2012-11-28 11:47:07
Τελικά έγινε αυτό που οι περισσότεροι πίστευαν. Ούτε ο κ. Αλ. Τσίπρας, αλλά ούτε και η κυρία Αλέκα Παπαρήγα προσήλθαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Νιάρχου «Οι αταίριαστοι (η πολιτική συναντά την τέχνη)», αν και τα ονόματα και των δύο περιλαμβάνονταν στο πάνελ των παρουσιαστών. Ποιός ξέρει γιατί; Ίσως, όπως ειπώθηκε, επειδή ο ένας δεν ήθελε να αντικρίσει την άλλη (και το αντίστροφο), έστω και σε παρουσίαση βιβλίου.
Πάντως, η αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής ήταν κατάμεστη το βράδυ της Τρίτης, γεμάτη με καλλιτέχνες, με ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και βεβαίως με πολιτικούς, πρώην και νυν (που ορισμένοι ίσως περίμεναν να συναντήσουν τους πολιτικούς αρχηγούς, αφού είχε ανακοινωθεί ότι όλοι- ίσως και ο Πρωθυπουργός θα παρίσταντο).
Στην παρουσίαση περίσσεψε το χιούμορ και η αγάπη προς την τέχνη και έγιναν σοβαρές συγκρίσεις, αλλά και ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική και στην τέχνη. Ο διευθυντής των «Νέων» κ. Χρ. Μεμής έκανε την εισαγωγική ομιλία και αμέσως μετά ακολούθησε η παρουσίαση από τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος προϊδέασε το ακροατήριο ότι δεν πρόκειται να μιλήσει για θέματα πολιτικής αλλά για θέματα τέχνης. Μόνον που η ομιλία του, ήταν μία συνεχής αναφορά στην τέχνη και στην πολιτική:
«Το κοινό πεδίο της τέχνης και της πολιτικής, είναι η κοινωνία, η κοινή γνώμη, η συλλογική συνείδηση και μνήμη. Πιο συγκεκριμένα, η αναζήτηση της αποδοχής της κοινής γνώμης, σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η τέχνη είναι οικουμενική εξ ορισμού, ακόμη και μέσα στα πιο στενά τοπικά ή προσωπικά χαρακτηριστικά, άλλωστε τότε είναι και πιο αυθεντική και είναι και κατά κυριολεξία οικουμενική, η δε πολιτική ακόμη κι όταν ασκείται σε επίπεδο τελείως τοπικό, εθνικό, εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από συσχετισμούς ευρωπαϊκούς και εντέλει διεθνείς. Το ζήσαμε και στην τελευταία διαπραγμάτευση και σε όλες τις παρόμοιες διαπραγματεύσεις», είπε
Σημείωσε ότι η τέχνη και η πολιτική χρησιμοποιούν απολύτως ταυτόσημα, κοινά μέσα. Η δημόσια έκφραση, η ελευθερία του πολιτικού λόγου που σχεδόν συμπίπτουν κατά περιεχόμενο με την ελευθερία της τέχνης και ο σεβασμός και των δύο αυτών εκδοχών λόγου είναι το θεμελιώδες κριτήριο δημοκρατίας, πολυφωνίας και κράτους δικαίου.
Εξήγησε όμως ότι «αυτό δεν είναι τόσο εμφανές στην ελληνική κοινωνία που εκφασίζεται με ραγδαίο ρυθμό και ανέχεται την ύπαρξη ενός κόμματος, όπως η Χρυσή Αυγή», που το χαρακτήρισα ως ένα «αντισυνταγματικό κόμμα».
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φ. Κουβέλης είπε ότι ενώ η πολιτική είναι ένας αναγκαίος ρεαλισμός, ο καλλιτέχνης δικαιούται να προβάλλει την ευαισθησία με το δικό του τρόπο, χωρίς να δικαιολογεί την αξιολόγησή του. Η πολιτική αντιμετωπίζει τη συλλογικότητα των προβλημάτων, ενώ ο διανοούμενος μπορεί να προβάλει και τη δική του ευαισθησία, σημείωσε.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Ν. Δένδιας αναρωτήθηκε εάν θα πρέπει να υπήρχε ερωτηματικό στον τίτλο «Οι αταίριαστοι», αφού σ΄αυτό παρουσιάζονται 62 συζητήσεις του κ. Νιάρχου με πολιτικούς και καλλιτέχνες, που είναι κατά ένα τρόπο αταίριαστα ζευγάρια.
Ο καθηγητής κ. Δ. Νανόπουλος,, αφού διευκρίνισε πως δεν είναι «εκκολαπτόμενος πολιτικός», είπε αναφερόμενος στη συγκυρία με την απόφαση του Eurogroup, ότι δεν φτάνει μόνον η ανάπτυξη και ότι αυτή θα πρέπει να συνδυασθεί με την έρευνα και την τεχνολογία. Πρέπει να αποδείξουμε στους εαυτούς μας, είπε, ότι η έρευνα και η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο.
TreloKouneli
Πάντως, η αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής ήταν κατάμεστη το βράδυ της Τρίτης, γεμάτη με καλλιτέχνες, με ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και βεβαίως με πολιτικούς, πρώην και νυν (που ορισμένοι ίσως περίμεναν να συναντήσουν τους πολιτικούς αρχηγούς, αφού είχε ανακοινωθεί ότι όλοι- ίσως και ο Πρωθυπουργός θα παρίσταντο).
Στην παρουσίαση περίσσεψε το χιούμορ και η αγάπη προς την τέχνη και έγιναν σοβαρές συγκρίσεις, αλλά και ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική και στην τέχνη. Ο διευθυντής των «Νέων» κ. Χρ. Μεμής έκανε την εισαγωγική ομιλία και αμέσως μετά ακολούθησε η παρουσίαση από τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος προϊδέασε το ακροατήριο ότι δεν πρόκειται να μιλήσει για θέματα πολιτικής αλλά για θέματα τέχνης. Μόνον που η ομιλία του, ήταν μία συνεχής αναφορά στην τέχνη και στην πολιτική:
«Το κοινό πεδίο της τέχνης και της πολιτικής, είναι η κοινωνία, η κοινή γνώμη, η συλλογική συνείδηση και μνήμη. Πιο συγκεκριμένα, η αναζήτηση της αποδοχής της κοινής γνώμης, σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η τέχνη είναι οικουμενική εξ ορισμού, ακόμη και μέσα στα πιο στενά τοπικά ή προσωπικά χαρακτηριστικά, άλλωστε τότε είναι και πιο αυθεντική και είναι και κατά κυριολεξία οικουμενική, η δε πολιτική ακόμη κι όταν ασκείται σε επίπεδο τελείως τοπικό, εθνικό, εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από συσχετισμούς ευρωπαϊκούς και εντέλει διεθνείς. Το ζήσαμε και στην τελευταία διαπραγμάτευση και σε όλες τις παρόμοιες διαπραγματεύσεις», είπε
Σημείωσε ότι η τέχνη και η πολιτική χρησιμοποιούν απολύτως ταυτόσημα, κοινά μέσα. Η δημόσια έκφραση, η ελευθερία του πολιτικού λόγου που σχεδόν συμπίπτουν κατά περιεχόμενο με την ελευθερία της τέχνης και ο σεβασμός και των δύο αυτών εκδοχών λόγου είναι το θεμελιώδες κριτήριο δημοκρατίας, πολυφωνίας και κράτους δικαίου.
Εξήγησε όμως ότι «αυτό δεν είναι τόσο εμφανές στην ελληνική κοινωνία που εκφασίζεται με ραγδαίο ρυθμό και ανέχεται την ύπαρξη ενός κόμματος, όπως η Χρυσή Αυγή», που το χαρακτήρισα ως ένα «αντισυνταγματικό κόμμα».
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φ. Κουβέλης είπε ότι ενώ η πολιτική είναι ένας αναγκαίος ρεαλισμός, ο καλλιτέχνης δικαιούται να προβάλλει την ευαισθησία με το δικό του τρόπο, χωρίς να δικαιολογεί την αξιολόγησή του. Η πολιτική αντιμετωπίζει τη συλλογικότητα των προβλημάτων, ενώ ο διανοούμενος μπορεί να προβάλει και τη δική του ευαισθησία, σημείωσε.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Ν. Δένδιας αναρωτήθηκε εάν θα πρέπει να υπήρχε ερωτηματικό στον τίτλο «Οι αταίριαστοι», αφού σ΄αυτό παρουσιάζονται 62 συζητήσεις του κ. Νιάρχου με πολιτικούς και καλλιτέχνες, που είναι κατά ένα τρόπο αταίριαστα ζευγάρια.
Ο καθηγητής κ. Δ. Νανόπουλος,, αφού διευκρίνισε πως δεν είναι «εκκολαπτόμενος πολιτικός», είπε αναφερόμενος στη συγκυρία με την απόφαση του Eurogroup, ότι δεν φτάνει μόνον η ανάπτυξη και ότι αυτή θα πρέπει να συνδυασθεί με την έρευνα και την τεχνολογία. Πρέπει να αποδείξουμε στους εαυτούς μας, είπε, ότι η έρευνα και η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο.
TreloKouneli
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δαμανάκη: Δεν πήγαν χαμένες οι θυσίες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
