2012-11-17 20:17:01
Δήλωση μετά το Περιφερειακό Συμβούλιο:
Η αγωνία της ανεργίας προκαλεί δικαιολογημένη οργή και καθιστά κάθε άνθρωπο ευάλωτο στην εκμετάλλευση και τη δημαγωγία.
Από σεβασμό στους εργαζόμενους που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Πέμπτης 15 Νοεμβρίου, αποφύγαμε την ανούσια και ανέξοδη παράσταση και δηλώσαμε ότι θα κρίνουμε τη στάση μας αφότου ακούγαμε τους εργαζόμενους (οι οποίοι τοποθετήθηκαν μετά τις παρατάξεις).
Τη συμπαράστασή μας τη δείξαμε στο τέλος με την ψήφο μας – όχι όμως επειδή συμφωνήσαμε με όλα όσα ακούγαμε επί τέσσερεις ώρες στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους οφείλεται στο ότι αυτοί χρειάζονται στην Περιφέρεια. Υπάρχουν κενά που πρέπει να καλυφθούν με το προσωπικό που βρίσκεται σε διαθεσιμότητα (π.χ. Δ/νση Τεχνικών Έργων, Εκπαίδευση, Δασικές Υπηρεσίες). Κατακρίναμε την Περιφέρεια που δεν έχει ολοκληρώσει τον Οργανισμό, ώστε να αποδείξει τις ανάγκες και να προβάλει τα κενά. Όσο συντηρούμε το «θολό τοπίο» δυναμιτίζουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Δυστυχώς, αντί για συζήτηση για το τι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει και να διεκδικήσει η Περιφέρεια, οι περισσότερες τοποθετήσεις (συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τους εκπροσώπους των εργαζομένων) αναλώθηκαν σε ανέξοδη «υψηλή πολιτική» περί ανατροπής του μνημονίου, «σήμερα εμείς, αύριο εσείς», εθνική ανεξαρτησία και άλλα ηχηρά παρόμοια.
[Η μόνη «διαφορετική» πρόταση ήταν εκείνη του Προέδρου του Συμβουλίου Κ. Καρπέτα για τη δικαστική προσφυγή κατά του σχετικού Νόμου].
Ζούμε κυριολεκτικά κοσμοϊστορικές αλλαγές καθώς καλούμαστε νε πληρώσουμε το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος μιας άναρχης, σπασμωδικής δήθεν ανάπτυξης. Εκτός από την αντίθεσή μας στον ισοπεδωτικό τρόπο που επιβάλλεται το «μνημόνιο» (για παράδειγμα, η οικονομική αφαίμαξη της αυτοδιοίκησης), χρέος όλων μας είναι και το να προσαρμοστούμε ομαλά στη νέα κατάσταση.
Εδώ, το κλειδί είναι η Περιφερειακή Πολιτική. Η Περιφέρεια έχει πρωτεύοντα ρόλο στο να δημιουργήσει «αναχώματα» προστασίας της κοινωνίας. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται (εκτός από αληθινή αποκέντρωση) συνεννόηση, διάλογος, σχεδιασμός και διαφάνεια, ώστε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες κοινωνικής πολιτικής και τους περιορισμένους πόρους.
Αυτός είναι ο ρόλος της Περιφέρειας. Αν οι επιλογές μας περιοριστούν είτε στο να υποστηρίζουμε τα «μεγάλα έργα» και τα συμφέροντα ή στο να βγούμε στα οδοφράγματα, τότε, πραγματικά, δεν υπάρχει ελπίδα.
Κώστας Παπακωνσταντίνου
Περιφερειακός Σύμβουλος
xespao
Η αγωνία της ανεργίας προκαλεί δικαιολογημένη οργή και καθιστά κάθε άνθρωπο ευάλωτο στην εκμετάλλευση και τη δημαγωγία.
Από σεβασμό στους εργαζόμενους που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Πέμπτης 15 Νοεμβρίου, αποφύγαμε την ανούσια και ανέξοδη παράσταση και δηλώσαμε ότι θα κρίνουμε τη στάση μας αφότου ακούγαμε τους εργαζόμενους (οι οποίοι τοποθετήθηκαν μετά τις παρατάξεις).
Τη συμπαράστασή μας τη δείξαμε στο τέλος με την ψήφο μας – όχι όμως επειδή συμφωνήσαμε με όλα όσα ακούγαμε επί τέσσερεις ώρες στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους οφείλεται στο ότι αυτοί χρειάζονται στην Περιφέρεια. Υπάρχουν κενά που πρέπει να καλυφθούν με το προσωπικό που βρίσκεται σε διαθεσιμότητα (π.χ. Δ/νση Τεχνικών Έργων, Εκπαίδευση, Δασικές Υπηρεσίες). Κατακρίναμε την Περιφέρεια που δεν έχει ολοκληρώσει τον Οργανισμό, ώστε να αποδείξει τις ανάγκες και να προβάλει τα κενά. Όσο συντηρούμε το «θολό τοπίο» δυναμιτίζουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Δυστυχώς, αντί για συζήτηση για το τι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει και να διεκδικήσει η Περιφέρεια, οι περισσότερες τοποθετήσεις (συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τους εκπροσώπους των εργαζομένων) αναλώθηκαν σε ανέξοδη «υψηλή πολιτική» περί ανατροπής του μνημονίου, «σήμερα εμείς, αύριο εσείς», εθνική ανεξαρτησία και άλλα ηχηρά παρόμοια.
[Η μόνη «διαφορετική» πρόταση ήταν εκείνη του Προέδρου του Συμβουλίου Κ. Καρπέτα για τη δικαστική προσφυγή κατά του σχετικού Νόμου].
Ζούμε κυριολεκτικά κοσμοϊστορικές αλλαγές καθώς καλούμαστε νε πληρώσουμε το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος μιας άναρχης, σπασμωδικής δήθεν ανάπτυξης. Εκτός από την αντίθεσή μας στον ισοπεδωτικό τρόπο που επιβάλλεται το «μνημόνιο» (για παράδειγμα, η οικονομική αφαίμαξη της αυτοδιοίκησης), χρέος όλων μας είναι και το να προσαρμοστούμε ομαλά στη νέα κατάσταση.
Εδώ, το κλειδί είναι η Περιφερειακή Πολιτική. Η Περιφέρεια έχει πρωτεύοντα ρόλο στο να δημιουργήσει «αναχώματα» προστασίας της κοινωνίας. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται (εκτός από αληθινή αποκέντρωση) συνεννόηση, διάλογος, σχεδιασμός και διαφάνεια, ώστε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες κοινωνικής πολιτικής και τους περιορισμένους πόρους.
Αυτός είναι ο ρόλος της Περιφέρειας. Αν οι επιλογές μας περιοριστούν είτε στο να υποστηρίζουμε τα «μεγάλα έργα» και τα συμφέροντα ή στο να βγούμε στα οδοφράγματα, τότε, πραγματικά, δεν υπάρχει ελπίδα.
Κώστας Παπακωνσταντίνου
Περιφερειακός Σύμβουλος
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
GP USA - FP3: Ποιος θα τον σταματήσει;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
