2012-11-28 10:17:04
του Στέλιου Συρμόγλου
Ενώ εναγώνια αναμένεται η συμφωνία για το χρέος και την εκταμίευση της πολύκροτης δόσης, ο Αντώνης Σαμαράς διαμηνύει με τόνο “δραματικό” δια του Στουρνάρα στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup, ότι “Εάν θέλετε να πέσει η ελληνική κυβέρνηση, πείτε το”. Επιδεικνύοντας έτσι για μια ακόμη φορά αφ’ ενός μεν την υπερφίαλη και συνάμα υποταγμένη λογική του στη διασφάλιση των κυβερνητικών κεκτημένων με ολίγον από …καρύκευμα εκβιασμού πρός τους Ευρωπαίους ομολόγους του, με την έννοια ότι ο ίδιος “αποτελεί εγγύηση” για τη επίτευξη των όποιων επιδιώξεών τους και αφ’ ετέρου δε διασαλπίζει με τον πλέον ηχηρό τρόπο την επιπολαιότητα και τη γελοιότητα τουκυβερνητικού μηχανισμού στη διαχείριση της κρίσης Και ο λαός; Τι κάνει ο λαός ευρισκόμενος αντιμέτωπος με τέτοιες πολιτικές πρακτικές, που ευτελίζουν το κύρος όχι μόνο της κυβέρνησης των εταίρων, αλλά και αμαυρώνουν ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του “εγχώριου” πολιτικού συστήματος, αλλά κυρίως πλήττουν ό,τι απέμεινε από το γόητρο αυτής της χώρας;
Ο λαός είναι σοφός, συνηθίζεται να λέγεται. Και ο λαός αρέσκεται να ακούει ότι είναι “σοφός” και ότι η…σοφία του αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για πολλά… Από ποιούς όμως εκστομίζεται κατά κόρον αυτή η “κολακευτική” φράση; Από τους ίδιους πολιτικούς που αναμασούν και την άλλη “ελπιδοφόρα” ρήση ότι στη “δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”. Από τους πολιτικούς που, μολονότι η όλη τους πορεία θυμίζει τη δραστηριότητα κώνωπα επί κέρατος βοός, πρωταγωνιστούν στο πολιτικό προσκήνιο για χρόνια, ανεβάζοντας κακότεχνες παραστάσεις που επί της ουσίας απευθύνονται σε μωρούς, αφελείς και πρόθυμους πανηγυριώτες της πολιτικής φαντασμαγορίας!…
Με τη μωρία της σοφίας ως τη σοφία της μωρίας του λαού οδηγηθήκαμε τελικά στην επιπέδωση του δημόσιου και ιδιωτικού ήθους, για να περνάει ανεμπόδιστα ο πολιτικός αμοραλισμός των κυβερνήσεων με τις “εκτρωματικές” πρακτικές. Με τη λογική να παραπέμπονται όλα στις καλένδες. Και δεν είναι τυχαίο που βρίσκουν απήχηση σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες οι ανερμάτιστες πολιτικές των κυβερνώντων και οι βλακώδεις δηλώσεις τους. Και δεν είναι τυχαίο ότι όλα αλλάζουν περιστασιακά και επαφίεται πλέον ο καθορισμός της προσωπικής και εθνικής μας ζωής στη μοιραία φορά των πραγμάτων. Και δεν είναι ,επίσης,τυχαίο ότι άλλοι Έλληνες είναι αμυνόμενοι και άλλοι επιτιθέμενοι…
Αμυνόμενοι οικονομικά και ηθικά για να σωθούν από το μη χείρον. Επιτιθέμενοι για να σταθούν και να ισχυροποιηθούν κατά βάση κοινωνικά και οικονομικά, αδιαφορώντας αν η ασκούμενη πολιτική σ’ αυτόν τον τόπο διαμορφώνεται με παλλινωδίες, δολιχοδρομίες, επιπολαιότητες και κατ’ εξακολούθηση απατηλές υποσχέσεις…
Αν αυτό θεωρείται “σοφία λαού” και μάλιστα εκφράζεται με την ανάδειξη στο Κοινοβούλιο διαφόρων ουτιδανών και ανικάνων με καρδινάλιο ύφος, αλλά “ικανότατων” να μετατρέψουν τον άρτον τους τον επιούσιον σε άρτον πλούσιο σε βραχύ χρονικό διάστημα, τότε υπεραπλουστευτικά αναφερόμαστε στη “σοφία” του λαού. Μια “σοφία” που προτιμά τις μονοχρωμίες, που μόνιμα εξοβελίζουν τις αποχρώσεις και που αποδέχεται τις κενόλογες απόψεις και τις πομφολυγώδεις εκτιμήσεις των πολιτικών της χρεοκοπίας του έθνους των ‘Ελλήνων!..
Αν ένας λαός, οποιοσδήποτε λαός, διαθέτει “σοφία”, τότε στον τόπο του δεν ευτελίζονται δοκιμασμένες αξίες, ούτε φυλλορροεί η έννοια της σοβαρότητας. Ούτε αδυνατίζει η κρηπίδα της γλώσσας του… Δεν βρίσκει “καταφύγιο” η κάθε είδους ψευδολογία και δεν επέρχεται η καθίζηση!
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν ο λαός είναι απλώς μαζοποιημένος, άβουλος, αδρανής και έχει πάντα χρόνο να σκέπτεται και συχνά να μεθοδεύει το χείριστο για τους άλλους και το ωφελιμότερο γι’ αυτόν, ενώ κατά χρονικά διαστήματα “δραστηριοποιείται” κατά τις εντολές του καθεστώτος, που ο ίδιος με τη “μωρία” του ανέδειξε…
Και είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τη στεγανή άποψη ότι το χαρακτήρα μιας εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης πλειοψηφίας. Τον συλλαμβάνουν μεμονωμένα άτομα με ευαίσθητους αισθητήρες, που βλέπουν πίσω από τις επιφάνειες. Οι πολλοί με τα κοινά αισθητήρια, όσο κι αν αυτό εγείρει ενστάσεις ή και αντιδράσεις με τη “ρατσιστική του χροιά”, ολισθαίνοντες στην κολακεία απ’ όπου κι αν προέρχεται και θεωρώντας ότι η ζωή που βιώνουν είναι ιδεώδης ή “παραμυθιάζονται” πώς το ιδεώδες μπορεί να γίνει και γι’ αυτούς προσιτό, ζούνε μια “μακάρια” και νευρωτική εποχή ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης!
Και δεν στερείται έρματος αξίας η άλλη άποψη ότι η συνθετική σκηνογραφία της εποχής μας θα χάσει την…ψυχική της στερεότητα και πίσω απ’ ό,τι φαίνεται θα… στήσουν χορό οι ίσκιοι μιας ακαταμάχητης υποψίας και πάμπολλες βεβαιότητες του “σοφού” λαού θα βρεθούν να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά!
freepen.gr
Ενώ εναγώνια αναμένεται η συμφωνία για το χρέος και την εκταμίευση της πολύκροτης δόσης, ο Αντώνης Σαμαράς διαμηνύει με τόνο “δραματικό” δια του Στουρνάρα στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup, ότι “Εάν θέλετε να πέσει η ελληνική κυβέρνηση, πείτε το”. Επιδεικνύοντας έτσι για μια ακόμη φορά αφ’ ενός μεν την υπερφίαλη και συνάμα υποταγμένη λογική του στη διασφάλιση των κυβερνητικών κεκτημένων με ολίγον από …καρύκευμα εκβιασμού πρός τους Ευρωπαίους ομολόγους του, με την έννοια ότι ο ίδιος “αποτελεί εγγύηση” για τη επίτευξη των όποιων επιδιώξεών τους και αφ’ ετέρου δε διασαλπίζει με τον πλέον ηχηρό τρόπο την επιπολαιότητα και τη γελοιότητα τουκυβερνητικού μηχανισμού στη διαχείριση της κρίσης Και ο λαός; Τι κάνει ο λαός ευρισκόμενος αντιμέτωπος με τέτοιες πολιτικές πρακτικές, που ευτελίζουν το κύρος όχι μόνο της κυβέρνησης των εταίρων, αλλά και αμαυρώνουν ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του “εγχώριου” πολιτικού συστήματος, αλλά κυρίως πλήττουν ό,τι απέμεινε από το γόητρο αυτής της χώρας;
Ο λαός είναι σοφός, συνηθίζεται να λέγεται. Και ο λαός αρέσκεται να ακούει ότι είναι “σοφός” και ότι η…σοφία του αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για πολλά… Από ποιούς όμως εκστομίζεται κατά κόρον αυτή η “κολακευτική” φράση; Από τους ίδιους πολιτικούς που αναμασούν και την άλλη “ελπιδοφόρα” ρήση ότι στη “δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”. Από τους πολιτικούς που, μολονότι η όλη τους πορεία θυμίζει τη δραστηριότητα κώνωπα επί κέρατος βοός, πρωταγωνιστούν στο πολιτικό προσκήνιο για χρόνια, ανεβάζοντας κακότεχνες παραστάσεις που επί της ουσίας απευθύνονται σε μωρούς, αφελείς και πρόθυμους πανηγυριώτες της πολιτικής φαντασμαγορίας!…
Με τη μωρία της σοφίας ως τη σοφία της μωρίας του λαού οδηγηθήκαμε τελικά στην επιπέδωση του δημόσιου και ιδιωτικού ήθους, για να περνάει ανεμπόδιστα ο πολιτικός αμοραλισμός των κυβερνήσεων με τις “εκτρωματικές” πρακτικές. Με τη λογική να παραπέμπονται όλα στις καλένδες. Και δεν είναι τυχαίο που βρίσκουν απήχηση σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες οι ανερμάτιστες πολιτικές των κυβερνώντων και οι βλακώδεις δηλώσεις τους. Και δεν είναι τυχαίο ότι όλα αλλάζουν περιστασιακά και επαφίεται πλέον ο καθορισμός της προσωπικής και εθνικής μας ζωής στη μοιραία φορά των πραγμάτων. Και δεν είναι ,επίσης,τυχαίο ότι άλλοι Έλληνες είναι αμυνόμενοι και άλλοι επιτιθέμενοι…
Αμυνόμενοι οικονομικά και ηθικά για να σωθούν από το μη χείρον. Επιτιθέμενοι για να σταθούν και να ισχυροποιηθούν κατά βάση κοινωνικά και οικονομικά, αδιαφορώντας αν η ασκούμενη πολιτική σ’ αυτόν τον τόπο διαμορφώνεται με παλλινωδίες, δολιχοδρομίες, επιπολαιότητες και κατ’ εξακολούθηση απατηλές υποσχέσεις…
Αν αυτό θεωρείται “σοφία λαού” και μάλιστα εκφράζεται με την ανάδειξη στο Κοινοβούλιο διαφόρων ουτιδανών και ανικάνων με καρδινάλιο ύφος, αλλά “ικανότατων” να μετατρέψουν τον άρτον τους τον επιούσιον σε άρτον πλούσιο σε βραχύ χρονικό διάστημα, τότε υπεραπλουστευτικά αναφερόμαστε στη “σοφία” του λαού. Μια “σοφία” που προτιμά τις μονοχρωμίες, που μόνιμα εξοβελίζουν τις αποχρώσεις και που αποδέχεται τις κενόλογες απόψεις και τις πομφολυγώδεις εκτιμήσεις των πολιτικών της χρεοκοπίας του έθνους των ‘Ελλήνων!..
Αν ένας λαός, οποιοσδήποτε λαός, διαθέτει “σοφία”, τότε στον τόπο του δεν ευτελίζονται δοκιμασμένες αξίες, ούτε φυλλορροεί η έννοια της σοβαρότητας. Ούτε αδυνατίζει η κρηπίδα της γλώσσας του… Δεν βρίσκει “καταφύγιο” η κάθε είδους ψευδολογία και δεν επέρχεται η καθίζηση!
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν ο λαός είναι απλώς μαζοποιημένος, άβουλος, αδρανής και έχει πάντα χρόνο να σκέπτεται και συχνά να μεθοδεύει το χείριστο για τους άλλους και το ωφελιμότερο γι’ αυτόν, ενώ κατά χρονικά διαστήματα “δραστηριοποιείται” κατά τις εντολές του καθεστώτος, που ο ίδιος με τη “μωρία” του ανέδειξε…
Και είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τη στεγανή άποψη ότι το χαρακτήρα μιας εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης πλειοψηφίας. Τον συλλαμβάνουν μεμονωμένα άτομα με ευαίσθητους αισθητήρες, που βλέπουν πίσω από τις επιφάνειες. Οι πολλοί με τα κοινά αισθητήρια, όσο κι αν αυτό εγείρει ενστάσεις ή και αντιδράσεις με τη “ρατσιστική του χροιά”, ολισθαίνοντες στην κολακεία απ’ όπου κι αν προέρχεται και θεωρώντας ότι η ζωή που βιώνουν είναι ιδεώδης ή “παραμυθιάζονται” πώς το ιδεώδες μπορεί να γίνει και γι’ αυτούς προσιτό, ζούνε μια “μακάρια” και νευρωτική εποχή ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης!
Και δεν στερείται έρματος αξίας η άλλη άποψη ότι η συνθετική σκηνογραφία της εποχής μας θα χάσει την…ψυχική της στερεότητα και πίσω απ’ ό,τι φαίνεται θα… στήσουν χορό οι ίσκιοι μιας ακαταμάχητης υποψίας και πάμπολλες βεβαιότητες του “σοφού” λαού θα βρεθούν να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά!
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε μοναστήρι γνωστή ηθοποιός!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
