2012-11-20 08:15:11
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ του ψευδοκράτους, το Νοέμβριο του 1983, εντάσσεται στους σχεδιασμούς της Άγκυρας και τις στρατηγικές της επιδιώξεις, που ισχύουν μέχρι σήμερα. Δηλαδή, στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανακήρυξη χωριστού τουρκοκυπριακού «κράτους». Άλλωστε, τούτο αποτέλεσε πρωταρχική επιδίωξη της Άγκυρας από της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 17 Ιουνίου του 1983 η «νομοθετική συνέλευση» στα κατεχόμενα, η οποία συστάθηκε από το «ομόσπονδο κράτος», υιοθέτησε απόφαση για το «το αναπαλλοτρίωτο και μη δυνάμενο να καταργηθεί δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του τουρκικού λαού της Κύπρου». Η απόφαση, που εγκρίθηκε με 33 ψήφους υπέρ και 7 εναντίον, περιείχε εκτενής αναφορές στο παρελθόν, στη βάση του οποίου επιχειρείτο να δικαιολογηθούν τα επόμενα βήματα. Παράλληλα και σε μια κίνηση που παρέπεμπε περισσότερο στις τουρκικές μεθοδεύσεις για πλήρη ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία, επιβλήθηκε η χρήση της τουρκικής λίρας ως το επίσημο νόμισμα των κατεχομένων περιοχών, ενώ δημιουργήθηκε και «Κεντρική Τράπεζα».
Η διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης» συνδυάσθηκε και με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ο Ντενκτάς, όπως εξάλλου και η Άγκυρα, επεδίωκαν μέσα από το δημοψήφισμα να αναδείξουν το στοιχείο της αυτοδιάθεσης. Το ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος δεν προχώρησε, και η συγκεκριμένη εξέλιξη αναβλήθηκε, αφού ο Ντενκτάς είχε κληθεί στη Γενεύη από τον γενικόγΓραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Πέρεζ ντε Κουεγιάρ για συνάντηση και συζήτηση του Κυπριακού. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου και ο Ντενκτάς παρέδωσε στον γενικό γραμματέα την απόφαση-διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης». Ο γενικός γραμματέας, από την πλευρά του, ζήτησε από τον κατοχικό ηγέτη να μην προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μέχρι να αναλάβει ο ίδιος πρωτοβουλία για το Κυπριακό.
Στη Λευκωσία, ο ειδικός αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα, Ούγκο Γκόμπι, παρουσίαζε «κάποιες σκέψεις» για επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό στον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Ρολάνδη. Η συγκεκριμένη συνάντηση ήταν η απαρχή της νέας πρωτοβουλίας του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ. Πιο συγκεκριμένα η πρόταση του γ.γ. ήταν ένα πλαίσιο προτάσεων, στο οποίο καλούνταν να απαντήσουν οι εμπλεκόμενοι μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Ο Κουεγιάρ παρέδωσε διά του Γκόμπι στις 8 Αυγούστου στον Νίκο Ρολάνδη συγκεκριμένο έγγραφο και την επόμενη το ίδιο έγγραφο στον Ντενκτάς. Το έγγραφο είδε το φως της δημοσιότητας στις 17 Αυγούστου από την εφημερίδα «Φιλελεύθερος». Στην ελληνοκυπριακή πλευρά άρχισε μια συζήτηση για την πρωτοβουλία του Κουεγιάρ με τοποθετήσεις θετικά και αρνητικά εναντι του περιεχομένου της πρωτοβουλίας. Στις 20 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε, διαφωνώντας με τους χειρισμούς του προέδρου Κυπριανού έναντι της πρωτοβουλίας, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ρολάνδης. Ο Ρολάνδης είχε χαρακτηρίσει τη στάση Κυπριανού έναντι της πρωτοβουλίας ως διστακτική, ενώ είχε σχέση και με τη στάση που είχε τηρήσει η Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτο το μνημόνιο ντε Κουεγιάρ. Νέος υπουργός Εξωτερικών διορίσθηκε ο Γιώργος Ιακώβου.
Στις 14 Νοεμβρίου 1983 ο Ραούφ Ντενκτάς κάλεσε όλους τους «βουλευτές» της «νομοθετικής συνέλευσης» σε δείπνο. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο πάλαι ποτέ κατοχικός ηγέτης, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προχωρήσει στην ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους. Τούτο έγινε γύρω στα μεσάνυκτα, πριν την ολοκλήρωση του δείπνου. Όλες οι κινήσεις πραγματοποιούνταν με άκρα μυστικότητα και σε κλίμα συνωμοτικό. Οι επικοινωνίες δεν λειτουργούσαν. Το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας είχε κλείσει, το παράνομο αεροδρόμιο δεν λειτουργούσε. Η Άγκυρα διά του Ντενκτάς είχε καταστήσει σαφές πως για όλα τα κόμματα η υποστήριξη της αποσχιστικής ενέργειας ήταν μονόδρομος. Όποιος δεν ακολουθούσε θα είχε επιπτώσεις. Με ό,τι αυτό θα σήμαινε. Τόσο το Ρεπουπλικανικό Τουρκικό Κόμμα όσο και το Κόμμα Κοινοτικής Απελευθέρωσης αποφάσισαν κατά πλειοψηφία να στηρίξουν την απόφαση. Η απόφαση, λοιπόν, για την ανακήρυξη έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων, παρά τις όποιες διαφωνίες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ραούφ Ντενκτάς, στην ομιλία του στις 15 Νοεμβρίου στη συνεδρία της «νομοθετικής συνέλευσης», ανέφερε ότι «κάποιοι σήμερα ψήφισαν με το χέρι τους αλλά όχι με την καρδιά τους». Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η ψευδοβουλή αποφάσιζε αυτό που είχε αποφασισθεί από το στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας, και ήταν πάγιος τουρκικός στόχος για το Κυπριακό, από ο 1963.
Ο «πρόεδρος» της «συνέλευσης», Νετζιάτ Κονούκ, είχε αναφέρει πριν από την ανακοίνωση της απόφασης: «Είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε τη βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητη και αδέσμευτη περιοχή με τρόπο που να υπηρετεί την ειρήνη και ευημερία στον κόσμο, τη Μεσόγειο και τη γύρω περιοχή. Κάτω από το φως των πραγματικοτήτων και δυσκολιών των πιο πάνω πεποιθήσεων, ως μεταφραστές της αναπότρεπτης και νόμιμης επιθυμίας και βούλησης του τουρκοκυπριακού λαού, ανακηρύσσουμε μπροστά από την Ιστορία και όλη την ανθρωπότητα την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου ως ανεξάρτητου κράτους. Η πρόταση τίθεται σε ψήφισμα. Παρακαλώ όπως ψηφίσετε όρθιοι αυτή την ιστορική απόφαση. Αποδοχή: Όλοι: Απορρίπτουν: Καμιά αρνητική ψήφος. Αποχές: Δεν υπάρχουν. Η απόφαση λήφθηκε ομόφωνα.» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8/11/2008).
Μετά το λόγο πήρε ο Ντενκτάς, ο οποίος ανέφερε ότι «για να αφήσετε ένα καλύτερο μέλλον σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εσάς, πρέπει να είστε ψυχολογικά έτοιμοι για κάθε αυτοθυσία. Πόσο ευτυχής που μπορώ να λέω ότι είμαι Τούρκος. Πόσο ευτυχής για την Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου...» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8/11/2008).
ΠΙΘΑΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ…
Τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία είχαν ενώπιόν τους πολλές πληροφορίες. Ενδεικτικό του κλίματος είναι και το περιστατικό που περιγράφει ο τότε πρέσβης της Ελλάδος στη Λευκωσία, Χρήστος Ζαχαράκης: «Στις 4 Νοεμβρίου, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Καψής, υπαινίχθηκε στην Αγγλίδα υφυπουργό Εξωτερικών Υoung ότι είναι πιθανή στρατιωτική ενίσχυση της Κύπρου από την Ελλάδα σε περίπτωση ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Οι Άγγλοι θορυβήθηκαν και μου διεμήνυσαν στη Λευκωσία ότι κάτι τέτοιο ενδέχεται να προκαλέσει σύρραξη, που η Ελλάς δεν θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει. Ενημέρωσα τον Καψή, ο οποίος μου τηλεφώνησε, μετά από μισή ώρα, για να μου τονίσει ότι είχε μιλήσει off the record, ότι πραγματικά τρομοκράτησε τη Υoung, η οποία δεν τόλμησε να σχολιάσει! Ωστόσο, η κρυπτοταινία με το σχετικό τηλεγράφημά μου κατεστράφη» (Χρήστος Ζαχαράκης, Άκρως Απόρρητο, ειδικού χειρισμού, Αθήνα 2008, σ. 224).
Προετοίμαζαν το έδαφος από το 1963 ΣΕ τουρκικό σχέδιο, ημερομηνίας 14 Σεπτεμβρίου 1963, το οποίο φέρει την υπογραφή του αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας δρα Φαζίλ Κουτσιούκ και του προέδρου της Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς, προαναγγέλλεται στην ουσία η ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Αξιολογώντας την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, τρία χρόνια μετά την ανακήρυξή της και λίγους μήνες πριν την τουρκοανταρσία, στο συγκεκριμένο έγγραφο υποστηρίζεται: «Κατά τη γνώμη μας το έτος 1964 είναι το κατ΄εξοχήν έτος του Μακαρίου. Θα είναι αποφασιστικόν έτος εις το ζήτημα της τροποποιήσεως του Συντάγματος και μετά από τα σχετικάς δηλώσεις του η τουρκική κοινότης πλέον θα ευρίσκεται αντιμέτωπος με την υποχρέωσιν να ακολουθήση κατά πόδας ακόμη πιο δραστήρια πολιτικήν. Ο βασικός στόχος μιας τέτοιας δραστηριότητας πολιτικής, τι πρέπει να είναι; Η απάντησις εις αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να δοθή χωριστά αναλόγως των δυο πιθανοτήτων τας οποίας θα ακολουθήσουν οι Ρωμηοί.
1. Η υπό των Ρωμηών επισήμως ακύρωσις ή προσπάθεια προς ακύρωσιν των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και του Συντάγματος. 2. Να προχωρήσουν εις την από τριετίας συνεχιζόμενην “προσαρμογήν πράξεων” εις τρόπον ώστε να μην εφαρμόζεται το Σύνταγμα και να φέρουν εν τη πράξει τους Τούρκους εις πραγματικήν μειονεκτική θέσιν (κατάστασιν μειονότητος).
Εις περίπτωσιν ακυρώσεως επισήμως του Συντάγματος υπό των Ρωμηών ή και της προσπάθειας αυτών προς τροποποίησιν του Συντάγματος, κατά την γνώμην μας ένα μόνο πράγμα υπάρχει το οποίον θα γίνη υπό της τουρκικής κοινότητος: να πάρη εις τα ίδια της τα χέρια τα ιδικά της πεπρωμένα και να ιδρύση μίαν Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα μείνη έξω από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης σύμφωνα με το θεώρημα “όταν εξαλειφθή το εμπόδιον επανέρχεται το απαγορευμένον”.…Τω όντι, σύμφωνα με τις υπάρχουσες συμφωνίες εγγυήσεων, η Μητέρα Πατρίς μπορεί να επέμβη μόνη της, εις περίπτωσιν καταργήσεως του Συντάγματος επισήμως».
Το έγγραφο αυτό, που σημειώνει επίσης ότι «όταν αρχίση ο αγώνας, η τουρκική κοινότης, η οποία είναι διασπαρμένη εις όλην την Νήσο, να μαζευθή εις μίαν ζώνην διά της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήση εκείνην την ζώνην, αυτό θα εξαρτηθή από το στρατηγικόν σχέδιον το οποίον θα ετοιμάσουν οι ειδικοί», επιβεβαιώνει πλήρως τους τουρκικούς σχεδιασμούς ( αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών).
InfoGnomon
ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ του ψευδοκράτους, το Νοέμβριο του 1983, εντάσσεται στους σχεδιασμούς της Άγκυρας και τις στρατηγικές της επιδιώξεις, που ισχύουν μέχρι σήμερα. Δηλαδή, στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανακήρυξη χωριστού τουρκοκυπριακού «κράτους». Άλλωστε, τούτο αποτέλεσε πρωταρχική επιδίωξη της Άγκυρας από της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 17 Ιουνίου του 1983 η «νομοθετική συνέλευση» στα κατεχόμενα, η οποία συστάθηκε από το «ομόσπονδο κράτος», υιοθέτησε απόφαση για το «το αναπαλλοτρίωτο και μη δυνάμενο να καταργηθεί δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του τουρκικού λαού της Κύπρου». Η απόφαση, που εγκρίθηκε με 33 ψήφους υπέρ και 7 εναντίον, περιείχε εκτενής αναφορές στο παρελθόν, στη βάση του οποίου επιχειρείτο να δικαιολογηθούν τα επόμενα βήματα. Παράλληλα και σε μια κίνηση που παρέπεμπε περισσότερο στις τουρκικές μεθοδεύσεις για πλήρη ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία, επιβλήθηκε η χρήση της τουρκικής λίρας ως το επίσημο νόμισμα των κατεχομένων περιοχών, ενώ δημιουργήθηκε και «Κεντρική Τράπεζα».
Η διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης» συνδυάσθηκε και με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ο Ντενκτάς, όπως εξάλλου και η Άγκυρα, επεδίωκαν μέσα από το δημοψήφισμα να αναδείξουν το στοιχείο της αυτοδιάθεσης. Το ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος δεν προχώρησε, και η συγκεκριμένη εξέλιξη αναβλήθηκε, αφού ο Ντενκτάς είχε κληθεί στη Γενεύη από τον γενικόγΓραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Πέρεζ ντε Κουεγιάρ για συνάντηση και συζήτηση του Κυπριακού. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου και ο Ντενκτάς παρέδωσε στον γενικό γραμματέα την απόφαση-διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης». Ο γενικός γραμματέας, από την πλευρά του, ζήτησε από τον κατοχικό ηγέτη να μην προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μέχρι να αναλάβει ο ίδιος πρωτοβουλία για το Κυπριακό.
Στη Λευκωσία, ο ειδικός αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα, Ούγκο Γκόμπι, παρουσίαζε «κάποιες σκέψεις» για επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό στον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Ρολάνδη. Η συγκεκριμένη συνάντηση ήταν η απαρχή της νέας πρωτοβουλίας του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ. Πιο συγκεκριμένα η πρόταση του γ.γ. ήταν ένα πλαίσιο προτάσεων, στο οποίο καλούνταν να απαντήσουν οι εμπλεκόμενοι μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Ο Κουεγιάρ παρέδωσε διά του Γκόμπι στις 8 Αυγούστου στον Νίκο Ρολάνδη συγκεκριμένο έγγραφο και την επόμενη το ίδιο έγγραφο στον Ντενκτάς. Το έγγραφο είδε το φως της δημοσιότητας στις 17 Αυγούστου από την εφημερίδα «Φιλελεύθερος». Στην ελληνοκυπριακή πλευρά άρχισε μια συζήτηση για την πρωτοβουλία του Κουεγιάρ με τοποθετήσεις θετικά και αρνητικά εναντι του περιεχομένου της πρωτοβουλίας. Στις 20 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε, διαφωνώντας με τους χειρισμούς του προέδρου Κυπριανού έναντι της πρωτοβουλίας, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ρολάνδης. Ο Ρολάνδης είχε χαρακτηρίσει τη στάση Κυπριανού έναντι της πρωτοβουλίας ως διστακτική, ενώ είχε σχέση και με τη στάση που είχε τηρήσει η Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτο το μνημόνιο ντε Κουεγιάρ. Νέος υπουργός Εξωτερικών διορίσθηκε ο Γιώργος Ιακώβου.
Στις 14 Νοεμβρίου 1983 ο Ραούφ Ντενκτάς κάλεσε όλους τους «βουλευτές» της «νομοθετικής συνέλευσης» σε δείπνο. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο πάλαι ποτέ κατοχικός ηγέτης, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προχωρήσει στην ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους. Τούτο έγινε γύρω στα μεσάνυκτα, πριν την ολοκλήρωση του δείπνου. Όλες οι κινήσεις πραγματοποιούνταν με άκρα μυστικότητα και σε κλίμα συνωμοτικό. Οι επικοινωνίες δεν λειτουργούσαν. Το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας είχε κλείσει, το παράνομο αεροδρόμιο δεν λειτουργούσε. Η Άγκυρα διά του Ντενκτάς είχε καταστήσει σαφές πως για όλα τα κόμματα η υποστήριξη της αποσχιστικής ενέργειας ήταν μονόδρομος. Όποιος δεν ακολουθούσε θα είχε επιπτώσεις. Με ό,τι αυτό θα σήμαινε. Τόσο το Ρεπουπλικανικό Τουρκικό Κόμμα όσο και το Κόμμα Κοινοτικής Απελευθέρωσης αποφάσισαν κατά πλειοψηφία να στηρίξουν την απόφαση. Η απόφαση, λοιπόν, για την ανακήρυξη έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων, παρά τις όποιες διαφωνίες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ραούφ Ντενκτάς, στην ομιλία του στις 15 Νοεμβρίου στη συνεδρία της «νομοθετικής συνέλευσης», ανέφερε ότι «κάποιοι σήμερα ψήφισαν με το χέρι τους αλλά όχι με την καρδιά τους». Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η ψευδοβουλή αποφάσιζε αυτό που είχε αποφασισθεί από το στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας, και ήταν πάγιος τουρκικός στόχος για το Κυπριακό, από ο 1963.
Ο «πρόεδρος» της «συνέλευσης», Νετζιάτ Κονούκ, είχε αναφέρει πριν από την ανακοίνωση της απόφασης: «Είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε τη βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητη και αδέσμευτη περιοχή με τρόπο που να υπηρετεί την ειρήνη και ευημερία στον κόσμο, τη Μεσόγειο και τη γύρω περιοχή. Κάτω από το φως των πραγματικοτήτων και δυσκολιών των πιο πάνω πεποιθήσεων, ως μεταφραστές της αναπότρεπτης και νόμιμης επιθυμίας και βούλησης του τουρκοκυπριακού λαού, ανακηρύσσουμε μπροστά από την Ιστορία και όλη την ανθρωπότητα την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου ως ανεξάρτητου κράτους. Η πρόταση τίθεται σε ψήφισμα. Παρακαλώ όπως ψηφίσετε όρθιοι αυτή την ιστορική απόφαση. Αποδοχή: Όλοι: Απορρίπτουν: Καμιά αρνητική ψήφος. Αποχές: Δεν υπάρχουν. Η απόφαση λήφθηκε ομόφωνα.» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8/11/2008).
Μετά το λόγο πήρε ο Ντενκτάς, ο οποίος ανέφερε ότι «για να αφήσετε ένα καλύτερο μέλλον σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εσάς, πρέπει να είστε ψυχολογικά έτοιμοι για κάθε αυτοθυσία. Πόσο ευτυχής που μπορώ να λέω ότι είμαι Τούρκος. Πόσο ευτυχής για την Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου...» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8/11/2008).
ΠΙΘΑΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ…
Τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία είχαν ενώπιόν τους πολλές πληροφορίες. Ενδεικτικό του κλίματος είναι και το περιστατικό που περιγράφει ο τότε πρέσβης της Ελλάδος στη Λευκωσία, Χρήστος Ζαχαράκης: «Στις 4 Νοεμβρίου, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Καψής, υπαινίχθηκε στην Αγγλίδα υφυπουργό Εξωτερικών Υoung ότι είναι πιθανή στρατιωτική ενίσχυση της Κύπρου από την Ελλάδα σε περίπτωση ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Οι Άγγλοι θορυβήθηκαν και μου διεμήνυσαν στη Λευκωσία ότι κάτι τέτοιο ενδέχεται να προκαλέσει σύρραξη, που η Ελλάς δεν θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει. Ενημέρωσα τον Καψή, ο οποίος μου τηλεφώνησε, μετά από μισή ώρα, για να μου τονίσει ότι είχε μιλήσει off the record, ότι πραγματικά τρομοκράτησε τη Υoung, η οποία δεν τόλμησε να σχολιάσει! Ωστόσο, η κρυπτοταινία με το σχετικό τηλεγράφημά μου κατεστράφη» (Χρήστος Ζαχαράκης, Άκρως Απόρρητο, ειδικού χειρισμού, Αθήνα 2008, σ. 224).
Προετοίμαζαν το έδαφος από το 1963 ΣΕ τουρκικό σχέδιο, ημερομηνίας 14 Σεπτεμβρίου 1963, το οποίο φέρει την υπογραφή του αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας δρα Φαζίλ Κουτσιούκ και του προέδρου της Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς, προαναγγέλλεται στην ουσία η ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Αξιολογώντας την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, τρία χρόνια μετά την ανακήρυξή της και λίγους μήνες πριν την τουρκοανταρσία, στο συγκεκριμένο έγγραφο υποστηρίζεται: «Κατά τη γνώμη μας το έτος 1964 είναι το κατ΄εξοχήν έτος του Μακαρίου. Θα είναι αποφασιστικόν έτος εις το ζήτημα της τροποποιήσεως του Συντάγματος και μετά από τα σχετικάς δηλώσεις του η τουρκική κοινότης πλέον θα ευρίσκεται αντιμέτωπος με την υποχρέωσιν να ακολουθήση κατά πόδας ακόμη πιο δραστήρια πολιτικήν. Ο βασικός στόχος μιας τέτοιας δραστηριότητας πολιτικής, τι πρέπει να είναι; Η απάντησις εις αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να δοθή χωριστά αναλόγως των δυο πιθανοτήτων τας οποίας θα ακολουθήσουν οι Ρωμηοί.
1. Η υπό των Ρωμηών επισήμως ακύρωσις ή προσπάθεια προς ακύρωσιν των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και του Συντάγματος. 2. Να προχωρήσουν εις την από τριετίας συνεχιζόμενην “προσαρμογήν πράξεων” εις τρόπον ώστε να μην εφαρμόζεται το Σύνταγμα και να φέρουν εν τη πράξει τους Τούρκους εις πραγματικήν μειονεκτική θέσιν (κατάστασιν μειονότητος).
Εις περίπτωσιν ακυρώσεως επισήμως του Συντάγματος υπό των Ρωμηών ή και της προσπάθειας αυτών προς τροποποίησιν του Συντάγματος, κατά την γνώμην μας ένα μόνο πράγμα υπάρχει το οποίον θα γίνη υπό της τουρκικής κοινότητος: να πάρη εις τα ίδια της τα χέρια τα ιδικά της πεπρωμένα και να ιδρύση μίαν Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα μείνη έξω από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης σύμφωνα με το θεώρημα “όταν εξαλειφθή το εμπόδιον επανέρχεται το απαγορευμένον”.…Τω όντι, σύμφωνα με τις υπάρχουσες συμφωνίες εγγυήσεων, η Μητέρα Πατρίς μπορεί να επέμβη μόνη της, εις περίπτωσιν καταργήσεως του Συντάγματος επισήμως».
Το έγγραφο αυτό, που σημειώνει επίσης ότι «όταν αρχίση ο αγώνας, η τουρκική κοινότης, η οποία είναι διασπαρμένη εις όλην την Νήσο, να μαζευθή εις μίαν ζώνην διά της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήση εκείνην την ζώνην, αυτό θα εξαρτηθή από το στρατηγικόν σχέδιον το οποίον θα ετοιμάσουν οι ειδικοί», επιβεβαιώνει πλήρως τους τουρκικούς σχεδιασμούς ( αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών).
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Χτύπημα» στη Γαλλία από τον Moody's
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
