2012-12-07 14:21:51
Την μεγάλη ενεργειακή και πολιτική σημασία του αγωγού σηματοδοτεί η παρουσία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην τελετή έναρξης της κατασκευής του South Stream, στις 7 Δεκεμβρίου, κοντά στην Ανάπα, της Μαύρης Θάλασσας. Οι πρώτες αναφορές για την αναγκαιότητα της κατασκευής του South Stream έγιναν το 2005. Όπως και στην περίπτωση του Nord Stream, που τέθηκε πρόσφατα σε λειτουργία, το έργο αυτό ήταν η απάντηση στους αλλεπάλληλους «ενεργειακούς πολέμους» με την Ουκρανία, η οποία κρατά το μονοπώλιο της διαμετακόμισης του ρωσικού αερίου στην Ευρώπη. Από τα 150 δις κυβικά μέτρα της ετήσιας εξαγωγής, τα 100 δις περνούν από το έδαφός της.
Διαβάστε περισσότερα
Το 2007 η Gazprom και η ιταλική Eni υπέγραψαν το μνημόνιο για την κατασκευή του νέου αγωγού. Από τότε το πρόγραμμα έχει πάψει να είναι ρωσο-ιταλικό και σήμερα, μέτοχοι της κοινής εταιρίας South Stream Transport AG, που είναι καταχωρημένη στην Ολλανδία, είναι η Gazprom με 50%) η Eni με 20%, και η γαλλική EDF και η γερμανική Wintershall κατέχουν από 15%.
Διαδρομές και διακλαδώσεις του South Stream
Ο South Stream αναμένεται να γίνει ο ακριβότερος και μεγαλύτερος αγωγός από όλους όσους κατασκευάστηκαν ή έχουν προγραμματιστεί στην περίοδο Πούτιν. Θα εκτείνεται υποθαλάσσια από την κωμόπολη Ντζούμπγκα, του Κρασνοντάρ της Μαύρης Θάλασσας και η κύρια γραμμή του αγωγού θα καταλήγει στην ιταλική πόλη Τρεβίζο, διερχόμενη μέσα από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία, ενώ έχει προβλεφθεί διακλάδωση στην Κροατία. Το μήκος του θα φτάνει τα 2.355χλμ, εκ των οποίων τα 990 θα είναι υποθαλάσσια και τα 1455 χερσαία. Άλλες δύο διακλαδώσεις θα ξεκινούν από τη Βουλγαρία, θα περνούν μέσα από την Ουγγαρία και τη Σερβία και θα φτάνουν στο Μπαουμγκάρτεν της Αυστρίας, τον μεγαλύτερο τερματικό σταθμό φυσικού αερίου της ΕΕ. Η τελευταία διακλάδωση από το έδαφος της Βουλγαρίας θα έχει νότια κατεύθυνση, καταλήγοντας μέσω της Ελλάδας και κάτω από την Αδριατική Θάλασσα στο Οτράντο της Ιταλίας. Τέλος, έχει προβλεφθεί ακόμη ένας αγωγός, ο οποίος θα περνά κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα, θα εξέρχεται στο έδαφος της Ρουμανίας, και στη συνέχεια θα ενώνεται στη Σερβία με τις υπόλοιπες διακλαδώσεις του αγωγού.
Ανοικτό το τελικό κόστος
Η δυναμικότητα μεταφοράς του South Stream θα είναι 63 δις κυβικά μέτρα το χρόνο, παρ’ ότι το 2009 γινόταν λόγος για το ήμισυ αυτής της ποσότητας. Η ολοκλήρωση του πρώτου τμήματος δυναμικότητας μεταφοράς 15,5 εκατ. κ.μ. φυσικού αερίου, έχει προγραμματιστεί για το τέλος του 2015, και η έναρξη των προμηθειών, για το πρώτο τρίμηνο του 2016. Με πλήρη ισχύ ο αγωγός αναμένεται να λειτουργήσει το 2018.
Το ακριβές κόστος της κατασκευής, δεν το γνωρίζει κανείς. Τον Οκτώβριο η Gazprom είχε εκτιμήσει το έργο στα 15,5 δις ευρώ. Ύστερα όμως από πολλές αξιολογήσεις, το ποσό ανέβηκε στα 16-17 δις ευρώ. Ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός δεν διστάζει να παραδεχτεί δημόσια ότι το τελικό κόστος μπορεί να αποβεί ακόμη υψηλότερο. Ο Βαλέρι Νεστέροφ, μέλος της Sberbank Investment Research -εταιρίας οικονομικών αναλύσεων και παροχής υπηρεσιών στον τομέα του εμπορίου και των επενδύσεων- θεωρεί ότι η Gazprom θα υποχρεωθεί να δαπανήσει επιπλέον περίπου 10 δις ευρώ για την επέκταση του ενιαίου συστήματος τροφοδοσίας φυσικού αερίου στη Ρωσία, κοντά στην Ανάπα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μεταφορά της απαραίτητης ποσότητας αερίου. Επομένως, το πρόγραμμα θα κοστίσει συνολικά σχεδόν 27 δις ευρώ.
Διακρατικές συμφωνίες με «επώδυνες παραχωρήσεις»
Για την κατασκευή του χερσαίου τμήματος του αγωγού η Ρωσία υπέγραψε διακρατικές συμφωνίες με τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, τη Σλοβενία, την Κροατία και την Αυστρία. Για το υποθαλάσσιο τμήμα, έπρεπε να επιτευχθεί συμφωνία με την Τουρκία. Σχεδόν όλες οι συμφωνίες στοίχισαν στην Gazprom επώδυνες παραχωρήσεις, αναφέρει κυβερνητική πηγή.
Όσον αφορά τις χώρες, στις οποίες ο αγωγός θα περνά από τη γη, τα περισσότερα προβλήματα προέκυψαν με τη Βουλγαρία. Ο επικεφαλής της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, κατάφερε να συμφωνήσει με την κυβέρνηση της χώρας μόλις στις 15 Νοεμβρίου. Επιπλέον, η εταιρία αναγκάστηκε να προσφέρει βοήθεια στη βουλγαρική οικονομία μειώνοντας τις τιμές του αερίου. Ως αντάλλαγμα για τη συγκατάθεση της συμμετοχής στον South Stream, η Βουλγαρία έλαβε έκπτωση 20% στο αέριο από την 1ηΙανουαρίου του 2013, παρ’ ότι η Gazprom υποχωρούσε αρχικά μόνο ως το 11%. Όπως δήλωσε ο κ.Μίλερ, η τιμή του αερίου για τη Βουλγαρία θα είναι μια από τις χαμηλότερες, ενώ η χώρα αυτή αγοράζει ετησίως 3 δις κ.μ. Η Gazprom θα αναλάβει και κάποιες κοινωνικής φύσης υποχρεώσεις απέναντι στη Βουλγαρία, καθώς θα γίνει χορηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας Λέφσκι, που θα ενσωματωθεί στην ποδοσφαιρική αυτοκρατορία της Gazprom μαζί με τη ρωσική Ζενίτ, τη γερμανική Σάλκε και τον Ερυθρό Αστέρα από τη Σερβία.
Συνοψίζοντας τις διακρατικές συμφωνίες,κορυφαίος διευθυντής της Gazprom ανέφερε ότι «είναι αδύνατο να εκτιμηθούν στην πραγματική τους έκταση τα οφέλη για τις χώρες που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, γι’ αυτό και το θέμα του τελικού κόστους του South Stream παραμένει ανοιχτό».
Ο πόλεμος της Ευρωπαικής Επιτροπής
Πέρα από τις σκληρές διαπραγματεύσεις με τους μελλοντικούς εταίρους, όλα αυτά τα χρόνια η Gazprom είχε να αντιμετωπίσει ακόμη έναν ισχυρό παράγοντα, που δεν είναι άλλος από την ΕΕ, και ειδικότερα, το διοικητικό όργανό της, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι Βρυξέλλες εδώ και πολύ καιρό χαρακτήριζαν την υπερβολική εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο ως απειλητική, και γι’ αυτό προσπαθούσε ανεπίσημα να εμποδίσει το έργο του South Stream, κυρίως μέσω της υποστήριξής της σε έργα ανταγωνιστικά προς αυτόν. Κυριότερο από αυτά ήταν ο Nabucco. Όταν το 2009 υπογράφηκε στην Τουρκία υπό την παρουσία του ευρωπαϊκού επιτρόπου Ζοζέ Μπαρόζο η διακρατική συμφωνία για τον Nabucco, φαινόταν ότι ο συγκεκριμένος αγωγός θα κατασκευαστεί ταχύτερα από τον South Stream.
Θύμα των γεωστρατηγικών αλλαγών ο Nabucco
Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη. Εν μέρει, επειδή το έργο κρίθηκε ακριβό, με το κόστος του να ανεβαίνει από τα προβλεπόμενα 8, στα 20 δις ευρώ. Ο σημαντικότερος λόγος όμως ήταν πως, όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από τότε, ο Nabucco δεν εξασφάλισε τους απαραίτητους πόρους αερίου. Οι προμήθειες από το βόρειο Ιράκ αποδείχθηκαν αρκετά παρακινδυνευμένες, ενώ και η Άγκυρα δεν θέλησε να προσφέρει στήριξη στους Κούρδους του Ιράκ, αγοράζοντας φυσικό αέριο από αυτούς. Η επιλογή της Αιγύπτου επίσης απορρίφθηκε, λόγω της «Αραβικής άνοιξης», του πολέμου στη Συρία και της όξυνσης των σχέσεων ανάμεσα σε Κάιρο και Τελ Αβίβ. Ο Δια-κασπιακός αγωγός δεν κατασκευάστηκε εξαιτίας της σκληρής στάσης της Ρωσίας, καθ’ όσον η οριοθέτηση της Κασπίας Θάλασσας δεν έχει ακόμη διευθετηθεί μεταξύ των κρατών που την περιβάλλουν. Ενώ η τελευταία ελπίδα του Nabucco, δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, εκφράζει πλέον την προτίμησή του σε άλλα προγράμματα.
http://rbth.gr/articles/2012/12/07/enarktirio_laktisma_gia_ton_south_stream_18611.html
Διαβάστε περισσότερα
Το 2007 η Gazprom και η ιταλική Eni υπέγραψαν το μνημόνιο για την κατασκευή του νέου αγωγού. Από τότε το πρόγραμμα έχει πάψει να είναι ρωσο-ιταλικό και σήμερα, μέτοχοι της κοινής εταιρίας South Stream Transport AG, που είναι καταχωρημένη στην Ολλανδία, είναι η Gazprom με 50%) η Eni με 20%, και η γαλλική EDF και η γερμανική Wintershall κατέχουν από 15%.
Διαδρομές και διακλαδώσεις του South Stream
Ο South Stream αναμένεται να γίνει ο ακριβότερος και μεγαλύτερος αγωγός από όλους όσους κατασκευάστηκαν ή έχουν προγραμματιστεί στην περίοδο Πούτιν. Θα εκτείνεται υποθαλάσσια από την κωμόπολη Ντζούμπγκα, του Κρασνοντάρ της Μαύρης Θάλασσας και η κύρια γραμμή του αγωγού θα καταλήγει στην ιταλική πόλη Τρεβίζο, διερχόμενη μέσα από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία, ενώ έχει προβλεφθεί διακλάδωση στην Κροατία. Το μήκος του θα φτάνει τα 2.355χλμ, εκ των οποίων τα 990 θα είναι υποθαλάσσια και τα 1455 χερσαία. Άλλες δύο διακλαδώσεις θα ξεκινούν από τη Βουλγαρία, θα περνούν μέσα από την Ουγγαρία και τη Σερβία και θα φτάνουν στο Μπαουμγκάρτεν της Αυστρίας, τον μεγαλύτερο τερματικό σταθμό φυσικού αερίου της ΕΕ. Η τελευταία διακλάδωση από το έδαφος της Βουλγαρίας θα έχει νότια κατεύθυνση, καταλήγοντας μέσω της Ελλάδας και κάτω από την Αδριατική Θάλασσα στο Οτράντο της Ιταλίας. Τέλος, έχει προβλεφθεί ακόμη ένας αγωγός, ο οποίος θα περνά κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα, θα εξέρχεται στο έδαφος της Ρουμανίας, και στη συνέχεια θα ενώνεται στη Σερβία με τις υπόλοιπες διακλαδώσεις του αγωγού.
Ανοικτό το τελικό κόστος
Η δυναμικότητα μεταφοράς του South Stream θα είναι 63 δις κυβικά μέτρα το χρόνο, παρ’ ότι το 2009 γινόταν λόγος για το ήμισυ αυτής της ποσότητας. Η ολοκλήρωση του πρώτου τμήματος δυναμικότητας μεταφοράς 15,5 εκατ. κ.μ. φυσικού αερίου, έχει προγραμματιστεί για το τέλος του 2015, και η έναρξη των προμηθειών, για το πρώτο τρίμηνο του 2016. Με πλήρη ισχύ ο αγωγός αναμένεται να λειτουργήσει το 2018.
Το ακριβές κόστος της κατασκευής, δεν το γνωρίζει κανείς. Τον Οκτώβριο η Gazprom είχε εκτιμήσει το έργο στα 15,5 δις ευρώ. Ύστερα όμως από πολλές αξιολογήσεις, το ποσό ανέβηκε στα 16-17 δις ευρώ. Ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός δεν διστάζει να παραδεχτεί δημόσια ότι το τελικό κόστος μπορεί να αποβεί ακόμη υψηλότερο. Ο Βαλέρι Νεστέροφ, μέλος της Sberbank Investment Research -εταιρίας οικονομικών αναλύσεων και παροχής υπηρεσιών στον τομέα του εμπορίου και των επενδύσεων- θεωρεί ότι η Gazprom θα υποχρεωθεί να δαπανήσει επιπλέον περίπου 10 δις ευρώ για την επέκταση του ενιαίου συστήματος τροφοδοσίας φυσικού αερίου στη Ρωσία, κοντά στην Ανάπα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μεταφορά της απαραίτητης ποσότητας αερίου. Επομένως, το πρόγραμμα θα κοστίσει συνολικά σχεδόν 27 δις ευρώ.
Διακρατικές συμφωνίες με «επώδυνες παραχωρήσεις»
Για την κατασκευή του χερσαίου τμήματος του αγωγού η Ρωσία υπέγραψε διακρατικές συμφωνίες με τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, τη Σλοβενία, την Κροατία και την Αυστρία. Για το υποθαλάσσιο τμήμα, έπρεπε να επιτευχθεί συμφωνία με την Τουρκία. Σχεδόν όλες οι συμφωνίες στοίχισαν στην Gazprom επώδυνες παραχωρήσεις, αναφέρει κυβερνητική πηγή.
Όσον αφορά τις χώρες, στις οποίες ο αγωγός θα περνά από τη γη, τα περισσότερα προβλήματα προέκυψαν με τη Βουλγαρία. Ο επικεφαλής της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, κατάφερε να συμφωνήσει με την κυβέρνηση της χώρας μόλις στις 15 Νοεμβρίου. Επιπλέον, η εταιρία αναγκάστηκε να προσφέρει βοήθεια στη βουλγαρική οικονομία μειώνοντας τις τιμές του αερίου. Ως αντάλλαγμα για τη συγκατάθεση της συμμετοχής στον South Stream, η Βουλγαρία έλαβε έκπτωση 20% στο αέριο από την 1ηΙανουαρίου του 2013, παρ’ ότι η Gazprom υποχωρούσε αρχικά μόνο ως το 11%. Όπως δήλωσε ο κ.Μίλερ, η τιμή του αερίου για τη Βουλγαρία θα είναι μια από τις χαμηλότερες, ενώ η χώρα αυτή αγοράζει ετησίως 3 δις κ.μ. Η Gazprom θα αναλάβει και κάποιες κοινωνικής φύσης υποχρεώσεις απέναντι στη Βουλγαρία, καθώς θα γίνει χορηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας Λέφσκι, που θα ενσωματωθεί στην ποδοσφαιρική αυτοκρατορία της Gazprom μαζί με τη ρωσική Ζενίτ, τη γερμανική Σάλκε και τον Ερυθρό Αστέρα από τη Σερβία.
Συνοψίζοντας τις διακρατικές συμφωνίες,κορυφαίος διευθυντής της Gazprom ανέφερε ότι «είναι αδύνατο να εκτιμηθούν στην πραγματική τους έκταση τα οφέλη για τις χώρες που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, γι’ αυτό και το θέμα του τελικού κόστους του South Stream παραμένει ανοιχτό».
Ο πόλεμος της Ευρωπαικής Επιτροπής
Πέρα από τις σκληρές διαπραγματεύσεις με τους μελλοντικούς εταίρους, όλα αυτά τα χρόνια η Gazprom είχε να αντιμετωπίσει ακόμη έναν ισχυρό παράγοντα, που δεν είναι άλλος από την ΕΕ, και ειδικότερα, το διοικητικό όργανό της, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι Βρυξέλλες εδώ και πολύ καιρό χαρακτήριζαν την υπερβολική εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο ως απειλητική, και γι’ αυτό προσπαθούσε ανεπίσημα να εμποδίσει το έργο του South Stream, κυρίως μέσω της υποστήριξής της σε έργα ανταγωνιστικά προς αυτόν. Κυριότερο από αυτά ήταν ο Nabucco. Όταν το 2009 υπογράφηκε στην Τουρκία υπό την παρουσία του ευρωπαϊκού επιτρόπου Ζοζέ Μπαρόζο η διακρατική συμφωνία για τον Nabucco, φαινόταν ότι ο συγκεκριμένος αγωγός θα κατασκευαστεί ταχύτερα από τον South Stream.
Θύμα των γεωστρατηγικών αλλαγών ο Nabucco
Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη. Εν μέρει, επειδή το έργο κρίθηκε ακριβό, με το κόστος του να ανεβαίνει από τα προβλεπόμενα 8, στα 20 δις ευρώ. Ο σημαντικότερος λόγος όμως ήταν πως, όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από τότε, ο Nabucco δεν εξασφάλισε τους απαραίτητους πόρους αερίου. Οι προμήθειες από το βόρειο Ιράκ αποδείχθηκαν αρκετά παρακινδυνευμένες, ενώ και η Άγκυρα δεν θέλησε να προσφέρει στήριξη στους Κούρδους του Ιράκ, αγοράζοντας φυσικό αέριο από αυτούς. Η επιλογή της Αιγύπτου επίσης απορρίφθηκε, λόγω της «Αραβικής άνοιξης», του πολέμου στη Συρία και της όξυνσης των σχέσεων ανάμεσα σε Κάιρο και Τελ Αβίβ. Ο Δια-κασπιακός αγωγός δεν κατασκευάστηκε εξαιτίας της σκληρής στάσης της Ρωσίας, καθ’ όσον η οριοθέτηση της Κασπίας Θάλασσας δεν έχει ακόμη διευθετηθεί μεταξύ των κρατών που την περιβάλλουν. Ενώ η τελευταία ελπίδα του Nabucco, δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, εκφράζει πλέον την προτίμησή του σε άλλα προγράμματα.
http://rbth.gr/articles/2012/12/07/enarktirio_laktisma_gia_ton_south_stream_18611.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έκρυψε ανάμεσα στις καραμέλες 2.992.000 τσιγάρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
