2012-11-26 10:21:23
Τουλάτου Ισμα Μ.,
Τι κι αν πρόκειται για ένα θέατρο με διεθνή απήχηση; Τι κι αν ο επικεφαλής του - ο πολύ γνωστός μας στην Ελλάδα Ζεράρ Μορτιέ - είναι ένα από τα ηχηρότερα ονόματα και συνδυάζει τις ιδιότητες του (καλού) μάνατζερ και του καλλιτεχνικού διευθυντή; Η σφοδρή οικονομική κρίση που πλήττει (και) την Ισπανία δεν αφήνει αλώβητο το θέατρο Ρεάλ, το οποίο αναγκάστηκε να ματαιώσει το πολυαναμενόμενο ανέβασμα του «Μαγικού αυλού» του Μότσαρτ σε σκηνοθεσία του «αιρετικού» Ρόμπερτ Κάρσεν που είχε προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2013, με τη συμμετοχή της φημισμένης Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου υπό τον Σάιμον Ρατλ (φωτογραφία). Την αιτία μπορεί να τη μαντέψει κανείς, καθ' ότι είναι κοινή σε πολλά - και μέχρι πρότινος εύρωστα οικονομικώς - ευρωπαϊκά θέατρα και φεστιβάλ: τα χρήματα δεν «βγαίνουν», οι χορηγοί έχουν μειωθεί. Αντί του «Αυλού» η διάσημη ορχήστρα θα παρουσιάσει στο Ρεάλ την πολύ «οικονομικότερη» Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Πενία τέχνας κατεργάζεται... 'Η τουλάχιστον επιβάλλει αναπροσαρμογές. Γίνεται άραγε τέχνη με λιγότερα χρήματα; Ως πού έχει νόημα η απόλυτη αποφυγή του ρίσκου υπό τον φόβο του άδειου - ή έστω μισογεμάτου - ταμείου; Ωσπου να περάσει η μπόρα, μπορεί να πει κανείς. Και ίσως να μην έχει άδικο. Το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια είναι άραγε παρήγορο ή ακόμη πιο ανησυχητικό;
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
Τι κι αν πρόκειται για ένα θέατρο με διεθνή απήχηση; Τι κι αν ο επικεφαλής του - ο πολύ γνωστός μας στην Ελλάδα Ζεράρ Μορτιέ - είναι ένα από τα ηχηρότερα ονόματα και συνδυάζει τις ιδιότητες του (καλού) μάνατζερ και του καλλιτεχνικού διευθυντή; Η σφοδρή οικονομική κρίση που πλήττει (και) την Ισπανία δεν αφήνει αλώβητο το θέατρο Ρεάλ, το οποίο αναγκάστηκε να ματαιώσει το πολυαναμενόμενο ανέβασμα του «Μαγικού αυλού» του Μότσαρτ σε σκηνοθεσία του «αιρετικού» Ρόμπερτ Κάρσεν που είχε προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2013, με τη συμμετοχή της φημισμένης Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου υπό τον Σάιμον Ρατλ (φωτογραφία). Την αιτία μπορεί να τη μαντέψει κανείς, καθ' ότι είναι κοινή σε πολλά - και μέχρι πρότινος εύρωστα οικονομικώς - ευρωπαϊκά θέατρα και φεστιβάλ: τα χρήματα δεν «βγαίνουν», οι χορηγοί έχουν μειωθεί. Αντί του «Αυλού» η διάσημη ορχήστρα θα παρουσιάσει στο Ρεάλ την πολύ «οικονομικότερη» Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Πενία τέχνας κατεργάζεται... 'Η τουλάχιστον επιβάλλει αναπροσαρμογές. Γίνεται άραγε τέχνη με λιγότερα χρήματα; Ως πού έχει νόημα η απόλυτη αποφυγή του ρίσκου υπό τον φόβο του άδειου - ή έστω μισογεμάτου - ταμείου; Ωσπου να περάσει η μπόρα, μπορεί να πει κανείς. Και ίσως να μην έχει άδικο. Το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια είναι άραγε παρήγορο ή ακόμη πιο ανησυχητικό;
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Xρόνια κοροϊδεύουν ναρκομανείς στη Θεσπρωτία με το παράρτημα ΚΕΘΕΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
