2012-11-25 18:26:43
Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Προτού πληρώσει ο πολίτης, δεν θα πρέπει να πληρώσουν οι υπεύθυνοι; - Η αξιοπρέπεια του καθενός εξ ημών και η αξιοπιστία του συστήματος, ως ελάχιστα στοιχεία κοινωνικής συνοχής ενόψει της εφαρμογής του μνημονίου
Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του χρέους και ο άγνωστος Χ του μνημονίου
Ου μπλέξεις! Και εμείς, δυστυχώς, μπλέξαμε με την Τρόικα και το μνημόνιο επί του οποίου προέκυψε μεν συμφωνία, χωρίς όμως να γνωρίζουμε επακριβώς το περιεχόμενό του. Άλλωστε, ας μη μεμφόμαστε την Τρόικα, η οποία αφενός ήρθε για να εγγυηθεί ότι οι δανειστές θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω και αφετέρου εμφανίζεται ως συνήθως με σκληρό πρόσωπο. Σε σημείο που δικαιωματικά μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι παίζονται και άλλα συμφέροντα. Ότι, δηλαδή, κάποιοι θέλουν να μας αγοράσουν σε τιμή ξεπουλήματος. Ταυτοχρόνως, όμως, εγείρεται και το εξής συναφές ερώτημα:
Πότε θα μας αγόραζαν πιο φτηνά και εξευτελιστικά, μέσω μνημονίου ή μέσω άτακτης χρεοκοπίας; Πρωτίστως, λοιπόν, φταίμε εμείς και μετά οι τροϊκανοί, οι οποίο ήθελαν να βάλουν χέρι παντού. Και στους κερδοφόρους ημικρατικούς και στο φυσικό αέριο, το οποίο μέχρι πρότινος δεν θεωρούσαν ως θετική μεταβλητή για την οικονομία. Ακόμη δεν γνωρίζουμε επ’ ακριβώς το περιεχόμενο του μνημονίου επί του οποίου αρχικά έχει καταλήξει η Κυβέρνηση σε συμφωνία. Το περίεργο είναι το εξής: Πώς έχει κλείσει το μνημόνιο, όταν παραμένει ανοικτό το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ένα ζήτημα το οποίο είναι συναφές με τη βιωσιμότητα του χρέους;
Το ερώτημα αυτό απαντάται από τις ανακοινώσεις της Τρόικας και της Επιτροπής. Ότι, δηλαδή, η συμφωνία δεν έχει ολοκληρωθεί. Παραμένει ανοικτό το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της βιωσιμότητας του χρέους. Θα μπουν και άλλες πινελιές στο τελικό κείμενο, του οποίου οι νομικές διαδικασίες και η εφαρμογή του θα κρατήσουν ώς τον Ιανουάριο. Και κάτι άλλο: Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος Η βιωσιμότητα του χρέους
Η Τρόικα ενεργεί με δεδομένο ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο; Είναι; Το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών εμφανίζεται ακόμη ως άγνωστος Χ που καθορίζει τη βιωσιμότητα του χρέους. Εάν λάβουμε υπόψη ότι το όριο της βιωσιμότητας βρίσκεται στο 120% επί του ΑΕΠ και αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο 83% επί του ΑΕΠ και ότι θα ανέλθει στο 87% μέχρι το τέλος του έτους, τότε κατανοεί κάποιος το εξής: Το ποσοστό που θα επωμιστεί το δημόσιο χρέος από τον δανεισμό δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 33% επί του ΑΕΠ. Εάν υποθέσουμε ότι το ΑΕΠ σε πραγματικούς αριθμούς φθάνει τα 17,5 δισ. ευρώ, τότε το 33% αντιστοιχεί σε 5,7 δισ. ευρώ.
Με βάση τα όσα έχει πει ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, το συνολικό ποσό του δανείου φτάνει τα 17 δισ. ευρώ. Πώς θα γίνουν οι υπολογισμοί και πώς από τα 17 δισ. ευρώ θα προστεθούν μόνο τα 5,7 δισ. ευρώ επί του δημόσιου χρέους, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί. Και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα.
Η «βλακεία» των Γερμανών και τα σαΐνια
ΤΟ πρόβλημα της κυπριακής οικονομίας είναι πολλαπλό. Με δύο κεντρικούς πυλώνες. Την αδυναμία της Κυβέρνησης να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές, ώστε να είχε μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, και των «golden boys», που τίναξαν τις τράπεζες στον αέρα. Υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Η αδυναμία της Κυβέρνησης να κινηθεί γρηγορότερα, με αποτέλεσμα να χάσει χρονικό και άλλο διαπραγματευτικό βάθος.
Όσο λοιπόν περνούσε ο καιρός, δεν βρισκόμαστε απλώς με την πλάτη στον τοίχο, αλλά στην ουσία η Τρόικα μας είχε περάσει τη θηλιά στον λαιμό με το σχοινί που εμείς της δώσαμε, μέσα από την κακή κυβερνητική διαχείριση και μέσα από τις αγορές ελληνικών ομολόγων, στις οποίες τα «golden boys» των τραπεζών προέβησαν από τη δευτερογενή αγορά, την ώρα που τα ξεφορτώνονταν οι Γερμανοί.
Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι τα κρατικά ομόλογα ήταν μηδενικού ρίσκου. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθής σε θεωρητικό επίπεδο, στην πράξη «ολόκληροι τραπεζίτες» δεν μπορούσαν να διερωτηθούν, εν μέσω μάλιστα κρίσης, γιατί τα ξεπουλούν οι Γερμανοί; Ήταν οι Γερμανοί βλάκες και οι δικοί μας σαΐνια; Λογικό είναι, τη στιγμή της αγοραπωλησίας και του επιτοκίου που συνόδευε τα ομόλογα να εμφανιζόταν ως επικερδής επένδυση, η οποία προφανώς θα απέφερε και καλά «bonus». Όμως, δεν θα ήταν λογικό να εκτιμηθεί -ούτε καν μακροπρόθεσμα- απλώς μεσοπρόθεσμα το πραγματικό ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης;
Δεν ήταν τόσο ικανά τα υψηλά ιστάμενα στελέχη των τραπεζών μας για να εκτιμήσουν ορθά; Γιατί πληρώνονταν αστρονομικούς μισθούς, αφού δεν ήταν σε θέση να κάνουν μια ορθή εκτίμηση, όταν μάλιστα ήταν εφοδιασμένοι με γνώσεις και πείρα; Βεβαίως, υπάρχουν και οι καχύποπτοι που διερωτώνται: Μήπως τελικά έκαναν μια καλή και προσοδοφόρα για τις δικές τους τσέπες αρπαχτή, την οποία όμως καλείται να πληρώσει από τη δική του τσέπη ο απλός πολίτης; Προτού κληθεί να πληρώσει ο πολίτης, λογικό δεν θα ήταν να γίνει έρευνα κατά τρόπο διαφανή για να γνωρίζουμε τι συνέβη, ποιος ή ποιοι έχουν ευθύνη;
Δεν θα πρέπει, προτού πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης, να πληρώσουν παντειοτρόπως οι υπεύθυνοι; Οποιοιδήποτε και αν είναι αυτοί. Και οι ευθύνες δεν θα πρέπει να είναι ανέξοδες και μόνο πολιτικές, αλλά θα πρέπει, εάν και όπου ο νόμος ορίζει, να είναι και ποινικές, εφόσον συντρέχουν αποδεικτικά με βάση τον νόμο στοιχεία, καθώς και αστικές. Οτιδήποτε έχει κερδηθεί σε βάρος του απλού πολίτη αρχικά, θα πρέπει να καλυφθεί από τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία όσων εκ των διοικούντων των τραπεζών φέρουν ευθύνη.
Η ασυλία του τραπεζίτη…
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ είναι ιδιωτικοί οργανισμοί. Όταν κέρδιζαν, δεν μοιράζονταν τα κέρδη με τον πολίτη. Από τα κέρδη τους έδιδαν έντοκα δάνεια. Τώρα το δίκαιο και λογικό είναι προτού πληρώσει ο πολίτης, ο οποίος είναι αναγκασμένος να το πράξει προτού χάσει τα πάντα -πράγμα που θα συμβεί εάν καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα- να βάλουν οι υπεύθυνοι της τραπεζικής κρίσης βαθιά το χέρι στη δική τους τσέπη. Και αν χρειαστεί, να μελετηθεί νομοθετικά πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Το κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο στα λόγια, αλλά και στην πράξη.
Χωρίς κάθαρση και δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ηρεμία και κοινωνική συνοχή. Και ουδόλως ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα. Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Δηλαδή, να μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι. Συνέβη κάτι παρόμοιο και με το χρηματιστήριο. Ούτε και τότε απονεμήθηκε δικαιοσύνη. Εάν δεν απονεμηθεί ούτε και τώρα, ποιο είναι το μήνυμα; Ότι τα εγκλήματα λευκού κολάρου δεν τιμωρούνται. Τιμωρούνται διά των κατασχέσεων, όπως θα αναφέρεται στο μνημόνιο, όσοι δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση τους.
Ερώτημα: Προτού κατασχεθεί το ακίνητο οποιουδήποτε οφειλέτη, δεν θα έπρεπε προηγουμένως να κατασχεθεί το ακίνητο εκείνου που προκάλεσε τη ζημιά στην τράπεζα, δηλαδή του υπεύθυνου τραπεζίτη; Γιατί αυτοί να έχουν το ακαταλόγιστο; Γιατί να έχουν ασυλία; Γιατί αυτοί να συνεχίζουν να ζουν στη χλιδή τους και ο απλός μεροκαματιάρης, καθώς και η οικονομία να πνίγονται στις δόσεις των χρεών, που αυτοί δημιούργησαν; Και πού είναι η αριστερή και δίκαιη Κυβέρνηση να βάλει τάξη; Πώς, όμως, να βάλει τάξη, όταν είναι η ίδια που οδήγησε το κράτος, λόγω αδυναμίας και κακής διαχείρισης, στην κρίση, μαζί με τους τραπεζίτες, καθώς και σε αταξία;
Λιβανιστήρια και κομματικά ξίφη
Ου μπλέξεις. Κι εμείς δυστυχώς μπλέξαμε. Ανεξαρτήτως, λοιπόν, εάν η Κυβέρνηση είναι χαμένη στην ανυπαρξία της και ανεξαρτήτως εάν, ενόψει εκλογών, ανθούν ο λαϊκισμός, η πόλωση και ο φανατισμός, ανεξαρτήτως εάν τα επιτελεία των υποψηφίων Προέδρων πάσχουν από το σύνδρομο της αμετροέπειας και ανεξαρτήτως εάν οι κομματικοί στρατοί εξαγριώνονται ακονίζοντας τα ξίφη τους, οι πολίτες, ανεξαρτήτως πού ανήκουν, θα πρέπει να μείνουν ενωμένοι. Και να είναι καχύποπτοι και αυστηροί με τους υποψηφίους Προέδρους. Και με το σύνολο των πολιτικών. Έτσι βοηθούν και το πολιτικό σύστημα και τους εαυτούς τους.
Οι πολίτες οφείλουν να αμφισβητούν τους πολιτικούς και να τους πιέζουν. Να ασκούν κριτική και να μην τρώνε κουτόχορτο. Είναι υποχρεωμένοι να τους δεσμεύουν, όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό. Χωρίς λιβανιστήρια και τεμενάδες. Και, κυρίως, θα πρέπει να μπουν οι γλώσσες μέσα… Και το κεφάλι ψηλά. Διότι, ακόμη και αν μας πάρουν χρήματα, μέσω του μνημονίου, για να καλυφθούν τα χρέη, αυτό που δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε σε κανέναν να μας πάρει, είτε είναι πολιτικός είτε Πρόεδρος είτε υποψήφιος Πρόεδρος είτε τροϊκανός, είναι η αξιοπιστία μας, η περηφάνια μας και η αξιοπρέπειά μας.
InfoGnomon
Προτού πληρώσει ο πολίτης, δεν θα πρέπει να πληρώσουν οι υπεύθυνοι; - Η αξιοπρέπεια του καθενός εξ ημών και η αξιοπιστία του συστήματος, ως ελάχιστα στοιχεία κοινωνικής συνοχής ενόψει της εφαρμογής του μνημονίου
Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του χρέους και ο άγνωστος Χ του μνημονίου
Ου μπλέξεις! Και εμείς, δυστυχώς, μπλέξαμε με την Τρόικα και το μνημόνιο επί του οποίου προέκυψε μεν συμφωνία, χωρίς όμως να γνωρίζουμε επακριβώς το περιεχόμενό του. Άλλωστε, ας μη μεμφόμαστε την Τρόικα, η οποία αφενός ήρθε για να εγγυηθεί ότι οι δανειστές θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω και αφετέρου εμφανίζεται ως συνήθως με σκληρό πρόσωπο. Σε σημείο που δικαιωματικά μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι παίζονται και άλλα συμφέροντα. Ότι, δηλαδή, κάποιοι θέλουν να μας αγοράσουν σε τιμή ξεπουλήματος. Ταυτοχρόνως, όμως, εγείρεται και το εξής συναφές ερώτημα:
Πότε θα μας αγόραζαν πιο φτηνά και εξευτελιστικά, μέσω μνημονίου ή μέσω άτακτης χρεοκοπίας; Πρωτίστως, λοιπόν, φταίμε εμείς και μετά οι τροϊκανοί, οι οποίο ήθελαν να βάλουν χέρι παντού. Και στους κερδοφόρους ημικρατικούς και στο φυσικό αέριο, το οποίο μέχρι πρότινος δεν θεωρούσαν ως θετική μεταβλητή για την οικονομία. Ακόμη δεν γνωρίζουμε επ’ ακριβώς το περιεχόμενο του μνημονίου επί του οποίου αρχικά έχει καταλήξει η Κυβέρνηση σε συμφωνία. Το περίεργο είναι το εξής: Πώς έχει κλείσει το μνημόνιο, όταν παραμένει ανοικτό το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ένα ζήτημα το οποίο είναι συναφές με τη βιωσιμότητα του χρέους;
Το ερώτημα αυτό απαντάται από τις ανακοινώσεις της Τρόικας και της Επιτροπής. Ότι, δηλαδή, η συμφωνία δεν έχει ολοκληρωθεί. Παραμένει ανοικτό το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της βιωσιμότητας του χρέους. Θα μπουν και άλλες πινελιές στο τελικό κείμενο, του οποίου οι νομικές διαδικασίες και η εφαρμογή του θα κρατήσουν ώς τον Ιανουάριο. Και κάτι άλλο: Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος Η βιωσιμότητα του χρέους
Η Τρόικα ενεργεί με δεδομένο ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο; Είναι; Το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών εμφανίζεται ακόμη ως άγνωστος Χ που καθορίζει τη βιωσιμότητα του χρέους. Εάν λάβουμε υπόψη ότι το όριο της βιωσιμότητας βρίσκεται στο 120% επί του ΑΕΠ και αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο 83% επί του ΑΕΠ και ότι θα ανέλθει στο 87% μέχρι το τέλος του έτους, τότε κατανοεί κάποιος το εξής: Το ποσοστό που θα επωμιστεί το δημόσιο χρέος από τον δανεισμό δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 33% επί του ΑΕΠ. Εάν υποθέσουμε ότι το ΑΕΠ σε πραγματικούς αριθμούς φθάνει τα 17,5 δισ. ευρώ, τότε το 33% αντιστοιχεί σε 5,7 δισ. ευρώ.
Με βάση τα όσα έχει πει ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, το συνολικό ποσό του δανείου φτάνει τα 17 δισ. ευρώ. Πώς θα γίνουν οι υπολογισμοί και πώς από τα 17 δισ. ευρώ θα προστεθούν μόνο τα 5,7 δισ. ευρώ επί του δημόσιου χρέους, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί. Και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα.
Η «βλακεία» των Γερμανών και τα σαΐνια
ΤΟ πρόβλημα της κυπριακής οικονομίας είναι πολλαπλό. Με δύο κεντρικούς πυλώνες. Την αδυναμία της Κυβέρνησης να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές, ώστε να είχε μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, και των «golden boys», που τίναξαν τις τράπεζες στον αέρα. Υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Η αδυναμία της Κυβέρνησης να κινηθεί γρηγορότερα, με αποτέλεσμα να χάσει χρονικό και άλλο διαπραγματευτικό βάθος.
Όσο λοιπόν περνούσε ο καιρός, δεν βρισκόμαστε απλώς με την πλάτη στον τοίχο, αλλά στην ουσία η Τρόικα μας είχε περάσει τη θηλιά στον λαιμό με το σχοινί που εμείς της δώσαμε, μέσα από την κακή κυβερνητική διαχείριση και μέσα από τις αγορές ελληνικών ομολόγων, στις οποίες τα «golden boys» των τραπεζών προέβησαν από τη δευτερογενή αγορά, την ώρα που τα ξεφορτώνονταν οι Γερμανοί.
Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι τα κρατικά ομόλογα ήταν μηδενικού ρίσκου. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθής σε θεωρητικό επίπεδο, στην πράξη «ολόκληροι τραπεζίτες» δεν μπορούσαν να διερωτηθούν, εν μέσω μάλιστα κρίσης, γιατί τα ξεπουλούν οι Γερμανοί; Ήταν οι Γερμανοί βλάκες και οι δικοί μας σαΐνια; Λογικό είναι, τη στιγμή της αγοραπωλησίας και του επιτοκίου που συνόδευε τα ομόλογα να εμφανιζόταν ως επικερδής επένδυση, η οποία προφανώς θα απέφερε και καλά «bonus». Όμως, δεν θα ήταν λογικό να εκτιμηθεί -ούτε καν μακροπρόθεσμα- απλώς μεσοπρόθεσμα το πραγματικό ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης;
Δεν ήταν τόσο ικανά τα υψηλά ιστάμενα στελέχη των τραπεζών μας για να εκτιμήσουν ορθά; Γιατί πληρώνονταν αστρονομικούς μισθούς, αφού δεν ήταν σε θέση να κάνουν μια ορθή εκτίμηση, όταν μάλιστα ήταν εφοδιασμένοι με γνώσεις και πείρα; Βεβαίως, υπάρχουν και οι καχύποπτοι που διερωτώνται: Μήπως τελικά έκαναν μια καλή και προσοδοφόρα για τις δικές τους τσέπες αρπαχτή, την οποία όμως καλείται να πληρώσει από τη δική του τσέπη ο απλός πολίτης; Προτού κληθεί να πληρώσει ο πολίτης, λογικό δεν θα ήταν να γίνει έρευνα κατά τρόπο διαφανή για να γνωρίζουμε τι συνέβη, ποιος ή ποιοι έχουν ευθύνη;
Δεν θα πρέπει, προτού πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης, να πληρώσουν παντειοτρόπως οι υπεύθυνοι; Οποιοιδήποτε και αν είναι αυτοί. Και οι ευθύνες δεν θα πρέπει να είναι ανέξοδες και μόνο πολιτικές, αλλά θα πρέπει, εάν και όπου ο νόμος ορίζει, να είναι και ποινικές, εφόσον συντρέχουν αποδεικτικά με βάση τον νόμο στοιχεία, καθώς και αστικές. Οτιδήποτε έχει κερδηθεί σε βάρος του απλού πολίτη αρχικά, θα πρέπει να καλυφθεί από τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία όσων εκ των διοικούντων των τραπεζών φέρουν ευθύνη.
Η ασυλία του τραπεζίτη…
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ είναι ιδιωτικοί οργανισμοί. Όταν κέρδιζαν, δεν μοιράζονταν τα κέρδη με τον πολίτη. Από τα κέρδη τους έδιδαν έντοκα δάνεια. Τώρα το δίκαιο και λογικό είναι προτού πληρώσει ο πολίτης, ο οποίος είναι αναγκασμένος να το πράξει προτού χάσει τα πάντα -πράγμα που θα συμβεί εάν καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα- να βάλουν οι υπεύθυνοι της τραπεζικής κρίσης βαθιά το χέρι στη δική τους τσέπη. Και αν χρειαστεί, να μελετηθεί νομοθετικά πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Το κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο στα λόγια, αλλά και στην πράξη.
Χωρίς κάθαρση και δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ηρεμία και κοινωνική συνοχή. Και ουδόλως ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα. Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Δηλαδή, να μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι. Συνέβη κάτι παρόμοιο και με το χρηματιστήριο. Ούτε και τότε απονεμήθηκε δικαιοσύνη. Εάν δεν απονεμηθεί ούτε και τώρα, ποιο είναι το μήνυμα; Ότι τα εγκλήματα λευκού κολάρου δεν τιμωρούνται. Τιμωρούνται διά των κατασχέσεων, όπως θα αναφέρεται στο μνημόνιο, όσοι δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση τους.
Ερώτημα: Προτού κατασχεθεί το ακίνητο οποιουδήποτε οφειλέτη, δεν θα έπρεπε προηγουμένως να κατασχεθεί το ακίνητο εκείνου που προκάλεσε τη ζημιά στην τράπεζα, δηλαδή του υπεύθυνου τραπεζίτη; Γιατί αυτοί να έχουν το ακαταλόγιστο; Γιατί να έχουν ασυλία; Γιατί αυτοί να συνεχίζουν να ζουν στη χλιδή τους και ο απλός μεροκαματιάρης, καθώς και η οικονομία να πνίγονται στις δόσεις των χρεών, που αυτοί δημιούργησαν; Και πού είναι η αριστερή και δίκαιη Κυβέρνηση να βάλει τάξη; Πώς, όμως, να βάλει τάξη, όταν είναι η ίδια που οδήγησε το κράτος, λόγω αδυναμίας και κακής διαχείρισης, στην κρίση, μαζί με τους τραπεζίτες, καθώς και σε αταξία;
Λιβανιστήρια και κομματικά ξίφη
Ου μπλέξεις. Κι εμείς δυστυχώς μπλέξαμε. Ανεξαρτήτως, λοιπόν, εάν η Κυβέρνηση είναι χαμένη στην ανυπαρξία της και ανεξαρτήτως εάν, ενόψει εκλογών, ανθούν ο λαϊκισμός, η πόλωση και ο φανατισμός, ανεξαρτήτως εάν τα επιτελεία των υποψηφίων Προέδρων πάσχουν από το σύνδρομο της αμετροέπειας και ανεξαρτήτως εάν οι κομματικοί στρατοί εξαγριώνονται ακονίζοντας τα ξίφη τους, οι πολίτες, ανεξαρτήτως πού ανήκουν, θα πρέπει να μείνουν ενωμένοι. Και να είναι καχύποπτοι και αυστηροί με τους υποψηφίους Προέδρους. Και με το σύνολο των πολιτικών. Έτσι βοηθούν και το πολιτικό σύστημα και τους εαυτούς τους.
Οι πολίτες οφείλουν να αμφισβητούν τους πολιτικούς και να τους πιέζουν. Να ασκούν κριτική και να μην τρώνε κουτόχορτο. Είναι υποχρεωμένοι να τους δεσμεύουν, όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό. Χωρίς λιβανιστήρια και τεμενάδες. Και, κυρίως, θα πρέπει να μπουν οι γλώσσες μέσα… Και το κεφάλι ψηλά. Διότι, ακόμη και αν μας πάρουν χρήματα, μέσω του μνημονίου, για να καλυφθούν τα χρέη, αυτό που δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε σε κανέναν να μας πάρει, είτε είναι πολιτικός είτε Πρόεδρος είτε υποψήφιος Πρόεδρος είτε τροϊκανός, είναι η αξιοπιστία μας, η περηφάνια μας και η αξιοπρέπειά μας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σφοδρό κύμα κακοκαιρίας στην Αγγλία - Μια νεκρή και 2 τραυματίες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ Η ΕΚΤ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΚΟΥΡΕΜΑ'
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
