και απο τον μεγάλο στρουθοκάμηλο , τα ΜΜΕ, υπάρχουν.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όλοι οι λαθρομετανάστες δεν μένουν στις ίδιες περιοχές. Αλλου οι Αφρικανοί, αλλου οι Πακιστανοί και όλοι με τις δικές τους περιοχές ελέγχου.
Και θα γίνει φανερό αυτό το παιχνίδι επιβολής και εξουσίας σε περίπτωση που το Ελληνικό κράτος συναινέσει στην κατασκευή τεμένους.
Τότε πολλοί ηγέτες θα προσπαθήσουν να γίνουν διαχειριστές του τεμένους, το οποίο μόνο τέμενος δεν θα είναι.
Θα είναι στην ουσία το κέντρο διοίκησης όλων αυτών των ανθρώπων, το οποίο θα λειτουργεί ανεξέλεγκτα και ανεξάρτητα απο το Ελληνικό κράτος και τους νόμους του.
Παλιότερα γεγονότα, όπως η φιλοαραβική εξωτερική πολιτική που είχε η Ελλάδα για πολλά χρόνια, αλλά και η ιδιοσυγκρασία των Αράβων, οι οποίοι δύσκολα αλλάζουν άποψη και δύσκολα αντιδρούν, έχουν αποτρέψει γεγονότα στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα για πολλά χρόνια στα μάτια των απλών Αράβων ήταν ο φίλος που δεν αναγνώριζε το Ισραήλ και αυτό οι Άραβες δεν το ξεχνούν. Πολλές έχθρες είχαν μεταξύ τους, πολλές φορές στοχοποίησαν και επιτέθηκαν σε δυτικά κράτη αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα η "Ελβετία" του πολέμου μεταξύ Αράβων και Δύσης.
Μια φορά μόνο ο Μουαμάρ Καντάφι τόλμησε και στοχοποίησε, έμμεσα, την Ελλάδα και δέχτηκε κριτική απο όλον τον Αραβικό κόσμο.
Όσο όμως οι γενιές των φονταμεταλιστών ανανεώνονται και υποκύπτουν όλο και περισσότερο στην τυφλή βία, παραδοχές σαν την παραπάνω θα πάψουν να λειτουργούν αποτρεπτικά.
Ειδικά τώρα που η Ελληνική κοινωνία αναπτύσει το δικό της τυφλό μίσος στην Ελλάδα επιτελείται ακόμα ένα πείραμα.
Για πόσο καιρό, ανεξάρτητα απο το δίκαιο ή άδικο των δύο πλευρών, η Ελλάδα θα είναι έξω απο το στρόχαστρο της ρητορικής των φονταμενταλιστών οι οποίοι καλούν σε καταστροφές και πολέμους.
Και με τις υποδομές ασφαλείας που έχει το Ελληνικό κράτος μακάρι το πείραμα να κρατήσει για πολλά χρόνια.
Γιατί το αποτέλεσμα αποκλείεται να είναι το επιθυμητό
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα πιο sexy χτενίσματα του φθινοπώρου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι δεύτερες σκέψεις του Αλέξη...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
