2012-11-06 16:05:48
Στην καρδιά του περυσινού χειμώνα είχαμε παρουσιάσει μια σειρά από νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στο κέντρο της Αθήνας.
Μας είχε εντυπωσιάσει η διάθεση των ανθρώπων αυτών να ξεκινήσουν κάτι καινούργιο σε ένα τόσο αποθαρρυντικό περιβάλλον. Είπαμε να γυρίσουμε στους τολμηρούς αυτούς Ελληνες και να δούμε πού βρίσκονται σήμερα. Αντεξαν; Τα βγάζουν πέρα; Δυσκολεύονται; Αν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής είναι πως δεν βρεθήκαμε προ κάποιας δυσάρεστης έκπληξης.
Ολοι οι χώροι εξακολουθούν να λειτουργούν. Ενα το κρατούμενο και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, η εμπειρία αυτών των πρώτων μηνών υπήρξε αναπάντεχα θετική.
Τη σημαία της αισιοδοξίας επιτρέψτε μας να τη δώσουμε στον κ. Νεκτάριο Κεφαλά. Τον αφήσαμε με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη του wine bar «Fabrica de vino» στην περιοχή της Ομόνοιας (επί της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη) και τον ξαναβρίσκουμε τώρα λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια και μιας δεύτερης επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Σήμερα είναι ο ευτυχισμένος ιθύνων νους της ευάερης και ευήλιας μπιραρίας «Barley cargo» στη συμβολή των οδών Κολοκοτρώνη και Καρύτση. «Αυτός που έχει μάθει να είναι δουλευταράς και παραγωγικός, αυτός που ξέρει τη δουλειά του, η κρίση τον ευνοεί», μοιράζεται μαζί μας ένα μυστικό που του έμαθαν αυτοί οι δύσκολοι αλλά ιδιαίτερα παραγωγικοί μήνες.
«Οφείλεις να ελιχθείς και να αφουγκραστείς την αγορά. Εφόσον δεν μπορούσαμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα, έπρεπε ως επιχειρηματίας να υποτιμήσω την αγορά. Ακουσα την αγορά και μείωσα τις τιμές. Δεν εξαντλώ το περιθώριο κέρδους, γιατί θέλω να επιβιώσω». Πολύ βελτιωμένη χαρακτηρίζει και την κατάσταση της περιοχής της Ομόνοιας, που επίσης βοηθάει. «Βλέπω νέα μαγαζιά να ετοιμάζονται να ανοίξουν. Και τα παραβατικά στοιχεία όταν βλέπουν φως απομακρύονται, θέλουν κι αυτά την ησυχία τους…».
Στους ικανοποιημένους και ο κ. Αριστοτέλης Παναγιώταρος από το «the dark side of chocolate», αυτήν την εξαιρετικά καλόγουστη νησίδα σοκολατένιας απόλαυσης στην οδό Σόλωνος. «Τα πράγματα είναι ανοδικά» μας λέει ο κ. Παναγιώταρος, λίγο έκπληκτος κι αυτός από την ανταπόκριση του κόσμου. «Μας έχει στηρίξει η γειτονιά, αλλά και πελάτες από όλα τα σημεία της Αθήνας καθώς ειδικευόμαστε σε ένα πολύ συγκεκριμένο προϊόν». Μιλώντας για την εμπειρία του, σημειώνει: «Αισθάνομαι ότι μέσα στη φουρτούνα εμείς χτίζουμε. Μαθαίνουμε νέους τρόπους να κολυμπάμε και στην πορεία διαπιστώνουμε ότι δεν πνιγόμαστε. Κατά τη γνώμη μου σε αυτό το νέο περιβάλλον θα αντέξουν δύο είδη επαγγελματιών: οι πολύ ποιοτικοί, αυτοί που είναι πραγματικά επαγγελματίες και κάνουν σωστά τη δουλειά τους, και οι πολύ φτηνοί».
Η κ. Αρετή Γεωργιλή είχε πέρυσι την ιδέα ενός πολυχώρου με βάση το βιβλίο. Ετσι άνοιξε το Free Thinking Zone, στη γωνία Σκουφά και Γριβαίων, που μέσα σε λίγους μήνες έγινε ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της σκεπτόμενης Αθήνας. Δεκάδες εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες. «Δυστυχώς παλεύω ακόμα με τη γραφειοκρατία» μας λέει, και ακούγεται λίγο εξουθενωμένη.
Τόσο καιρό προσπαθεί να βγάλει άδεια για να λειτουργήσει ένα κυλικείο εντός του βιβλιοπωλείου. Ελλάδα του 2012. Η κατάσταση δεν είναι εύκολη, παραδέχεται, γιατί ο κόσμος κόβει από παντού, επομένως και από το βιβλίο. Αλλά δεν το βάζει κάτω. «Είχα δύο οικονομίες στην άκρη κι έτσι επιβιώνω. Διαφορετικά δεν ξέρω τι αποφάσεις θα είχα πάρει…».
via
enimerotiko
Μας είχε εντυπωσιάσει η διάθεση των ανθρώπων αυτών να ξεκινήσουν κάτι καινούργιο σε ένα τόσο αποθαρρυντικό περιβάλλον. Είπαμε να γυρίσουμε στους τολμηρούς αυτούς Ελληνες και να δούμε πού βρίσκονται σήμερα. Αντεξαν; Τα βγάζουν πέρα; Δυσκολεύονται; Αν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής είναι πως δεν βρεθήκαμε προ κάποιας δυσάρεστης έκπληξης.
Ολοι οι χώροι εξακολουθούν να λειτουργούν. Ενα το κρατούμενο και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, η εμπειρία αυτών των πρώτων μηνών υπήρξε αναπάντεχα θετική.
Τη σημαία της αισιοδοξίας επιτρέψτε μας να τη δώσουμε στον κ. Νεκτάριο Κεφαλά. Τον αφήσαμε με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη του wine bar «Fabrica de vino» στην περιοχή της Ομόνοιας (επί της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη) και τον ξαναβρίσκουμε τώρα λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια και μιας δεύτερης επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Σήμερα είναι ο ευτυχισμένος ιθύνων νους της ευάερης και ευήλιας μπιραρίας «Barley cargo» στη συμβολή των οδών Κολοκοτρώνη και Καρύτση. «Αυτός που έχει μάθει να είναι δουλευταράς και παραγωγικός, αυτός που ξέρει τη δουλειά του, η κρίση τον ευνοεί», μοιράζεται μαζί μας ένα μυστικό που του έμαθαν αυτοί οι δύσκολοι αλλά ιδιαίτερα παραγωγικοί μήνες.
«Οφείλεις να ελιχθείς και να αφουγκραστείς την αγορά. Εφόσον δεν μπορούσαμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα, έπρεπε ως επιχειρηματίας να υποτιμήσω την αγορά. Ακουσα την αγορά και μείωσα τις τιμές. Δεν εξαντλώ το περιθώριο κέρδους, γιατί θέλω να επιβιώσω». Πολύ βελτιωμένη χαρακτηρίζει και την κατάσταση της περιοχής της Ομόνοιας, που επίσης βοηθάει. «Βλέπω νέα μαγαζιά να ετοιμάζονται να ανοίξουν. Και τα παραβατικά στοιχεία όταν βλέπουν φως απομακρύονται, θέλουν κι αυτά την ησυχία τους…».
Στους ικανοποιημένους και ο κ. Αριστοτέλης Παναγιώταρος από το «the dark side of chocolate», αυτήν την εξαιρετικά καλόγουστη νησίδα σοκολατένιας απόλαυσης στην οδό Σόλωνος. «Τα πράγματα είναι ανοδικά» μας λέει ο κ. Παναγιώταρος, λίγο έκπληκτος κι αυτός από την ανταπόκριση του κόσμου. «Μας έχει στηρίξει η γειτονιά, αλλά και πελάτες από όλα τα σημεία της Αθήνας καθώς ειδικευόμαστε σε ένα πολύ συγκεκριμένο προϊόν». Μιλώντας για την εμπειρία του, σημειώνει: «Αισθάνομαι ότι μέσα στη φουρτούνα εμείς χτίζουμε. Μαθαίνουμε νέους τρόπους να κολυμπάμε και στην πορεία διαπιστώνουμε ότι δεν πνιγόμαστε. Κατά τη γνώμη μου σε αυτό το νέο περιβάλλον θα αντέξουν δύο είδη επαγγελματιών: οι πολύ ποιοτικοί, αυτοί που είναι πραγματικά επαγγελματίες και κάνουν σωστά τη δουλειά τους, και οι πολύ φτηνοί».
Η κ. Αρετή Γεωργιλή είχε πέρυσι την ιδέα ενός πολυχώρου με βάση το βιβλίο. Ετσι άνοιξε το Free Thinking Zone, στη γωνία Σκουφά και Γριβαίων, που μέσα σε λίγους μήνες έγινε ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της σκεπτόμενης Αθήνας. Δεκάδες εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες. «Δυστυχώς παλεύω ακόμα με τη γραφειοκρατία» μας λέει, και ακούγεται λίγο εξουθενωμένη.
Τόσο καιρό προσπαθεί να βγάλει άδεια για να λειτουργήσει ένα κυλικείο εντός του βιβλιοπωλείου. Ελλάδα του 2012. Η κατάσταση δεν είναι εύκολη, παραδέχεται, γιατί ο κόσμος κόβει από παντού, επομένως και από το βιβλίο. Αλλά δεν το βάζει κάτω. «Είχα δύο οικονομίες στην άκρη κι έτσι επιβιώνω. Διαφορετικά δεν ξέρω τι αποφάσεις θα είχα πάρει…».
via
enimerotiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξανά... 15 ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
