2012-11-24 08:54:08
Επιχειρηματίες, Σίτι και Εργατικοί αναλαμβάνουν φιλοευρωπαϊκές πρωτοβουλίες
Να λοιπόν που δεν είναι η Ελλάδα μόνο κοντά στην πόρτα εξόδου της Ευρωπαϊκής Ενωσης - διότι παρά τα περί αντιθέτου υποστηριζόμενα από το «κόμμα της δραχμής», έξοδος από το ευρώ συνεπάγεται και έξοδο από την Ενωση, τουλάχιστον προσωρινή.
Το ερώτημα της παραμονής ή της εξόδου από την Ευρώπη απασχολεί το τελευταίο χρονικό διάστημα όλο και περισσότερο τη Βρετανία. Προς μεγάλη ανησυχία του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας (αυτού που έχει απομείνει μετά τη μεγάλη αποβιομηχάνιση της βαρόνης Θάτσερ). Αλλά και προς μεγάλη ανησυχία του Σίτι του Λονδίνου.
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό της ΕΕ έχει φέρει με κραυγαλέο τρόπο στην επικαιρότητα το ζήτημα του ευρωσκεπτικισμού στη χώρα την οποία ο Σαρλ Ντε Γκολ πάλεψε λυσσαλέα με βέτο (και πέτυχε) τη δεκαετία του 1960 για να την κρατήσει εκτός της ΕΟΚ των έξι κρατών-μελών, τότε.
Δημοσκόπηση που ανακοινώθηκε την περασμένη Κυριακή έδειξε ότι το 56% των Βρετανών επιθυμούν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ. Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, άλλωστε, υποκύπτοντας στις πιέσεις αντιευρωπαϊστών βουλευτών του Συντηρητικού Κόμματος, έχει ουσιαστικά δεχθεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα της αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ.
Ο Κάμερον έχει δηλώσει συγκεκριμένα ότι δεν θα είχε αντίρρηση να διεξαχθεί το δημοψήφισμα μετά το 2015 και με ερώτημα όχι το «ναι ή όχι στην ΕΕ» αλλά «ναι ή όχι στην επαναδιαπραγμάτευση της θέσης της Βρετανίας στην ΕΕ». Πρόκειται για το ερώτημα με το οποίο είχε αναγκαστεί να κάνει δημοψήφισμα το 1975 ο Εργατικός πρωθυπουργόςΧάρολντ Ουίλσον, δύο χρόνια αφ' ότου έβαλε τη χώρα του στην τότε ΕΟΚ.
Τα περιθώρια χειρισμών του Κάμερον έχουν στενέψει πολύ, καθώς η κοινή γνώμη φαίνεται πως συμμερίζεται τις απόψεις των σκληροπυρηνικών του κόμματός του. Ο ίδιος ασφαλώς διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για το ύψος των βρετανικών εισφορών στον προϋπολογισμό της ΕΕ, είναι όμως σαφές ότι δεν θα ήθελε να συνδέσει το όνομά του με την αποχώρηση της χώρας του από την ευρωπαϊκή οικογένεια - την 1η Ιανουαρίου 2013, άλλωστε, κλείνει 40 χρόνια συμμετοχής.
Το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού στη Βρετανία ήταν ανέκαθεν συντηρητικό και λαϊκίστικο. Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώθηκε με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου YouGov το περασμένο καλοκαίρι, που έδειξε ότι το 63% των «οδηγητών γνώμης» στη χώρα είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Σημειωτέον ότι, κατά την ακαδημαϊκό Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, «οδηγητές γνώμης» είναι τα ΜΜΕ, θεσμοί και πολίτες με επιρροή στην κοινωνία, ενώ «οδηγητές απόφασης» είναι ο πολιτικός κόσμος μιας χώρας.
Ε, οι «οδηγητές γνώμης» φαίνεται πως αποφάσισαν να σηκωθούν από τους καναπέδες τους για να αναστρέψουν την αντιευρωπαϊκή πορεία που ακολουθεί η Βρετανία. Συναγερμός χτύπησε, κατ' αρχάς, στην βρετανική εργοδοσία. Την εβδομάδα αυτή ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Βρετανικών Βιομηχανιών Ρότζερ Καρ σε ομιλία του τόνισε ότι «αν θέλουμε να αποφύγουμε την έξοδο μέσω ενός ατυχούς δημοψηφίσματος, είναι πρωταρχικό για τις βρετανικές επιχειρήσεις να ακουστεί η φωνή τους και τα επιχειρήματά τους τα οποία καθιστούν σαφή τα πλεονεκτήματα από την ευρωπαϊκή συμμετοχή μας... Πρέπει να εργαστούμε για να αποτρέψουμε τον κίνδυνο της απομόνωσης».
Οι βρετανικές επιχειρήσεις απολαμβάνουν προνομιακό δασμολογικό καθεστώς στις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ, με τις οποίες πραγματοποιούν το ήμισυ του συνόλου των εμπορικών συναλλαγών τους. Αλλά και οι βρετανικές τράπεζες αναρωτιούνται, γράφει η «Figaro», πώς θα παραμείνει το Σίτι οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης όταν δεν μετέχει σ' αυτήν.
Η προοπτική δημοψηφίσματος, όμως, δεν θορύβησε μόνο τους «διαμορφωτές γνώμης». Και ο ηγέτης της Εργατικής αντιπολίτευσης Εντ Μίλιμπαντ, «οδηγητής απόφασης» κατά την... αρβελέρειο διάκριση, εγκατέλειψε τη βολική στάση που κρατούσε επί αρκετό χρονικό διάστημα, παρακολουθώντας αμέτοχος τη διαμάχη ευρωπαϊστών-ευρωσκεπτικιστών στο Συντηρητικό Κόμμα. Προσφάτως εξέφρασε την ανησυχία του για τις «αρνητικές συνέπειες που θα είχε για την ελκυστικότητα της βρετανικής οικονομίας»ένα δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.
Τέλος, στη μάχη για την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση μπαίνει και ο μοναδικός φιλοευρωπαϊστής βρετανός πρωθυπουργός από την εποχή του Ουίλσον, ο Τόνι Μπλερ. Ο θαυμαστής της Θάτσερ που «πάντρεψε» το Εργατικό Κόμμα με το νεοφιλελευθερισμό, πρόκειται να μιλήσει την εβδομάδα αυτή σε ανοικτή εκδήλωση για τη θέση της Βρετανίας στην Ευρώπη. Ως συνταξιοδοτηθέντα πολιτικό, μάλλον στους «οδηγητές γνώμης» θα πρέπει να τον εντάξουμε.
πηγη:tovima
Να λοιπόν που δεν είναι η Ελλάδα μόνο κοντά στην πόρτα εξόδου της Ευρωπαϊκής Ενωσης - διότι παρά τα περί αντιθέτου υποστηριζόμενα από το «κόμμα της δραχμής», έξοδος από το ευρώ συνεπάγεται και έξοδο από την Ενωση, τουλάχιστον προσωρινή.
Το ερώτημα της παραμονής ή της εξόδου από την Ευρώπη απασχολεί το τελευταίο χρονικό διάστημα όλο και περισσότερο τη Βρετανία. Προς μεγάλη ανησυχία του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας (αυτού που έχει απομείνει μετά τη μεγάλη αποβιομηχάνιση της βαρόνης Θάτσερ). Αλλά και προς μεγάλη ανησυχία του Σίτι του Λονδίνου.
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό της ΕΕ έχει φέρει με κραυγαλέο τρόπο στην επικαιρότητα το ζήτημα του ευρωσκεπτικισμού στη χώρα την οποία ο Σαρλ Ντε Γκολ πάλεψε λυσσαλέα με βέτο (και πέτυχε) τη δεκαετία του 1960 για να την κρατήσει εκτός της ΕΟΚ των έξι κρατών-μελών, τότε.
Δημοσκόπηση που ανακοινώθηκε την περασμένη Κυριακή έδειξε ότι το 56% των Βρετανών επιθυμούν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ. Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, άλλωστε, υποκύπτοντας στις πιέσεις αντιευρωπαϊστών βουλευτών του Συντηρητικού Κόμματος, έχει ουσιαστικά δεχθεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα της αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ.
Ο Κάμερον έχει δηλώσει συγκεκριμένα ότι δεν θα είχε αντίρρηση να διεξαχθεί το δημοψήφισμα μετά το 2015 και με ερώτημα όχι το «ναι ή όχι στην ΕΕ» αλλά «ναι ή όχι στην επαναδιαπραγμάτευση της θέσης της Βρετανίας στην ΕΕ». Πρόκειται για το ερώτημα με το οποίο είχε αναγκαστεί να κάνει δημοψήφισμα το 1975 ο Εργατικός πρωθυπουργόςΧάρολντ Ουίλσον, δύο χρόνια αφ' ότου έβαλε τη χώρα του στην τότε ΕΟΚ.
Τα περιθώρια χειρισμών του Κάμερον έχουν στενέψει πολύ, καθώς η κοινή γνώμη φαίνεται πως συμμερίζεται τις απόψεις των σκληροπυρηνικών του κόμματός του. Ο ίδιος ασφαλώς διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για το ύψος των βρετανικών εισφορών στον προϋπολογισμό της ΕΕ, είναι όμως σαφές ότι δεν θα ήθελε να συνδέσει το όνομά του με την αποχώρηση της χώρας του από την ευρωπαϊκή οικογένεια - την 1η Ιανουαρίου 2013, άλλωστε, κλείνει 40 χρόνια συμμετοχής.
Το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού στη Βρετανία ήταν ανέκαθεν συντηρητικό και λαϊκίστικο. Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώθηκε με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου YouGov το περασμένο καλοκαίρι, που έδειξε ότι το 63% των «οδηγητών γνώμης» στη χώρα είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Σημειωτέον ότι, κατά την ακαδημαϊκό Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, «οδηγητές γνώμης» είναι τα ΜΜΕ, θεσμοί και πολίτες με επιρροή στην κοινωνία, ενώ «οδηγητές απόφασης» είναι ο πολιτικός κόσμος μιας χώρας.
Ε, οι «οδηγητές γνώμης» φαίνεται πως αποφάσισαν να σηκωθούν από τους καναπέδες τους για να αναστρέψουν την αντιευρωπαϊκή πορεία που ακολουθεί η Βρετανία. Συναγερμός χτύπησε, κατ' αρχάς, στην βρετανική εργοδοσία. Την εβδομάδα αυτή ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Βρετανικών Βιομηχανιών Ρότζερ Καρ σε ομιλία του τόνισε ότι «αν θέλουμε να αποφύγουμε την έξοδο μέσω ενός ατυχούς δημοψηφίσματος, είναι πρωταρχικό για τις βρετανικές επιχειρήσεις να ακουστεί η φωνή τους και τα επιχειρήματά τους τα οποία καθιστούν σαφή τα πλεονεκτήματα από την ευρωπαϊκή συμμετοχή μας... Πρέπει να εργαστούμε για να αποτρέψουμε τον κίνδυνο της απομόνωσης».
Οι βρετανικές επιχειρήσεις απολαμβάνουν προνομιακό δασμολογικό καθεστώς στις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ, με τις οποίες πραγματοποιούν το ήμισυ του συνόλου των εμπορικών συναλλαγών τους. Αλλά και οι βρετανικές τράπεζες αναρωτιούνται, γράφει η «Figaro», πώς θα παραμείνει το Σίτι οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης όταν δεν μετέχει σ' αυτήν.
Η προοπτική δημοψηφίσματος, όμως, δεν θορύβησε μόνο τους «διαμορφωτές γνώμης». Και ο ηγέτης της Εργατικής αντιπολίτευσης Εντ Μίλιμπαντ, «οδηγητής απόφασης» κατά την... αρβελέρειο διάκριση, εγκατέλειψε τη βολική στάση που κρατούσε επί αρκετό χρονικό διάστημα, παρακολουθώντας αμέτοχος τη διαμάχη ευρωπαϊστών-ευρωσκεπτικιστών στο Συντηρητικό Κόμμα. Προσφάτως εξέφρασε την ανησυχία του για τις «αρνητικές συνέπειες που θα είχε για την ελκυστικότητα της βρετανικής οικονομίας»ένα δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.
Τέλος, στη μάχη για την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση μπαίνει και ο μοναδικός φιλοευρωπαϊστής βρετανός πρωθυπουργός από την εποχή του Ουίλσον, ο Τόνι Μπλερ. Ο θαυμαστής της Θάτσερ που «πάντρεψε» το Εργατικό Κόμμα με το νεοφιλελευθερισμό, πρόκειται να μιλήσει την εβδομάδα αυτή σε ανοικτή εκδήλωση για τη θέση της Βρετανίας στην Ευρώπη. Ως συνταξιοδοτηθέντα πολιτικό, μάλλον στους «οδηγητές γνώμης» θα πρέπει να τον εντάξουμε.
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
LIMIT UP ΓΙΑ... ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΜΑΝΩΛΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
