2012-11-30 09:09:52
Ο κ. Πάνος Τσακλόγου, πρόεδρος του συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμόνων και καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Πρώην ΑΣΟΕΕ) με ειδίκευση σε ζητήματα οικονομικής ανισότητας, φτώχειας και οικονομικού αποκλεισμού, είναι ο ιθύνων νους πίσω από την κατάργηση του αφορολόγητου για τα παιδιά.
Ο κ. Τσακλόγλου, ο οποίος δεν είναι ενταγμένος σε κόμμα αλλά θεωρείται του «κλίματος ΔΗΜΑΡ» σύμφωνα με ανθρώπους που τον γνωρίζουν, έπεισε τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά να υιοθετήσει η κυβέρνηση την πρόταση που ουσιαστικά κάνει τα παιδιά τεκμήριο διαβίωσης στο όνομα της εξεύρεσης εσόδων για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.
Όσους ανθρώπους κι αν ρωτήσαμε, συμπεριλαμβανομένων συναδέλφων του καθηγητών, μας είπαν τα καλύτερα λόγια για τον χαρακτήρα και την επαγγελματική επάρκεια του καθηγητή Τσακλόγλου στο αντικείμενό του, δηλαδή την οικονομική ανισότητα και την φτώχεια.
Φυσικά, κανείς δεν μας έλυσε την απορία γιατί πρόεδρος του ΣΟΕ δεν είναι κάποιος που ειδικεύεται στα μακροοικονομικά, άντε στη νομισματική πολιτική, σ’ αυτή την φάση που η χώρα διαπραγματεύεται με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η εξήγηση ότι ο κ. Τσακλόγλου χαίρει της εκτίμησης του υπουργού οικονομικών κ.Στουρνάρα και υπο μια έννοια «τον συμπληρώνει» αφού ο δεύτερος είναι μακροοικονομολόγος θεωρείται η πλέον πειστική αλλά όχι απαραίτητα καθησυχαστική παρότι ο πρόεδρος του ΣΟΕ καταλαβαίνει και μαθαίνει γρήγορα σύμφωνα με συναδέλφους του.
Επανερχόμενοι στο θέμα της κατάργησης του αφορολογήτου για τα παιδιά οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι οι απόψεις του κ. Τσακλόγου για το συγκεκριμένο θέμα, οι οποίες προφανώς απορρέουν από την ακαδημαϊκή του έρευνα, είναι πολύ προωθημένες για δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες.
Στις τελευταίες, η προώθηση πολιτικών για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας που υπονομεύει διαχρονικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μέσω ενισχυμένων φορολογικών απαλλαγών και άλλων κινήτρων, π.χ. γενναίων οικογενειακών επιδομάτων, θεωρείται επένδυση στο μέλλον και εκ των ουκ άνευ.
Η επίλυση του δημογραφικού δεν συνδέεται με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Κι εκεί υπάρχουν ακαδημαϊκοί καθηγητές με την εξειδίκευση του κ. Τσακλόγλου, έστω και αν δεν γίνονται πρόεδροι των αντίστοιχων ΣΟΕ, αλλά δεν υπαγορεύουν κύρια σημεία της φορολογικής πολιτικής όπως συμβαίνει εδώ.
Μάλιστα κάνει εντύπωση που ο πρόεδρος του ΣΟΕ δεν επέδειξε την ίδια επιμονή και ευαισθησία για άλλα θέματα όπως η φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας ή η μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση της αποζημίωσης απόλυσης και η διατήρηση του αφορολόγητου για το εφάπαξ που άπτονται της ανακατανομής του πλούτου.
Ίσως γιατί θεωρεί ότι η φορολόγηση των επιδομάτων ανεργίας που αφορά τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα ενισχύει τα κίνητρα για εξεύρεση εργασίας.
Κατά τον ίδιο τρόπο που η κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά και η κατάργηση των υφιστάμενων επιδομάτων μπορεί να δικαιολογηθεί με το «ακαδημαϊκό» σκεπτικό ότι αυτοί που αποφασίζουν να κάνουν παιδιά έχουν ήδη λάβει υπόψη τις επιπτώσεις που θα έχει κάτι τέτοιο στη καταναλωτική τους δαπάνη μελλοντικά.
Συνάδελφος του κ.Τσακλόγλου μας έλεγε χθες ότι υπάρχει κόσμος στην Ινδία που κάνει πολλά παιδιά ώστε να μην χρειασθεί να έχει άλογα στο μέλλον εν είδη προγραμματισμού.
Όμως, η Ελλάδα δεν είναι Ινδία και χρειάζεται να καταπολεμήσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας για να μην το πληρώσει με χαμηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στο μέλλον που θα επέφερε νέες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών.
Φυσικά, ο κ.Τσακλόγλου έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι υπάρχουν περιορισμένοι δημοσιονομικοί πόροι που θα πρέπει να κατανεμηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο ώστε να περιορισθεί ταυτόχρονα το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης.
Σίγουρα όμως η μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και η κατάργηση φοροαπαλλαγών που μεσομακροπρόθεσμα στηρίζουν την ανάπτυξη και την απασχόληση, καταπολεμώντας την φτώχεια δεν είναι ο ιδανικός τρόπος.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι, πιο αποτελεσματικοί και κοινωνικά δίκαιοι, όπως η κατάργηση θέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που δεν παράγουν η προσφέρουν σχεδόν τίποτε, π.χ. ακαδημαϊκών καθηγητών, λεκτόρων κ.τ.λ., αλλά κοστίζουν στους φορολογούμενους.
Έστω κι αν είναι δύσκολο να υποστηριχθούν πολιτικά και ατομικά από τον ίδιο και συναδέλφους του τέτοιες θέσεις αφού οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι είναι επίσης δημόσιοι υπάλληλοι καθότι πληρώνονται από τον κρατικό κορβανά.
Dr. Money
www.euro2day.gr
Ο κ. Τσακλόγλου, ο οποίος δεν είναι ενταγμένος σε κόμμα αλλά θεωρείται του «κλίματος ΔΗΜΑΡ» σύμφωνα με ανθρώπους που τον γνωρίζουν, έπεισε τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά να υιοθετήσει η κυβέρνηση την πρόταση που ουσιαστικά κάνει τα παιδιά τεκμήριο διαβίωσης στο όνομα της εξεύρεσης εσόδων για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων.
Όσους ανθρώπους κι αν ρωτήσαμε, συμπεριλαμβανομένων συναδέλφων του καθηγητών, μας είπαν τα καλύτερα λόγια για τον χαρακτήρα και την επαγγελματική επάρκεια του καθηγητή Τσακλόγλου στο αντικείμενό του, δηλαδή την οικονομική ανισότητα και την φτώχεια.
Φυσικά, κανείς δεν μας έλυσε την απορία γιατί πρόεδρος του ΣΟΕ δεν είναι κάποιος που ειδικεύεται στα μακροοικονομικά, άντε στη νομισματική πολιτική, σ’ αυτή την φάση που η χώρα διαπραγματεύεται με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η εξήγηση ότι ο κ. Τσακλόγλου χαίρει της εκτίμησης του υπουργού οικονομικών κ.Στουρνάρα και υπο μια έννοια «τον συμπληρώνει» αφού ο δεύτερος είναι μακροοικονομολόγος θεωρείται η πλέον πειστική αλλά όχι απαραίτητα καθησυχαστική παρότι ο πρόεδρος του ΣΟΕ καταλαβαίνει και μαθαίνει γρήγορα σύμφωνα με συναδέλφους του.
Επανερχόμενοι στο θέμα της κατάργησης του αφορολογήτου για τα παιδιά οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι οι απόψεις του κ. Τσακλόγου για το συγκεκριμένο θέμα, οι οποίες προφανώς απορρέουν από την ακαδημαϊκή του έρευνα, είναι πολύ προωθημένες για δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες.
Στις τελευταίες, η προώθηση πολιτικών για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας που υπονομεύει διαχρονικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μέσω ενισχυμένων φορολογικών απαλλαγών και άλλων κινήτρων, π.χ. γενναίων οικογενειακών επιδομάτων, θεωρείται επένδυση στο μέλλον και εκ των ουκ άνευ.
Η επίλυση του δημογραφικού δεν συνδέεται με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Κι εκεί υπάρχουν ακαδημαϊκοί καθηγητές με την εξειδίκευση του κ. Τσακλόγλου, έστω και αν δεν γίνονται πρόεδροι των αντίστοιχων ΣΟΕ, αλλά δεν υπαγορεύουν κύρια σημεία της φορολογικής πολιτικής όπως συμβαίνει εδώ.
Μάλιστα κάνει εντύπωση που ο πρόεδρος του ΣΟΕ δεν επέδειξε την ίδια επιμονή και ευαισθησία για άλλα θέματα όπως η φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας ή η μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση της αποζημίωσης απόλυσης και η διατήρηση του αφορολόγητου για το εφάπαξ που άπτονται της ανακατανομής του πλούτου.
Ίσως γιατί θεωρεί ότι η φορολόγηση των επιδομάτων ανεργίας που αφορά τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα ενισχύει τα κίνητρα για εξεύρεση εργασίας.
Κατά τον ίδιο τρόπο που η κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά και η κατάργηση των υφιστάμενων επιδομάτων μπορεί να δικαιολογηθεί με το «ακαδημαϊκό» σκεπτικό ότι αυτοί που αποφασίζουν να κάνουν παιδιά έχουν ήδη λάβει υπόψη τις επιπτώσεις που θα έχει κάτι τέτοιο στη καταναλωτική τους δαπάνη μελλοντικά.
Συνάδελφος του κ.Τσακλόγλου μας έλεγε χθες ότι υπάρχει κόσμος στην Ινδία που κάνει πολλά παιδιά ώστε να μην χρειασθεί να έχει άλογα στο μέλλον εν είδη προγραμματισμού.
Όμως, η Ελλάδα δεν είναι Ινδία και χρειάζεται να καταπολεμήσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας για να μην το πληρώσει με χαμηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στο μέλλον που θα επέφερε νέες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών.
Φυσικά, ο κ.Τσακλόγλου έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι υπάρχουν περιορισμένοι δημοσιονομικοί πόροι που θα πρέπει να κατανεμηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο ώστε να περιορισθεί ταυτόχρονα το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης.
Σίγουρα όμως η μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και η κατάργηση φοροαπαλλαγών που μεσομακροπρόθεσμα στηρίζουν την ανάπτυξη και την απασχόληση, καταπολεμώντας την φτώχεια δεν είναι ο ιδανικός τρόπος.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι, πιο αποτελεσματικοί και κοινωνικά δίκαιοι, όπως η κατάργηση θέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που δεν παράγουν η προσφέρουν σχεδόν τίποτε, π.χ. ακαδημαϊκών καθηγητών, λεκτόρων κ.τ.λ., αλλά κοστίζουν στους φορολογούμενους.
Έστω κι αν είναι δύσκολο να υποστηριχθούν πολιτικά και ατομικά από τον ίδιο και συναδέλφους του τέτοιες θέσεις αφού οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι είναι επίσης δημόσιοι υπάλληλοι καθότι πληρώνονται από τον κρατικό κορβανά.
Dr. Money
www.euro2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στάση εργασίας από ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ-ΟΤΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Φωτεινή Πιπιλή έχασε το... γούρι της
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
