2012-11-09 13:14:02
Η είδηση είναι κακή... πολύ κακή «Έσβησε ένα αγγελούδι 11 μηνών μετά από επέμβαση στο ΠΑΓΝΗ». Το ρεπορτάζ δύσκολο από όποια πλευρά και αν το κοιτάξεις...
Όμως πρέπει να γίνει, και συ δεν έχεις άλλη λύση από το να βρεθείς στην «καρδιά» του ρεπορτάζ που στην προκειμένη περίπτωση είναι βαριά λαβωμένη από το μαχαίρι του θανάτου.
Φτάνεις στο σπίτι, που μαυροντυμένο μοιρολογεί το χαμό ενός παιδιού, που δεν θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει τα άστρα και να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο.
Το βλέμμα σου θολώνει καθώς αντικρίζεις πρόσωπα σκαμμένα από τον πόνο, μάτια βρύσες δακρύων ,μια μάνα ράκος, να περιμένει μάταια κάποιον μαντατοφόρο που θα της πει: Σώπα! όλα ψέματα είναι, ο Αλέξης ξύπνησε και σου φωνάζει, δεν ακούς;
Σε μια καρέκλα βλέπεις σωριασμένο τον χαροκαμένο πατέρα που μονολογεί ξανά και ξανά: «ένα παιδί πεθαίνει από εγχείρηση βουβωνοκήλης;»
Στο τοιχίο μιας σκάλας, ανάμεσα σε μαυροντυμένους ανθρώπους, ξεχωρίζουν δυο παιδιά
. Τα ρούχα τους ζωηρόχρωμα , σαν τα χρόνια τους, η ψυχή τους όμως είναι σκοτεινή σαν τον χάρο που τους πήρε το μωρό τους, τον μικρό αδελφό που γέμιζε με το γέλιο του χαρά, τη ζωή και το σπιτικό τους. Σα χαμένα ψάχνουν με το βλέμμα και τη σκέψη, τη μάνα και τον πατέρα τους. Έχουν να τους δουν μέρες, από τότε που το αγγελούδι τους μπήκε στο νοσοκομείο να εγχειριστεί. Ξέρουν ότι μόνο στον κόρφο τους θα βρουν παρηγοριά. Η οικογένεια ανταμώνει, τα χέρια απλώνονται σφιχταγκαλιάζουν τα ταλαιπωρημένα κορμιά, και ο θρήνος γίνεται γροθιά στο στομάχι όλων.
Ανάμεσα στους θεατές της ανείπωτης τραγωδίας, που γράφεται μπροστά στα μάτια τους σελίδα - σελίδα και ο ρεπόρτερ που προσπαθεί από τη μια να κρύψει το μικρόφωνο που κρατά (το νοιώθει σαν παραφωνία), και από την άλλη τα δάκρυα που κάποια στιγμή αβίαστα κυλούν στα μάγουλα λυτρωτικά.
Όμως το ρεπορτάζ πρέπει να γίνει…παίρνεις λοιπόν ανάσα, κάνεις πέτρα την καρδιά και ξεκινάς Η οικογένεια, φίλοι και συγγενείς δεν νοιώθουν τον ρεπόρτερ παρείσακτο, εχθρό όπως σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις έχει συμβεί. Αναγνωρίζουν ότι και με τη δική του συμβολή, πολλές πτυχές της τραγικής ιστορίας που σημάδεψε το σπίτι και τη ζωή τους, θα βγουν στο φως και τον διευκολύνουν όσο μπορούν, να κάνει τη δουλειά του…
Αρκετή ώρα μετά το ρεπορτάζ έχει τελειώσει.
Ο ρεπόρτερ παίρνει το δρόμο της επιστροφής με την σιωπή που τον τριγυρίζει να φλυαρεί διαρκώς:
«Αχ Ελένη, ζήτα συγγνώμη που ενόχλησες τους ανθρώπους σε τόσο δύσκολες ώρες».
Να μου επιτρέψετε λοιπόν να ζητήσω από την οικογένεια Κοσμαδάκη, ΕΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ, ΑΝ ΕΝΟΧΛΗΣΑ...
flashnews.gr
Όμως πρέπει να γίνει, και συ δεν έχεις άλλη λύση από το να βρεθείς στην «καρδιά» του ρεπορτάζ που στην προκειμένη περίπτωση είναι βαριά λαβωμένη από το μαχαίρι του θανάτου.
Φτάνεις στο σπίτι, που μαυροντυμένο μοιρολογεί το χαμό ενός παιδιού, που δεν θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει τα άστρα και να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο.
Το βλέμμα σου θολώνει καθώς αντικρίζεις πρόσωπα σκαμμένα από τον πόνο, μάτια βρύσες δακρύων ,μια μάνα ράκος, να περιμένει μάταια κάποιον μαντατοφόρο που θα της πει: Σώπα! όλα ψέματα είναι, ο Αλέξης ξύπνησε και σου φωνάζει, δεν ακούς;
Σε μια καρέκλα βλέπεις σωριασμένο τον χαροκαμένο πατέρα που μονολογεί ξανά και ξανά: «ένα παιδί πεθαίνει από εγχείρηση βουβωνοκήλης;»
Στο τοιχίο μιας σκάλας, ανάμεσα σε μαυροντυμένους ανθρώπους, ξεχωρίζουν δυο παιδιά
Ανάμεσα στους θεατές της ανείπωτης τραγωδίας, που γράφεται μπροστά στα μάτια τους σελίδα - σελίδα και ο ρεπόρτερ που προσπαθεί από τη μια να κρύψει το μικρόφωνο που κρατά (το νοιώθει σαν παραφωνία), και από την άλλη τα δάκρυα που κάποια στιγμή αβίαστα κυλούν στα μάγουλα λυτρωτικά.
Όμως το ρεπορτάζ πρέπει να γίνει…παίρνεις λοιπόν ανάσα, κάνεις πέτρα την καρδιά και ξεκινάς Η οικογένεια, φίλοι και συγγενείς δεν νοιώθουν τον ρεπόρτερ παρείσακτο, εχθρό όπως σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις έχει συμβεί. Αναγνωρίζουν ότι και με τη δική του συμβολή, πολλές πτυχές της τραγικής ιστορίας που σημάδεψε το σπίτι και τη ζωή τους, θα βγουν στο φως και τον διευκολύνουν όσο μπορούν, να κάνει τη δουλειά του…
Αρκετή ώρα μετά το ρεπορτάζ έχει τελειώσει.
Ο ρεπόρτερ παίρνει το δρόμο της επιστροφής με την σιωπή που τον τριγυρίζει να φλυαρεί διαρκώς:
«Αχ Ελένη, ζήτα συγγνώμη που ενόχλησες τους ανθρώπους σε τόσο δύσκολες ώρες».
Να μου επιτρέψετε λοιπόν να ζητήσω από την οικογένεια Κοσμαδάκη, ΕΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ, ΑΝ ΕΝΟΧΛΗΣΑ...
flashnews.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τότσικας - Ρέβη: Ο έρωτας καλά κρατεί
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
