2012-11-13 16:05:02
Σωστή διάγνωση, λάθος φάρμακο
Tου Σεραφειμ Κωνσταντινιδη
Πόσο πρέπει να είναι το ύψος του δημόσιου χρέους ώστε να είναι διαχειρίσιμο; Η μαγική απάντηση, λέει ότι πρέπει να είναι έως το 120% του ΑΕΠ. Ολοι υποψιάζονται ότι το αποδεκτό αυτό όριο τέθηκε επειδή βόλευε. Τόσο ήταν το ποσοστό του χρέους της Ιταλίας και έσπευσαν να το βαπτίσουν διαχειρίσιμο! Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είχε ξεπεράσει το όριο αυτό στην αρχή της κρίσης και σήμερα είναι 175% του ΑΕΠ και εκτιμάται ότι θα φθάσει το 190%. Είναι φανερό ότι απαιτείται άμεσα, επιστροφή στην πραγματικότητα. Το χρέος πρέπει να γίνει βιώσιμο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθεί με νέο «κούρεμα» ή να μειωθούν τα επιτόκια που μας βαρύνουν ή να μειωθεί με εξόφλησή του από νέους πόρους, π.χ. αποκρατικοποίηση. Ισως όλα μαζί. Σίγουρα όμως αν δεν γίνει τίποτα απ’ αυτά, το πρόβλημα επιδεινώνεται και διαιωνίζεται.
Την τελευταία διετία, είδαμε τη μετακίνηση του ελληνικού χρέους
. Τα ελληνικά ομόλογα από τα χέρια των τραπεζών και άλλων μεγάλων επενδυτικών οργανισμών (μεταξύ των οποίων και ασφαλιστικά ταμεία) βρέθηκαν στα θησαυροφυλάκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των κεντρικών τραπεζών των χωρών της Ευρωζώνης. Και για να μην κατηγορηθούν οι κυβερνήσεις ότι έδωσαν σε «κερδοσκόπους» την ευκαιρία να ξεφορτώσουν τα ελληνικά ομόλογα στα κράτη, οι ιδιώτες επενδυτές αποδέχθηκαν «εθελοντικά» το «κούρεμα», δηλαδή να χάσουν σημαντικό μέρος από την αξία των ομολόγων που είχαν αγοράσει.
Ωστόσο, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ, επειδή μειώνεται το ΑΕΠ, προστέθηκαν και νέα δάνεια με τον σχετικό τόκο, ώστε να εξοφληθούν τα παλαιά. Τα νέα δάνεια δόθηκαν μόνον από κρατικές οντότητες όπως η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και του ΔΝΤ, καθώς οι ιδιώτες δεν δανείζουν την Ελλάδα. Το «κούρεμα» στα ομόλογα που έχουν οι φορείς αυτοί είναι χρήσιμο και θα γίνει αν οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης, καθησυχάσουν τους ψηφοφόρους τους.
Ετσι, μετά τέσσερα χρόνια ύφεσης και σκληρής λιτότητας, το αρχικό πρόβλημα, δηλαδή το δημόσιο χρέος, επιδεινώθηκε. Οσοι όμως επισημαίνουν το πρόβλημα, συχνά αρνούνται την ουσιαστική αντιμετώπισή του με τη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης. Χωρίς αύξηση του ΑΕΠ, χωρίς επενδύσεις και κεφάλαια δεν παράγεται το εισόδημα που χρειάζεται για να διασφαλιστούν θέσεις εργασίας, να πληρωθούν φόροι ώστε η χώρα και η οικονομία να επιστρέψει στην φυσιολογική πορεία.
Συνήθως, όσοι επισημαίνουν το σισύφειο αυτό πρόβλημα, εμποδίζουν τη λύση. Θέλουν να αντιμετωπιστεί το δημόσιο χρέος, αλλά επιβαρύνουν τη λειτουργία επιχειρήσεων, καταδικάζουν κάθε εγχείρημα ιδιωτικοποίησης από τη μεγαλύτερη ΔΕΚΟ έως τυροκομείο της Ηπείρου! Θέλουν θέσεις εργασίας, αλλά χωρίς επενδύσεις στον ορυκτό πλούτο, χωρίς απελευθέρωση ωραρίων και άνοιγμα επαγγελμάτων. Μείωση φόρων, χωρίς μείωση δημοσίων υπαλλήλων. Λένε ό,τι ακούγεται ευχάριστα στους ψηφοφόρους γιατί είναι με τον λαό, όπως κάνουν και οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης επειδή είναι ανάλγητοι.
I-Reporter
Tου Σεραφειμ Κωνσταντινιδη
Πόσο πρέπει να είναι το ύψος του δημόσιου χρέους ώστε να είναι διαχειρίσιμο; Η μαγική απάντηση, λέει ότι πρέπει να είναι έως το 120% του ΑΕΠ. Ολοι υποψιάζονται ότι το αποδεκτό αυτό όριο τέθηκε επειδή βόλευε. Τόσο ήταν το ποσοστό του χρέους της Ιταλίας και έσπευσαν να το βαπτίσουν διαχειρίσιμο! Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είχε ξεπεράσει το όριο αυτό στην αρχή της κρίσης και σήμερα είναι 175% του ΑΕΠ και εκτιμάται ότι θα φθάσει το 190%. Είναι φανερό ότι απαιτείται άμεσα, επιστροφή στην πραγματικότητα. Το χρέος πρέπει να γίνει βιώσιμο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθεί με νέο «κούρεμα» ή να μειωθούν τα επιτόκια που μας βαρύνουν ή να μειωθεί με εξόφλησή του από νέους πόρους, π.χ. αποκρατικοποίηση. Ισως όλα μαζί. Σίγουρα όμως αν δεν γίνει τίποτα απ’ αυτά, το πρόβλημα επιδεινώνεται και διαιωνίζεται.
Την τελευταία διετία, είδαμε τη μετακίνηση του ελληνικού χρέους
Ωστόσο, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ, επειδή μειώνεται το ΑΕΠ, προστέθηκαν και νέα δάνεια με τον σχετικό τόκο, ώστε να εξοφληθούν τα παλαιά. Τα νέα δάνεια δόθηκαν μόνον από κρατικές οντότητες όπως η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και του ΔΝΤ, καθώς οι ιδιώτες δεν δανείζουν την Ελλάδα. Το «κούρεμα» στα ομόλογα που έχουν οι φορείς αυτοί είναι χρήσιμο και θα γίνει αν οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης, καθησυχάσουν τους ψηφοφόρους τους.
Ετσι, μετά τέσσερα χρόνια ύφεσης και σκληρής λιτότητας, το αρχικό πρόβλημα, δηλαδή το δημόσιο χρέος, επιδεινώθηκε. Οσοι όμως επισημαίνουν το πρόβλημα, συχνά αρνούνται την ουσιαστική αντιμετώπισή του με τη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης. Χωρίς αύξηση του ΑΕΠ, χωρίς επενδύσεις και κεφάλαια δεν παράγεται το εισόδημα που χρειάζεται για να διασφαλιστούν θέσεις εργασίας, να πληρωθούν φόροι ώστε η χώρα και η οικονομία να επιστρέψει στην φυσιολογική πορεία.
Συνήθως, όσοι επισημαίνουν το σισύφειο αυτό πρόβλημα, εμποδίζουν τη λύση. Θέλουν να αντιμετωπιστεί το δημόσιο χρέος, αλλά επιβαρύνουν τη λειτουργία επιχειρήσεων, καταδικάζουν κάθε εγχείρημα ιδιωτικοποίησης από τη μεγαλύτερη ΔΕΚΟ έως τυροκομείο της Ηπείρου! Θέλουν θέσεις εργασίας, αλλά χωρίς επενδύσεις στον ορυκτό πλούτο, χωρίς απελευθέρωση ωραρίων και άνοιγμα επαγγελμάτων. Μείωση φόρων, χωρίς μείωση δημοσίων υπαλλήλων. Λένε ό,τι ακούγεται ευχάριστα στους ψηφοφόρους γιατί είναι με τον λαό, όπως κάνουν και οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης επειδή είναι ανάλγητοι.
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοβαρό περιστατικό ασφαλείας σε μονάδα της Χίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
