2012-11-07 22:05:03
«Μόνο πέντε περίπου μήνες πέρασαν από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.
Ξέρετε πως και σε αυτές τις εκλογές, εκλέχτηκα με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και πως έδωσα σκληρή μάχη για να στηρίξω τον Αντώνη Σαμαρά και το πρόγραμμα ελπίδας και ανόρθωσης της Ελλάδας, που σύσσωμη η παράταξή μας και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πίστεψαν και ψήφισαν.
Όταν στις 21 Ιουνίου ορκιζόμουν μαζί με τα άλλα μέλη της κυβέρνησης ως Υφυπουργός Εργασίας, ούτε ως… σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν θα μπορούσα να φανταστώ τα όσα θα ακολουθούσαν τις επόμενες μέρες και θα με έφερναν αντιμέτωπο με τη συνείδησή μου, αλλά και σε θέση να αποδείξω ότι οι καρέκλες είναι για να υπηρετούν τους πολίτες και όχι τους ματαιόδοξους πολιτικούς.
Ξέρετε λοιπόν, ότι χωρίς περιστροφές και… περικοκλάδες, μιλώντας εξαρχής για εγκατάλειψη της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και άρα, για προδοσία του προεκλογικού προγράμματος της ΝΔ, αλλά και της προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, παραιτήθηκα από την θέση του Υφυπουργού.
Ξέρετε πως αυτή η ευθεία πολιτική πράξη μου, λοιδωρήθηκε και πολεμήθηκε πολύ στο προσκήνιο και το παρασκήνιο από το φανερό αλλά και αφανές σύστημα εξουσίας της χώρας.
Ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο φαίνεται πως παίζει τα ρέστα του, προσπαθώντας να σωθεί από την κατάρρευση της διεφθαρμένης βασιλείας του, συμμετέχοντας ακόμα και σήμερα στο μοίρασμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία όμως είναι δανεικά που δίνονται σε μια χρεοκοπημένη χώρα, εις βάρος των πολιτών της, που έχουν καταδικαστεί σε μια ασφυκτική, άδικη και αναποτελεσματική λιτότητα.
Το σύστημα είναι μεγάλο και δυνατό. Ο λαός όμως είναι μεγαλύτερος και δυνατότερος. Και αυτός είναι τελικά, ο σύμμαχος των πολιτικής που αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν υπηρεσία και όχι σαν απολαβή και καταξίωση μιας κλειστής θράκας ατόμων. Με αυτή την πολιτική ήμουν πάντα, αυτή θέλησα να υπηρετώ και αφού δεν «αλλαξοπίστησα» μετά από 23 χρόνια στη Βουλή, δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Ειδικά τώρα, που οι μεγάλες δυσκολίες, απαιτούν μεγάλες αποφάσεις! Και που όλο το σύστημα έχει πέσει πάνω καταπάνω, να μας πείσει και πάλι ότι για να μην πεθάνει η χώρα, πρέπει να… αυτοκτονήσει ο λαός της!
Το συγκεκριμένο ψευτοδίλημμα τέθηκε και άλλες φορές στο παρελθόν, γι’ αυτό και πλέον δεν πείθει κανέναν. Ούτε καν εκείνους που μπορεί κάποτε να έπειθε. Και επειδή, όσο και να ματαιοπονούν κάποιοι, δεν θα μας πείσουν να λησμονήσουμε, θυμηθείτε και εσείς αυτά τα λόγια: «Να συναινέσω σε τι; Σε αυτό που διαφωνώ; Σε αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Σε αυτό που μας προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα; Σε αυτό που ήδη απέτυχε και το ομολογούν οι πάντες; Σε αυτό ζητάνε συναίνεση; Συναίνεση σε τι; Στο λάθος, όπως λέει τώρα όλος ο ξένος τύπος; Είναι έγκλημα! Συναίνεση στο νεφελώδες, όπως λένε οι υπουργοί τους; Είναι επιπολαιότητα! Και, εν πάση περιπτώσει, που το βρήκαν ότι έχω υποχρέωση προσχώρησης στο λάθος; Αυτοί έχουν υποχρέωση να διορθώσουν το λάθος τους!».
Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου. Είναι του Αντώνη Σαμαρά και ακούστηκαν τον Μάιο του 2011 – δηλαδή ούτε ενάμιση χρόνο πριν – στο «Ζάππειο 2». Με αυτά τα λόγια απαντάω και εγώ σήμερα λοιπόν σε εκείνους που ζητάνε την υπερψήφιση του νέου μνημονίου και των πιο σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν ποτέ σε δημοκρατική και ελεύθερη ευρωπαϊκή χώρα.
Ας τα ακούσουν, ας τα θυμηθούν και ας… ντρέπονται. Εγώ πάντως δεν θα ντρέπομαι… Γιατί ξέρω πως οι μεγάλες αποφάσεις, κάποτε απαιτούν και το μεγάλο «όχι»! Αυτό το «όχι» είπα από την πρώτη στιγμή στην αμαχητί παράδοση στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας, αυτό θα πω και τώρα, που το «σίριαλ» ολοκληρώνεται με μία νέα «αιματοχυσία» του λαού.
Και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την Ελλάδα της ελπίδας και της αξιοπρέπειας, κόντρα σε αυτό το ταχύτατα καταρρέων σύστημα. Είμαι βέβαιος. Στο τέλος θα επικρατήσουν οι αθώοι»!
xespao
Ξέρετε πως και σε αυτές τις εκλογές, εκλέχτηκα με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και πως έδωσα σκληρή μάχη για να στηρίξω τον Αντώνη Σαμαρά και το πρόγραμμα ελπίδας και ανόρθωσης της Ελλάδας, που σύσσωμη η παράταξή μας και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πίστεψαν και ψήφισαν.
Όταν στις 21 Ιουνίου ορκιζόμουν μαζί με τα άλλα μέλη της κυβέρνησης ως Υφυπουργός Εργασίας, ούτε ως… σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν θα μπορούσα να φανταστώ τα όσα θα ακολουθούσαν τις επόμενες μέρες και θα με έφερναν αντιμέτωπο με τη συνείδησή μου, αλλά και σε θέση να αποδείξω ότι οι καρέκλες είναι για να υπηρετούν τους πολίτες και όχι τους ματαιόδοξους πολιτικούς.
Ξέρετε λοιπόν, ότι χωρίς περιστροφές και… περικοκλάδες, μιλώντας εξαρχής για εγκατάλειψη της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και άρα, για προδοσία του προεκλογικού προγράμματος της ΝΔ, αλλά και της προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, παραιτήθηκα από την θέση του Υφυπουργού.
Ξέρετε πως αυτή η ευθεία πολιτική πράξη μου, λοιδωρήθηκε και πολεμήθηκε πολύ στο προσκήνιο και το παρασκήνιο από το φανερό αλλά και αφανές σύστημα εξουσίας της χώρας.
Ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο φαίνεται πως παίζει τα ρέστα του, προσπαθώντας να σωθεί από την κατάρρευση της διεφθαρμένης βασιλείας του, συμμετέχοντας ακόμα και σήμερα στο μοίρασμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία όμως είναι δανεικά που δίνονται σε μια χρεοκοπημένη χώρα, εις βάρος των πολιτών της, που έχουν καταδικαστεί σε μια ασφυκτική, άδικη και αναποτελεσματική λιτότητα.
Το σύστημα είναι μεγάλο και δυνατό. Ο λαός όμως είναι μεγαλύτερος και δυνατότερος. Και αυτός είναι τελικά, ο σύμμαχος των πολιτικής που αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν υπηρεσία και όχι σαν απολαβή και καταξίωση μιας κλειστής θράκας ατόμων. Με αυτή την πολιτική ήμουν πάντα, αυτή θέλησα να υπηρετώ και αφού δεν «αλλαξοπίστησα» μετά από 23 χρόνια στη Βουλή, δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Ειδικά τώρα, που οι μεγάλες δυσκολίες, απαιτούν μεγάλες αποφάσεις! Και που όλο το σύστημα έχει πέσει πάνω καταπάνω, να μας πείσει και πάλι ότι για να μην πεθάνει η χώρα, πρέπει να… αυτοκτονήσει ο λαός της!
Το συγκεκριμένο ψευτοδίλημμα τέθηκε και άλλες φορές στο παρελθόν, γι’ αυτό και πλέον δεν πείθει κανέναν. Ούτε καν εκείνους που μπορεί κάποτε να έπειθε. Και επειδή, όσο και να ματαιοπονούν κάποιοι, δεν θα μας πείσουν να λησμονήσουμε, θυμηθείτε και εσείς αυτά τα λόγια: «Να συναινέσω σε τι; Σε αυτό που διαφωνώ; Σε αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Σε αυτό που μας προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα; Σε αυτό που ήδη απέτυχε και το ομολογούν οι πάντες; Σε αυτό ζητάνε συναίνεση; Συναίνεση σε τι; Στο λάθος, όπως λέει τώρα όλος ο ξένος τύπος; Είναι έγκλημα! Συναίνεση στο νεφελώδες, όπως λένε οι υπουργοί τους; Είναι επιπολαιότητα! Και, εν πάση περιπτώσει, που το βρήκαν ότι έχω υποχρέωση προσχώρησης στο λάθος; Αυτοί έχουν υποχρέωση να διορθώσουν το λάθος τους!».
Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου. Είναι του Αντώνη Σαμαρά και ακούστηκαν τον Μάιο του 2011 – δηλαδή ούτε ενάμιση χρόνο πριν – στο «Ζάππειο 2». Με αυτά τα λόγια απαντάω και εγώ σήμερα λοιπόν σε εκείνους που ζητάνε την υπερψήφιση του νέου μνημονίου και των πιο σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν ποτέ σε δημοκρατική και ελεύθερη ευρωπαϊκή χώρα.
Ας τα ακούσουν, ας τα θυμηθούν και ας… ντρέπονται. Εγώ πάντως δεν θα ντρέπομαι… Γιατί ξέρω πως οι μεγάλες αποφάσεις, κάποτε απαιτούν και το μεγάλο «όχι»! Αυτό το «όχι» είπα από την πρώτη στιγμή στην αμαχητί παράδοση στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας, αυτό θα πω και τώρα, που το «σίριαλ» ολοκληρώνεται με μία νέα «αιματοχυσία» του λαού.
Και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την Ελλάδα της ελπίδας και της αξιοπρέπειας, κόντρα σε αυτό το ταχύτατα καταρρέων σύστημα. Είμαι βέβαιος. Στο τέλος θα επικρατήσουν οι αθώοι»!
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το ανατρεπτικό λουκ της Christina Aguilera
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα σκαριά η νέα Brutale 800 από τη MV Agusta
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
