2012-12-04 10:35:25
Παντού κόκκινα φέσια
(Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας)
Από 9/12/2008 έως σήμερα Κυβερνήσεις (εκτελεστική εξουσία) και Βουλή (νομοθετική εξουσία), κατ΄εξακολούθηση, εν γνώσει τους προς όφελος των Τραπεζών (εκλεκτών ιδιωτών συστημικού κινδύνου), χρέωσαν τον Ελληνικό Λαό με δυσβάστακτα οικονομικά βάρη, εγγυήσεις και τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου και με μακρόχρονη ζημία αυτού. Ειδικότερα με παρατεταμένη σκανδαλώδη νομοθεσία του δομημένου κατεστημένου δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και διαχειριστικές πράξεις, οδήγησαν σε αύξηση το ελληνικό δημόσιο χρέος. Σε εξέλιξη όμως είναι η μπίζνα του χρέους δια μέσου τραπεζών. Χρέωσαν επί πλέον τον Ελληνικό Λαό, τον «πετάλωσαν», τον «σαμάρωσαν» ως υποζύγιο συστημικού κινδύνου, των τραπεζών, και του φόρτωσαν οικονομικά βάρη να τα κουβαλάει για 400 χρόνια..
Νέο οικονομικό χάος δημιουργείται στους έλληνες πολίτες πάνω στα προηγούμενα που δημιούργησε το διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο και δομημένο σύστημα πολιτικής κόπρου, από την φιλοχρηματία, αλαζονεία και υπεροψία του. Παντού κόκκινα φέσια, ενώ ήδη το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα κατέστη νέος συστημικός κίνδυνος για το λαό και οδηγείται σε κατάρρευση με ανερχόμενη την ανεργία, τη μείωση μισθών, τη συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς και του ΑΕΠ.
Ας δούμε στο όνομα της Ανάπτυξης τι νομοθέτησαν υπέρ τραπεζών εκθέτοντας τον Ελληνικό Λαό ως τελικό πληρωτή (υποζύγιο) σε μεγαλύτερο δημόσιο βάρος-χρέος εντός ευρώ (ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα), με εργαλεία ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας και δήθεν της ανάπτυξης της χώρας, για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, ενώ ήδη υπήρχε θέμα στην Ελλάδα με το δημόσιο χρέος της που δημιουργήθηκε μέσα από τους δύο θεσμούς, Κυβερνήσεις και Βουλή.
Α) 9-12-2008 με το βασικό νόμο 3723/2008 ΦΕΚ Α 250 με κυβέρνηση ΝΔ, για την ανάπτυξη της χώρας μέσω πιστωτικών ιδρυμάτων
1) Άρθρο 2 παρ 1. Παρέχεται η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, μέχρι του συνολικού ποσού των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, προς τα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος, εφόσον καλύπτουν το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, για δάνεια που θα συναφθούν μέχρι 31.12.2009 με ή χωρίς έκδοση τίτλων και θα έχουν διάρκεια από τρεις μήνες έως τρία έτη (ήτοι μέχρι 31-12-2012) Στη συνέχεια όμως βλέπε την υπουργική έγκριση της τελικής κατανομής με το ΦΕΚ Β 825/14-6-2010 ΥΑ 25145/Β.1187/10-6-2010 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
2) Άρθρο 3. Ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (Ο.Δ.ΔΗ.Χ.) δύναται να εκδίδει μέχρι 31.12.2009 τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου διάρκειας έως τρία έτη (ήτοι μέχρι 31/12/2012) μέχρι συνολικού ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ και να τους διαθέτει απευθείας στα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος, και εφόσον καλύπτουν το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, έναντι σχετικής προμήθειας που καταβάλλουν τα εν λόγω ιδρύματα και επαρκών εξασφαλίσεων κατά την κρίση της Τράπεζας της Ελλάδος, Για τη διάθεση των τίτλων συνάπτονται διμερείς συμβάσεις, στη λήξη των οποίων οι τίτλοι επιστρέφονται και ακυρώνονται.
Εδώ βέβαια τίθεται θέμα τι εξασφαλίσεις έλαβε η Τράπεζα της Ελλάδος, ως εντεταλμένος διαχειριστής, για να προστατέψει το δημόσιο χρήμα και το δημόσιο συμφέρον και αν τελικά οι τίτλοι επεστράφησαν και ακυρώθηκαν.
Κατά το άρθρο 4 με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, μετά από εισήγηση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι δυνατόν τα κονδύλια που διατίθενται από το Ελληνικό Δημόσιο για την εφαρμογή των άρθρων 2 και 3 του παρόντος νόμου να ανακατανέμονται ανά κατηγορία ρυθμίσεων αναλόγως της απορροφητικότητας και των εν γένει αναγκών που προκύπτουν, διατηρουμένου πάντως του ανώτατου συνολικού ύψους των κονδυλίων αυτών στο ποσό των 23 δισεκατομμυρίων ευρώ. (Γι΄αυτά τα 23 δις ευρώ έχει γίνει θέμα ότι αυξήθηκε το δημόσιο χρέος ξαφνικά εν μέσω υπηρεσιακής κυβέρνησης τον Μάιο του 2012 κατά το αντίστοιχο ποσόν που αποκαλύφθηκε δημοσιογραφικά αμέσως μετά τις εκλογές το καλοκαίρι του 2012, χωρίς η Κυβερνητική Τρόικα να αποκαλύψει τι έγινε επ΄αυτού και αν τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου (ΟΔΔΗΧ) επεστράφησαν από τις τράπεζες και ακυρώθηκαν όπως όριζε ρητά και αυστηρά το άρθρο 3 παραπάνω ).
Σημειωτέον δε κατά το άρθρο 5 τα πιστωτικά ιδρύματα στα οποία διατίθενται τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου α) κατά το άρθρο 3 του παρόντος νόμου (3723/2008), όφειλαν να χρησιμοποιούν το προϊόν της ρευστοποίησης των τίτλων για χορήγηση δανείων στεγαστικών και προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ανταγωνιστικούς όρους, β) η δε παρεχόμενη εγγύηση κατά το άρθρο 2 δύναται να αφορά σε χορηγήσεις προς επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της Χώρας. Δηλαδή υποτίθεται ότι δόθηκαν 23 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας στην εσωτερική αγορά δια μέσου των τραπεζών (συστημικού κινδύνου) και ανάπτυξη δια μέσω τραπεζών με τα 23 δις ευρώ επί Κυβερνήσεως ΝΔ Καραμανλή-Αλογοσκούφη και μετά δεν είδαμε.
Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα πριν και μέχρι την ισχύ της παρ. 8 άρθρου τέταρτου Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65/6.5.2010 (1ο Μνημόνιο) (ισχύς από την 3η Μαΐου 2010-κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ βλ παρακάτω διότι ακολουθούν περαιτέρω αυξήσεις των ανωτέρω ποσών 15 και 8 δις ευρώ για τους ίδιους λόγους αντίστοιχα), που πήγαν, «φαγώθηκαν», καταναλώθηκαν τελικά από τις τράπεζες τα συνολικά 23 δις ευρώ ως τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου και στη λήξη τους έπρεπε να επιστραφούν από τις τράπεζες και να ακυρωθούν από την Ελληνική Κυβέρνηση. Τη στιγμή μάλιστα (κατ΄άρθρα 3,5 και 6 του Ν 3723/2008) που η διαδικασία διενέργειας της διάθεσης των τίτλων και οι όροι έκδοσης καθορίζοντο με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και στις ίδιες αποφάσεις έπρεπε να καθορίζεται όχι μόνο το ύψος της καταβαλλόμενης προμήθειας του Δημοσίου αλλά και το είδος των εξασφαλίσεων, μετά από εισήγηση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ο οποίος εισηγείτο με εποπτικά κριτήρια και για τον αριθμό των διατιθεμένων τίτλων ανά πιστωτικό ίδρυμα, εντός του συνολικώς διατιθέμενου από το Ελληνικό Δημόσιο ποσού, τίθεται θέμα εάν διαχειριστικά ενεργοποιηθήκαν και ποίες εξασφαλίσεις του Δημοσίου, που έλαβαν (αν έλαβαν κατ' ουσία) ο εισηγητής Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών με αποφάσεις που υπέγραψε και ποίες ασφάλειες έλαβαν αμφότεροι προς εξασφάλιση δανείων ή πιστώσεων προς πιστωτικά ιδρύματα και αν ενεργοποίησαν τις ασφάλειες, στα πλαίσια της διαχειριστικής τους εξουσίας υπό το πρίσμα του εγκλήματος της απιστίας (άρθρο 390 ΠΚ) ή τελικά τα 23 δις ευρώ δημόσιο χρήμα έγινε μπίζνα τραπεζών σε βάρος του θύματος -πληρωτή ελληνικού λαού.
Γιατί δεν ήλθε η ανάπτυξη στη χώρα με αυτά τα 23 δισ ευρώ μέχρι 6-5-2010 (1ο Μνημόνιο); Οι κυβερνήσεις με όνομα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η εκάστοτε Βουλή δεν απάντησαν στον ελληνικό λαό γι' αυτή την ανάπτυξη των 23 δισ ευρώ και αντίθετα σε αγαστή συνεργασία με πυλώνα τον νόμο 3723/9-12-2008 προχώρησαν υπέρ των τραπεζών (συστημικού κινδύνου) για τους ίδιους λόγους στις προσαυξήσεις αντίστοιχα των ποσών των άρθρων 1 παρ 1 (15 δισ ευρώ) και 4 (8 δισ ευρώτου Ν 3723/2008 (νόμου επί υπουργίας Αλογοσκούφη-Καραμανλή). Περαιτέρω η Ανάπτυξη της Ελλάδος προχώρησε, και
Β) 6-5-2010 με το νόμο Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (1ο Μνημόνιο) και ενώ η κρίση δημόσιου χρέους είναι σε εξέλιξη στην Ελλάδα.
Με την παράγραφο 8 άρθρου τέταρτου Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65/6.5.2010 (ισχύς από την 3η Μαΐου 2010), ορίζεται ότι:" Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250/Α`) αυξάνονται κατά 15 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν 3723/2008. Στη συνέχεια η Ανάπτυξη «μεγαλώνει» στην Ελλάδα και.
Γ) 3-9-2010 με το νόμο Ν.3872/2010,ΦΕΚ Α 148 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
Με το άρθρο 7 Ν.3872/2010,ΦΕΚ Α 148/3.9.2010: "Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250 Α΄), έτσι όπως αυτά τροποποιήθηκαν από την παράγραφο 8 του άρθρου τέταρτου του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65 Α΄), αυξάνονται κατά 25 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ + 25 +25 δις = 103 δις ευρώ για την Ανάπτυξη.
Δ) 18 -5-2011 με το νόμο Ν.3965/2011 ΦΕΚ Α 113 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
Με το άρθρο 19 παρ.1 Ν.3965/2011, ΦΕΚ Α 113/18.5.2011,ορίζεται ότι: "Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (Α` 250), έτσι όπως αυτά τροποποιήθηκαν από την παράγραφο 8 του άρθρου τέταρτου του ν.3845/2010 (Α` 65) και από το άρθρο 7 του ν. 3872/2010 (Α` 148) αυξάνονται κατά τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα, προκειμένου να αποτραπούν προβλήματα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ + 25 +25 δις = 103 δις + 30 δις+30 δις ευρώ αντίστοιχα για την Ανάπτυξη σύνολον 163 δισεκατομμύρια ευρώ.
Φαύλος κύκλος κρατικών εγγυήσεων και κρατικών τίτλων (βάρη του ελληνικού λαού) ουσιαστικά για την εξυπηρέτηση των τραπεζών και αγνώστων επιχειρηματικών συμφερόντων, χωρίς να συνυπολογίζουμε άλλα κονδύλια υπέρ τραπεζών για την ανακεφαλαιοποίησή τους με τους νόμους 3864/21-7-2010, 4031/9-12-2011 (ΠΝΠ της 14-9-2011 ΦΕΚ 203 Α), 4056/12-3-2012 και 4079/19-9-2012 για το Ελληνικό Τ.Χ.Σ (HFSF).
Παράλληλα συντονισμένα από τις Κυβερνήσεις με υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομικών(εκτελεστικής εξουσίας) εδίδοντο παρατάσεις των προθεσμιών που ορίζονται για τη συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων στις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του βασικού Ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250/Α`/9-12-2008) «Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και άλλες διατάξεις»,
1) μέχρι τις 30 .6. 2010 με την ΥΑ 13264/Β.527 (ΦΕΚ Β 352/30.3.2010),
2) μέχρι τις 31.12.2010.με τηνΥΑ 29850 Β 1465/9.7.2010 ΦΕΚ Β΄ 1091/19.7.2010)
3) μέχρι τις 30.6.2011 με την ΥΑ 59181/Β.2585/24.12.2010 (ΦΕΚ Β΄ 2015/ 27.12.2010)
4) μέχρι τις 31.12.2011 με την ΥΑ 29264/Β.1377/2011 (ΦΕΚ Β 1588 1.7.2011),
5) μέχρι τις 30.6.2012 με την ΥΑ 57863/Β.2535/29-12-2011 (ΦΕΚ Β΄ 3041/30.12.2011).
6) μέχρι τις 31.12.2012 με την ΥΑ Αριθμ. 32252/Β.1132 (ΦΕΚ Β΄ 2151/17.07.2012).
Με τη λήξη της ημερομηνίας 31-12-2012 θα πρέπει οι διαχειριστές της εξουσίας να μας πουν τι έγιναν τα τόσα δις ευρώ (περιουσία του ελληνικού λαού) που δόθηκαν μέσω Τραπέζης της Ελλάδος και τις τράπεζες που επέβλεπε, για την ανάπτυξη της χώρας.
Ας κάνει ο καθένας τους υπολογισμούς του για το συνολικό ποσόν και να διερωτηθεί τόσα δις ευρώ δόθηκαν ειδικά για την Ανάπτυξη της χώρας από Βουλή και κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και Ανάπτυξη δεν είδαμε. Περιμένουν τώρα την δόση των 31,5 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας. Και τα προηγούμενα δις ευρώ τι έγιναν;
Τελικά το μοντέλο χρήσης των ιδιωτικών τραπεζών ως μεσαζόντων για την ανάπτυξη της χώρας με την ενίσχυση αυτών με εγγυήσεις και τίτλους του Ελληνικού Κράτους, αποδεικνύεται ότι είναι μία καλοστημένη απάτη σε βάρος του Ελληνικού Λαού και της περιουσίας του.
Η δομημένη οικονομική αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας με συστηματική προπαγάνδα ότι οι ιδιωτικές τράπεζες πρέπει να διασωθούν γιατί βοηθούν στην Ανάπτυξη της χώρας έχει τραβήξει αρκετά Η τραπεζική μπίζνα είναι στο ζενίθ, ενώ το οικονομικό χάος κυριαρχεί πάνω από τη χώρα σε κάθε Έλληνα. Στο όνομα της Ανάπτυξης και της σωτηρίας της χώρας οι τράπεζες με τη συνεργασία Κυβερνήσεων και Βουλής έφαγαν τον άμπακο και ακόμα δεν χόρτασαν.
Δυστυχώς το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη ως τελευταίο οχυρό της δημοκρατίας μπροστά σ' αυτή τη συστημική και συστηματική απιστία σε βάρος του δημοσίου χρήματος από τις τράπεζες, δεν στάθηκε στο ύψος της και η τυπική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού ως ανώτατος Εισαγγελέας ή άλλως και ως Πολυσύνθετο Δικαστήριο μία ημέρα Κυριακή, με τις εκλογές και τη ψήφο του δεν εκδίωξε τα πολιτικά λαμόγια και τους έδωσε πολιτική εξουσία να διοικήσουν την Ελλάδα. Κοντά σε ξερά τώρα καίγονται μαζικά και τα χλωρά.
Η μαγιά της πολιτικής σαπίλας έμεινε με βουλευτική ασυλία και κρατική χρηματοδότηση από την περιουσία του Ελληνικού Λαού. Η τυπική πλειοψηφία των εγκύρων ψηφοδελτίων επανέλαβε τα ίδια λάθη. Ο έξυπνος Λαός ακόμη περιμένει την Ανάπτυξη της χώρας, ενώ πρώτα, η τυπική πλειοψηφία εκλογέων, συλλογικά με τη ψήφο του ως σύγχρονος Ηρακλής όφειλε με τη ψήφο του να εκδιώξει, να ξεβρωμίσει τη χώρα από την πολιτική κόπρο των μαντριών κομμάτων, τη μπόχα των κομματικών -πολιτικών σκανδάλων, για να δημιουργηθεί η βάση για απονομή της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της Ελλάδος διεθνώς.
Δυστυχώς, εκτός από την υποκριτική Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας υπέρ τραπεζών (επιλεκτικού ιδιωτικού κεφαλαίου παροχής υπηρεσιών χρήματος) που οδήγησαν σε αβάστακτα οικονομικά βάρη και εξαθλίωση τον Ελληνικό Λαό με υπαίτιες τις δομημένες κυβερνήσεις όπως λειτούργησαν με πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές-πολιτικούς του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, από του 2008 έως σήμερα, με τους νόμους, Ν 3723/9-12-2008 (άρθρα 2,3,4,5) επί Καραμανλή και Αλογοσκούφη της ΝΔ και σε αγαστή συνέχεια επί ΠΑΣΟΚ με τους Ν 3845/6-5-2010 άρθρο 4 παρ 4 (1ο Μνημόνιο επί Παπανδρεόυ και Παπακωνσταντίνου), Ν 3872/3-9-2010 (άρθρο 7), Ν 3965/18-5-2001 (άρθρο 19 παρ 1), οι ίδιοι συντελεστές της Δημοκρατίας, δομημένοι πολιτικοί (βλέπε τα ονόματά τους στους νόμους) και τραπεζίτες, πέρασαν σε άλλη επιθετική μορφή λεηλασίας του Δημοσίου Χρήματος, δηλαδή της περιουσίας του Ελληνικού Λαού, δημιουργώντας πρόσθετα οικονομικά βάρη και εξαθλίωση στον πληθυσμό με «δημοκρατική» μέθοδο, δημιουργώντας συστημικούς κινδύνους κατάρρευσης στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στην οικονομία των νοικοκυριών.
Θέσπισαν -έφτιαξαν νόμους για την ανακεφαλαιοποίηση ή άλλως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών με διοχέτευση πακτωλού δημοσίου χρήματος προς αυτές:
Με τη συστηματική παραγωγή νόμων, όπως των: Ν 3864/21-7-2010 (άρθρο 3 παρα. 1), και Ν.4079/20-9-2012 (άρθρο πρώτο), (50 δις ευρώ για το ΤΧΣ), Ν 4031/9-12-20011 (άρθρα 1, 2), (60 δις ευρώ εγγυήσεις), και Ν 4056/12-3-2012 (άρθρο 21), (30 δις ευρώ επαύξηση εγγυήσεων) στις τράπεζες και χρήση αυτών βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής, Κυβερνήσεις, Βουλή και τραπεζίτες διαθέτουν δημόσιο χρήμα υπέρ ιδιωτικών τραπεζών, ανερχόμενο στο συνολικό ποσόν των 140 δισεκατομμυρίων ευρώ, με την μορφή των κρατικών τίτλων και εγγυήσεων. Ειδικότερα:
1) Στο Ν 3864/21-7-2010 (ΦΕΚ Α΄ 119/2010 Περί ιδρύσεως Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ ή HFSF), που ψηφίστηκε κατόπιν της νομοθετικής πρωτοβουλίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία της Βουλής (ΙΓ) όρισε με το άρθρο 2, ότι σκοπός του Ταμείου είναι η διατήρηση της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, μέσω της ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων και θυγατρικών αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων, εφόσον λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα κατόπιν άδειας της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τα ειδικότερον προβλεπόμενα στον παρόντα νόμο, «και μέσω της κεφαλαιακής ενίσχυσης μεταβατικών πιστωτικών ιδρυμάτων που συστήνονται σύμφωνα με το άρθρο 63Ε του Ν 3601/2007», όπως συμπληρώθηκε με την παράγραφο 1 άρθρου 50 Ν 4021/2011, ΦΕΚ Α 218/3.10.2011, εδρεύει στην Αθήνα και η διάρκεια του ορίζεται μέχρι και την 30ή Ιουνίου 2017. Το Ταμείο επιτελεί τους σκοπούς του βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής, η οποία αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Οικονομικών, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου. (όπως προστέθηκε με την παράγραφο 1 άρθρου 9 Ν 4051/2012,ΦΕΚ Α 40/29.2.2012 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Λ Παπαδήμου και μετά το 2ο Μνημόνιο Ν 4046/14-2-2012 κοινής υποστήριξης Σαμαρά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου)
. Με το άρθρο 3 παρ 1 του Ν 3864/2010 αρχικώς ορίστηκε το κεφάλαιο του ΤΧΣ σε 10 δισεκατομμύρια ευρώ και στη συνέχεια ορίστηκε ότι «το κεφάλαιο του Ταμείου (ΤΧΣ) ανέρχεται στο ποσό των πενήντα δισεκατομμυρίων (50.000.000.000) ευρώ» προερχόμενο από κεφάλαια που θα αντληθούν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δυνάμει του ν. 3845/2010 (1ου Μνημονίου), δηλαδή με κρατικό χρέος, καλύπτεται σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και ενσωματώνεται σε τίτλους, οι οποίοι δεν είναι μεταβιβάσιμοι μέχρι τη λήξη της κατά το προηγούμενο άρθρο διάρκειας του Ταμείου, ήτοι μέχρι 30-6-2017, όπως ισχύει τελικώς μέχρι σήμερα με την παρ.1 άρθρ.1 της από 19.4.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ),ΦΕΚ Α 94/19.4.2012, η οποία κυρώθηκε από την ΙΕ Βουλή με το άρθρο πρώτο Ν.4079/20-9-2012,ΦΕΚ Α 180, επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Επιπλέον ορίστηκε από τη Βουλή ότι «Το κεφάλαιο του Ταμείου δύναται να αυξηθεί, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.» όπως το εδάφιο αυτό προστέθηκε με την παρ.23 άρθρου 9 Ν.4051/2012, ΦΕΚ Α 40/29.2.2012, στον βασικό ως άνω αρχικό νόμο 3864/21-7-2010 (επί κυβέρνησης Παπανδρέου -ΠΑΣΟΚ).
2) Περαιτέρω το Υπουργείο Οικονομικών προχώρησε σε παροχή εγγυήσεων στην Τράπεζα της Ελλάδος για κάλυψη πιστώσεων με σκοπό την αντιμετώπιση προσωρινών προβλημάτων ρευστότητας σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα.
Με την Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 2/43219/0025 (ΦΕΚ Β΄ 1143/06.06.2011) Παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος για κάλυψη πιστώσεων σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα, ο υφυπουργός οικονομικών Φιλ. Σαχινίδης στην Αθήνα 6-5-2011, αρχικά παρείχε εγγύηση ποσού δέκα πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία αυξήθηκε σε τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ ( 30.000.000.000) με το άρθρο 1 της από 14.9.2011 ΠΝΠ (ΦΕΚ Α 203/14.9.2011) από το Υπουργικό Συμβούλιο κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.4031/2011,ΦΕΚ Α 56/9.12.2011, και στη συνέχεια αυξήθηκε σε εξήντα δισεκατομμύρια (60.000.000.000) ευρώ με το άρθρο δεύτερο του αυτού νόμου 4031/9-12-2011.
3) Περαιτέρω, κατά την παρ. 1 άρθρου 21 Ν 4056/2012, ΦΕΚ Α 52/12.3.2012, το ως άνω προβλεπόμενο, στο πρώτο εδάφιο της υπ. αριθμ. 2/43219/0025/6.5.2011 απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών (Β` 1143), όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 1 της, από 14.9.2011, Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου (Α` 203), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4031/2011 (ΦΕΚ Α` 256) και αυξήθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4031/2011,συνολικό ποσό εγγύησης εξήντα δισεκατομμύρια (60.000.000.000) ευρώ, αυξήθηκε κατά πενήντα τοις εκατό (50%),ήτοι ανήλθαν οι εγγυήσεις του Δημοσίου στο ποσόν των ενενήντα δισεκατομμύρια (90.000.000.000) ευρώ. Με την ανωτέρω εγγύηση ασφαλίζονται, χωρίς άλλη διατύπωση, όλες οι απαιτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (ιδιωτικό νομικό πρόσωπο) από συμβάσεις παροχής πίστωσης, οι οποίες θα καταρτιστούν μεταξύ της Τράπεζας της Ελλάδος και τραπεζών που εδρεύουν στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα από την 1 Ιουνίου 2011 έως 30 Σεπτεμβρίου 2011, το οποίο μπορεί να παρατείνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Με το άρθρο 1 παρ.2 της από 14.9.2011 ΠΝΠ (ΦΕΚ Α 203/14.9.2011), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.4031/2011,ΦΕΚ Α 256/9.12.2011, το προβλεπόμενο στο τρίτο εδάφιο της παρούσας απόφασης χρονικό διάστημα παρατείνεται έως 31.12.2012.
Το Υπουργείο Οικονομικών και τα Υπουργικά Συμβούλια (δηλαδή οι Κυβερνήσεις) απεφάσισαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), ήτοι έκτακτη νομοθεσία, την παροχή χρηματικών εγγυήσεων, με επίκληση των διατάξεων των νόμων, Ν 2322/ (ΦΕΚ Α/143/06-07-1995 (Παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου για τη χορήγηση δανείων και πιστώσεων και άλλες διατάξεις, άρθρα 1 και 5), Ν 2362/95, (ΦΕΚ Α/247/1995 (Περί Δημοσίου Λογιστικού, ελέγχου των δαπανών του Κράτους και άλλες διατάξεις., άρθρο 65), όπως τροποποιήθηκε με τον Ν 3493/2011 (ΦΕΚ Α/66/31-03-2011). Δηλαδή από την περιουσία του Ελληνικού Κράτους χορηγήθηκαν ποσά δις ευρώ, πέραν των διατάξεων του νόμου 3864/21-7-2010 (περί ΤΧΣ, 50 δις ευρώ) και του βασικού νόμου 3723/9-12-2008 (1ου αναπτυξιακού νόμου επί ΝΔ Υπουργού Αλογοσκούφη και των επαυξητικών αυτού επί ΠΑΣΟΚ συνόλου 163 δις ευρώ ).
Στην προκείμενη περίπτωση το συνολικό ποσόν για το ΤΧΣ και τις εγγυήσεις υπέρ τραπεζών, που παρέχεται από τις Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ΝΔ και ΔΗΜΑΡ ανέρχεται στα 140 δις ευρώ. Εάν δε προστεθούν και τα 163 δις ευρώ με τον δήθεν αναπτυξιακό νόμο 3723/9-12-2008 της ΝΔ και των επαυξητικών νόμων αυτού επί ΠΑΣΟΚ υπέρ ιδιωτικών τραπεζών, το συνολικό ποσόν που προσφέρεται στις τράπεζες ανέρχεται σε 140+163 δις =303 δις ευρώ. Δηλαδή ένα ΑΕΠ ενός κράτους διοχετεύεται στα κανάλια κα τις χοάνες των ιδιωτικών τραπεζών, για να ζήσουν οι ιδιωτικές τράπεζες και ιδιώτες τραπεζίτες. Τι προσέφεραν αυτές στην πατρίδα εάν καταναλώνουν ένα ΑΕΠ 303 δις ευρώ; Τι θα μείνει τότε για να ζήσουν, α) οι πολίτες όταν φοροδιώκονται αγρίως και η ανεργία γιγαντώνεται; και β) το κοινωνικο ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα που είναι σε κατάρρευση και η εσωτερική αγορά;
Δυστυχώς αποκαλύπτεται ότι βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής διαχειριστών κρατικής εξουσίας, η οποία στρατηγική αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ Κυβερνήσεων, του Υπουργείου Οικονομικών (εκτελεστικής εξουσίας), της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου (ΤΧΣ) (ιδιωτών) και εξωτερικών κέντρων εξουσίας, το δημόσιο χρήμα κατά δισεκατομμύρια σε ευρώ συγκεντρώνεται επιλεκτικώς στα χέρια ιδιωτών τραπεζών με την συμπαράσταση της Βουλής (παραγωγή νόμων υπέρ τους) και οι Έλληνες Πολίτες καταρρακώνονται ηθικά και οικονομικά καθημερινά εν μέσω δημοκρατίας. Έτσι με ολοκληρωμένη στρατηγική τα παραπάνω όργανα προωθούν τη μη διατήρηση της σταθερότητας της ελληνικής πληθυσμιακής οντότητας στην Ευρωζώνη της Ε.Ε., την με στρατηγική (βάσει σχεδίου) εξόντωση του Ελληνικού Πληθυσμού ως οντότητα.
Γιατί ο Ελληνικός Πληθυσμός δέχεται την αργά και σταθερά εξόντωσή του εν μέσω δημοκρατίας;
InfoGnomon
(Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας)
Από 9/12/2008 έως σήμερα Κυβερνήσεις (εκτελεστική εξουσία) και Βουλή (νομοθετική εξουσία), κατ΄εξακολούθηση, εν γνώσει τους προς όφελος των Τραπεζών (εκλεκτών ιδιωτών συστημικού κινδύνου), χρέωσαν τον Ελληνικό Λαό με δυσβάστακτα οικονομικά βάρη, εγγυήσεις και τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου και με μακρόχρονη ζημία αυτού. Ειδικότερα με παρατεταμένη σκανδαλώδη νομοθεσία του δομημένου κατεστημένου δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και διαχειριστικές πράξεις, οδήγησαν σε αύξηση το ελληνικό δημόσιο χρέος. Σε εξέλιξη όμως είναι η μπίζνα του χρέους δια μέσου τραπεζών. Χρέωσαν επί πλέον τον Ελληνικό Λαό, τον «πετάλωσαν», τον «σαμάρωσαν» ως υποζύγιο συστημικού κινδύνου, των τραπεζών, και του φόρτωσαν οικονομικά βάρη να τα κουβαλάει για 400 χρόνια..
Νέο οικονομικό χάος δημιουργείται στους έλληνες πολίτες πάνω στα προηγούμενα που δημιούργησε το διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο και δομημένο σύστημα πολιτικής κόπρου, από την φιλοχρηματία, αλαζονεία και υπεροψία του. Παντού κόκκινα φέσια, ενώ ήδη το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα κατέστη νέος συστημικός κίνδυνος για το λαό και οδηγείται σε κατάρρευση με ανερχόμενη την ανεργία, τη μείωση μισθών, τη συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς και του ΑΕΠ.
Ας δούμε στο όνομα της Ανάπτυξης τι νομοθέτησαν υπέρ τραπεζών εκθέτοντας τον Ελληνικό Λαό ως τελικό πληρωτή (υποζύγιο) σε μεγαλύτερο δημόσιο βάρος-χρέος εντός ευρώ (ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα), με εργαλεία ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας και δήθεν της ανάπτυξης της χώρας, για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, ενώ ήδη υπήρχε θέμα στην Ελλάδα με το δημόσιο χρέος της που δημιουργήθηκε μέσα από τους δύο θεσμούς, Κυβερνήσεις και Βουλή.
Α) 9-12-2008 με το βασικό νόμο 3723/2008 ΦΕΚ Α 250 με κυβέρνηση ΝΔ, για την ανάπτυξη της χώρας μέσω πιστωτικών ιδρυμάτων
1) Άρθρο 2 παρ 1. Παρέχεται η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, μέχρι του συνολικού ποσού των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, προς τα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος, εφόσον καλύπτουν το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, για δάνεια που θα συναφθούν μέχρι 31.12.2009 με ή χωρίς έκδοση τίτλων και θα έχουν διάρκεια από τρεις μήνες έως τρία έτη (ήτοι μέχρι 31-12-2012) Στη συνέχεια όμως βλέπε την υπουργική έγκριση της τελικής κατανομής με το ΦΕΚ Β 825/14-6-2010 ΥΑ 25145/Β.1187/10-6-2010 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
2) Άρθρο 3. Ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (Ο.Δ.ΔΗ.Χ.) δύναται να εκδίδει μέχρι 31.12.2009 τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου διάρκειας έως τρία έτη (ήτοι μέχρι 31/12/2012) μέχρι συνολικού ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ και να τους διαθέτει απευθείας στα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος, και εφόσον καλύπτουν το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, έναντι σχετικής προμήθειας που καταβάλλουν τα εν λόγω ιδρύματα και επαρκών εξασφαλίσεων κατά την κρίση της Τράπεζας της Ελλάδος, Για τη διάθεση των τίτλων συνάπτονται διμερείς συμβάσεις, στη λήξη των οποίων οι τίτλοι επιστρέφονται και ακυρώνονται.
Εδώ βέβαια τίθεται θέμα τι εξασφαλίσεις έλαβε η Τράπεζα της Ελλάδος, ως εντεταλμένος διαχειριστής, για να προστατέψει το δημόσιο χρήμα και το δημόσιο συμφέρον και αν τελικά οι τίτλοι επεστράφησαν και ακυρώθηκαν.
Κατά το άρθρο 4 με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, μετά από εισήγηση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι δυνατόν τα κονδύλια που διατίθενται από το Ελληνικό Δημόσιο για την εφαρμογή των άρθρων 2 και 3 του παρόντος νόμου να ανακατανέμονται ανά κατηγορία ρυθμίσεων αναλόγως της απορροφητικότητας και των εν γένει αναγκών που προκύπτουν, διατηρουμένου πάντως του ανώτατου συνολικού ύψους των κονδυλίων αυτών στο ποσό των 23 δισεκατομμυρίων ευρώ. (Γι΄αυτά τα 23 δις ευρώ έχει γίνει θέμα ότι αυξήθηκε το δημόσιο χρέος ξαφνικά εν μέσω υπηρεσιακής κυβέρνησης τον Μάιο του 2012 κατά το αντίστοιχο ποσόν που αποκαλύφθηκε δημοσιογραφικά αμέσως μετά τις εκλογές το καλοκαίρι του 2012, χωρίς η Κυβερνητική Τρόικα να αποκαλύψει τι έγινε επ΄αυτού και αν τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου (ΟΔΔΗΧ) επεστράφησαν από τις τράπεζες και ακυρώθηκαν όπως όριζε ρητά και αυστηρά το άρθρο 3 παραπάνω ).
Σημειωτέον δε κατά το άρθρο 5 τα πιστωτικά ιδρύματα στα οποία διατίθενται τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου α) κατά το άρθρο 3 του παρόντος νόμου (3723/2008), όφειλαν να χρησιμοποιούν το προϊόν της ρευστοποίησης των τίτλων για χορήγηση δανείων στεγαστικών και προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ανταγωνιστικούς όρους, β) η δε παρεχόμενη εγγύηση κατά το άρθρο 2 δύναται να αφορά σε χορηγήσεις προς επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της Χώρας. Δηλαδή υποτίθεται ότι δόθηκαν 23 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας στην εσωτερική αγορά δια μέσου των τραπεζών (συστημικού κινδύνου) και ανάπτυξη δια μέσω τραπεζών με τα 23 δις ευρώ επί Κυβερνήσεως ΝΔ Καραμανλή-Αλογοσκούφη και μετά δεν είδαμε.
Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα πριν και μέχρι την ισχύ της παρ. 8 άρθρου τέταρτου Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65/6.5.2010 (1ο Μνημόνιο) (ισχύς από την 3η Μαΐου 2010-κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ βλ παρακάτω διότι ακολουθούν περαιτέρω αυξήσεις των ανωτέρω ποσών 15 και 8 δις ευρώ για τους ίδιους λόγους αντίστοιχα), που πήγαν, «φαγώθηκαν», καταναλώθηκαν τελικά από τις τράπεζες τα συνολικά 23 δις ευρώ ως τίτλοι του Ελληνικού Δημοσίου και στη λήξη τους έπρεπε να επιστραφούν από τις τράπεζες και να ακυρωθούν από την Ελληνική Κυβέρνηση. Τη στιγμή μάλιστα (κατ΄άρθρα 3,5 και 6 του Ν 3723/2008) που η διαδικασία διενέργειας της διάθεσης των τίτλων και οι όροι έκδοσης καθορίζοντο με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και στις ίδιες αποφάσεις έπρεπε να καθορίζεται όχι μόνο το ύψος της καταβαλλόμενης προμήθειας του Δημοσίου αλλά και το είδος των εξασφαλίσεων, μετά από εισήγηση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ο οποίος εισηγείτο με εποπτικά κριτήρια και για τον αριθμό των διατιθεμένων τίτλων ανά πιστωτικό ίδρυμα, εντός του συνολικώς διατιθέμενου από το Ελληνικό Δημόσιο ποσού, τίθεται θέμα εάν διαχειριστικά ενεργοποιηθήκαν και ποίες εξασφαλίσεις του Δημοσίου, που έλαβαν (αν έλαβαν κατ' ουσία) ο εισηγητής Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών με αποφάσεις που υπέγραψε και ποίες ασφάλειες έλαβαν αμφότεροι προς εξασφάλιση δανείων ή πιστώσεων προς πιστωτικά ιδρύματα και αν ενεργοποίησαν τις ασφάλειες, στα πλαίσια της διαχειριστικής τους εξουσίας υπό το πρίσμα του εγκλήματος της απιστίας (άρθρο 390 ΠΚ) ή τελικά τα 23 δις ευρώ δημόσιο χρήμα έγινε μπίζνα τραπεζών σε βάρος του θύματος -πληρωτή ελληνικού λαού.
Γιατί δεν ήλθε η ανάπτυξη στη χώρα με αυτά τα 23 δισ ευρώ μέχρι 6-5-2010 (1ο Μνημόνιο); Οι κυβερνήσεις με όνομα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η εκάστοτε Βουλή δεν απάντησαν στον ελληνικό λαό γι' αυτή την ανάπτυξη των 23 δισ ευρώ και αντίθετα σε αγαστή συνεργασία με πυλώνα τον νόμο 3723/9-12-2008 προχώρησαν υπέρ των τραπεζών (συστημικού κινδύνου) για τους ίδιους λόγους στις προσαυξήσεις αντίστοιχα των ποσών των άρθρων 1 παρ 1 (15 δισ ευρώ) και 4 (8 δισ ευρώτου Ν 3723/2008 (νόμου επί υπουργίας Αλογοσκούφη-Καραμανλή). Περαιτέρω η Ανάπτυξη της Ελλάδος προχώρησε, και
Β) 6-5-2010 με το νόμο Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (1ο Μνημόνιο) και ενώ η κρίση δημόσιου χρέους είναι σε εξέλιξη στην Ελλάδα.
Με την παράγραφο 8 άρθρου τέταρτου Ν.3845/2010,ΦΕΚ Α 65/6.5.2010 (ισχύς από την 3η Μαΐου 2010), ορίζεται ότι:" Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250/Α`) αυξάνονται κατά 15 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν 3723/2008. Στη συνέχεια η Ανάπτυξη «μεγαλώνει» στην Ελλάδα και.
Γ) 3-9-2010 με το νόμο Ν.3872/2010,ΦΕΚ Α 148 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
Με το άρθρο 7 Ν.3872/2010,ΦΕΚ Α 148/3.9.2010: "Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250 Α΄), έτσι όπως αυτά τροποποιήθηκαν από την παράγραφο 8 του άρθρου τέταρτου του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65 Α΄), αυξάνονται κατά 25 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ + 25 +25 δις = 103 δις ευρώ για την Ανάπτυξη.
Δ) 18 -5-2011 με το νόμο Ν.3965/2011 ΦΕΚ Α 113 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
Με το άρθρο 19 παρ.1 Ν.3965/2011, ΦΕΚ Α 113/18.5.2011,ορίζεται ότι: "Τα ποσά που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και στο άρθρο 4 του ν. 3723/2008 (Α` 250), έτσι όπως αυτά τροποποιήθηκαν από την παράγραφο 8 του άρθρου τέταρτου του ν.3845/2010 (Α` 65) και από το άρθρο 7 του ν. 3872/2010 (Α` 148) αυξάνονται κατά τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα, προκειμένου να αποτραπούν προβλήματα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας".
Δηλαδή (15+15) + (8+15)=53 δις ευρώ + 25 +25 δις = 103 δις + 30 δις+30 δις ευρώ αντίστοιχα για την Ανάπτυξη σύνολον 163 δισεκατομμύρια ευρώ.
Φαύλος κύκλος κρατικών εγγυήσεων και κρατικών τίτλων (βάρη του ελληνικού λαού) ουσιαστικά για την εξυπηρέτηση των τραπεζών και αγνώστων επιχειρηματικών συμφερόντων, χωρίς να συνυπολογίζουμε άλλα κονδύλια υπέρ τραπεζών για την ανακεφαλαιοποίησή τους με τους νόμους 3864/21-7-2010, 4031/9-12-2011 (ΠΝΠ της 14-9-2011 ΦΕΚ 203 Α), 4056/12-3-2012 και 4079/19-9-2012 για το Ελληνικό Τ.Χ.Σ (HFSF).
Παράλληλα συντονισμένα από τις Κυβερνήσεις με υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομικών(εκτελεστικής εξουσίας) εδίδοντο παρατάσεις των προθεσμιών που ορίζονται για τη συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων στις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του βασικού Ν. 3723/2008 (ΦΕΚ 250/Α`/9-12-2008) «Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και άλλες διατάξεις»,
1) μέχρι τις 30 .6. 2010 με την ΥΑ 13264/Β.527 (ΦΕΚ Β 352/30.3.2010),
2) μέχρι τις 31.12.2010.με τηνΥΑ 29850 Β 1465/9.7.2010 ΦΕΚ Β΄ 1091/19.7.2010)
3) μέχρι τις 30.6.2011 με την ΥΑ 59181/Β.2585/24.12.2010 (ΦΕΚ Β΄ 2015/ 27.12.2010)
4) μέχρι τις 31.12.2011 με την ΥΑ 29264/Β.1377/2011 (ΦΕΚ Β 1588 1.7.2011),
5) μέχρι τις 30.6.2012 με την ΥΑ 57863/Β.2535/29-12-2011 (ΦΕΚ Β΄ 3041/30.12.2011).
6) μέχρι τις 31.12.2012 με την ΥΑ Αριθμ. 32252/Β.1132 (ΦΕΚ Β΄ 2151/17.07.2012).
Με τη λήξη της ημερομηνίας 31-12-2012 θα πρέπει οι διαχειριστές της εξουσίας να μας πουν τι έγιναν τα τόσα δις ευρώ (περιουσία του ελληνικού λαού) που δόθηκαν μέσω Τραπέζης της Ελλάδος και τις τράπεζες που επέβλεπε, για την ανάπτυξη της χώρας.
Ας κάνει ο καθένας τους υπολογισμούς του για το συνολικό ποσόν και να διερωτηθεί τόσα δις ευρώ δόθηκαν ειδικά για την Ανάπτυξη της χώρας από Βουλή και κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και Ανάπτυξη δεν είδαμε. Περιμένουν τώρα την δόση των 31,5 δις ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας. Και τα προηγούμενα δις ευρώ τι έγιναν;
Τελικά το μοντέλο χρήσης των ιδιωτικών τραπεζών ως μεσαζόντων για την ανάπτυξη της χώρας με την ενίσχυση αυτών με εγγυήσεις και τίτλους του Ελληνικού Κράτους, αποδεικνύεται ότι είναι μία καλοστημένη απάτη σε βάρος του Ελληνικού Λαού και της περιουσίας του.
Η δομημένη οικονομική αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας με συστηματική προπαγάνδα ότι οι ιδιωτικές τράπεζες πρέπει να διασωθούν γιατί βοηθούν στην Ανάπτυξη της χώρας έχει τραβήξει αρκετά Η τραπεζική μπίζνα είναι στο ζενίθ, ενώ το οικονομικό χάος κυριαρχεί πάνω από τη χώρα σε κάθε Έλληνα. Στο όνομα της Ανάπτυξης και της σωτηρίας της χώρας οι τράπεζες με τη συνεργασία Κυβερνήσεων και Βουλής έφαγαν τον άμπακο και ακόμα δεν χόρτασαν.
Δυστυχώς το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη ως τελευταίο οχυρό της δημοκρατίας μπροστά σ' αυτή τη συστημική και συστηματική απιστία σε βάρος του δημοσίου χρήματος από τις τράπεζες, δεν στάθηκε στο ύψος της και η τυπική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού ως ανώτατος Εισαγγελέας ή άλλως και ως Πολυσύνθετο Δικαστήριο μία ημέρα Κυριακή, με τις εκλογές και τη ψήφο του δεν εκδίωξε τα πολιτικά λαμόγια και τους έδωσε πολιτική εξουσία να διοικήσουν την Ελλάδα. Κοντά σε ξερά τώρα καίγονται μαζικά και τα χλωρά.
Η μαγιά της πολιτικής σαπίλας έμεινε με βουλευτική ασυλία και κρατική χρηματοδότηση από την περιουσία του Ελληνικού Λαού. Η τυπική πλειοψηφία των εγκύρων ψηφοδελτίων επανέλαβε τα ίδια λάθη. Ο έξυπνος Λαός ακόμη περιμένει την Ανάπτυξη της χώρας, ενώ πρώτα, η τυπική πλειοψηφία εκλογέων, συλλογικά με τη ψήφο του ως σύγχρονος Ηρακλής όφειλε με τη ψήφο του να εκδιώξει, να ξεβρωμίσει τη χώρα από την πολιτική κόπρο των μαντριών κομμάτων, τη μπόχα των κομματικών -πολιτικών σκανδάλων, για να δημιουργηθεί η βάση για απονομή της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της Ελλάδος διεθνώς.
Δυστυχώς, εκτός από την υποκριτική Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας υπέρ τραπεζών (επιλεκτικού ιδιωτικού κεφαλαίου παροχής υπηρεσιών χρήματος) που οδήγησαν σε αβάστακτα οικονομικά βάρη και εξαθλίωση τον Ελληνικό Λαό με υπαίτιες τις δομημένες κυβερνήσεις όπως λειτούργησαν με πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές-πολιτικούς του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, από του 2008 έως σήμερα, με τους νόμους, Ν 3723/9-12-2008 (άρθρα 2,3,4,5) επί Καραμανλή και Αλογοσκούφη της ΝΔ και σε αγαστή συνέχεια επί ΠΑΣΟΚ με τους Ν 3845/6-5-2010 άρθρο 4 παρ 4 (1ο Μνημόνιο επί Παπανδρεόυ και Παπακωνσταντίνου), Ν 3872/3-9-2010 (άρθρο 7), Ν 3965/18-5-2001 (άρθρο 19 παρ 1), οι ίδιοι συντελεστές της Δημοκρατίας, δομημένοι πολιτικοί (βλέπε τα ονόματά τους στους νόμους) και τραπεζίτες, πέρασαν σε άλλη επιθετική μορφή λεηλασίας του Δημοσίου Χρήματος, δηλαδή της περιουσίας του Ελληνικού Λαού, δημιουργώντας πρόσθετα οικονομικά βάρη και εξαθλίωση στον πληθυσμό με «δημοκρατική» μέθοδο, δημιουργώντας συστημικούς κινδύνους κατάρρευσης στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στην οικονομία των νοικοκυριών.
Θέσπισαν -έφτιαξαν νόμους για την ανακεφαλαιοποίηση ή άλλως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών με διοχέτευση πακτωλού δημοσίου χρήματος προς αυτές:
Με τη συστηματική παραγωγή νόμων, όπως των: Ν 3864/21-7-2010 (άρθρο 3 παρα. 1), και Ν.4079/20-9-2012 (άρθρο πρώτο), (50 δις ευρώ για το ΤΧΣ), Ν 4031/9-12-20011 (άρθρα 1, 2), (60 δις ευρώ εγγυήσεις), και Ν 4056/12-3-2012 (άρθρο 21), (30 δις ευρώ επαύξηση εγγυήσεων) στις τράπεζες και χρήση αυτών βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής, Κυβερνήσεις, Βουλή και τραπεζίτες διαθέτουν δημόσιο χρήμα υπέρ ιδιωτικών τραπεζών, ανερχόμενο στο συνολικό ποσόν των 140 δισεκατομμυρίων ευρώ, με την μορφή των κρατικών τίτλων και εγγυήσεων. Ειδικότερα:
1) Στο Ν 3864/21-7-2010 (ΦΕΚ Α΄ 119/2010 Περί ιδρύσεως Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ ή HFSF), που ψηφίστηκε κατόπιν της νομοθετικής πρωτοβουλίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία της Βουλής (ΙΓ) όρισε με το άρθρο 2, ότι σκοπός του Ταμείου είναι η διατήρηση της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, μέσω της ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων και θυγατρικών αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων, εφόσον λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα κατόπιν άδειας της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τα ειδικότερον προβλεπόμενα στον παρόντα νόμο, «και μέσω της κεφαλαιακής ενίσχυσης μεταβατικών πιστωτικών ιδρυμάτων που συστήνονται σύμφωνα με το άρθρο 63Ε του Ν 3601/2007», όπως συμπληρώθηκε με την παράγραφο 1 άρθρου 50 Ν 4021/2011, ΦΕΚ Α 218/3.10.2011, εδρεύει στην Αθήνα και η διάρκεια του ορίζεται μέχρι και την 30ή Ιουνίου 2017. Το Ταμείο επιτελεί τους σκοπούς του βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής, η οποία αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Οικονομικών, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου. (όπως προστέθηκε με την παράγραφο 1 άρθρου 9 Ν 4051/2012,ΦΕΚ Α 40/29.2.2012 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Λ Παπαδήμου και μετά το 2ο Μνημόνιο Ν 4046/14-2-2012 κοινής υποστήριξης Σαμαρά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου)
. Με το άρθρο 3 παρ 1 του Ν 3864/2010 αρχικώς ορίστηκε το κεφάλαιο του ΤΧΣ σε 10 δισεκατομμύρια ευρώ και στη συνέχεια ορίστηκε ότι «το κεφάλαιο του Ταμείου (ΤΧΣ) ανέρχεται στο ποσό των πενήντα δισεκατομμυρίων (50.000.000.000) ευρώ» προερχόμενο από κεφάλαια που θα αντληθούν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δυνάμει του ν. 3845/2010 (1ου Μνημονίου), δηλαδή με κρατικό χρέος, καλύπτεται σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και ενσωματώνεται σε τίτλους, οι οποίοι δεν είναι μεταβιβάσιμοι μέχρι τη λήξη της κατά το προηγούμενο άρθρο διάρκειας του Ταμείου, ήτοι μέχρι 30-6-2017, όπως ισχύει τελικώς μέχρι σήμερα με την παρ.1 άρθρ.1 της από 19.4.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ),ΦΕΚ Α 94/19.4.2012, η οποία κυρώθηκε από την ΙΕ Βουλή με το άρθρο πρώτο Ν.4079/20-9-2012,ΦΕΚ Α 180, επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Επιπλέον ορίστηκε από τη Βουλή ότι «Το κεφάλαιο του Ταμείου δύναται να αυξηθεί, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.» όπως το εδάφιο αυτό προστέθηκε με την παρ.23 άρθρου 9 Ν.4051/2012, ΦΕΚ Α 40/29.2.2012, στον βασικό ως άνω αρχικό νόμο 3864/21-7-2010 (επί κυβέρνησης Παπανδρέου -ΠΑΣΟΚ).
2) Περαιτέρω το Υπουργείο Οικονομικών προχώρησε σε παροχή εγγυήσεων στην Τράπεζα της Ελλάδος για κάλυψη πιστώσεων με σκοπό την αντιμετώπιση προσωρινών προβλημάτων ρευστότητας σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα.
Με την Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 2/43219/0025 (ΦΕΚ Β΄ 1143/06.06.2011) Παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος για κάλυψη πιστώσεων σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα, ο υφυπουργός οικονομικών Φιλ. Σαχινίδης στην Αθήνα 6-5-2011, αρχικά παρείχε εγγύηση ποσού δέκα πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία αυξήθηκε σε τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ ( 30.000.000.000) με το άρθρο 1 της από 14.9.2011 ΠΝΠ (ΦΕΚ Α 203/14.9.2011) από το Υπουργικό Συμβούλιο κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.4031/2011,ΦΕΚ Α 56/9.12.2011, και στη συνέχεια αυξήθηκε σε εξήντα δισεκατομμύρια (60.000.000.000) ευρώ με το άρθρο δεύτερο του αυτού νόμου 4031/9-12-2011.
3) Περαιτέρω, κατά την παρ. 1 άρθρου 21 Ν 4056/2012, ΦΕΚ Α 52/12.3.2012, το ως άνω προβλεπόμενο, στο πρώτο εδάφιο της υπ. αριθμ. 2/43219/0025/6.5.2011 απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών (Β` 1143), όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 1 της, από 14.9.2011, Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου (Α` 203), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4031/2011 (ΦΕΚ Α` 256) και αυξήθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4031/2011,συνολικό ποσό εγγύησης εξήντα δισεκατομμύρια (60.000.000.000) ευρώ, αυξήθηκε κατά πενήντα τοις εκατό (50%),ήτοι ανήλθαν οι εγγυήσεις του Δημοσίου στο ποσόν των ενενήντα δισεκατομμύρια (90.000.000.000) ευρώ. Με την ανωτέρω εγγύηση ασφαλίζονται, χωρίς άλλη διατύπωση, όλες οι απαιτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (ιδιωτικό νομικό πρόσωπο) από συμβάσεις παροχής πίστωσης, οι οποίες θα καταρτιστούν μεταξύ της Τράπεζας της Ελλάδος και τραπεζών που εδρεύουν στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα από την 1 Ιουνίου 2011 έως 30 Σεπτεμβρίου 2011, το οποίο μπορεί να παρατείνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Με το άρθρο 1 παρ.2 της από 14.9.2011 ΠΝΠ (ΦΕΚ Α 203/14.9.2011), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.4031/2011,ΦΕΚ Α 256/9.12.2011, το προβλεπόμενο στο τρίτο εδάφιο της παρούσας απόφασης χρονικό διάστημα παρατείνεται έως 31.12.2012.
Το Υπουργείο Οικονομικών και τα Υπουργικά Συμβούλια (δηλαδή οι Κυβερνήσεις) απεφάσισαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), ήτοι έκτακτη νομοθεσία, την παροχή χρηματικών εγγυήσεων, με επίκληση των διατάξεων των νόμων, Ν 2322/ (ΦΕΚ Α/143/06-07-1995 (Παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου για τη χορήγηση δανείων και πιστώσεων και άλλες διατάξεις, άρθρα 1 και 5), Ν 2362/95, (ΦΕΚ Α/247/1995 (Περί Δημοσίου Λογιστικού, ελέγχου των δαπανών του Κράτους και άλλες διατάξεις., άρθρο 65), όπως τροποποιήθηκε με τον Ν 3493/2011 (ΦΕΚ Α/66/31-03-2011). Δηλαδή από την περιουσία του Ελληνικού Κράτους χορηγήθηκαν ποσά δις ευρώ, πέραν των διατάξεων του νόμου 3864/21-7-2010 (περί ΤΧΣ, 50 δις ευρώ) και του βασικού νόμου 3723/9-12-2008 (1ου αναπτυξιακού νόμου επί ΝΔ Υπουργού Αλογοσκούφη και των επαυξητικών αυτού επί ΠΑΣΟΚ συνόλου 163 δις ευρώ ).
Στην προκείμενη περίπτωση το συνολικό ποσόν για το ΤΧΣ και τις εγγυήσεις υπέρ τραπεζών, που παρέχεται από τις Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ΝΔ και ΔΗΜΑΡ ανέρχεται στα 140 δις ευρώ. Εάν δε προστεθούν και τα 163 δις ευρώ με τον δήθεν αναπτυξιακό νόμο 3723/9-12-2008 της ΝΔ και των επαυξητικών νόμων αυτού επί ΠΑΣΟΚ υπέρ ιδιωτικών τραπεζών, το συνολικό ποσόν που προσφέρεται στις τράπεζες ανέρχεται σε 140+163 δις =303 δις ευρώ. Δηλαδή ένα ΑΕΠ ενός κράτους διοχετεύεται στα κανάλια κα τις χοάνες των ιδιωτικών τραπεζών, για να ζήσουν οι ιδιωτικές τράπεζες και ιδιώτες τραπεζίτες. Τι προσέφεραν αυτές στην πατρίδα εάν καταναλώνουν ένα ΑΕΠ 303 δις ευρώ; Τι θα μείνει τότε για να ζήσουν, α) οι πολίτες όταν φοροδιώκονται αγρίως και η ανεργία γιγαντώνεται; και β) το κοινωνικο ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα που είναι σε κατάρρευση και η εσωτερική αγορά;
Δυστυχώς αποκαλύπτεται ότι βάσει μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής διαχειριστών κρατικής εξουσίας, η οποία στρατηγική αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ Κυβερνήσεων, του Υπουργείου Οικονομικών (εκτελεστικής εξουσίας), της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου (ΤΧΣ) (ιδιωτών) και εξωτερικών κέντρων εξουσίας, το δημόσιο χρήμα κατά δισεκατομμύρια σε ευρώ συγκεντρώνεται επιλεκτικώς στα χέρια ιδιωτών τραπεζών με την συμπαράσταση της Βουλής (παραγωγή νόμων υπέρ τους) και οι Έλληνες Πολίτες καταρρακώνονται ηθικά και οικονομικά καθημερινά εν μέσω δημοκρατίας. Έτσι με ολοκληρωμένη στρατηγική τα παραπάνω όργανα προωθούν τη μη διατήρηση της σταθερότητας της ελληνικής πληθυσμιακής οντότητας στην Ευρωζώνη της Ε.Ε., την με στρατηγική (βάσει σχεδίου) εξόντωση του Ελληνικού Πληθυσμού ως οντότητα.
Γιατί ο Ελληνικός Πληθυσμός δέχεται την αργά και σταθερά εξόντωσή του εν μέσω δημοκρατίας;
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Έλληνας κάνει την Ελλάδα και όχι η Ελλάδα τον Έλληνα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του Τάσου Λειβαδίτη,
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
