2012-03-23 10:20:40
«ʼΟταν αφήσεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει»
Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μια γυναίκα 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της. Τριακόσιες χιλιάδες σιτίζονται από την Εκκλησία, ο Δήμος Αθηναίων ξηλώνει τα παγκάκια της Κλαυθμώνος να μη φαίνονται οι άστεγοι.
Το κέντρο της πρωτεύουσας έγινε ανοιχτό «μουσείο» ανθρώπινης εξαθλίωσης. Οι πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας-αντίστασης, όπως το Μητροπολιτικό-Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού στενάζουν υπό την όλο μαζικότερη προσέλευση νεόπτωχων, συχνά μεσοαστών. Το 1/3 του ενεργού πληθυσμού και τα 2/3 των νέων είναι εκτός εργασίας.
Αυτά και άπειρα άλλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα συμβούν, γραμμένα ήδη στους τύπους των μνημονίων που υπογράφει η δικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Και μόνο η καμπύλη του ΑΕΠ υποδεικνύει όχι παρατεταμένη βαθειά ύφεση, αλλά κατάρρευση χώρας. Η Ελλάδα παραμένει σε «δίνη θανάτου», κατά την έκφραση του Σόρος, εκ των σχεδιαστών της, σε αυτοτροφοδοτούμενη, επιταχυνόμενη καθοδική πορεία, που δεν κατεδαφίζει μόνο κοινωνικό κράτος και βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, καταστρέφει τη Δημοκρατία και αποσυνθέτει το έθνος.
Το Βερολίνο, προ της επιμονής Σαμαρά, υποχώρησε αποδεχόμενο τη διεξαγωγή εκλογών, προτού η συνέχεια εξαφανίσει τελείως την εκλογική απήχηση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας. Εφόσον γίνουν τελικά οι εκλογές, τα δύο κόμματα θα χρειασθεί να συνασπισθούν (ίσως επιστρατεύοντας και «ενδιάμεσες» δυνάμεις ή σήμερα εμφανιζόμενους αντιμνημονιακούς) για να αποκτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τι θέλει η τρόικα;
Ο σχεδιασμός της τρόικας και της «αριστοκρατίας του χρήματος» πίσω της, είναι οι εκλογές να νομιμοποιήσουν και πολιτικά, αναδρομικά, τα μέτρα αμφίβολης δημοκρατικότητας, νομιμότητας, συνταγματικότητας που εφαρμόζονται από το 2010. Θα επιχειρηθεί να προστεθεί στον νομικό και ο πολιτικός αφοπλισμός της Ελλάδας, αν θελήσει να αμφισβητήσει τα κείμενα. Αξίζει να υπογραμμίσουμε, ότι οι συμφωνίες που συνομολογεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, παγώνουν το χρέος σε ευρώ, ανεξαρτήτως ποιού νομίσματος χρησιμοποιεί η χώρα. Εξαφανίζεται το βασικό πλεονέκτημα μιας ελληνικής επιλογής αποχώρησης από το ευρώ, καθίσταται όμως ευκολότερος ο εξαναγκασμός της Ελλάδας σε αποχώρηση, γιατί αυτή δεν θα επηρεάσει τις απαιτήσεις των πιστωτών.
Οι δυνάμεις πίσω από την τρόικα γνωρίζουν ότι στις οικονομικές εξισώσεις των Μνημονίων κρύβεται η πολύ σοβαρή πιθανότητα κοινωνικής εξέγερσης. Οι πιο ριζοσπαστικές από αυτές θέλουν η εξέγερση, αν σημειωθεί, να γίνει όσο περισσότερο ανοργάνωτα, άλογα και να ηττηθεί. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει για σχέδια «νομότυπης» διολίσθησης στον αυταρχισμό, ή εκδίωξης της Ελλάδας από την ΕΕ, ανοίγοντας το δρόμο της διάλυσής της, ή γεωπολιτικά σχέδια.
Αν αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής των δυνάμεων που ενορχηστρώνουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας ότι έχει απομείνει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τι υπάρχει «απέναντι», στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό» χώρο; Εδώ έχουμε πολύ αντιφατικά φαινόμενα, που είναι συνέπεια τόσο των βαθειών δομικών προβλημάτων της χώρας, όσο και της φύσης του εξαιρετικά σύνθετου προγράμματος καταστροφής της.
Αντίσταση ή αυτοκτονία;
Το τελευταίο είναι μια εφαρμογή είδους «λενινισμού των αγορών», μια προσπάθεια πρόκλησης κρίσης και καταστροφών, που συνιστούν τετελεσμένα. Προκαλείται ανήκεστος βλάβη στον ασθενή, ώστε να περιορίζεται διαρκώς η δυνατότητα και το κουράγιο του να σταματήσει απότομα τη θεραπεία, πλακώνοντας στο ξύλο τους «γιατρούς». Του υποβάλλεται ευθύς εξαρχής η ιδέα ότι είναι μελλοθάνατος, και μάλιστα εξαιτίας δικών του ευθυνών, ώστε να αποτρέπεται τυχόν εξέγερση, προκειμένου να παραιτείται ή να συναινεί σιωπηρά στην καταστροφή των συμπολιτών του, με την αυταπάτη ότι θα γλυτώσει ο ίδιος με ένα θαύμα, ώστε να εκπορνεύεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και να καθίσταται ηθικά αδύναμος να αντιδράσει, αν τυχόν χρειασθεί.
Το πρόγραμμα καταστροφής επιτελεί έτσι δύο παράλληλες και ανταγωνιστικές λειτουργίες. Πολλαπλασιάζει αφενός το ποσοστό της κοινωνίας που επιθυμεί να δράσει ενεργά εναντίον του μνημονίου. Ταυτόχρονα αποθαρρύνει και εκπορνεύει την υπόλοιπη κοινωνία. Εξασθενώντας οικονομικά την ελληνική κοινωνία δεν πολλαπλασιάζει μόνο τη διάθεση αντίστασης, περιορίζει και τις δυνατότητές της.
Η ενεργός αντίσταση προέρχεται κυρίως από άτομα και στρώματα που διαθέτουν ισχυρές ταυτότητες. ʽΑτομα με πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό περιεχόμενο στρατεύονται στις προσπάθειες αρωγής των συνανθρώπων τους . Κοινωνικά στρώματα που διατηρούν ισχυρή δημοκρατική συνείδηση, σμιλεμένη στους ηρωϊκούς αγώνες μισού αιώνα (1936-1974), παρά την προδοσία των ηγετών και στελεχών της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης», είναι παρόντα στις μεγάλες διαδηλώσεις όπως αυτές του Μαίου 2012 και του Φεβρουαρίου 2012, από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας. Ομάδες με την αυτοεκτίμηση και τη συλλογικότητα των ανθρώπων που ζουν και κοινωνικοποιούνται μοχθώντας και παράγοντας, όπως οι χαλυβουργοί της Αθήνας με την παραδειγματική απεργία τους, μια από τις πιο μακρές και μαχητικές στην ιστορία των εργατικών αγώνων. Ομάδες και άτομα με έντονο το στοιχείο του ανήκειν στο Γένος των Ελλήνων, που διαισθάνονται καλύτερα τον πυρήνα των τελικών επιδιώξεων του εχθρού.
Οι τελευταίοι πέτυχαν την πρώτη νίκη του ελληνικού λαού, στον πόλεμο που ξεκίνησε, κατακλύζοντας τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας στις 28 Οκτωβρίου του 2011, όπως έφυγαν με ενθουσιασμό για την Αλβανία στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ξαναπαίρνοντας έτσι το ʽΌχι των πατεράδων και των παπούδων τους από τους πρωταθλητές του Ναι. Εξαιτίας τους έπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και θα είχαν γίνει ήδη εκλογές, αν δεν έσπευδε η Νέα Δημοκρατία να αντιστρέψει την πολιτική της, επιτρέποντας τελικά την ψήφιση του νέου Μνημονίου, της νέας δανειακής και της συμφωνίας αναδιάρθρωσης.
«Αντιμνημονιακή» κακοφωνία
Αυτοί όμως οι άνθρωποι και οι δυνάμεις δεν καταλαβαίνουν την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, ούτε γιατί ο κ. Κουβέλης αποφάσισε να διασπάσει τον Συνασπισμό τώρα, επικαλούμενος διαφορές είκοσι χρόνων, ή γιατί φροντίζει να ορκιστεί πίστη στις συμφωνίες που υπέγραψε ο Παπαδήμος και να δηλώσει πρόθυμος για συμμετοχή σε αυριανή κυβέρνηση, όχι όμως σε σχήμα συνεργασίας της αριστεράς. Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα και ομάδες αντιμνημονιακές κατʼ ουσία ή μόνο κατʼ όνομα, περισσότερες κι από τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου, όπως είπε μια μέρα ο Τράγκας. Δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί επιμένουν να κλείνονται στα «φρούριά» τους, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν κάπως να διασωθούν στην επερχόμενη λαίλαπα. Φοβούνται, νοιώθουν ανεπαρκείς ή το κάνουν για άλλους λόγους; Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει πάντως αν το α΄ ή β΄κόμμα θα βγάλει δέκα ή είκοσι βουλευτές πιο πάνω, όταν κινδυνεύει με αφανισμό μια χώρα, μια κοινωνία, ένα έθνος.
Οι επικείμενες εκλογές είναι οι σημαντικότερες μετά τις εκλογές του 1946, που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα «συστήματος» και όχι αʼ ή βʼ πολιτικής εντός του «συστήματος». Το αποτέλεσμά τους όμως, το αν οι δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύουν μια εθνική καταστροφή ενεργούν με όλα τα μέσα κατά τρόπο συνεπή προς τη ρητορεία τους, υπερβαίνοντας τα στενά κομματικά τους «συμφέροντα» και στις εκλογές, συγκροτώντας και σε αυτές το «αντιμνημονιακό μέτωπο» που επαγγέλλονται, θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Η «βάση» αυτών των αντιμνημονιακών δυνάμεων πάντως, ο αφυπνιζόμενος και ανθιστάμενος ελληνικός λαός, αυτό ζητάει από τις ηγεσίες που θέλουν να τον εκπροσωπούν να κάνουν. Να κατέβουν δηλαδή ενωμένες στις εκλογές, γύρω από αξιόπιστα και σοβαρά πρόσωπα και ιδέες, προσφέροντας πολιτική προοπτική. Και ασφαλώς να μην εμφανισθούν ως «αντιμνημονιακοί» προεκλογικά, για να συνδράμουν μετεκλογικά σε κυβερνήσεις «μνημονιακών».
Konstantakopoulos.blogspot.com
Επίκαιρα, 22.3.2012
Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μια γυναίκα 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της. Τριακόσιες χιλιάδες σιτίζονται από την Εκκλησία, ο Δήμος Αθηναίων ξηλώνει τα παγκάκια της Κλαυθμώνος να μη φαίνονται οι άστεγοι.
Το κέντρο της πρωτεύουσας έγινε ανοιχτό «μουσείο» ανθρώπινης εξαθλίωσης. Οι πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας-αντίστασης, όπως το Μητροπολιτικό-Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού στενάζουν υπό την όλο μαζικότερη προσέλευση νεόπτωχων, συχνά μεσοαστών. Το 1/3 του ενεργού πληθυσμού και τα 2/3 των νέων είναι εκτός εργασίας.
Αυτά και άπειρα άλλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα συμβούν, γραμμένα ήδη στους τύπους των μνημονίων που υπογράφει η δικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Και μόνο η καμπύλη του ΑΕΠ υποδεικνύει όχι παρατεταμένη βαθειά ύφεση, αλλά κατάρρευση χώρας. Η Ελλάδα παραμένει σε «δίνη θανάτου», κατά την έκφραση του Σόρος, εκ των σχεδιαστών της, σε αυτοτροφοδοτούμενη, επιταχυνόμενη καθοδική πορεία, που δεν κατεδαφίζει μόνο κοινωνικό κράτος και βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, καταστρέφει τη Δημοκρατία και αποσυνθέτει το έθνος.
Το Βερολίνο, προ της επιμονής Σαμαρά, υποχώρησε αποδεχόμενο τη διεξαγωγή εκλογών, προτού η συνέχεια εξαφανίσει τελείως την εκλογική απήχηση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας. Εφόσον γίνουν τελικά οι εκλογές, τα δύο κόμματα θα χρειασθεί να συνασπισθούν (ίσως επιστρατεύοντας και «ενδιάμεσες» δυνάμεις ή σήμερα εμφανιζόμενους αντιμνημονιακούς) για να αποκτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τι θέλει η τρόικα;
Ο σχεδιασμός της τρόικας και της «αριστοκρατίας του χρήματος» πίσω της, είναι οι εκλογές να νομιμοποιήσουν και πολιτικά, αναδρομικά, τα μέτρα αμφίβολης δημοκρατικότητας, νομιμότητας, συνταγματικότητας που εφαρμόζονται από το 2010. Θα επιχειρηθεί να προστεθεί στον νομικό και ο πολιτικός αφοπλισμός της Ελλάδας, αν θελήσει να αμφισβητήσει τα κείμενα. Αξίζει να υπογραμμίσουμε, ότι οι συμφωνίες που συνομολογεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, παγώνουν το χρέος σε ευρώ, ανεξαρτήτως ποιού νομίσματος χρησιμοποιεί η χώρα. Εξαφανίζεται το βασικό πλεονέκτημα μιας ελληνικής επιλογής αποχώρησης από το ευρώ, καθίσταται όμως ευκολότερος ο εξαναγκασμός της Ελλάδας σε αποχώρηση, γιατί αυτή δεν θα επηρεάσει τις απαιτήσεις των πιστωτών.
Οι δυνάμεις πίσω από την τρόικα γνωρίζουν ότι στις οικονομικές εξισώσεις των Μνημονίων κρύβεται η πολύ σοβαρή πιθανότητα κοινωνικής εξέγερσης. Οι πιο ριζοσπαστικές από αυτές θέλουν η εξέγερση, αν σημειωθεί, να γίνει όσο περισσότερο ανοργάνωτα, άλογα και να ηττηθεί. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει για σχέδια «νομότυπης» διολίσθησης στον αυταρχισμό, ή εκδίωξης της Ελλάδας από την ΕΕ, ανοίγοντας το δρόμο της διάλυσής της, ή γεωπολιτικά σχέδια.
Αν αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής των δυνάμεων που ενορχηστρώνουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας ότι έχει απομείνει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τι υπάρχει «απέναντι», στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό» χώρο; Εδώ έχουμε πολύ αντιφατικά φαινόμενα, που είναι συνέπεια τόσο των βαθειών δομικών προβλημάτων της χώρας, όσο και της φύσης του εξαιρετικά σύνθετου προγράμματος καταστροφής της.
Αντίσταση ή αυτοκτονία;
Το τελευταίο είναι μια εφαρμογή είδους «λενινισμού των αγορών», μια προσπάθεια πρόκλησης κρίσης και καταστροφών, που συνιστούν τετελεσμένα. Προκαλείται ανήκεστος βλάβη στον ασθενή, ώστε να περιορίζεται διαρκώς η δυνατότητα και το κουράγιο του να σταματήσει απότομα τη θεραπεία, πλακώνοντας στο ξύλο τους «γιατρούς». Του υποβάλλεται ευθύς εξαρχής η ιδέα ότι είναι μελλοθάνατος, και μάλιστα εξαιτίας δικών του ευθυνών, ώστε να αποτρέπεται τυχόν εξέγερση, προκειμένου να παραιτείται ή να συναινεί σιωπηρά στην καταστροφή των συμπολιτών του, με την αυταπάτη ότι θα γλυτώσει ο ίδιος με ένα θαύμα, ώστε να εκπορνεύεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και να καθίσταται ηθικά αδύναμος να αντιδράσει, αν τυχόν χρειασθεί.
Το πρόγραμμα καταστροφής επιτελεί έτσι δύο παράλληλες και ανταγωνιστικές λειτουργίες. Πολλαπλασιάζει αφενός το ποσοστό της κοινωνίας που επιθυμεί να δράσει ενεργά εναντίον του μνημονίου. Ταυτόχρονα αποθαρρύνει και εκπορνεύει την υπόλοιπη κοινωνία. Εξασθενώντας οικονομικά την ελληνική κοινωνία δεν πολλαπλασιάζει μόνο τη διάθεση αντίστασης, περιορίζει και τις δυνατότητές της.
Η ενεργός αντίσταση προέρχεται κυρίως από άτομα και στρώματα που διαθέτουν ισχυρές ταυτότητες. ʽΑτομα με πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό περιεχόμενο στρατεύονται στις προσπάθειες αρωγής των συνανθρώπων τους . Κοινωνικά στρώματα που διατηρούν ισχυρή δημοκρατική συνείδηση, σμιλεμένη στους ηρωϊκούς αγώνες μισού αιώνα (1936-1974), παρά την προδοσία των ηγετών και στελεχών της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης», είναι παρόντα στις μεγάλες διαδηλώσεις όπως αυτές του Μαίου 2012 και του Φεβρουαρίου 2012, από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας. Ομάδες με την αυτοεκτίμηση και τη συλλογικότητα των ανθρώπων που ζουν και κοινωνικοποιούνται μοχθώντας και παράγοντας, όπως οι χαλυβουργοί της Αθήνας με την παραδειγματική απεργία τους, μια από τις πιο μακρές και μαχητικές στην ιστορία των εργατικών αγώνων. Ομάδες και άτομα με έντονο το στοιχείο του ανήκειν στο Γένος των Ελλήνων, που διαισθάνονται καλύτερα τον πυρήνα των τελικών επιδιώξεων του εχθρού.
Οι τελευταίοι πέτυχαν την πρώτη νίκη του ελληνικού λαού, στον πόλεμο που ξεκίνησε, κατακλύζοντας τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας στις 28 Οκτωβρίου του 2011, όπως έφυγαν με ενθουσιασμό για την Αλβανία στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ξαναπαίρνοντας έτσι το ʽΌχι των πατεράδων και των παπούδων τους από τους πρωταθλητές του Ναι. Εξαιτίας τους έπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και θα είχαν γίνει ήδη εκλογές, αν δεν έσπευδε η Νέα Δημοκρατία να αντιστρέψει την πολιτική της, επιτρέποντας τελικά την ψήφιση του νέου Μνημονίου, της νέας δανειακής και της συμφωνίας αναδιάρθρωσης.
«Αντιμνημονιακή» κακοφωνία
Αυτοί όμως οι άνθρωποι και οι δυνάμεις δεν καταλαβαίνουν την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, ούτε γιατί ο κ. Κουβέλης αποφάσισε να διασπάσει τον Συνασπισμό τώρα, επικαλούμενος διαφορές είκοσι χρόνων, ή γιατί φροντίζει να ορκιστεί πίστη στις συμφωνίες που υπέγραψε ο Παπαδήμος και να δηλώσει πρόθυμος για συμμετοχή σε αυριανή κυβέρνηση, όχι όμως σε σχήμα συνεργασίας της αριστεράς. Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα και ομάδες αντιμνημονιακές κατʼ ουσία ή μόνο κατʼ όνομα, περισσότερες κι από τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου, όπως είπε μια μέρα ο Τράγκας. Δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί επιμένουν να κλείνονται στα «φρούριά» τους, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν κάπως να διασωθούν στην επερχόμενη λαίλαπα. Φοβούνται, νοιώθουν ανεπαρκείς ή το κάνουν για άλλους λόγους; Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει πάντως αν το α΄ ή β΄κόμμα θα βγάλει δέκα ή είκοσι βουλευτές πιο πάνω, όταν κινδυνεύει με αφανισμό μια χώρα, μια κοινωνία, ένα έθνος.
Οι επικείμενες εκλογές είναι οι σημαντικότερες μετά τις εκλογές του 1946, που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα «συστήματος» και όχι αʼ ή βʼ πολιτικής εντός του «συστήματος». Το αποτέλεσμά τους όμως, το αν οι δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύουν μια εθνική καταστροφή ενεργούν με όλα τα μέσα κατά τρόπο συνεπή προς τη ρητορεία τους, υπερβαίνοντας τα στενά κομματικά τους «συμφέροντα» και στις εκλογές, συγκροτώντας και σε αυτές το «αντιμνημονιακό μέτωπο» που επαγγέλλονται, θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Η «βάση» αυτών των αντιμνημονιακών δυνάμεων πάντως, ο αφυπνιζόμενος και ανθιστάμενος ελληνικός λαός, αυτό ζητάει από τις ηγεσίες που θέλουν να τον εκπροσωπούν να κάνουν. Να κατέβουν δηλαδή ενωμένες στις εκλογές, γύρω από αξιόπιστα και σοβαρά πρόσωπα και ιδέες, προσφέροντας πολιτική προοπτική. Και ασφαλώς να μην εμφανισθούν ως «αντιμνημονιακοί» προεκλογικά, για να συνδράμουν μετεκλογικά σε κυβερνήσεις «μνημονιακών».
Konstantakopoulos.blogspot.com
Επίκαιρα, 22.3.2012
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μητέρα γέννησε τρίδυμα και πέθανε μετά από λίγες μέρες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι κίνδυνοι που κρύβουν οι λίγες ώρες ύπνου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
