2012-03-24 21:41:08
Γράφει: Γιάννης ΛοβέρδοςΤο μεγάλο ερώτημα που απασχολεί ολοένα και περισσότερους συμπολίτες μας, τουλάχιστον ανάμεσα σε αυτούς που σκέπτονται και αναζητούν, κι όχι ανάμεσα σε εκείνους που αντιδρούν με κραυγές ή αφορισμούς που συχνότατα εμπεριέχουν συνωμοσιολογικές ανοησίες, είναι το πώς φθάσαμε ως εδώ. Αν δεν κατακτήσουμε τη γνώση για τη σημερινή μας κατάρρευση, (που βιώνουμε όχι μόνον σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο), δεν θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις για να αλλάξουμε τη μοίρα μας και να αποκτήσουμε και πάλι δυναμική για το μέλλον.
Το ερώτημα κατατρύχει πολλούς κι αρκετές προσεγγίσεις έχουν ακουστεί κι έχουν διατυπωθεί προς την ουσιαστική του απάντηση. Τυχαία, μέσω κάποιων φίλων που γνώρισα μέσα από το Facebook, έμαθα για ένα κείμενο που είχε γράψει σε χρόνο ανύποπτο για τους περισσότερους εξ ημών, ένας ογκόλιθος του πνεύματος, ο Παναγιώτης Κονδύλης, που τόσο πρόωρα έχασε τη ζωή του το 1998, προτού καν συμπληρώσει τα 60 του χρόνια.
Ο Κονδύλης ήταν αριστερός, αλλά είχε διαύγεια που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν οι συνοδοιπόροι του Τσίπρα και της Παπαρήγα, και την τρομακτική μόρφωση που ελάχιστοι Έλληνες διαθέτουν. Το 1992 έγραψε ένα κείμενο με τίτλο: «Ελληνικός παρασιτικός καταναλωτισμός». Όταν διάβασα το κείμενο έμεινα κατάπληκτος.
Με απίστευτη καθαρότητα και σαφήνεια περιγράφει την νεοελληνική κακοδαιμονία και εκ των πραγμάτων προβλέπει 20 χρόνια νωρίτερα την κατάρρευση της οικονομίας, της πολιτικής, των θεσμών, των κρατικών δομών και στο τέλος της ίδιας της κοινωνίας μας. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσουμε με προσοχή, να σκεφθούμε τι λέει και να πάρουμε τις απαντήσεις που χρειάζονται κι οι οποίες, ίσως, μας διδάξουν τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε την σημερινή κατάσταση κατάρρευσης και διάλυσης. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Ας δούμε τι γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης:
«H σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, που του μέλλοντος μετατρέποντας τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια και παρασιτεί προς τα έξω από όπου έχει δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικής καρποφορίας αλλά, κυρίως, για να πληρώσει με αυτά τις τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό.
Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει έμμεσες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτοεπίγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ψυχολογική κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού, γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτοεπίγνωσης είναι πρωτίστως η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στο οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας -κατά το δυνατόν νηφάλια – τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογική εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας.
Όπως οι κατώτατοι ζωικοί οργανισμοί, έτσι και οι σημερινοί Έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σε ό,τι τους ερεθίζει άμεσα κι ειδικά, οι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη ή κάποιου «μισέλληνα» στην Γροιλανδία (κι ας μη μιλήσουμε για όσα παρεμφερή μαθαίνει κανείς από τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον) ευφραίνουν ή εξάπτουν αναλόγως τα πνεύματα περισσότερο από ό,τι τα απασχολούν τα ουσιώδη, αν και συχνά αφανή, μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας.» InfoGnomon
Το ερώτημα κατατρύχει πολλούς κι αρκετές προσεγγίσεις έχουν ακουστεί κι έχουν διατυπωθεί προς την ουσιαστική του απάντηση. Τυχαία, μέσω κάποιων φίλων που γνώρισα μέσα από το Facebook, έμαθα για ένα κείμενο που είχε γράψει σε χρόνο ανύποπτο για τους περισσότερους εξ ημών, ένας ογκόλιθος του πνεύματος, ο Παναγιώτης Κονδύλης, που τόσο πρόωρα έχασε τη ζωή του το 1998, προτού καν συμπληρώσει τα 60 του χρόνια.
Ο Κονδύλης ήταν αριστερός, αλλά είχε διαύγεια που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν οι συνοδοιπόροι του Τσίπρα και της Παπαρήγα, και την τρομακτική μόρφωση που ελάχιστοι Έλληνες διαθέτουν. Το 1992 έγραψε ένα κείμενο με τίτλο: «Ελληνικός παρασιτικός καταναλωτισμός». Όταν διάβασα το κείμενο έμεινα κατάπληκτος.
Με απίστευτη καθαρότητα και σαφήνεια περιγράφει την νεοελληνική κακοδαιμονία και εκ των πραγμάτων προβλέπει 20 χρόνια νωρίτερα την κατάρρευση της οικονομίας, της πολιτικής, των θεσμών, των κρατικών δομών και στο τέλος της ίδιας της κοινωνίας μας. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσουμε με προσοχή, να σκεφθούμε τι λέει και να πάρουμε τις απαντήσεις που χρειάζονται κι οι οποίες, ίσως, μας διδάξουν τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε την σημερινή κατάσταση κατάρρευσης και διάλυσης. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Ας δούμε τι γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης:
«H σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, που του μέλλοντος μετατρέποντας τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια και παρασιτεί προς τα έξω από όπου έχει δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικής καρποφορίας αλλά, κυρίως, για να πληρώσει με αυτά τις τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό.
Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει έμμεσες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτοεπίγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ψυχολογική κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού, γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτοεπίγνωσης είναι πρωτίστως η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στο οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας -κατά το δυνατόν νηφάλια – τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογική εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας.
Όπως οι κατώτατοι ζωικοί οργανισμοί, έτσι και οι σημερινοί Έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σε ό,τι τους ερεθίζει άμεσα κι ειδικά, οι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη ή κάποιου «μισέλληνα» στην Γροιλανδία (κι ας μη μιλήσουμε για όσα παρεμφερή μαθαίνει κανείς από τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον) ευφραίνουν ή εξάπτουν αναλόγως τα πνεύματα περισσότερο από ό,τι τα απασχολούν τα ουσιώδη, αν και συχνά αφανή, μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας.» InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαγνησία: Αδίστακτοι ληστές σκότωσαν τη γιαγιά για 5 ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
