2012-12-06 07:48:03
Αυστραλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι κατάφεραν να προσδιορίσουν τις ζώνες του φλοιού της Γης στις οποίες υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να σημειωθούν μεγασεισμοί, όπως αυτοί που ισοπέδωσαν μεγάλα τμήματα της Ιαπωνίας και της Ινδονησίας την τελευταία δεκαετία.
Σύμφωνα μετον Ντίτμαρ Μίλερ ερευνητή του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ κατά τη διάρκεια της έρευνας που διεξήγαγαν διαπίστωσαν ότι το 85% των 15 πιο ισχυρών σεισμών που έχουν καταγραφεί τον περασμένο αιώνα (δηλαδή σεισμοί μεγέθους άνω των 8,6 βαθμών) συνδέονται με περιοχές που βρίσκονται στο σημείο τομής «μιας ωκεάνιας ρηξιγενούς ζώνης με μια ζώνη υποβύθισης».
Οπως υποστηρίζουν, αν εξετάσει κανείς τους 50 πιο ισχυρούς σεισμού του 20ου αιώνα θα διαπιστώσει ότι στο 50% αυτών είναι εμφανής η συσχέτιση των ωκεάνιων ρηξιγενών ζωνών με τις ζώνες υποβύθισης (τα σημεία όπου μια ηπειρωτική πλάκα γλιστρά κάτω από μια άλλη).
Για τις ανάγκες της μελέτης τους, η οποία δημοσιεύεται σήμερα στο ευρωπαϊκό επιστημονικό περιοδικό Solid Earth, οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 1500 σεισμούς.
Κατόπιν διασταύρωσαν τα στοιχεία με χαρτογραφικά δεδομένα με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου ο οποίος αρχικά προοριζόταν για να αναλύει για προτιμήσεις των χρηστών του Διαδικτύου.
Καθώς ο μηχανισμός γένεσης των σεισμών είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος, οι ειδικοί δεν είναι ακόμη σε θέση να εξηγήσουν το γιατί οι μεγασεισμοί τείνουν να σημειώνονται σε αυτές τις περιοχές.
Ωστόσο η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να βοηθήσει να βελτιωθεί η αξιοπιστία των χαρτών των ζωνών υψηλού σεισμικού κινδύνου. Οι χάρτες αυτοί συντάχθηκαν κυρίως με δεδομένα που συνελέγησαν μετά το 1900 και συχνά παραβλέπουν περιοχές όπου δεν σημειώθηκαν μεγάλοι σεισμοί τον τελευταίο αιώνα. Για το λόγο αυτό η ζώνη Τοχόκου-Όρι που έδωσε τον σεισμό των 9 βαθμών τον Μάρτιο του 2011 στην Ιαπωνία δεν ήταν καταγεγραμμένη ως υψηλού κινδύνου.
Πηγή: iefimerida
xespao
Σύμφωνα μετον Ντίτμαρ Μίλερ ερευνητή του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ κατά τη διάρκεια της έρευνας που διεξήγαγαν διαπίστωσαν ότι το 85% των 15 πιο ισχυρών σεισμών που έχουν καταγραφεί τον περασμένο αιώνα (δηλαδή σεισμοί μεγέθους άνω των 8,6 βαθμών) συνδέονται με περιοχές που βρίσκονται στο σημείο τομής «μιας ωκεάνιας ρηξιγενούς ζώνης με μια ζώνη υποβύθισης».
Οπως υποστηρίζουν, αν εξετάσει κανείς τους 50 πιο ισχυρούς σεισμού του 20ου αιώνα θα διαπιστώσει ότι στο 50% αυτών είναι εμφανής η συσχέτιση των ωκεάνιων ρηξιγενών ζωνών με τις ζώνες υποβύθισης (τα σημεία όπου μια ηπειρωτική πλάκα γλιστρά κάτω από μια άλλη).
Για τις ανάγκες της μελέτης τους, η οποία δημοσιεύεται σήμερα στο ευρωπαϊκό επιστημονικό περιοδικό Solid Earth, οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 1500 σεισμούς.
Κατόπιν διασταύρωσαν τα στοιχεία με χαρτογραφικά δεδομένα με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου ο οποίος αρχικά προοριζόταν για να αναλύει για προτιμήσεις των χρηστών του Διαδικτύου.
Καθώς ο μηχανισμός γένεσης των σεισμών είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος, οι ειδικοί δεν είναι ακόμη σε θέση να εξηγήσουν το γιατί οι μεγασεισμοί τείνουν να σημειώνονται σε αυτές τις περιοχές.
Ωστόσο η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να βοηθήσει να βελτιωθεί η αξιοπιστία των χαρτών των ζωνών υψηλού σεισμικού κινδύνου. Οι χάρτες αυτοί συντάχθηκαν κυρίως με δεδομένα που συνελέγησαν μετά το 1900 και συχνά παραβλέπουν περιοχές όπου δεν σημειώθηκαν μεγάλοι σεισμοί τον τελευταίο αιώνα. Για το λόγο αυτό η ζώνη Τοχόκου-Όρι που έδωσε τον σεισμό των 9 βαθμών τον Μάρτιο του 2011 στην Ιαπωνία δεν ήταν καταγεγραμμένη ως υψηλού κινδύνου.
Πηγή: iefimerida
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καλές Θάλασσες Καλά Ταξίδια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ivy Bridge επεξεργαστές με κατανάλωση 10 Watts
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
