2012-11-18 18:38:15
Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας: Υπάρχουν σήμερα πολιτικοί που του μοιάζουν στην τιμιότητα;-Σάββατο, 7 Ιανουαρίου 2012
Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Έχουμε κρίση; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Η κρίση, βέβαια, υπάρχει αλλά επηρεάζει μόνο μια σημαντική μερίδα των πολιτών. Μια άλλη μερίδα δεν καταλαβαίνει τίποτε! Αναφερόμαστε σε πολιτειακούς, πολιτικούς και κομματικούς αξιωματούχους, όπως και σε υψηλόμισθους δημόσιους και ημικρατικούς υπαλλήλους, που ελάχιστα ή καθόλου έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Το οδυνηρό χτύπημα δέχτηκε ο ιδιωτικός τομέας, που γονάτισε. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Μιλάνε για κρίση αυτοί που δεν αισθάνονται σχεδόν καθόλου τις επιπτώσεις της.
Επειδή η ιστορία πρέπει να διδάσκει, από φίλους πήραμε πριν από καιρό ένα διδακτικό ηλεκτρονικό μήνυμα. Αναφέρεται στον στρατηγό Πλαστήρα, Πρωθυπουργό της Ελλάδας (1945 και 1951-52). Ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, αγαπήθηκε πολύ από τον ελληνικό λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς. Είχε πει κάποτε: «Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;». Καταγράφουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του.
Ο Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του και υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, παραιτηθείς από ευθιξία μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη - αναφέρει: Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα «Πλαστήρας». Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας, «ΦΙΞ», ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, τον ξαναρώτησε δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα.
Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με τον στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό τού αποκάλυψε ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μην το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε. Τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του, τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτήν την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και έχασε τη δουλειά.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης δώρισε κάποτε στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό. Ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα και του είπε: «Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω». - «Μα θα προσβληθεί…» - «Δεν πειράζει… Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα, Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα»!
Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη, ο Πλαστήρας ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό, ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον Πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική: «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από τον στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…».
Όταν ο Πλαστήρας πέθανε, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι, που είχε χάσει κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ., με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε «να μη χρωστά στην Πατρίδα». Δύστηνη Ελλάδα… Δύσμοιρη Κύπρος… Σήμερα δεν υπάρχουν Πλαστήρες, που να διασαλπίζουν «όλα για την Ελλάδα» ή «όλα για την Κύπρο». Σήμερα έχουμε μόνο σπιθαμιαίους λυμεώνες, που κατέστρεψαν και την Ελλάδα και την Κύπρο. Και πολλοί πλούτισαν http://www.sigmalive.com/
Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Έχουμε κρίση; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Η κρίση, βέβαια, υπάρχει αλλά επηρεάζει μόνο μια σημαντική μερίδα των πολιτών. Μια άλλη μερίδα δεν καταλαβαίνει τίποτε! Αναφερόμαστε σε πολιτειακούς, πολιτικούς και κομματικούς αξιωματούχους, όπως και σε υψηλόμισθους δημόσιους και ημικρατικούς υπαλλήλους, που ελάχιστα ή καθόλου έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Το οδυνηρό χτύπημα δέχτηκε ο ιδιωτικός τομέας, που γονάτισε. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Μιλάνε για κρίση αυτοί που δεν αισθάνονται σχεδόν καθόλου τις επιπτώσεις της.
Επειδή η ιστορία πρέπει να διδάσκει, από φίλους πήραμε πριν από καιρό ένα διδακτικό ηλεκτρονικό μήνυμα. Αναφέρεται στον στρατηγό Πλαστήρα, Πρωθυπουργό της Ελλάδας (1945 και 1951-52). Ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, αγαπήθηκε πολύ από τον ελληνικό λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς. Είχε πει κάποτε: «Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;». Καταγράφουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του.
Ο Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του και υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, παραιτηθείς από ευθιξία μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη - αναφέρει: Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα «Πλαστήρας». Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας, «ΦΙΞ», ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, τον ξαναρώτησε δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα.
Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με τον στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό τού αποκάλυψε ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μην το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε. Τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του, τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτήν την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και έχασε τη δουλειά.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης δώρισε κάποτε στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό. Ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα και του είπε: «Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω». - «Μα θα προσβληθεί…» - «Δεν πειράζει… Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα, Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα»!
Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη, ο Πλαστήρας ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό, ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον Πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική: «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από τον στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…».
Όταν ο Πλαστήρας πέθανε, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι, που είχε χάσει κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ., με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε «να μη χρωστά στην Πατρίδα». Δύστηνη Ελλάδα… Δύσμοιρη Κύπρος… Σήμερα δεν υπάρχουν Πλαστήρες, που να διασαλπίζουν «όλα για την Ελλάδα» ή «όλα για την Κύπρο». Σήμερα έχουμε μόνο σπιθαμιαίους λυμεώνες, που κατέστρεψαν και την Ελλάδα και την Κύπρο. Και πολλοί πλούτισαν http://www.sigmalive.com/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
