2012-11-13 21:30:32
Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
Πριν από λίγες εβδομάδες μερικοί θρησκόληπτοι και κάποια στελέχη της Χρυσής Αυγής επιχείρησαν να εμποδίσουν μια θεατρική παράσταση.
Ευτυχώς ξεσηκώθηκε εναντίον τους το πανελλήνιο.
Καλλιτέχνες, βουλευτές της Αριστεράς, απλοί πολίτες έσπευσαν ακόμη και επιτόπου για να υπερασπιστούν την ελευθερία της τέχνης και να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους σε τέτοιες αντιδημοκρατικές μεθόδους.
Χθες μια ομάδα κουκουλοφόρων φοιτητών (;) έσπασε τις πόρτες και εισέβαλε στο κέντρο διαχείρισης υπολογιστικών συστημάτων της Πανεπιστημιούπολης του Ζωγράφου.
Στόχος τους ήταν να παρεμποδίσουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την εκλογή Συμβουλίου Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο.
Αλλά αντίδραση καμία, πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων.
Ακόμη περισσότερο που το περιστατικό δεν ήταν συμπτωματικό, ούτε μεμονωμένο.
Εδώ και μήνες, σε όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, περιφέρονται συμμορίες ακροαριστερών που επιχειρούν με βίαιο τρόπο να παρεμποδίσουν την άσκηση ενός στοιχειώδους δημοκρατικού δικαιώματος, του δικαιώματος της ψήφου.
Περιέργως, όμως, ούτε οι ευαίσθητοι καλλιτέχνες ούτε οι βουλευτές της Αριστεράς ούτε οι απλοί πολίτες έχουν ακόμη εκδηλώσει την αντίθεση και τον αποτροπιασμό τους.
Πράγμα που σημαίνει ενδεχομένως ότι θεωρούν μεν απαράδεκτη την παρεμπόδιση μιας παράστασης αλλά απολύτως θεμιτή την παρεμπόδιση μιας ψηφοφορίας.
Προσωπικά δεν θα τα βάλω στο ζύγι.
Θεωρώ ότι ένας τύπος που δεν αφήνει τους άλλους να ψηφίσουν επειδή δεν γουστάρει έναν νόμο είναι ακριβώς ο ίδιος τραμπούκος με εκείνον που δεν αφήνει τους ηθοποιούς να ανέβουν στη σκηνή επειδή δεν γουστάρει μια παράσταση.
Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι στο ζύγι τα βάζουν κάποιοι άλλοι.
Και αφού πρώτα διυλίσουν το κουνούπι, μετά καταπίνουν την καμήλα. Περιέργως, δηλαδή, κρίνουν ότι τα «δικά τους παιδιά» είναι πάντα λιγότερο τραμπούκοι από τα «παιδιά» των απέναντι.
Το φαινόμενο όμως είναι ενιαίο. Δεν έχει ούτε υποκατηγορίες ούτε υποκεφάλαια. Και γι' αυτό τόσο η ευαισθησία, όσο και η αντίδραση, οφείλει να είναι ενιαία.
Για να το πω σχηματικά, ο χρυσαυγίτης που δέρνει πακιστανούς μικροπωλητές είναι ακριβώς το ίδιο πρόσωπο με τον «αντιεξουσιαστή» που βιαιοπραγεί εναντίον όσων καθηγητών προσπαθούν να ψηφίσουν.
Περιέργως όμως η κοινωνία μας επιδεικνύει έως τώρα ανεξάντλητα αποθέματα ανοχής απέναντι στην ακροδεξιά ή/και την ακροαριστερή βία.
Είτε επειδή έχει εθιστεί στην ανομία. Είτε επειδή πολλοί ζουν με την ψευδαίσθηση ότι αφορά τους άλλους, τους μετανάστες ή τους εκπαιδευτικούς των ΑΕΙ.
Κάνουν λάθος. Η απειλή είναι ορατή. Ο κίνδυνος πραγματικός. Και μας αφορά όλους.
Διότι η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει και όπως έχει αποδείξει η Ιστορία τα ακροδεξιά και τα ακροαριστερά οπλοστάσια ψωνίζουν πάντα πυρομαχικά από το ίδιο μαγαζί.
www.tanea.gr
Πριν από λίγες εβδομάδες μερικοί θρησκόληπτοι και κάποια στελέχη της Χρυσής Αυγής επιχείρησαν να εμποδίσουν μια θεατρική παράσταση.
Ευτυχώς ξεσηκώθηκε εναντίον τους το πανελλήνιο.
Καλλιτέχνες, βουλευτές της Αριστεράς, απλοί πολίτες έσπευσαν ακόμη και επιτόπου για να υπερασπιστούν την ελευθερία της τέχνης και να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους σε τέτοιες αντιδημοκρατικές μεθόδους.
Χθες μια ομάδα κουκουλοφόρων φοιτητών (;) έσπασε τις πόρτες και εισέβαλε στο κέντρο διαχείρισης υπολογιστικών συστημάτων της Πανεπιστημιούπολης του Ζωγράφου.
Στόχος τους ήταν να παρεμποδίσουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την εκλογή Συμβουλίου Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο.
Αλλά αντίδραση καμία, πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων.
Ακόμη περισσότερο που το περιστατικό δεν ήταν συμπτωματικό, ούτε μεμονωμένο.
Εδώ και μήνες, σε όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, περιφέρονται συμμορίες ακροαριστερών που επιχειρούν με βίαιο τρόπο να παρεμποδίσουν την άσκηση ενός στοιχειώδους δημοκρατικού δικαιώματος, του δικαιώματος της ψήφου.
Περιέργως, όμως, ούτε οι ευαίσθητοι καλλιτέχνες ούτε οι βουλευτές της Αριστεράς ούτε οι απλοί πολίτες έχουν ακόμη εκδηλώσει την αντίθεση και τον αποτροπιασμό τους.
Πράγμα που σημαίνει ενδεχομένως ότι θεωρούν μεν απαράδεκτη την παρεμπόδιση μιας παράστασης αλλά απολύτως θεμιτή την παρεμπόδιση μιας ψηφοφορίας.
Προσωπικά δεν θα τα βάλω στο ζύγι.
Θεωρώ ότι ένας τύπος που δεν αφήνει τους άλλους να ψηφίσουν επειδή δεν γουστάρει έναν νόμο είναι ακριβώς ο ίδιος τραμπούκος με εκείνον που δεν αφήνει τους ηθοποιούς να ανέβουν στη σκηνή επειδή δεν γουστάρει μια παράσταση.
Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι στο ζύγι τα βάζουν κάποιοι άλλοι.
Και αφού πρώτα διυλίσουν το κουνούπι, μετά καταπίνουν την καμήλα. Περιέργως, δηλαδή, κρίνουν ότι τα «δικά τους παιδιά» είναι πάντα λιγότερο τραμπούκοι από τα «παιδιά» των απέναντι.
Το φαινόμενο όμως είναι ενιαίο. Δεν έχει ούτε υποκατηγορίες ούτε υποκεφάλαια. Και γι' αυτό τόσο η ευαισθησία, όσο και η αντίδραση, οφείλει να είναι ενιαία.
Για να το πω σχηματικά, ο χρυσαυγίτης που δέρνει πακιστανούς μικροπωλητές είναι ακριβώς το ίδιο πρόσωπο με τον «αντιεξουσιαστή» που βιαιοπραγεί εναντίον όσων καθηγητών προσπαθούν να ψηφίσουν.
Περιέργως όμως η κοινωνία μας επιδεικνύει έως τώρα ανεξάντλητα αποθέματα ανοχής απέναντι στην ακροδεξιά ή/και την ακροαριστερή βία.
Είτε επειδή έχει εθιστεί στην ανομία. Είτε επειδή πολλοί ζουν με την ψευδαίσθηση ότι αφορά τους άλλους, τους μετανάστες ή τους εκπαιδευτικούς των ΑΕΙ.
Κάνουν λάθος. Η απειλή είναι ορατή. Ο κίνδυνος πραγματικός. Και μας αφορά όλους.
Διότι η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει και όπως έχει αποδείξει η Ιστορία τα ακροδεξιά και τα ακροαριστερά οπλοστάσια ψωνίζουν πάντα πυρομαχικά από το ίδιο μαγαζί.
www.tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γερμανία: Δεν θα δώσουμε παραπάνω χρήματα στην Ελλάδα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Full Skirts: η πεμπτουσία της φούστας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
