2012-11-11 10:28:43
ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ,
«Είδα το πάθος της, την τρέλα της για το τραγούδι», λέει ο Γιώργος Χρονάς, που σκιαγραφεί τα όσα έζησε η τραγουδίστρια στην παράσταση στο θέατρο «Ακάδημος»
«Ιστορία μου, αμαρτία μου»: το κομμάτι που την έκανε πρώτο όνομα. «Αν κάνω άτακτη ζωή», «Αυτός, ο άνθρωπος αυτός», «Σώσε με», «Μια ζωή πληρώνω»: κομμάτια που έχουν συνδεθεί απόλυτα με τη φωνή της. Η Ρίτα Σακελλαρίου, τραγουδίστρια αυθεντική, γυναίκα-σύμβολο του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, μια ολόκληρη ιστορία στη μουσική βιομηχανία, «ζωντανεύει» (για πρώτη φορά) στη σκηνή. Διά χειρός Γιώργου Χρονά (κείμενο) και με την Ειρήνη Βελιμαχίτη, που παίρνει τη μορφή της στο θεατρικό «Με το μικρό όνομα, Ρίτα» στο θέατρο «Ακάδημος» (από τα τέλη Νοεμβρίου), σε (καλλιτεχνική επιμέλεια και) σκηνοθεσία Νίκου Σούλη.
Το κείμενο του Γιώργου Χρονά σκιαγραφεί την ψυχή της Ρίτας Σακελλαρίου, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της από τότε που ήταν παιδί και φτάνει έως την ημέρα του θανάτου της, μέσα από μία συγκλονιστική εξομολόγηση της ίδιας που στηρίχτηκε σε αφηγήσεις του βοηθού της Λάκη Kορρέ, του ανθρώπου που στάθηκε στο πλευρό της για πολλά χρόνια μέχρι το τέλος.
Το έργο συστήνει, για πρώτη φορά στο κοινό, το κορίτσι που αργότερα μεταμορφώθηκε στη μεγάλη λαϊκή ντίβα, τη γυναικεία ανεξάρτητη ψυχή που γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια και κέρδισε τη ζωή και τη φήμη της δουλεύοντας σκληρά και ασταμάτητα.
Η ζωή της Ρίτας Σακελλαρίου γίνεται παράσταση με την υπογραφή του Γιώργου Χρονά και την Ειρήνη Βελιμαχίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο
Κυρίως, όμως, θα αποκαλύψει την εσωτερική πάλη μιας γυναίκας που έζησε τις πιο σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αναταράξεις του 20ού αι. και υπήρξε ταυτόχρονα μητέρα, διάσημη τραγουδίστρια, σύζυγος και ερωμένη, αλλά πάνω απ' όλα αρχηγός του εαυτού της. Ολες οι πράξεις εκτυλίσσονται στο ίδιο δωμάτιο και το χρονικό πλαίσιο είναι μία ημέρα: η τελευταία μέρα της ζωής της.
Ειρήνη Βελιμαχίτη
Η αφήγηση της Ρίτας έχει έναν παραλήπτη: τον Λάκη, τον πιστό και αφοσιωμένο μπάτλερ της, αλλά και... όλους τους θεατές.
Εικόνες και συναισθήματα
Στο έργο περνάει όλη η ζωή της. Μέχρι το τελευταίο ταξίδι της. Γεμάτο εικόνες και αυστηρά συναισθήματα. Οπως αρμόζει. Σαν μια ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς «είδε» ο Γιώργος Χρονάς τη Ρίτα Σακελλαρίου κι έτσι τη σκιαγράφησε. «Εγραφα σαν να ήταν μια ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς με το όνομα Ρίτα, που περιείχε όλα αυτά που γράφω. Αδιάφορη, βιαστική, με βλέμμα που καίει πίνοντας ποτά, ακαθορίστου χρώματος, σε κέντρα με ψηλά σκαμπό. Κοιτώντας τον κόσμο που φεύγει. Οπως έφυγε 62 χρόνων κι η ίδια χτυπημένη από τον καρκίνο», σημειώνει.
«Οταν μου σύστησαν τον άνθρωπο της Ρίτας Σακελλαρίου, τον Λάκη Κορρέ, και μου είπε την ιστορία της, έπεφτα πάλι στον ίδιο λάκκο της μαγείας της τέχνης, είδα τη ζωή το πάθος της, την τρέλα της για τραγούδι, ζωή, έρωτα, οικογένεια, παιδιά». Δούλευε στη χωματερή από παιδί, όπως «τα παιδιά του κόσμου στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στην Αφρική, στο Ιλιον και παντού. Προηγήθηκε. Ολα στη ζωή της γίνονταν μοιραία. Τίποτα τυχαίο. Τραγούδι, γέννες, γεγονότα εδώ και έξω. Και η ζωή να τραβά την ανηφόρα. Κι αυτή να περιγράφει την κατηφόρα». Τραγούδησε με τα μεγαλύτερα ονόματα. Σε πάλκο και πανηγύρια. Αμερική. Αυστραλία. Γύρισε όλη την Ελλάδα. Παντού.
«Τραγούδησε την αμαρτία, την υπερασπίστηκε, τη νύχτα, τον έρωτα, την αρρώστια, την υγεία. Τη φτώχεια. Ο,τι περιέχει το λαϊκό τραγούδι, δηλαδή. Το τραγούδι των ανθρώπων». Η τελευταία της φράση -στον «μπάτλερ» της- ήταν: «Αχ Λάκη, κι είχα τόσα ακόμη να κάνω!». Από το 1999 αναπαύεται στο Α' Νεκροταφείο.
Παίζουν: Ειρήνη Βελιμαχίτη (Ρίτα), Bασίλης Λέμπερος (Λάκης).
«ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΦΩΣ»
«Να αγγίξω την ψυχή της Ρίτας, να ρίξουμε φως στη μέσα της πλευρά» είναι το ζητούμενο για τον Νίκο Σούλη. Οσο για την Ειρήνη Βελιμαχίτη, θα «βγάλει» τα ρούχα της Ρίτας, θα κατέβει από τις ψηλές της γόβες και θα αναπολήσει ταξίδια, έρωτες ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
Αναδημοσιευσα Από Eθνος
molibixarti
«Είδα το πάθος της, την τρέλα της για το τραγούδι», λέει ο Γιώργος Χρονάς, που σκιαγραφεί τα όσα έζησε η τραγουδίστρια στην παράσταση στο θέατρο «Ακάδημος»
«Ιστορία μου, αμαρτία μου»: το κομμάτι που την έκανε πρώτο όνομα. «Αν κάνω άτακτη ζωή», «Αυτός, ο άνθρωπος αυτός», «Σώσε με», «Μια ζωή πληρώνω»: κομμάτια που έχουν συνδεθεί απόλυτα με τη φωνή της. Η Ρίτα Σακελλαρίου, τραγουδίστρια αυθεντική, γυναίκα-σύμβολο του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, μια ολόκληρη ιστορία στη μουσική βιομηχανία, «ζωντανεύει» (για πρώτη φορά) στη σκηνή. Διά χειρός Γιώργου Χρονά (κείμενο) και με την Ειρήνη Βελιμαχίτη, που παίρνει τη μορφή της στο θεατρικό «Με το μικρό όνομα, Ρίτα» στο θέατρο «Ακάδημος» (από τα τέλη Νοεμβρίου), σε (καλλιτεχνική επιμέλεια και) σκηνοθεσία Νίκου Σούλη.
Το κείμενο του Γιώργου Χρονά σκιαγραφεί την ψυχή της Ρίτας Σακελλαρίου, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της από τότε που ήταν παιδί και φτάνει έως την ημέρα του θανάτου της, μέσα από μία συγκλονιστική εξομολόγηση της ίδιας που στηρίχτηκε σε αφηγήσεις του βοηθού της Λάκη Kορρέ, του ανθρώπου που στάθηκε στο πλευρό της για πολλά χρόνια μέχρι το τέλος.
Το έργο συστήνει, για πρώτη φορά στο κοινό, το κορίτσι που αργότερα μεταμορφώθηκε στη μεγάλη λαϊκή ντίβα, τη γυναικεία ανεξάρτητη ψυχή που γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια και κέρδισε τη ζωή και τη φήμη της δουλεύοντας σκληρά και ασταμάτητα.
Η ζωή της Ρίτας Σακελλαρίου γίνεται παράσταση με την υπογραφή του Γιώργου Χρονά και την Ειρήνη Βελιμαχίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο
Κυρίως, όμως, θα αποκαλύψει την εσωτερική πάλη μιας γυναίκας που έζησε τις πιο σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αναταράξεις του 20ού αι. και υπήρξε ταυτόχρονα μητέρα, διάσημη τραγουδίστρια, σύζυγος και ερωμένη, αλλά πάνω απ' όλα αρχηγός του εαυτού της. Ολες οι πράξεις εκτυλίσσονται στο ίδιο δωμάτιο και το χρονικό πλαίσιο είναι μία ημέρα: η τελευταία μέρα της ζωής της.
Ειρήνη Βελιμαχίτη
Η αφήγηση της Ρίτας έχει έναν παραλήπτη: τον Λάκη, τον πιστό και αφοσιωμένο μπάτλερ της, αλλά και... όλους τους θεατές.
Εικόνες και συναισθήματα
Στο έργο περνάει όλη η ζωή της. Μέχρι το τελευταίο ταξίδι της. Γεμάτο εικόνες και αυστηρά συναισθήματα. Οπως αρμόζει. Σαν μια ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς «είδε» ο Γιώργος Χρονάς τη Ρίτα Σακελλαρίου κι έτσι τη σκιαγράφησε. «Εγραφα σαν να ήταν μια ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς με το όνομα Ρίτα, που περιείχε όλα αυτά που γράφω. Αδιάφορη, βιαστική, με βλέμμα που καίει πίνοντας ποτά, ακαθορίστου χρώματος, σε κέντρα με ψηλά σκαμπό. Κοιτώντας τον κόσμο που φεύγει. Οπως έφυγε 62 χρόνων κι η ίδια χτυπημένη από τον καρκίνο», σημειώνει.
«Οταν μου σύστησαν τον άνθρωπο της Ρίτας Σακελλαρίου, τον Λάκη Κορρέ, και μου είπε την ιστορία της, έπεφτα πάλι στον ίδιο λάκκο της μαγείας της τέχνης, είδα τη ζωή το πάθος της, την τρέλα της για τραγούδι, ζωή, έρωτα, οικογένεια, παιδιά». Δούλευε στη χωματερή από παιδί, όπως «τα παιδιά του κόσμου στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στην Αφρική, στο Ιλιον και παντού. Προηγήθηκε. Ολα στη ζωή της γίνονταν μοιραία. Τίποτα τυχαίο. Τραγούδι, γέννες, γεγονότα εδώ και έξω. Και η ζωή να τραβά την ανηφόρα. Κι αυτή να περιγράφει την κατηφόρα». Τραγούδησε με τα μεγαλύτερα ονόματα. Σε πάλκο και πανηγύρια. Αμερική. Αυστραλία. Γύρισε όλη την Ελλάδα. Παντού.
«Τραγούδησε την αμαρτία, την υπερασπίστηκε, τη νύχτα, τον έρωτα, την αρρώστια, την υγεία. Τη φτώχεια. Ο,τι περιέχει το λαϊκό τραγούδι, δηλαδή. Το τραγούδι των ανθρώπων». Η τελευταία της φράση -στον «μπάτλερ» της- ήταν: «Αχ Λάκη, κι είχα τόσα ακόμη να κάνω!». Από το 1999 αναπαύεται στο Α' Νεκροταφείο.
Παίζουν: Ειρήνη Βελιμαχίτη (Ρίτα), Bασίλης Λέμπερος (Λάκης).
«ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΦΩΣ»
«Να αγγίξω την ψυχή της Ρίτας, να ρίξουμε φως στη μέσα της πλευρά» είναι το ζητούμενο για τον Νίκο Σούλη. Οσο για την Ειρήνη Βελιμαχίτη, θα «βγάλει» τα ρούχα της Ρίτας, θα κατέβει από τις ψηλές της γόβες και θα αναπολήσει ταξίδια, έρωτες ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
Αναδημοσιευσα Από Eθνος
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΡΑΔΟΣΗ... «ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ» ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΜΟΝΟ Ο ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένα μήλο με δυο χρώματα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
