2012-12-07 12:59:06
Πρόσφατες έρευνες κατέγραψαν τους φόβους και τις ανησυχίες που κρατούν ξύπνιους τους γονείς τη νύχτα.
Οι κυριότεροι βέβαια είναι το μέλλον των παιδιών, η προσωπική τους ασφάλεια, και η υγεία τους. Σε γενικές γραμμές οι γονείς φοβούνται τα πράγματα που δεν μπορούν να ελέγξουν. Επίσης επηρεάζονται πολύ από τις ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης. Έτσι διαπιστώθηκε, ότι οι γονείς ανησυχούν πολύ περισσότερο να μην απαγάγουν το παιδί τους, από το να παίζει κοντά σε πισίνα χωρίς περίφραξη ή να οδηγεί χωρίς ζώνη. Γεγονός τελείως παράλογο.
Δυστυχώς η τηλεόραση αποσκοπεί στο να αυξήσει την τηλεθέαση και όχι να εκπαιδεύσει σωστά τους γονείς. Ας δούμε λοιπόν «από κοντά» τους φόβους μας και τι μπορούμε να κάνουμε για να κρατήσουμε τα παιδιά μας ασφαλή.
Μεγάλες προσδοκίες
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου δεν θα έχει την εκπαίδευση και τις ευκαιρίες που χρειάζεται για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Η άσχημη οικονομική κατάσταση και το άγχος των γονέων να τα βγάλουν πέρα, τους φοβίζει και ασφαλώς θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Η πραγματικότητα: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε μια εποχή οικονομικής αβεβαιότητας. Η ανεργία και το κόστος ζωής αυξάνουν ενώ οι μισθοί είναι στάσιμοι. Είναι λοιπόν λογικό να ανησυχούν οι γονείς για τα παιδιά τους και για την μελλοντική τους θέση σε ένα κόσμο όλο και πιο ανταγωνιστικό. Αλλά δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Οι ειδικοί μας συμβουλεύουν να μην αγοράζουμε ότι εκπαιδευτικό παιχνίδι κυκλοφορεί στην αγορά, πιστεύοντας ότι θα γίνει πιο έξυπνο και θα αναπτυχθεί καλύτερα. Το παιδί που έχει αρκετά απλά παιχνίδια αναπτύσσει την φαντασία και την εφευρετικότητά του.
Οι γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, φοβούμενοι ότι αν δεν κάνουν έτσι τα παιδιά τους θα υστερούν. Ωστόσο, ακριβώς το αντίθετο είναι και το σωστό. Η υπερπροστασία δυσκολεύει τα παιδιά να αναπτύξουν ανεξαρτησία, φαντασία και επινοητικότητα, όλα δηλαδή τα πράγματα που θα το βοηθήσουν να επιτύχει στο σχολείο και στη ζωή.
Ξένος κίνδυνος
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι κάποιος θα βλάψει ή θα επιτεθεί στο παιδί μου. Δεν είναι παράλογο να φοβόμαστε για την ασφάλεια των παιδιών μας. Απλά δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να πληγωθεί ένα παιδί σε μία τυχαία επίθεση. Όμως όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τα μέσα ενημέρωσης εστιάζουν στο γεγονός αυτό πάρα πολύ και έτσι φαίνεται ότι συμβαίνει συχνά.
Η πραγματικότητα: Το ποσοστό της κακοποίησης των παιδιών έχει ελαττωθεί σημαντικά. Σε αυτό κάποιο ρόλο παίζει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετά και καλά φάρμακα για την ψυχική υγεία και άλλα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, που έχουν αλλάξει την κοινωνία μας και έχουν συντελέσει στην μείωση της παιδικής κακοποίησης. Επίσης οι καλύτερες οικονομικές συνθήκες ζωής της δεκαετίας 1990 – 2000.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Το σημαντικότερο είναι να είμαστε πάντα δίπλα στο παιδί μας. Όσο το δυνατόν περισσότερο. Να διατηρούμε μία στενή σχέση μαζί του και να κρατάμε όλα τα κανάλια επικοινωνίας ανοικτά, ώστε το παιδί να αισθάνεται άνετα και να μας εμπιστεύεται ότι του συμβαίνει.
Μην ξεχνάμε ότι συνήθως οι δράστες της σωματικής κακοποίησης των παιδιών είναι μέλη της οικογένειας και όχι ένας ξένος. Εκπαιδεύστε το παιδί σας από μικρή ηλικία να ξεχωρίζει τις κατάλληλες και ακατάλληλες μορφές επικοινωνίας και να μην διστάζει να ζητήσει βοήθεια αν ποτέ αισθανθεί κίνδυνο.
Ατυχήματα και τραυματισμοί
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου θα τραυματισθεί σε ατύχημα, π.χ. αυτοκινητιστικό.
Η πραγματικότητα: Στην Αμερική, πράγματι τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου. Όμως τα καλά νέα είναι ότι αυτό μπορούμε να το ελέγξουμε. Η πλειονότητα των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα ήταν, γιατί δεν φορούσαν ζώνη ασφαλείας ή ήταν σε λάθος κάθισμα. Επίσης βρίσκονταν σε αυτοκίνητο με οδηγό που είχε πιει.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Πάρα πολλά. Τα ατυχήματα αυτά μπορούν να προληφθούν. Καθίσματα αυτοκινήτου, ζώνη ασφαλείας, κράνος στο ποδήλατο και προσοχή στην παιδική χαρά, είναι απλά μέτρα που όμως κάνουν μεγάλη διαφορά στην ασφάλεια των παιδιών μας. Η σημερινή ιατρική κάνει πράγματι θαύματα, όμως δεν μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στον τραυματισμό στο λαιμό και στο κεφάλι. Έτσι, από πολύ μικρή ηλικία, μάθετε τα παιδιά σας να φορούν πάντα κράνος, όταν οδηγούν το ποδήλατό τους ή παίζουν με το πατίνι ή το skateboard. Και βέβαια μη ξεχνάτε ότι εσείς πρώτα πρέπει να δίνετε το καλό παράδειγμα.
Εκφοβισμός
Είναι πράγματι ένα μεγάλο πρόβλημα. Μεγάλος αριθμός παιδιών από τον παιδικό σταθμό μέχρι το γυμνάσιο ή το λύκειο, είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού ή αντίθετα κάνει τον νταή. Ο εκφοβισμός πρέπει πάντα να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, λένε οι ειδικοί, επειδή έχει συνδεθεί με μακροπρόθεσμα θέματα αυτοεκτίμησης, κακής σχολικής επίδοσης, κατάθλιψης ακόμη και αυτοκτονίας. Μελέτες δείχνουν ότι περιστατικά βίας με πυροβολισμούς στα σχολεία, έχουν γίνει από παιδιά που κάποτε είχαν πέσει θύματα εκφοβισμού.
Στην αρχή του σχολικού έτους, είναι καλό να υπάρχουν προγράμματα κατά του εκφοβισμού, να είναι σαφείς οι κανόνες συμπεριφοράς και να υπάρχει βέβαια καλή επίβλεψη.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Έρευνες απέδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν βιώσει βία στο σπίτι είναι τα πλέον κατάλληλα για να εκφοβίζουν τους άλλους. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην μεταχειριζόμαστε ποτέ βίαια τα παιδιά μας και να μην επιτρέψουμε σε άλλους να το κάνουν.
Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, πρέπει να διδάξουν στα παιδιά, από μικρή ηλικία, ότι δεν πρέπει να πειράζουν ή να κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά. Εάν καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει τέτοιο πρόβλημα, είναι καλό, να ειδοποιήσετε αμέσως το σχολείο τους. Tέλος βοηθήστε το να αναπτύξει την ανθεκτικότητα και τις δεξιότητες που χρειάζεται για να προστατέψει τον εαυτό του.
Προβλήματα βάρους
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου θα έχει πρόβλημα βάρους, όπως παχυσαρκία ή ανορεξία.
Τα δύο άκρα αντίθετα. Η αλήθεια είναι ότι η παιδική παχυσαρκία και η σοβαρή απώλεια βάρους αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία των παιδιών. Η παιδική παχυσαρκία και η ανορεξία ή βουλιμία έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Επίσης οι διαταραχές αυτές εμφανίζονται πιο συχνά σε παιδιά μικρότερα από ότι στο παρελθόν.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να προστατεύεστε το παιδί σας από τον κίνδυνο της παχυσαρκίας. Κανείς, ούτε ο γιατρός του, ή ο δάσκαλος στο γυμναστήριο, ούτε το ίδιο το παιδί μπορεί να βοηθήσει όπως μπορείτε εσείς.
Βοηθείστε το να διατηρήσει μία υγιεινή διατροφή και ενεργό τρόπο ζωής και βεβαιωθείτε ότι κάνετε και εσείς το ίδιο. Είστε το μοντέλο του. Σηκώστε την οικογένειά σας από τον καναπέ, βγείτε έξω και κινηθείτε.
Γενικά προσπαθήστε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αναπτύξουν μια υγιή σχέση με τα τρόφιμα. Απολαύστε το φαγητό μαζί τους. Μειώστε τα γλυκά, τα αναψυκτικά καθώς και τα λιπαρά και επεξεργασμένα τρόφιμα. Προσφέρετε στο παιδί σας αφθονία νωπών φρούτων και λαχανικών.
Μην απαγορεύστε τελείως τα γλυκά και τα έτοιμα φαγητά στο σπίτι. Μην έχετε ποτέ όμως μεγάλες ποσότητες. Εάν το παιδί τα βρίσκει εύκολα στο σπίτι δεν θα αρκεσθεί να φάει ένα πατατάκι ή ένα γαριδάκι μόνο. Επίσης, είναι καλό να μιλάτε στα παιδιά σας, για καλή υγεία, άσκηση, καλή διατροφή και όχι να επιμένετε στο βάρος και τις θερμίδες.
Κάντε τα παιδιά σας να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνο να είσαι παχύς ή πολύ αδύνατος. Το σημαντικό είναι να έχουμε ένα υγιές σώμα, πράγμα που προϋποθέτει καλές επιλογές τροφίμων και τακτική άσκηση.
Προσέξτε επίσης για αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού. Τα παιδιά που αναπτύσσουν ανορεξία γίνονται ολοένα και πιο μοναχικά και μυστικοπαθή και προσπαθούν να κρύψουν την απώλεια του βάρους κάτω από φαρδιά ρούχα.
Εάν καταλάβετε ότι το παιδί αναπτύσσει μία διατροφική διαταραχή, πρέπει αμέσως να ζητήσετε βοήθεια, επειδή η πρώιμη παρέμβαση κάνει πολύ πιο πιθανή την θεραπεία. Συμβουλευτείτε το γιατρό του παιδιού, ο οποίος θα συστήσει κατά πάσα πιθανότητα, ψυχολόγο και διατροφολόγο για να το βοηθήσει.
Μάθετε όσα περισσότερα πράγματα μπορείτε σχετικά με την ανάπτυξη υγιεινών διατροφικών συνηθειών και χαρίστε στο παιδί σας μια υγιέστερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια ζωή.
paidorama.com
Οι κυριότεροι βέβαια είναι το μέλλον των παιδιών, η προσωπική τους ασφάλεια, και η υγεία τους. Σε γενικές γραμμές οι γονείς φοβούνται τα πράγματα που δεν μπορούν να ελέγξουν. Επίσης επηρεάζονται πολύ από τις ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης. Έτσι διαπιστώθηκε, ότι οι γονείς ανησυχούν πολύ περισσότερο να μην απαγάγουν το παιδί τους, από το να παίζει κοντά σε πισίνα χωρίς περίφραξη ή να οδηγεί χωρίς ζώνη. Γεγονός τελείως παράλογο.
Δυστυχώς η τηλεόραση αποσκοπεί στο να αυξήσει την τηλεθέαση και όχι να εκπαιδεύσει σωστά τους γονείς. Ας δούμε λοιπόν «από κοντά» τους φόβους μας και τι μπορούμε να κάνουμε για να κρατήσουμε τα παιδιά μας ασφαλή.
Μεγάλες προσδοκίες
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου δεν θα έχει την εκπαίδευση και τις ευκαιρίες που χρειάζεται για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Η άσχημη οικονομική κατάσταση και το άγχος των γονέων να τα βγάλουν πέρα, τους φοβίζει και ασφαλώς θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Η πραγματικότητα: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε μια εποχή οικονομικής αβεβαιότητας. Η ανεργία και το κόστος ζωής αυξάνουν ενώ οι μισθοί είναι στάσιμοι. Είναι λοιπόν λογικό να ανησυχούν οι γονείς για τα παιδιά τους και για την μελλοντική τους θέση σε ένα κόσμο όλο και πιο ανταγωνιστικό. Αλλά δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Οι ειδικοί μας συμβουλεύουν να μην αγοράζουμε ότι εκπαιδευτικό παιχνίδι κυκλοφορεί στην αγορά, πιστεύοντας ότι θα γίνει πιο έξυπνο και θα αναπτυχθεί καλύτερα. Το παιδί που έχει αρκετά απλά παιχνίδια αναπτύσσει την φαντασία και την εφευρετικότητά του.
Οι γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, φοβούμενοι ότι αν δεν κάνουν έτσι τα παιδιά τους θα υστερούν. Ωστόσο, ακριβώς το αντίθετο είναι και το σωστό. Η υπερπροστασία δυσκολεύει τα παιδιά να αναπτύξουν ανεξαρτησία, φαντασία και επινοητικότητα, όλα δηλαδή τα πράγματα που θα το βοηθήσουν να επιτύχει στο σχολείο και στη ζωή.
Ξένος κίνδυνος
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι κάποιος θα βλάψει ή θα επιτεθεί στο παιδί μου. Δεν είναι παράλογο να φοβόμαστε για την ασφάλεια των παιδιών μας. Απλά δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να πληγωθεί ένα παιδί σε μία τυχαία επίθεση. Όμως όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τα μέσα ενημέρωσης εστιάζουν στο γεγονός αυτό πάρα πολύ και έτσι φαίνεται ότι συμβαίνει συχνά.
Η πραγματικότητα: Το ποσοστό της κακοποίησης των παιδιών έχει ελαττωθεί σημαντικά. Σε αυτό κάποιο ρόλο παίζει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετά και καλά φάρμακα για την ψυχική υγεία και άλλα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, που έχουν αλλάξει την κοινωνία μας και έχουν συντελέσει στην μείωση της παιδικής κακοποίησης. Επίσης οι καλύτερες οικονομικές συνθήκες ζωής της δεκαετίας 1990 – 2000.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Το σημαντικότερο είναι να είμαστε πάντα δίπλα στο παιδί μας. Όσο το δυνατόν περισσότερο. Να διατηρούμε μία στενή σχέση μαζί του και να κρατάμε όλα τα κανάλια επικοινωνίας ανοικτά, ώστε το παιδί να αισθάνεται άνετα και να μας εμπιστεύεται ότι του συμβαίνει.
Μην ξεχνάμε ότι συνήθως οι δράστες της σωματικής κακοποίησης των παιδιών είναι μέλη της οικογένειας και όχι ένας ξένος. Εκπαιδεύστε το παιδί σας από μικρή ηλικία να ξεχωρίζει τις κατάλληλες και ακατάλληλες μορφές επικοινωνίας και να μην διστάζει να ζητήσει βοήθεια αν ποτέ αισθανθεί κίνδυνο.
Ατυχήματα και τραυματισμοί
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου θα τραυματισθεί σε ατύχημα, π.χ. αυτοκινητιστικό.
Η πραγματικότητα: Στην Αμερική, πράγματι τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου. Όμως τα καλά νέα είναι ότι αυτό μπορούμε να το ελέγξουμε. Η πλειονότητα των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα ήταν, γιατί δεν φορούσαν ζώνη ασφαλείας ή ήταν σε λάθος κάθισμα. Επίσης βρίσκονταν σε αυτοκίνητο με οδηγό που είχε πιει.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Πάρα πολλά. Τα ατυχήματα αυτά μπορούν να προληφθούν. Καθίσματα αυτοκινήτου, ζώνη ασφαλείας, κράνος στο ποδήλατο και προσοχή στην παιδική χαρά, είναι απλά μέτρα που όμως κάνουν μεγάλη διαφορά στην ασφάλεια των παιδιών μας. Η σημερινή ιατρική κάνει πράγματι θαύματα, όμως δεν μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στον τραυματισμό στο λαιμό και στο κεφάλι. Έτσι, από πολύ μικρή ηλικία, μάθετε τα παιδιά σας να φορούν πάντα κράνος, όταν οδηγούν το ποδήλατό τους ή παίζουν με το πατίνι ή το skateboard. Και βέβαια μη ξεχνάτε ότι εσείς πρώτα πρέπει να δίνετε το καλό παράδειγμα.
Εκφοβισμός
Είναι πράγματι ένα μεγάλο πρόβλημα. Μεγάλος αριθμός παιδιών από τον παιδικό σταθμό μέχρι το γυμνάσιο ή το λύκειο, είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού ή αντίθετα κάνει τον νταή. Ο εκφοβισμός πρέπει πάντα να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, λένε οι ειδικοί, επειδή έχει συνδεθεί με μακροπρόθεσμα θέματα αυτοεκτίμησης, κακής σχολικής επίδοσης, κατάθλιψης ακόμη και αυτοκτονίας. Μελέτες δείχνουν ότι περιστατικά βίας με πυροβολισμούς στα σχολεία, έχουν γίνει από παιδιά που κάποτε είχαν πέσει θύματα εκφοβισμού.
Στην αρχή του σχολικού έτους, είναι καλό να υπάρχουν προγράμματα κατά του εκφοβισμού, να είναι σαφείς οι κανόνες συμπεριφοράς και να υπάρχει βέβαια καλή επίβλεψη.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Έρευνες απέδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν βιώσει βία στο σπίτι είναι τα πλέον κατάλληλα για να εκφοβίζουν τους άλλους. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην μεταχειριζόμαστε ποτέ βίαια τα παιδιά μας και να μην επιτρέψουμε σε άλλους να το κάνουν.
Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, πρέπει να διδάξουν στα παιδιά, από μικρή ηλικία, ότι δεν πρέπει να πειράζουν ή να κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά. Εάν καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει τέτοιο πρόβλημα, είναι καλό, να ειδοποιήσετε αμέσως το σχολείο τους. Tέλος βοηθήστε το να αναπτύξει την ανθεκτικότητα και τις δεξιότητες που χρειάζεται για να προστατέψει τον εαυτό του.
Προβλήματα βάρους
Ο φόβος: Φοβάμαι ότι το παιδί μου θα έχει πρόβλημα βάρους, όπως παχυσαρκία ή ανορεξία.
Τα δύο άκρα αντίθετα. Η αλήθεια είναι ότι η παιδική παχυσαρκία και η σοβαρή απώλεια βάρους αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία των παιδιών. Η παιδική παχυσαρκία και η ανορεξία ή βουλιμία έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Επίσης οι διαταραχές αυτές εμφανίζονται πιο συχνά σε παιδιά μικρότερα από ότι στο παρελθόν.
Τι μπορούμε να κάνουμε: Τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να προστατεύεστε το παιδί σας από τον κίνδυνο της παχυσαρκίας. Κανείς, ούτε ο γιατρός του, ή ο δάσκαλος στο γυμναστήριο, ούτε το ίδιο το παιδί μπορεί να βοηθήσει όπως μπορείτε εσείς.
Βοηθείστε το να διατηρήσει μία υγιεινή διατροφή και ενεργό τρόπο ζωής και βεβαιωθείτε ότι κάνετε και εσείς το ίδιο. Είστε το μοντέλο του. Σηκώστε την οικογένειά σας από τον καναπέ, βγείτε έξω και κινηθείτε.
Γενικά προσπαθήστε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αναπτύξουν μια υγιή σχέση με τα τρόφιμα. Απολαύστε το φαγητό μαζί τους. Μειώστε τα γλυκά, τα αναψυκτικά καθώς και τα λιπαρά και επεξεργασμένα τρόφιμα. Προσφέρετε στο παιδί σας αφθονία νωπών φρούτων και λαχανικών.
Μην απαγορεύστε τελείως τα γλυκά και τα έτοιμα φαγητά στο σπίτι. Μην έχετε ποτέ όμως μεγάλες ποσότητες. Εάν το παιδί τα βρίσκει εύκολα στο σπίτι δεν θα αρκεσθεί να φάει ένα πατατάκι ή ένα γαριδάκι μόνο. Επίσης, είναι καλό να μιλάτε στα παιδιά σας, για καλή υγεία, άσκηση, καλή διατροφή και όχι να επιμένετε στο βάρος και τις θερμίδες.
Κάντε τα παιδιά σας να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνο να είσαι παχύς ή πολύ αδύνατος. Το σημαντικό είναι να έχουμε ένα υγιές σώμα, πράγμα που προϋποθέτει καλές επιλογές τροφίμων και τακτική άσκηση.
Προσέξτε επίσης για αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού. Τα παιδιά που αναπτύσσουν ανορεξία γίνονται ολοένα και πιο μοναχικά και μυστικοπαθή και προσπαθούν να κρύψουν την απώλεια του βάρους κάτω από φαρδιά ρούχα.
Εάν καταλάβετε ότι το παιδί αναπτύσσει μία διατροφική διαταραχή, πρέπει αμέσως να ζητήσετε βοήθεια, επειδή η πρώιμη παρέμβαση κάνει πολύ πιο πιθανή την θεραπεία. Συμβουλευτείτε το γιατρό του παιδιού, ο οποίος θα συστήσει κατά πάσα πιθανότητα, ψυχολόγο και διατροφολόγο για να το βοηθήσει.
Μάθετε όσα περισσότερα πράγματα μπορείτε σχετικά με την ανάπτυξη υγιεινών διατροφικών συνηθειών και χαρίστε στο παιδί σας μια υγιέστερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια ζωή.
paidorama.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι ληστές πέταξαν στον γκρεμό το Cayenne του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βόλτα στη σελήνη με 1,5 δισ. ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
