2012-12-05 21:14:33
Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
Το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ ΠΑΣΟΚ έρχεται να σκιαγραφήσει τη σημερινή καταθλιπτική εικόνα μιας πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξης.
Την εικόνα ενός αρχηγού χωρίς κόμμα. Σε ένα κόμμα χωρίς αρχηγό.
Ως εκ τούτου, ακόμη και οι ακατάληπτες αντιπαραθέσεις μεταξύ στελεχών δεν γίνονται πλέον παρά «για ένα πουκάμισο αδειανό» - ούτε καν «για μιαν Ελένη» Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα ψυχογραφήματα ούτε τα ψυχοδράματα.
Σε τελευταία ανάλυση ελάχιστη σημασία έχει για ποιον λόγο τσακώθηκε ή δεν τσακώθηκε ο Βαγγέλης με τον Ανδρέα ή με τον Κώστα ή με τον Μιχάλη ή με την Αννα...
Το βέβαιο είναι ότι το μαγαζί τους απειλείται με διάλυση. Κάτι που είναι επικίνδυνο όχι μόνο για τους ίδιους (δικαίωμά τους, αν θέλουν να παίζουν με τη φωτιά...) αλλά και για τον τόπο.
Διότι η ραγδαία αποδιάρθρωση του ΠΑΣΟΚ αποσταθεροποιεί εκ των έσω την κυβερνητική πλειοψηφία. Και ό,τι αποσταθεροποιεί την κυβερνητική πλειοψηφία δυσχεραίνει σήμερα τη σταθεροποίηση της χώρας. Τόσο απλό!
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη επίπτωση.
Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αφήνει ορφανό έναν σημαντικό μεσαίο χώρο, εκείνον που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Εναν χώρο που αποτέλεσε έως τώρα το βασικό στήριγμα της ελληνικής δημοκρατίας και της ελληνικής κοινωνίας. Και ο οποίος απειλείται πλέον με αφανισμό.
Ασφαλώς μπορεί να διαμελιστεί εκ των πραγμάτων μεταξύ «λαϊκής Δεξιάς» και «ριζοσπαστικής Αριστεράς». Το έργο το έχουμε ξαναδεί με τα χειρότερα δυνατά αποτελέσματα.
Και ως εκ τούτου δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ευτυχή εξέλιξη για τη χώρα.
Εδώ που έφτασαν όμως, δρόμοι πολλοί δεν υπάρχουν.
Μια στοιχειώδης αντίληψη ευθύνης θα υποχρέωνε όλους και εκ του μηδενός να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι.
Να πιάσουν το πράγμα από την αρχή. Να διαμορφώσουν ένα συνεκτικό πολιτικό πλαίσιο - άλλωστε δεν έχω καταλάβει να τους χωρίζουν τίποτα αγεφύρωτες διαφορές...
Και ύστερα να στήσουν μια κάλπη να βρουν εκείνον που θα ηγηθεί της επιχείρησης σωτηρίας αφού δεν πρόκειται τελικά παρά για μια «επιχείρηση σωτηρίας».
Καθαρά λόγια. Και καθαρά πράγματα. Χωρίς όρους, προαπαιτούμενα ή προϋποθέσεις. Χωρίς δεσμεύσεις και παρασκήνια.
Αλλος δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει. Υπάρχουν μόνο προσωπικές διαφορές, υπεκφυγές και προφάσεις εν αμαρτίαις.
Η απλή λογική όμως λέει πως ή μαζί θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν. Ή μαζί θα πεθάνουν.
Κι αν δεν επιστρέψουν στον δρόμο της απλής λογικής, αν δεν κάνουν κάτι σύντομα, τότε πολύ φοβούμαι ότι ο ελληνικός λαός θα κηρύξει για λογαριασμό τους τη ΛΗΚΣΗ.
Ληγμένο Κίνημα Σοσιαλιστών Ηγετών.
πηγή: tanea.gr
Το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ ΠΑΣΟΚ έρχεται να σκιαγραφήσει τη σημερινή καταθλιπτική εικόνα μιας πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξης.
Την εικόνα ενός αρχηγού χωρίς κόμμα. Σε ένα κόμμα χωρίς αρχηγό.
Ως εκ τούτου, ακόμη και οι ακατάληπτες αντιπαραθέσεις μεταξύ στελεχών δεν γίνονται πλέον παρά «για ένα πουκάμισο αδειανό» - ούτε καν «για μιαν Ελένη» Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα ψυχογραφήματα ούτε τα ψυχοδράματα.
Σε τελευταία ανάλυση ελάχιστη σημασία έχει για ποιον λόγο τσακώθηκε ή δεν τσακώθηκε ο Βαγγέλης με τον Ανδρέα ή με τον Κώστα ή με τον Μιχάλη ή με την Αννα...
Το βέβαιο είναι ότι το μαγαζί τους απειλείται με διάλυση. Κάτι που είναι επικίνδυνο όχι μόνο για τους ίδιους (δικαίωμά τους, αν θέλουν να παίζουν με τη φωτιά...) αλλά και για τον τόπο.
Διότι η ραγδαία αποδιάρθρωση του ΠΑΣΟΚ αποσταθεροποιεί εκ των έσω την κυβερνητική πλειοψηφία. Και ό,τι αποσταθεροποιεί την κυβερνητική πλειοψηφία δυσχεραίνει σήμερα τη σταθεροποίηση της χώρας. Τόσο απλό!
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη επίπτωση.
Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αφήνει ορφανό έναν σημαντικό μεσαίο χώρο, εκείνον που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Εναν χώρο που αποτέλεσε έως τώρα το βασικό στήριγμα της ελληνικής δημοκρατίας και της ελληνικής κοινωνίας. Και ο οποίος απειλείται πλέον με αφανισμό.
Ασφαλώς μπορεί να διαμελιστεί εκ των πραγμάτων μεταξύ «λαϊκής Δεξιάς» και «ριζοσπαστικής Αριστεράς». Το έργο το έχουμε ξαναδεί με τα χειρότερα δυνατά αποτελέσματα.
Και ως εκ τούτου δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ευτυχή εξέλιξη για τη χώρα.
Εδώ που έφτασαν όμως, δρόμοι πολλοί δεν υπάρχουν.
Μια στοιχειώδης αντίληψη ευθύνης θα υποχρέωνε όλους και εκ του μηδενός να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι.
Να πιάσουν το πράγμα από την αρχή. Να διαμορφώσουν ένα συνεκτικό πολιτικό πλαίσιο - άλλωστε δεν έχω καταλάβει να τους χωρίζουν τίποτα αγεφύρωτες διαφορές...
Και ύστερα να στήσουν μια κάλπη να βρουν εκείνον που θα ηγηθεί της επιχείρησης σωτηρίας αφού δεν πρόκειται τελικά παρά για μια «επιχείρηση σωτηρίας».
Καθαρά λόγια. Και καθαρά πράγματα. Χωρίς όρους, προαπαιτούμενα ή προϋποθέσεις. Χωρίς δεσμεύσεις και παρασκήνια.
Αλλος δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει. Υπάρχουν μόνο προσωπικές διαφορές, υπεκφυγές και προφάσεις εν αμαρτίαις.
Η απλή λογική όμως λέει πως ή μαζί θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν. Ή μαζί θα πεθάνουν.
Κι αν δεν επιστρέψουν στον δρόμο της απλής λογικής, αν δεν κάνουν κάτι σύντομα, τότε πολύ φοβούμαι ότι ο ελληνικός λαός θα κηρύξει για λογαριασμό τους τη ΛΗΚΣΗ.
Ληγμένο Κίνημα Σοσιαλιστών Ηγετών.
πηγή: tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέσσερις νεκροί στο Λίβανο σε συγκρούσεις σουνιτών-αλαουιτών
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σκορπά δάκρυα συγκίνησης το παιδί με τη «χρυσή» καρδιά!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
