2012-11-22 16:46:17
Μεγάλες ανακατατάξεις τόσο σε επίπεδο θέσεων όσο και σε επίπεδο προσώπων λαμβάνουν χώρα στο Γαλλικό κόμμα UMP (UNION POUR UN MOUVEMENT POPULAIRE). Το UMP (ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ) είναι το μεγαλύτερο κόμμα της Γαλλίας και ιδρύθηκε από τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Στο κόμμα αυτό συνενώθηκαν οι παλιοί γκωλικοί του Σιράκ, οι οπαδοί της Εθνικής Δεξιάς του Ντεβιλιέ και οι κεντροδεξιοί του Ζισκάρ Ντεστέν μαζί με μερικά μικρότερα κόμματα της κεντροδεξιάς. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2012 απέσπασε 28% των ψήφων, λίγο πίσω από τους Σοσιαλιστές που απέσπασαν το 29%. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο λοιπόν, 200,000 μέλη του UMP σε ανοικτές εσωκομματικές διαδικασίες εθνικού επιπέδου, εξέλεξαν με μικρή διαφορά, πρόεδρο του κόμματος τον Jean-Francois Coppe. Ο Coppe είναι εβραϊκής καταγωγής 50χρονος δήμαρχος μιας μικρής πόλης κοντά στο Παρίσι από το 1995 και στενός συνεργάτης του πρώην προέδρου της Γαλλικής δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζύ.
Από τις πρώτες δηλώσεις του νέου προέδρου ήταν ότι αν ο απερχόμενος πρόεδρος θελήσει να κατέβει πάλι υποψήφιος στις ερχόμενες εκλογές, ο Coppe θα παραιτηθεί υπέρ του. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Σαρκοζύ θέλει να ξανακατέβει στις επόμενες εκλογές για την προεδρία και ότι το δίδυμο Coppe-Sarkozy είναι αντίγραφο αυτού του Πούτιν – Μετβέντεφ στην Ρωσσία.
Ο Jean-Francois Coppe θεωρείται σκληρός δεξιός, κι είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν ότι συζητούσε για μια ευρύτερη συνεργασία του UMP με το Front National του Λεπέν. Είχε γίνει επίσης γνωστός για τις σκληρές του δηλώσεις στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, της αντιμετώπισης της βίας των νέων των προαστίων και του περιορισμού της πολιτιστικής επιρροής του Ισλάμ στην Γαλλική κοινωνία. Είναι ο πρώτος πολιτικός εκτός FN που επιτέθηκε εναντίον των αντιρατσιστικών οργανώσεων της Γαλλίας κατηγορώντας τους για ρατσισμό εναντίον των λευκών. Το πολιτικό του μανιφέστο περιλαμβάνεται στο βιβλίο του.
Η ακομπλεξάριστη Δεξιά στο οποίο υπάρχουν πολλές επιρροές από τον λόγο και τις θέσεις του Λεπέν. Ο Coppe θέλει μια Δεξιά απελευθερωμένη από τον ζυγό του πολιτικά ορθού, τονίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν από την μια μεριά το Σοσιαλιστικό κόμμα να συνεργάζεται ελεύθερα με τους νοσταλγούς του κόκκινου ολοκληρωτισμού και από την άλλη να φωνάζει για οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης στον χώρο της Δεξιάς. Οι εσωκομματικές διαδικασίες ανέδειξαν επίσης κυρίαρχη τάση στο κόμμα, την ΔΥΝΑΤΗ ΔΕΞΙΑ (LA DROITE FORTE) με ποσοστό κοντά το 30%. Tην τάση αυτή κατευθύνουν τα νέα γεράκια του κόμματος Geoffroy Didier και Guillaume Peltier. Ο τελευταίος είναι 35χρονος καθηγητής Ιστορίας και Γενικός Γραμματέας του κόμματος για θέματα κοινής γνώμης. Προέρχεται από το Front National, το οποίο εγκατέλειψε ακολουθώντας τον Bruno Megret. Μετά την διάλυση του κόμματος του τελευταίου, ο Peltier πέρασε στον Ντεβιλιέ και στο UMP. Kρατάει ακόμα τις σχέσεις του με τους παλιούς του Front κυρίως τον Bernard Antony και την σκληρή Χριστιανική Δεξιά. Θεωρείται σήμερα από τα δυνατές προσωπικότητες της γεννιάς του και θα παίξει ρόλο στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις.
Η ΔΥΝΑΤΗ ΔΕΞΙΑ θεωρείται δημιούργημα των οπαδών του Σαρκοζύ κι έχει θέσει σαν στόχο να κλονίσει την πρωτοκαθεδρία της Αριστεράς στην Γαλλική κουλτούρα. Μεταξύ των προτάσεων της είναι να επιβληθεί σε όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας μία ελάχιστη ποσόστωση δημοσιογράφων της Δεξιάς, να μπεί στο Γαλλικό Σύνταγμα η έννοια της Χριστιανικής Παράδοσης του Γαλλικού Εθνους, να ελεγχθεί κάθε ξένη επιρροή στους χώρους της Μουσουλμανικής λατρείας στην χώρα, να απαγορευθεί το τσαντόρ και η μπούργκα στους δημόσιους χώρους καθώς και η ανέγερση μιναρέδων σε Γαλλικές πόλεις. Ο ιδεολογικός μέντορας της σκληρής αυτή τάσης της Γαλλικής Δεξιάς είναι ο 60χρονος δημοσιογράφος Patrick Buisson.
Ο Buisson ξεκίνησε την πολιτική του δραστηριοποίηση στην φιλοβασιλική Action Francaise και είναι θαυμαστής του Charles Maurras. Ήταν ένας από τους ηγέτες των Γκωλικών φοιτητών που αντέδρασαν στον Μάη του 1968 και οργάνωσαν την παλλαϊκή συγκέντρωση του 1,000,000κόσμου υπέρ του στρατηγού. Αργότερα πέρασε στο Front National και δούλεψε στην εφημερίδα La Minute για να καταλήξει σύμβουλος επικοινωνίας του Ντεβιλιέ και κύριος αρθογράφος της Figaro. Πρωταγωνίστησε στον χώρο της Δεξιάς για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για την συνθήκη του Μάαστριχτ. To 2005 ξεκίνησε την συνεργασία του με τον Σαρκοζύ, ο οποίος ήταν τότε υπουργός εσωτερικών. Εξελίχθηκε σε κύριο σύμβουλο επικοινωνίας του Σαρκοζύ και θεωρείται εισηγητής πολλών σκληρών θέσεων του Γάλλου προέδρου τόσο στα θέματα μετανάστευσης όσο και στα θέματα εθνικής ταυτότητας.
Ο Buisson είναι εισηγητής του όρου Droite Identitaire (η Δεξιά της Ταυτότητας), εκφράζοντας θέσεις κοντά στον Αλαίν ντε Μπενουά. Η τάση Δυνατή Δεξιά προσπαθεί να καταστήσει κυρίαρχες στο κόμμα τις θέσεις της Droite Identitaire, με στόχο να εκφράσει πλατιά λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση σε οικονομικό (φθηνές εισαγωγές από τρίτες χώρες – αποβιομηχανοποίηση) και σε κοινωνικό επίπεδο (λαθρομενάστευση – εγκληματικότητα – απειλή του Ισλάμ). Στην ουσία καλύπτει όλη την θεματολογία του Front National εκτός του θέματος Ευρώπης. Η Δεξιά της Ταυτότητας είναι υπέρ μίας ισχυρής και προστατευτικής Ευρώπης, όπου θα εκφράζονται με σεβασμό όλες οι επιμέρους Εθνικές Ταυτότητες και ιδιαιτερότητες της ηπείρου μας.
Θ. ΑΘΑΝΑΣΑΣ
http://www.greekalert.com/2012/11/blog-post_3342.html
Από τις πρώτες δηλώσεις του νέου προέδρου ήταν ότι αν ο απερχόμενος πρόεδρος θελήσει να κατέβει πάλι υποψήφιος στις ερχόμενες εκλογές, ο Coppe θα παραιτηθεί υπέρ του. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Σαρκοζύ θέλει να ξανακατέβει στις επόμενες εκλογές για την προεδρία και ότι το δίδυμο Coppe-Sarkozy είναι αντίγραφο αυτού του Πούτιν – Μετβέντεφ στην Ρωσσία.
Ο Jean-Francois Coppe θεωρείται σκληρός δεξιός, κι είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν ότι συζητούσε για μια ευρύτερη συνεργασία του UMP με το Front National του Λεπέν. Είχε γίνει επίσης γνωστός για τις σκληρές του δηλώσεις στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, της αντιμετώπισης της βίας των νέων των προαστίων και του περιορισμού της πολιτιστικής επιρροής του Ισλάμ στην Γαλλική κοινωνία. Είναι ο πρώτος πολιτικός εκτός FN που επιτέθηκε εναντίον των αντιρατσιστικών οργανώσεων της Γαλλίας κατηγορώντας τους για ρατσισμό εναντίον των λευκών. Το πολιτικό του μανιφέστο περιλαμβάνεται στο βιβλίο του.
Η ακομπλεξάριστη Δεξιά στο οποίο υπάρχουν πολλές επιρροές από τον λόγο και τις θέσεις του Λεπέν. Ο Coppe θέλει μια Δεξιά απελευθερωμένη από τον ζυγό του πολιτικά ορθού, τονίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν από την μια μεριά το Σοσιαλιστικό κόμμα να συνεργάζεται ελεύθερα με τους νοσταλγούς του κόκκινου ολοκληρωτισμού και από την άλλη να φωνάζει για οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης στον χώρο της Δεξιάς. Οι εσωκομματικές διαδικασίες ανέδειξαν επίσης κυρίαρχη τάση στο κόμμα, την ΔΥΝΑΤΗ ΔΕΞΙΑ (LA DROITE FORTE) με ποσοστό κοντά το 30%. Tην τάση αυτή κατευθύνουν τα νέα γεράκια του κόμματος Geoffroy Didier και Guillaume Peltier. Ο τελευταίος είναι 35χρονος καθηγητής Ιστορίας και Γενικός Γραμματέας του κόμματος για θέματα κοινής γνώμης. Προέρχεται από το Front National, το οποίο εγκατέλειψε ακολουθώντας τον Bruno Megret. Μετά την διάλυση του κόμματος του τελευταίου, ο Peltier πέρασε στον Ντεβιλιέ και στο UMP. Kρατάει ακόμα τις σχέσεις του με τους παλιούς του Front κυρίως τον Bernard Antony και την σκληρή Χριστιανική Δεξιά. Θεωρείται σήμερα από τα δυνατές προσωπικότητες της γεννιάς του και θα παίξει ρόλο στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις.
Η ΔΥΝΑΤΗ ΔΕΞΙΑ θεωρείται δημιούργημα των οπαδών του Σαρκοζύ κι έχει θέσει σαν στόχο να κλονίσει την πρωτοκαθεδρία της Αριστεράς στην Γαλλική κουλτούρα. Μεταξύ των προτάσεων της είναι να επιβληθεί σε όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας μία ελάχιστη ποσόστωση δημοσιογράφων της Δεξιάς, να μπεί στο Γαλλικό Σύνταγμα η έννοια της Χριστιανικής Παράδοσης του Γαλλικού Εθνους, να ελεγχθεί κάθε ξένη επιρροή στους χώρους της Μουσουλμανικής λατρείας στην χώρα, να απαγορευθεί το τσαντόρ και η μπούργκα στους δημόσιους χώρους καθώς και η ανέγερση μιναρέδων σε Γαλλικές πόλεις. Ο ιδεολογικός μέντορας της σκληρής αυτή τάσης της Γαλλικής Δεξιάς είναι ο 60χρονος δημοσιογράφος Patrick Buisson.
Ο Buisson ξεκίνησε την πολιτική του δραστηριοποίηση στην φιλοβασιλική Action Francaise και είναι θαυμαστής του Charles Maurras. Ήταν ένας από τους ηγέτες των Γκωλικών φοιτητών που αντέδρασαν στον Μάη του 1968 και οργάνωσαν την παλλαϊκή συγκέντρωση του 1,000,000κόσμου υπέρ του στρατηγού. Αργότερα πέρασε στο Front National και δούλεψε στην εφημερίδα La Minute για να καταλήξει σύμβουλος επικοινωνίας του Ντεβιλιέ και κύριος αρθογράφος της Figaro. Πρωταγωνίστησε στον χώρο της Δεξιάς για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για την συνθήκη του Μάαστριχτ. To 2005 ξεκίνησε την συνεργασία του με τον Σαρκοζύ, ο οποίος ήταν τότε υπουργός εσωτερικών. Εξελίχθηκε σε κύριο σύμβουλο επικοινωνίας του Σαρκοζύ και θεωρείται εισηγητής πολλών σκληρών θέσεων του Γάλλου προέδρου τόσο στα θέματα μετανάστευσης όσο και στα θέματα εθνικής ταυτότητας.
Ο Buisson είναι εισηγητής του όρου Droite Identitaire (η Δεξιά της Ταυτότητας), εκφράζοντας θέσεις κοντά στον Αλαίν ντε Μπενουά. Η τάση Δυνατή Δεξιά προσπαθεί να καταστήσει κυρίαρχες στο κόμμα τις θέσεις της Droite Identitaire, με στόχο να εκφράσει πλατιά λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση σε οικονομικό (φθηνές εισαγωγές από τρίτες χώρες – αποβιομηχανοποίηση) και σε κοινωνικό επίπεδο (λαθρομενάστευση – εγκληματικότητα – απειλή του Ισλάμ). Στην ουσία καλύπτει όλη την θεματολογία του Front National εκτός του θέματος Ευρώπης. Η Δεξιά της Ταυτότητας είναι υπέρ μίας ισχυρής και προστατευτικής Ευρώπης, όπου θα εκφράζονται με σεβασμό όλες οι επιμέρους Εθνικές Ταυτότητες και ιδιαιτερότητες της ηπείρου μας.
Θ. ΑΘΑΝΑΣΑΣ
http://www.greekalert.com/2012/11/blog-post_3342.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άστεγοι φιλοξενούνται σε πολυτελές ξενοδοχείο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα κάστανα παχαίνουν;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
