2012-11-21 18:41:16
«Αστακός» ήταν η Αθήνα κατά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. «Αστακός» είναι και το κράτος του Ισραήλ απέναντι στην πυραυλική μαρίδα της Γάζας. Είναι, όμως, καλό για τους πολίτες το κράτος τους να είναι αστακός; Ας θυμηθούμε τις ιδιότητες αυτού του αλλόκοτου θαλασσινού, που αποκλείεται να δούμε από κοντά στα επόμενα χρόνια
Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το Κράτος σαν ένα πολύπλοκο μηχανισμό, καταμερισμένο σε σύνθετα όργανα που επιτελούν εξειδικευμένες λειτουργίες, απαραίτητες για την επιβίωση. Ως εκ τούτου, τον παραλληλίζουμε με ένα σώμα, έναν ζώντα οργανισμό. Οι άνθρωποι ανήκουμε στα Πρωτεύοντα, μια υποκατηγορία των Σπονδυλωτών. Διαθέτουμε, δηλαδή, έναν σκληρό σκελετό με δύο θωρακισμένες κοιλότητες, το θώρακα και το κρανίο, που προστατεύουν τα ζωτικά όργανά μας και τα σπλάχνα μας. Μέσα από το σκελετό διέρχεται με ασφάλεια ο σωλήνας του υπερπολύτιμου μυελού και πάνω στο σκελετό πιάνουν οι χρήσιμοι μύες και τα απαραίτητα αιμοφόρα αγγεία. Όλο το σύστημα προστατεύεται από το δέρμα, το οποίο διαθέτει πολλές νευρικές απολήξεις. Αυτές μας προειδοποιούν για τους κινδύνους και μας μεταφέρουν τις ηδονές της αφής.
Πρόκειται για ένα εξελικτικό σχέδιο, το οποίο επιτρέπει ταχύτητα, ευκινησία και προσαρμοστικότητα. Γι΄ αυτό, άλλωστε, τα ζώα που είναι δομημένα έτσι, έχουν κυριαρχήσει στον πλανήτη σε βαθμό να τον καταστρέφουν. Έτσι, θα περιμέναμε το κράτος, στο οποίο ανήκουμε, να έχει δομηθεί κατ΄ εικόνα και ομοίωση του εαυτού μας, ικανό να αφουγκράζεται τι γίνεται γύρω του και να εισπράττει το αντίστοιχο θετικό ή αρνητικό feed-back. Αμ, δε!
Αντίθετα, ο αστακός, ένα καρκινοειδές μαλακόστρακο, διαθέτει σκληρό εξωσκελετό, δηλαδή φοράει το σκελετό του, μέσα στον οποίο κρύβει το σύνολο των οργάνων του. Ζει, περπατώντας άγαρμπα με τα δέκα ποδάρια του (πολλά έχει και ο διάβολος!), ταμπουρωμένος μέσα στο καύκαλό του, οπλισμένος με δύο τεράστιες δαγκάνες (ώπα, νάτη και η θεωρία των δύο άκρων!). Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γραπώσει.
Επιπλέον, η περιορισμένη εξέλιξή του τον έχει αφήσει με υποτυπώδες νευρικό σύστημα. Το κέλυφος δεν διαθέτει νευρικές απολήξεις, δεν νιώθει λοιπόν τον προειδοποιητικό και συχνά σωτήριο πόνο. Γι΄ αυτό και δεν καταλαβαίνει τίποτε: μπορεί να ζήσει επί μέρες στην κατάψυξη, κι όταν τον βγάλεις απ΄ αυτήν, σιγά-σιγά αρχίζει να περπατάει σαν να μην τρέχει τίποτε. Συνήθως, όμως, κάτι τρέχει και τον βάζουν στην κατσαρόλα. Ούτε κι εκεί πονάει, ο φουκαράς, και οι συριγμοί που ακούγονται δεν είναι οι οιμωγές του αλλά ο αέρας που διαφεύγει από το καύκαλο, διαστελλόμενος από τη θερμότητα. Ναι, ο αστακός έχει μέσα του φούσκες αέρα, που τον βοηθάνε να επιπλεύσει.
Αφού συγκρίναμε τον άνθρωπο με τον αστακό, και είδαμε πως το ελληνικό κράτος διαθέτει μερικές ισχυρές ομοιότητες με τον δεύτερο, ας εξετάσουμε και μερικές ιδιότητες του κράτους μας, συγκρινόμενες με ένα γειτονικό, με εξαπλάσιο πληθυσμό. Όχι την Τουρκία, που θα ονειρεύονταν οι απανταχού συμπατριώτες μας οπλόκαυλοι και στρατόκαυλοι, καθώς αυτή ανήκει στην Ασία και όχι στην Ε.Ε. και το ευρώ, όπου -τυπικά- ανήκουμε εμείς. Μιλάμε για την Ιταλία των 61 εκατομμυρίων, που αντιμετωπίζει λίγο-πολύ τα ίδια προβλήματα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης με εμάς, αν και με πιο φινετσάτο τρόπο.
Η Ψωροκώσταινα, λοιπόν, διαθέτει 13 φρεγάτες, 29 γρήγορα μεσαία σκάφη και κανονιοφόρους και 14 υποβρύχια. Η Ιταλία, με μεγαλύτερα θαλάσσια σύνορα, έχει 12 φρεγάτες, 22 σκάφη περιπολίας και επίθεσης και μόνο 6 υποβρύχια. Εχει και δύο αεροπλανοφόρα, αλλά τους ξέρετε πόσο ποζεράδες είναι οι Ιταλοί. Στην ξηρά, η Ιταλία διαθέτει 200 άρματα μάχης, άλλα 300 αντιαρματικά τανκς και 3.000 τεθωρακισμένα. Η Ελλάδα 1200 άρματα και αλλα 3.000 τεθωρακισμένα, Μάλιστα, διαθέτουμε διπλάσιο αριθμό γερμανικών αρμάτων μάχης απ΄ όσα η ίδια η Γερμανία! Αν γινόταν τώρα πόλεμος, δηλαδή, τους είχαμε κανονικά! Στον αέρα, η Ελλαδίτσα έχει 220 αεροσκάφη πρώτης γραμμής, χώρια τα ελικόπτερα και τα μεταγωγικά, έναντι 207 της Ιταλίας. Και μην ακούσω ότι απειλούμαστε από την Τουρκία: την τελευταία φορά που πολεμήσαμε με τους Τούρκους (ασχέτως αν το αναίσθητο -ως αστακός- Κράτος μας δεν το αναγνωρίζει, για να μην δώσει συντάξεις στους τραυματίες), «εμείς» ρίξαμε ένα αεροπλάνο μας με φαντάρους μέσα κι «εκείνοι» βούλιαξαν ένα αντιτορπιλικό τους! Για να μην θυμήσουμε πως τα τελευταία 30 χρόνια η Τουρκία έχει αρκετά προβλήματα από τα ανατολικά της για να ασχοληθεί με τα δυτικά της. Κι απ΄ ό,τι φαίνεται, μόνο οι μίζες αποτελούν ικανό κίνητρο για την αγορά όπλων στην Ελλάδα.
Έτσι, η Ελλάδα προσλαμβάνει, πλέον, μόνο στρατιωτικούς και αστυνομικούς, αν και απ΄ αυτούς τους τελευταίους μάλλον έχει πολλούς και για τα επόμενα δύο χρόνια θα κλείσει τις αστυνομικές σχολές. Κάπως θα βρει να προσλάβει, πάντως, ειδικούς φρουρούς. Ούτε καν για πυροσβέστες δεν ενδιαφέρεται, θεωρώντας προφανώς ότι δεν απειλείται από τη φωτιά. Σαν κανονικός αστακός, δηλαδή. Για να προσλάβει δασκάλες και νοσοκόμες, ούτε λόγος. Το περιορισμένο του νευρικό σύστημα δεν νιώθει πόνο είπαμε. Ψάχνει να βρει τρόπο να αποκτήσει άλλα 400 τανκς από τις ΗΠΑ και φροντίζει να διαθέτει πάντοτε ικανό στοκ δακρυγόνων, ακόμα κι αν αδειάζουν τα ράφια των φαρμακείων.
Οι αστακοπόλεμοι των golden boys στη Μύκονο έχουν λήξει, πλέον. Αστακό δεν πρόκειται ναφάμε ξανά, οπότε συνταγές δεν έχει! Μόνο οι νησιώτες θα τον γευτούν, καθώς η κερδοσκοπική μανία των ακτοπλοϊκών εταιρειών τους εμποδίζει να στείλουν την ψαριά τους στις κεντρικές αγορές. Τι κράτος είπαμε, λοιπόν, ότι έχουμε; Αστικό ή αστακό;
Πηγή: RedNoteBook
enimerotiko
Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το Κράτος σαν ένα πολύπλοκο μηχανισμό, καταμερισμένο σε σύνθετα όργανα που επιτελούν εξειδικευμένες λειτουργίες, απαραίτητες για την επιβίωση. Ως εκ τούτου, τον παραλληλίζουμε με ένα σώμα, έναν ζώντα οργανισμό. Οι άνθρωποι ανήκουμε στα Πρωτεύοντα, μια υποκατηγορία των Σπονδυλωτών. Διαθέτουμε, δηλαδή, έναν σκληρό σκελετό με δύο θωρακισμένες κοιλότητες, το θώρακα και το κρανίο, που προστατεύουν τα ζωτικά όργανά μας και τα σπλάχνα μας. Μέσα από το σκελετό διέρχεται με ασφάλεια ο σωλήνας του υπερπολύτιμου μυελού και πάνω στο σκελετό πιάνουν οι χρήσιμοι μύες και τα απαραίτητα αιμοφόρα αγγεία. Όλο το σύστημα προστατεύεται από το δέρμα, το οποίο διαθέτει πολλές νευρικές απολήξεις. Αυτές μας προειδοποιούν για τους κινδύνους και μας μεταφέρουν τις ηδονές της αφής.
Πρόκειται για ένα εξελικτικό σχέδιο, το οποίο επιτρέπει ταχύτητα, ευκινησία και προσαρμοστικότητα. Γι΄ αυτό, άλλωστε, τα ζώα που είναι δομημένα έτσι, έχουν κυριαρχήσει στον πλανήτη σε βαθμό να τον καταστρέφουν. Έτσι, θα περιμέναμε το κράτος, στο οποίο ανήκουμε, να έχει δομηθεί κατ΄ εικόνα και ομοίωση του εαυτού μας, ικανό να αφουγκράζεται τι γίνεται γύρω του και να εισπράττει το αντίστοιχο θετικό ή αρνητικό feed-back. Αμ, δε!
Αντίθετα, ο αστακός, ένα καρκινοειδές μαλακόστρακο, διαθέτει σκληρό εξωσκελετό, δηλαδή φοράει το σκελετό του, μέσα στον οποίο κρύβει το σύνολο των οργάνων του. Ζει, περπατώντας άγαρμπα με τα δέκα ποδάρια του (πολλά έχει και ο διάβολος!), ταμπουρωμένος μέσα στο καύκαλό του, οπλισμένος με δύο τεράστιες δαγκάνες (ώπα, νάτη και η θεωρία των δύο άκρων!). Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γραπώσει.
Επιπλέον, η περιορισμένη εξέλιξή του τον έχει αφήσει με υποτυπώδες νευρικό σύστημα. Το κέλυφος δεν διαθέτει νευρικές απολήξεις, δεν νιώθει λοιπόν τον προειδοποιητικό και συχνά σωτήριο πόνο. Γι΄ αυτό και δεν καταλαβαίνει τίποτε: μπορεί να ζήσει επί μέρες στην κατάψυξη, κι όταν τον βγάλεις απ΄ αυτήν, σιγά-σιγά αρχίζει να περπατάει σαν να μην τρέχει τίποτε. Συνήθως, όμως, κάτι τρέχει και τον βάζουν στην κατσαρόλα. Ούτε κι εκεί πονάει, ο φουκαράς, και οι συριγμοί που ακούγονται δεν είναι οι οιμωγές του αλλά ο αέρας που διαφεύγει από το καύκαλο, διαστελλόμενος από τη θερμότητα. Ναι, ο αστακός έχει μέσα του φούσκες αέρα, που τον βοηθάνε να επιπλεύσει.
Αφού συγκρίναμε τον άνθρωπο με τον αστακό, και είδαμε πως το ελληνικό κράτος διαθέτει μερικές ισχυρές ομοιότητες με τον δεύτερο, ας εξετάσουμε και μερικές ιδιότητες του κράτους μας, συγκρινόμενες με ένα γειτονικό, με εξαπλάσιο πληθυσμό. Όχι την Τουρκία, που θα ονειρεύονταν οι απανταχού συμπατριώτες μας οπλόκαυλοι και στρατόκαυλοι, καθώς αυτή ανήκει στην Ασία και όχι στην Ε.Ε. και το ευρώ, όπου -τυπικά- ανήκουμε εμείς. Μιλάμε για την Ιταλία των 61 εκατομμυρίων, που αντιμετωπίζει λίγο-πολύ τα ίδια προβλήματα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης με εμάς, αν και με πιο φινετσάτο τρόπο.
Η Ψωροκώσταινα, λοιπόν, διαθέτει 13 φρεγάτες, 29 γρήγορα μεσαία σκάφη και κανονιοφόρους και 14 υποβρύχια. Η Ιταλία, με μεγαλύτερα θαλάσσια σύνορα, έχει 12 φρεγάτες, 22 σκάφη περιπολίας και επίθεσης και μόνο 6 υποβρύχια. Εχει και δύο αεροπλανοφόρα, αλλά τους ξέρετε πόσο ποζεράδες είναι οι Ιταλοί. Στην ξηρά, η Ιταλία διαθέτει 200 άρματα μάχης, άλλα 300 αντιαρματικά τανκς και 3.000 τεθωρακισμένα. Η Ελλάδα 1200 άρματα και αλλα 3.000 τεθωρακισμένα, Μάλιστα, διαθέτουμε διπλάσιο αριθμό γερμανικών αρμάτων μάχης απ΄ όσα η ίδια η Γερμανία! Αν γινόταν τώρα πόλεμος, δηλαδή, τους είχαμε κανονικά! Στον αέρα, η Ελλαδίτσα έχει 220 αεροσκάφη πρώτης γραμμής, χώρια τα ελικόπτερα και τα μεταγωγικά, έναντι 207 της Ιταλίας. Και μην ακούσω ότι απειλούμαστε από την Τουρκία: την τελευταία φορά που πολεμήσαμε με τους Τούρκους (ασχέτως αν το αναίσθητο -ως αστακός- Κράτος μας δεν το αναγνωρίζει, για να μην δώσει συντάξεις στους τραυματίες), «εμείς» ρίξαμε ένα αεροπλάνο μας με φαντάρους μέσα κι «εκείνοι» βούλιαξαν ένα αντιτορπιλικό τους! Για να μην θυμήσουμε πως τα τελευταία 30 χρόνια η Τουρκία έχει αρκετά προβλήματα από τα ανατολικά της για να ασχοληθεί με τα δυτικά της. Κι απ΄ ό,τι φαίνεται, μόνο οι μίζες αποτελούν ικανό κίνητρο για την αγορά όπλων στην Ελλάδα.
Έτσι, η Ελλάδα προσλαμβάνει, πλέον, μόνο στρατιωτικούς και αστυνομικούς, αν και απ΄ αυτούς τους τελευταίους μάλλον έχει πολλούς και για τα επόμενα δύο χρόνια θα κλείσει τις αστυνομικές σχολές. Κάπως θα βρει να προσλάβει, πάντως, ειδικούς φρουρούς. Ούτε καν για πυροσβέστες δεν ενδιαφέρεται, θεωρώντας προφανώς ότι δεν απειλείται από τη φωτιά. Σαν κανονικός αστακός, δηλαδή. Για να προσλάβει δασκάλες και νοσοκόμες, ούτε λόγος. Το περιορισμένο του νευρικό σύστημα δεν νιώθει πόνο είπαμε. Ψάχνει να βρει τρόπο να αποκτήσει άλλα 400 τανκς από τις ΗΠΑ και φροντίζει να διαθέτει πάντοτε ικανό στοκ δακρυγόνων, ακόμα κι αν αδειάζουν τα ράφια των φαρμακείων.
Οι αστακοπόλεμοι των golden boys στη Μύκονο έχουν λήξει, πλέον. Αστακό δεν πρόκειται ναφάμε ξανά, οπότε συνταγές δεν έχει! Μόνο οι νησιώτες θα τον γευτούν, καθώς η κερδοσκοπική μανία των ακτοπλοϊκών εταιρειών τους εμποδίζει να στείλουν την ψαριά τους στις κεντρικές αγορές. Τι κράτος είπαμε, λοιπόν, ότι έχουμε; Αστικό ή αστακό;
Πηγή: RedNoteBook
enimerotiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ιράκ: Ένα στα τρία παιδιά στερείται των βασικών δικαιωμάτων του
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λευκωσία: Σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
