2012-11-07 21:15:29
Οι ειρηνευτικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε μία κατάσταση διακύμανσης. Τρεις είναι οι παράγοντες που προωθούν τις αλλαγές.
Πρώτον, ο ρόλος των χωρών της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης (Δυτική Κοινότητα) βρίσκεται σε εξασθένηση, εξαιτίας της μείωσης της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής ισχύος, σε συνδυασμό πάντοτε και με τη μείωση της ήπιας ισχύος. Αυτές οι ευρείες αλλαγές δημιουργούν μία προοπτική μειωμένης ικανότητας για τη διαχείριση των συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η άνοδος των κρατών του «Παγκόσμιου Νότου» (ανερχόμενες δυνάμεις), τα οποία φαίνεται να εμφανίζονται στο προσκήνιο με ενισχυμένο περιφερειακό και μερικές φορές παγκόσμιο ρόλο. Το παραπάνω εγείρει προβληματισμούς σχετικά με το πώς οι διαφορετικές αξίες και οπτική των κρατών αυτών, αλληλεπιδρούν με το παρόν «παράδειγμα» διατήρησης της ειρήνης, συμπεριλαμβανομένων των αξιών της δημοκρατίας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προώθησης της εφαρμογής του νόμου.
Ο τρίτος παράγοντας, δεν είναι άλλος από τη δυσαρέσκεια που έχει προκύψει, αναφορικά με την προσέγγιση σε ζητήματα ειρηνευτικών επιχειρήσεων, όπως αυτές του Κονγκό, του Σουδάν και της ηγούμενης από τους Αμερικανούς, επέμβασης σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Την ίδια στιγμή, επικρατεί μία πολύ μεγάλη νομική διαμάχη, αναφορικά με τη νομιμοποίηση της χρήσης στρατιωτικής ισχύος για την επίλυση των περιφερειακών συγκρούσεων.
Καθώς το παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο επαναπροσδιορίζεται από τις αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις που ηγούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και στις περιφερειακές δυνάμεις, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη διάρκεια των συγκρούσεων, καθώς και με τη διεθνή συναίνεση στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις.
Η παρούσα αναφορά αναλύει το γεωπολιτικό τοπίο, σε σχέση με την ανερχόμενη πολυπολική παγκόσμια τάξη, ενώ παράλληλα καταγράφονται οι παράγοντες που το επηρεάζουν.
Στη συγκεκριμένη αναφορά υποστηρίζεται ότι ενώ οι ανερχόμενες δυνάμεις δεν επιδιώκουν να εμφανιστούν ως «παραβάτες των κανόνων», είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν ως «αναθεωρητές» αυτών, επηρεάζοντας με αυτό τον τρόπο το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή όλων των μελλοντικών επιχειρήσεων.
Την ίδια στιγμή, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μέσα από την ανάδυση νέων παικτών, και νέων κέντρων δυνάμεων, ενέχεται πολύ υψηλός κίνδυνος για διάσπαση ή και κατάρρευση των διεθνών μηχανισμών διαχείρισης συγκρούσεων.
Όλα τα παραπάνω αναλύονται διεξοδικά στην αναφορά που φέρει τίτλο «The New Geopolitics of Peace Operations: Mapping the Emerging Landscape» και έχει εκπονηθεί από το Stockholm International Peace Research Institute.
Στην αναφορά αναλύονται οι παρούσες προσεγγίσεις στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις, η νέα δυναμική ανάμεσα στις υπάρχουσες και στις ανερχόμενες δυνάμεις, η συμβολή των ανερχόμενων δυνάμεων στις ειρηνευτικές αποστολές, οι νέες προκλήσεις και η δομή των μελλοντικών επιχειρήσεων.
Για να διαβάσετε την πλήρη αναφορά κάντε κλικ εδώ.
http://www.e-afipnisi.gr/
Πρώτον, ο ρόλος των χωρών της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης (Δυτική Κοινότητα) βρίσκεται σε εξασθένηση, εξαιτίας της μείωσης της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής ισχύος, σε συνδυασμό πάντοτε και με τη μείωση της ήπιας ισχύος. Αυτές οι ευρείες αλλαγές δημιουργούν μία προοπτική μειωμένης ικανότητας για τη διαχείριση των συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η άνοδος των κρατών του «Παγκόσμιου Νότου» (ανερχόμενες δυνάμεις), τα οποία φαίνεται να εμφανίζονται στο προσκήνιο με ενισχυμένο περιφερειακό και μερικές φορές παγκόσμιο ρόλο. Το παραπάνω εγείρει προβληματισμούς σχετικά με το πώς οι διαφορετικές αξίες και οπτική των κρατών αυτών, αλληλεπιδρούν με το παρόν «παράδειγμα» διατήρησης της ειρήνης, συμπεριλαμβανομένων των αξιών της δημοκρατίας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προώθησης της εφαρμογής του νόμου.
Ο τρίτος παράγοντας, δεν είναι άλλος από τη δυσαρέσκεια που έχει προκύψει, αναφορικά με την προσέγγιση σε ζητήματα ειρηνευτικών επιχειρήσεων, όπως αυτές του Κονγκό, του Σουδάν και της ηγούμενης από τους Αμερικανούς, επέμβασης σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Την ίδια στιγμή, επικρατεί μία πολύ μεγάλη νομική διαμάχη, αναφορικά με τη νομιμοποίηση της χρήσης στρατιωτικής ισχύος για την επίλυση των περιφερειακών συγκρούσεων.
Καθώς το παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο επαναπροσδιορίζεται από τις αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις που ηγούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και στις περιφερειακές δυνάμεις, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη διάρκεια των συγκρούσεων, καθώς και με τη διεθνή συναίνεση στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις.
Η παρούσα αναφορά αναλύει το γεωπολιτικό τοπίο, σε σχέση με την ανερχόμενη πολυπολική παγκόσμια τάξη, ενώ παράλληλα καταγράφονται οι παράγοντες που το επηρεάζουν.
Στη συγκεκριμένη αναφορά υποστηρίζεται ότι ενώ οι ανερχόμενες δυνάμεις δεν επιδιώκουν να εμφανιστούν ως «παραβάτες των κανόνων», είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν ως «αναθεωρητές» αυτών, επηρεάζοντας με αυτό τον τρόπο το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή όλων των μελλοντικών επιχειρήσεων.
Την ίδια στιγμή, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μέσα από την ανάδυση νέων παικτών, και νέων κέντρων δυνάμεων, ενέχεται πολύ υψηλός κίνδυνος για διάσπαση ή και κατάρρευση των διεθνών μηχανισμών διαχείρισης συγκρούσεων.
Όλα τα παραπάνω αναλύονται διεξοδικά στην αναφορά που φέρει τίτλο «The New Geopolitics of Peace Operations: Mapping the Emerging Landscape» και έχει εκπονηθεί από το Stockholm International Peace Research Institute.
Στην αναφορά αναλύονται οι παρούσες προσεγγίσεις στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις, η νέα δυναμική ανάμεσα στις υπάρχουσες και στις ανερχόμενες δυνάμεις, η συμβολή των ανερχόμενων δυνάμεων στις ειρηνευτικές αποστολές, οι νέες προκλήσεις και η δομή των μελλοντικών επιχειρήσεων.
Για να διαβάσετε την πλήρη αναφορά κάντε κλικ εδώ.
http://www.e-afipnisi.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κυκλοφόρησε ο Google Chrome 23
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παρελθόν από Φλαμένγκο ο Αντριάνο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
