2012-11-09 13:43:03
από τον Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπουλο
-Γέροντα, ένας διάσημος ξένος βυζαντινολόγος, ο Κρουμπάχερ, υποστηρίζει ότι η αρχαία ελληνική και η νέα είναι δύο... διαφορετικές γλώσσες. Φέρνει μάλιστα το εξής παράδειγμα. Ο αρχαίος έλεγε: «Ενέγκατέ μοι εις τον οίκον ύδωρ, άρτον και οίνον». Ο σύγχρονος Έλληνας λέει: «Φέρτε μου στο σπίτι νερό, ψωμί και κρασί». Τί έχετε να πείτε πάνω σ’ αυτό;
-Το παράδειγμα φαίνεται εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακό. Αλλά πρόκειται για οικοδόμημα πάνω στην άμμο. Ο μακαρίτης Βερναρδάκης, διαπρεπέστατος Ελληνιστής και καθηγητής του πανεπιστημίου, το καταρρίπτει «λίθον προς λίθον». Παίρνει τις λέξεις μία-μία και αποδεικνύει την ενότητα της γλώσσας μας.
Το «φέρτε» π.χ. που λέμε και σήμερα, απαντάται ακριβώς και στον Όμηρο. Το «ψωμί»·και αυτό είναι μία πολύ παλαιά λέξις. Είναι το αρχαίο «ψωμίον», από το οποίο προέρχεται και το ρήμα ψωμίζω. Ενθυμείσθε και τον Απόστολο Παύλο, όπου λέγει, «εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου»¹
. Και στο Ευαγγέλιο κατά τον Μυστικόν Δείπνον ο Κύριος έδωσε το «ψωμίον»². … Δεν είναι, επομένως, μία άλλη γλώσσα, αφού η λέξις αυτή συναντάται και στην Καινή Διαθήκη. Η λέξις «άρτος»· ο λαός μας σήμερα λέγει «ψωμί», αλλά λέγει και «άρτο». Λέγει «αρτοκλασία», «άγιος Άρτος», «αρτοφόριο», «αρτοποιείο», «αρτοποιός». Λοιπόν, τά ‘χουμε αυτά σήμερα στη γλώσσα μας. Ο «οίνος»· και σήμερα ο λαός το λέγει πολλές φορές· λέγει «οινολόγος», «οινόπνευμα», «οινοποσία», «οινοπνευματώδης» κλπ. Αλλά και το «κρασί» δεν είναι τίποτε άλλο -«κεράννυμι»- από τον άκρατο οίνο, τον οποίο είχαμε παλιά, τον ανόθευτο, δηλαδή, οίνο. Αλλά σημαίνει και το «κεκραμένο», δηλαδή το κρασί, το οποίο έχει μέσα και νερό. Και για το ύδωρ· και ο αρχαίος έλεγε το «νερό» και ο σύγχρονος λέγει το «ύδωρ». Το «νερό» το έλεγε ο αρχαίος σαν επίθετο. «Νεαρόν ύδωρ», δηλαδή φρέσκο νερό. Εμείς αφήσαμε το «ύδωρ» και κρατήσαμε το επίθετο· το «νεαρό» έγινε «νερό». Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αρχαίο επίθετο «νεαρόν ύδωρ», δηλαδή φρέσκο νερό από την πηγή. Αλλά και ο σύγχρονος Έλληνας χρησιμοποιεί την λέξι «ύδωρ». Λέμε: «υδραυλικός», «υδροφόρα», «ύδρευση» και πολλές άλλες λέξεις, που έχουν ως πρώτο συνθετικό την λέξι «ύδωρ».
Πού, λοιπόν, κύριε Κρουμπάχερ, του λέγει ο Βερναρδάκης, βρίσκεις εσύ τις δύο διαφορετικές μεταξύ τους γλώσσες; Μία και ενιαία είναι η γλώσσα του Ελληνικού έθνους. Δεν υπάρχουν δύο γλώσσες, αλλά απλώς δύο μορφές, δύο τύποι, μιας και της αυτής γλώσσης. Υπάρχει θαυμαστή πολυμορφία και πολυτυπία. Εναλλάσσονται κατά καιρούς απλούστεροι και δυσκολότεροι τύποι.
Επειδή, λοιπόν, η ενιαία γλώσσα μας έχει μεγάλο πλούτο, ας προσπαθούμε όσο το δυνατόν, να ανεβάζουμε το δικό μας μορφωτικό επίπεδο και όχι να κατεβάζουμε το επίπεδο της γλώσσης.
¹Α’ Κορ. 13,3 ²Ιω. 13,27
Χριστώ Τω Θεώ Παραθώμεθα
Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος, σελ. 145-147
romnios.gr
-Γέροντα, ένας διάσημος ξένος βυζαντινολόγος, ο Κρουμπάχερ, υποστηρίζει ότι η αρχαία ελληνική και η νέα είναι δύο... διαφορετικές γλώσσες. Φέρνει μάλιστα το εξής παράδειγμα. Ο αρχαίος έλεγε: «Ενέγκατέ μοι εις τον οίκον ύδωρ, άρτον και οίνον». Ο σύγχρονος Έλληνας λέει: «Φέρτε μου στο σπίτι νερό, ψωμί και κρασί». Τί έχετε να πείτε πάνω σ’ αυτό;
-Το παράδειγμα φαίνεται εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακό. Αλλά πρόκειται για οικοδόμημα πάνω στην άμμο. Ο μακαρίτης Βερναρδάκης, διαπρεπέστατος Ελληνιστής και καθηγητής του πανεπιστημίου, το καταρρίπτει «λίθον προς λίθον». Παίρνει τις λέξεις μία-μία και αποδεικνύει την ενότητα της γλώσσας μας.
Το «φέρτε» π.χ. που λέμε και σήμερα, απαντάται ακριβώς και στον Όμηρο. Το «ψωμί»·και αυτό είναι μία πολύ παλαιά λέξις. Είναι το αρχαίο «ψωμίον», από το οποίο προέρχεται και το ρήμα ψωμίζω. Ενθυμείσθε και τον Απόστολο Παύλο, όπου λέγει, «εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου»¹
Πού, λοιπόν, κύριε Κρουμπάχερ, του λέγει ο Βερναρδάκης, βρίσκεις εσύ τις δύο διαφορετικές μεταξύ τους γλώσσες; Μία και ενιαία είναι η γλώσσα του Ελληνικού έθνους. Δεν υπάρχουν δύο γλώσσες, αλλά απλώς δύο μορφές, δύο τύποι, μιας και της αυτής γλώσσης. Υπάρχει θαυμαστή πολυμορφία και πολυτυπία. Εναλλάσσονται κατά καιρούς απλούστεροι και δυσκολότεροι τύποι.
Επειδή, λοιπόν, η ενιαία γλώσσα μας έχει μεγάλο πλούτο, ας προσπαθούμε όσο το δυνατόν, να ανεβάζουμε το δικό μας μορφωτικό επίπεδο και όχι να κατεβάζουμε το επίπεδο της γλώσσης.
¹Α’ Κορ. 13,3 ²Ιω. 13,27
Χριστώ Τω Θεώ Παραθώμεθα
Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος, σελ. 145-147
romnios.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
