2012-11-17 21:20:32
Εφτά οι μέρες της δημιουργίας του κόσμου, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη. Εφτά οι κόσμοι στο σύμπαν σύμφωνα με τους Ινδουιστές. Εφτά οι ουρανοί, για το Ισλάμ. Και μία μοτοσικλέτα για εμάς, το V7.
Ακόμα και στις φανταστικές θρησκείες, όπως για παράδειγμα στο best seller του συγγραφέα George R.R. Martin, στο γιγαντιαίο έπος «A song of Ice and Fire», η επίσημη πίστη και στα εφτά(!) βασίλεια είναι στους εφτά Θεούς.
Εφτά ημέρες μοτοσικλέτα
Τόσες ήταν οι μέρες που του έδωσαν για να την δοκιμάσει. Κι από την πρώτη μέρα κιόλας, από την πρώτη βόλτα, αποφάσισε πως δεν θα ασχολούνταν καθόλου με τα τεχνικά της στοιχεία. Το V7 Stone είναι μια μοτοσικλέτα. Δυο τροχοί, τιμόνι, σέλα, κινητήρας. Φρένα, ψαλίδι, αναρτήσεις. Ορίστε. Τα είπε και τα έβγαλε από τη μέση. Είναι όμορφα, δουλεύουν όπως αρμόζει, και δεν του τα ζάλισαν ποτέ. Αυτό αρκούσε. Άλλωστε τώρα τελευταία, ήταν μέχρι εκεί. Μέχρι το λαιμό. Μέχρι εκεί που μπορούσε να ανασάνει. Πνιγόταν. Και το V7 του έδωσε εφτά ακόμα ανάσες, για να χαλαρώσει και για να οδηγήσει μοτοσικλέτα. Καθάρισε το μυαλό του.
Οι εφτά πρώτες εντυπώσεις
Το μαύρο ματ υπάρχει και στο λευκό μοντέλο. Οι κεφαλές είναι υπέροχες σε μαύρο ματ. Οι διπλές «ακτίνες» στις χυτές ζάντες σχηματίζουν ένα περίπλοκο αστέρι. Ο ήχος από τα κανόνια του Ναβαρόνε, είναι ακριβός αυτός, της κανονιάς. Τα λάστιχα είναι χοντρούλικα, και γουστάρεις. Ο κινητήρας έρχεται στη ζωή με ένα όμορφο τρέμουλο. Και τέλος, το λογότυπο Stone δεν αναγράφεται πουθενά πάνω στη μοτοσικλέτα. Εφτά πρώτες εντυπώσεις, η μια πιο ενδιαφέρουσα από την άλλη, στρώνουν το χαλί για την επόμενη εντύπωση, και μετά για την επόμενη... ποτέ δεν θα πεις βαρετή τη μοτοσικλέτα της Guzzi.
Εφτακόσια και σαράντα τέσσερα
Τόσα είναι τα κυβικά του V2 των 90 μοιρών. Κινητήρας που θυμίζει ντίζελ με την απόδοση του, καθώς δίνει βάρος στη ροπή. Το καλό αρχικό ζέσταμα επιβάλλεται, με τη μοτοσικλέτα να βγάζει ένα ήχο δυνατό και μπάσο από τις εξατμίσεις της. Μόλις περάσει το πρώτο λεπτό, ξεκινάμε χαλαρά. Τράβηγμα του συμπλέκταρου, δίνεις και γκάζι για να μη κάνει «τσαφ» και σβήσει, και το V7 δρόμο παίρνει και δρόμο αφήνει. Ο κινητήρας δεν αρέσκεται στο σταθερό γκάζι αφού «κυνηγάει», με τον ψεκασμό να αισθάνεται πιο άνετα ανεβάζοντας ελαφρά στροφές. Κανένα πρόβλημα, αφού ο καλύτερος τρόπος κίνησης με το V7 είναι το short-shifting. Αλλαγές ταχυτήτων στη ροπή, σε χαμηλές στροφές, και μετακίνηση με όμορφα διακοπτόμενα ξεσπασματάκια επιτάχυνσης. Ναι, το κοντέρ γράφει 220, να σε ψαρώσει θέλει, αλλά η τελική ταχύτητα βρίσκεται κοντά στα 180. Όχι πως θα την δεις πολλές φορές. Μέχρι τα 160χλμ/ώρα το Guzzi είναι σένιο, όμως αφήνοντας το απάγκιο, και πλησιάζοντας τα 170, οι κραδασμοί που μέχρι πρότινος έχτιζαν μέρος του χαρακτήρα της μοτοσικλέτας, γίνονται πλέον μπόλικοι, και ενοχλητικοί. Μια φορά το έκανε ο αναβάτης της, και μετά έμαθε. Ιδανικές ταχύτητες; Από 80χλμ/ώρα, έως και 140. Χαλαρά, όμορφα, και ατμοσφαιρικά. Αέρας στο πρόσωπο, μυγάκια στα δόντια (χαμόγελο εννοείται πλατύ), επαφή με το περιβάλλον, κραδασμούληδες, αίσθηση της καρδιάς του 7, του V2, μοτοσικλέτα εμπειρία. Και φρένα καλά, δίχως τον τρόμο εκείνο τον παλιακό, σύγχρονα λέμε, δισκόφρενο εμπρός, δισκόφρενο και πίσω. Και αναρτήσεις άνετες, δίχως όμως να πλέουν. Και στην Εθνική κυρία, αλλά και στην πόλη άνετη. Ευέλικτη κατασκευή, με χαμηλή σέλα, να σε ξεκομπλάρει παντού. Πάνω από όλα όμορφη, τόσο στο μάτι απʼ έξω, όσο και ανάμεσα στα πόδια, εν κινήσει.
Εφτά αρετές
Είναι V2, αυτό σημαίνει τα πάντα για την ατμόσφαιρα στον παλμό του μοτέρ. Ούτε εν σειρά, ούτε μονοκύλινδρος, ούτε τρικύλινδρος, ούτε με τέσσερις. Σειέται και λυγιέται μόνο ο V2! Είναι Moto Guzzi, έχει ιταλική ιστορία και αναγράφει περήφανα πάνω του τη φίρμα πέντε φορές -τουλάχιστον. Έχει σήμα τον αετό με απλωμένα τα φτερά, και τον μοστράρει τέσσερις φορές –επίσης τουλάχιστον. Είναι άνετο για όλους και για όλες, με χαμηλή σέλα, και μανιτζέβελες διαστάσεις. Σου γιγαντώνει την όρεξη για βόλτα, είτε την έχεις, είτε όχι, αφού γνωρίζεις πως πάνω στη σέλα του θα σπάσεις τους ρυθμούς και τις προσλαμβάνουσες εικόνες της καθημερινής ρουτίνας. Είναι ματ, τουτέστιν δεν γυαλίζει, δεν φωνασκεί, αφήνει το γυάλισμα για χάρη της ουσίας. Το λένε stone, ήτοι πέτρα, και αν προσπαθήσεις να το κατατάξεις στα πετρώματα, θα πρέπει να το βάλεις μαζί με τα εκρηξιγενή πετρώματα, αφού δείχνει και πείθει πως γεννήθηκε από διάπυρο υλικό. Από μάγμα δηλαδή.
autotriti
tosokaki.blogspot.gr
Ακόμα και στις φανταστικές θρησκείες, όπως για παράδειγμα στο best seller του συγγραφέα George R.R. Martin, στο γιγαντιαίο έπος «A song of Ice and Fire», η επίσημη πίστη και στα εφτά(!) βασίλεια είναι στους εφτά Θεούς.
Εφτά ημέρες μοτοσικλέτα
Τόσες ήταν οι μέρες που του έδωσαν για να την δοκιμάσει. Κι από την πρώτη μέρα κιόλας, από την πρώτη βόλτα, αποφάσισε πως δεν θα ασχολούνταν καθόλου με τα τεχνικά της στοιχεία. Το V7 Stone είναι μια μοτοσικλέτα. Δυο τροχοί, τιμόνι, σέλα, κινητήρας. Φρένα, ψαλίδι, αναρτήσεις. Ορίστε. Τα είπε και τα έβγαλε από τη μέση. Είναι όμορφα, δουλεύουν όπως αρμόζει, και δεν του τα ζάλισαν ποτέ. Αυτό αρκούσε. Άλλωστε τώρα τελευταία, ήταν μέχρι εκεί. Μέχρι το λαιμό. Μέχρι εκεί που μπορούσε να ανασάνει. Πνιγόταν. Και το V7 του έδωσε εφτά ακόμα ανάσες, για να χαλαρώσει και για να οδηγήσει μοτοσικλέτα. Καθάρισε το μυαλό του.
Οι εφτά πρώτες εντυπώσεις
Το μαύρο ματ υπάρχει και στο λευκό μοντέλο. Οι κεφαλές είναι υπέροχες σε μαύρο ματ. Οι διπλές «ακτίνες» στις χυτές ζάντες σχηματίζουν ένα περίπλοκο αστέρι. Ο ήχος από τα κανόνια του Ναβαρόνε, είναι ακριβός αυτός, της κανονιάς. Τα λάστιχα είναι χοντρούλικα, και γουστάρεις. Ο κινητήρας έρχεται στη ζωή με ένα όμορφο τρέμουλο. Και τέλος, το λογότυπο Stone δεν αναγράφεται πουθενά πάνω στη μοτοσικλέτα. Εφτά πρώτες εντυπώσεις, η μια πιο ενδιαφέρουσα από την άλλη, στρώνουν το χαλί για την επόμενη εντύπωση, και μετά για την επόμενη... ποτέ δεν θα πεις βαρετή τη μοτοσικλέτα της Guzzi.
Εφτακόσια και σαράντα τέσσερα
Τόσα είναι τα κυβικά του V2 των 90 μοιρών. Κινητήρας που θυμίζει ντίζελ με την απόδοση του, καθώς δίνει βάρος στη ροπή. Το καλό αρχικό ζέσταμα επιβάλλεται, με τη μοτοσικλέτα να βγάζει ένα ήχο δυνατό και μπάσο από τις εξατμίσεις της. Μόλις περάσει το πρώτο λεπτό, ξεκινάμε χαλαρά. Τράβηγμα του συμπλέκταρου, δίνεις και γκάζι για να μη κάνει «τσαφ» και σβήσει, και το V7 δρόμο παίρνει και δρόμο αφήνει. Ο κινητήρας δεν αρέσκεται στο σταθερό γκάζι αφού «κυνηγάει», με τον ψεκασμό να αισθάνεται πιο άνετα ανεβάζοντας ελαφρά στροφές. Κανένα πρόβλημα, αφού ο καλύτερος τρόπος κίνησης με το V7 είναι το short-shifting. Αλλαγές ταχυτήτων στη ροπή, σε χαμηλές στροφές, και μετακίνηση με όμορφα διακοπτόμενα ξεσπασματάκια επιτάχυνσης. Ναι, το κοντέρ γράφει 220, να σε ψαρώσει θέλει, αλλά η τελική ταχύτητα βρίσκεται κοντά στα 180. Όχι πως θα την δεις πολλές φορές. Μέχρι τα 160χλμ/ώρα το Guzzi είναι σένιο, όμως αφήνοντας το απάγκιο, και πλησιάζοντας τα 170, οι κραδασμοί που μέχρι πρότινος έχτιζαν μέρος του χαρακτήρα της μοτοσικλέτας, γίνονται πλέον μπόλικοι, και ενοχλητικοί. Μια φορά το έκανε ο αναβάτης της, και μετά έμαθε. Ιδανικές ταχύτητες; Από 80χλμ/ώρα, έως και 140. Χαλαρά, όμορφα, και ατμοσφαιρικά. Αέρας στο πρόσωπο, μυγάκια στα δόντια (χαμόγελο εννοείται πλατύ), επαφή με το περιβάλλον, κραδασμούληδες, αίσθηση της καρδιάς του 7, του V2, μοτοσικλέτα εμπειρία. Και φρένα καλά, δίχως τον τρόμο εκείνο τον παλιακό, σύγχρονα λέμε, δισκόφρενο εμπρός, δισκόφρενο και πίσω. Και αναρτήσεις άνετες, δίχως όμως να πλέουν. Και στην Εθνική κυρία, αλλά και στην πόλη άνετη. Ευέλικτη κατασκευή, με χαμηλή σέλα, να σε ξεκομπλάρει παντού. Πάνω από όλα όμορφη, τόσο στο μάτι απʼ έξω, όσο και ανάμεσα στα πόδια, εν κινήσει.
Εφτά αρετές
Είναι V2, αυτό σημαίνει τα πάντα για την ατμόσφαιρα στον παλμό του μοτέρ. Ούτε εν σειρά, ούτε μονοκύλινδρος, ούτε τρικύλινδρος, ούτε με τέσσερις. Σειέται και λυγιέται μόνο ο V2! Είναι Moto Guzzi, έχει ιταλική ιστορία και αναγράφει περήφανα πάνω του τη φίρμα πέντε φορές -τουλάχιστον. Έχει σήμα τον αετό με απλωμένα τα φτερά, και τον μοστράρει τέσσερις φορές –επίσης τουλάχιστον. Είναι άνετο για όλους και για όλες, με χαμηλή σέλα, και μανιτζέβελες διαστάσεις. Σου γιγαντώνει την όρεξη για βόλτα, είτε την έχεις, είτε όχι, αφού γνωρίζεις πως πάνω στη σέλα του θα σπάσεις τους ρυθμούς και τις προσλαμβάνουσες εικόνες της καθημερινής ρουτίνας. Είναι ματ, τουτέστιν δεν γυαλίζει, δεν φωνασκεί, αφήνει το γυάλισμα για χάρη της ουσίας. Το λένε stone, ήτοι πέτρα, και αν προσπαθήσεις να το κατατάξεις στα πετρώματα, θα πρέπει να το βάλεις μαζί με τα εκρηξιγενή πετρώματα, αφού δείχνει και πείθει πως γεννήθηκε από διάπυρο υλικό. Από μάγμα δηλαδή.
autotriti
tosokaki.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
