2012-12-08 06:33:11
Σαν σήμερα 8 Δεκεμβρίου του 1980 δολοφονείται έξω από το σπίτι του στο Μανχάταν, σε ηλικία 40 ετών το πρώην μέλος των θρυλικών "Μπιτλς", Τζον Λένον, από τον Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν.
Το χρονικό της υπόθεσης
Τον Οκτώβριο του 1980, ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν κατέφτασε από την Χονολουλού στη Νέα Υόρκη. Σκοπός του ταξιδιού του ήταν να σκοτώσει τον John Lennon. Ο Τσάπμαν, ψυχικά διαταραγμένο άτομο, θεωρούσε τον Lennon υποκριτή και πίστευε πως μόνο εάν τον σκότωνε θα μπορούσε να βρει πνευματική γαλήνη. Παρέμεινε πέντε ημέρες στη Νέα Υόρκη και επισκέφθηκε το κτίριο Ντακότα όπου διέμενε ο Lennon. Επάνω του είχε ένα περίστροφο, το οποίο ωστόσο δεν ήταν εφοδιασμένο με σφαίρες. Στις 11 Νοεμβρίου, κάλεσε τη γυναίκα του και της αποκάλυψε το σχέδιό του. Εκείνη, κατόρθωσε να τον μεταπείσει και του πρότεινε να επιστρέψει στη Χονολουλού όπως και έγινε.
Άρθρο για τον Chapman στο περιοδικό People
Παρά ταύτα, ο Τσάπμαν γύρισε εκ νέου, μόνος, στη Νέα Υόρκη στις 5 Δεκεμβρίου με στόχο αυτή τη φορά να εκπληρώσει το σχέδιό του. Τρία εικοσιτετράωρα μετά, πλησίασε τον John Lennon ζητώντας του ένα αυτόγραφο πάνω στο καινούργιο του άλμπουμ με τίτλο «Double Fantasy». Αυτός υπέγραψε και ο Τσάπμαν τον ευχαρίστησε. Λίγη ώρα αργότερα, έξω από το κτίριο Ντακότα, ο John Lennon (ο οποίος επέστρεφε μετά από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened, που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του) και η Γιόκο Όνο κατευθύνονταν προς το διαμέρισμά τους. Ο Τσάπμαν που τους ακολουθούσε πυροβόλησε τον 40χρονο Lennon πέντε φορές. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι μισές σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ οι υπόλοιπες τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Όλες προκάλεσαν εσωτερική αιμοραγία, ενώ η θανάσιμη σφαίρα διαπέρασε την αορτή του.
Εκείνος, αναφώνησε με έκπληξη «με πυροβόλησαν». Σύρθηκε έως το γραφείο της ασφάλειας του κτιρίου και κατέρρευσε.
Η αστυνομία έφτασε στον τόπο του εγκλήματος έπειτα από δύο λεπτά και το ασθενοφόρο τριάντα δευτερόλεπτα μετά. Ηταν όμως πολύ αργά. Ώσπου να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ο John Lennon είχε αφήσει την τελευταία του πνοή. Στις 10 Δεκεμβρίου, η σωρός του αποτεφρώθηκε.
Σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων και των αστυνομικών αρχών, μετά τη δολοφονία, ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν το αντίτυπο του δίσκου Double Fantasy, στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον, ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος The Catcher in the Rye του Τ. Ν. Σάλιντζερ, καθώς και κασσέτες με τραγούδια των Beatles.
Ο Τσάπμαν καταδικάστηκε. Και μια σειρά σεναρίων συνομωσίας είδαν το φως της μέρας. Ο θάνατος του John Lennon, με τόσο βίαιο τρόπο, απλώς προσέθεσε στο μύθο του.
Η απολογία
«Πήρα μια φρικτή απόφαση, να αφαιρέσω τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου», είπε ο 55χρονος Τσάπμαν στις 7 Σεπτεμβρίου, προσπαθώντας για έκτη φορά να πείσει δύο αξιωματούχους του Συμβουλίου Χαρίτων να τον αφήσουν ελεύθερο. «Πίστεψα ότι σκοτώνοντας τον Τζον Λένον θα γινόμουν κάποιος. Αντί γι αυτό, όμως, έγινα δολοφόνος, και οι δολοφόνοι δεν είναι κάποιοι». Ο Τσάπμαν ζούσε τότε στη Χαβάη. Επινε πολύ κι έπεφτε σε κατάθλιψη, μια κατάσταση που επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο από τότε που άρχισε να δουλεύει ως φύλακας ασφαλείας στη Χονολουλού. Μια μέρα αγόρασε ένα όπλο και πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου προμηθεύτηκε σφαίρες από ένα φίλο του αστυνομικό στην Ατλάντα, ο οποίος νόμιζε ότι προορίζονταν για την προστασία του Τσάπμαν.«Είχα φτιάξει έναν κατάλογο στόχων, και ο Λένον ήταν πρώτος», είπε ο Τσάπμαν. Στον κατάλογο περιλαμβάνονταν ακόμη ο Τζόνι Κάρσον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ,
Ο John Lennon μαζί με την γυναίκα του Yoko Onoαλλά ο τραγουδιστής των Μπιτλς ήταν πιο «εύκολος».Η ιδέα να σκοτώσει τον Λένον τού είχε έρθει έναν ή δύο μήνες πριν το κάνει. «Είδα μια ταινία, δεν θυμάμαι τον τίτλο της, αλλά ήταν σημαντική», είπε (σε μια άλλη περίσταση είχε πει ότι επρόκειτο για τους «Συνηθισμένους ανθρώπους», του Ρόμπερτ Ρέντφορντ). «Μόλις βγήκα από την αίθουσα, τηλεφώνησα στη γυναίκα μου και της είπα κλαίγοντας τι σκόπευα να κάνω. Εκείνη μου ζήτησε να γυρίσω σπίτι και να το συζητήσουμε, κι έτσι εγκατέλειψα προς στιγμήν το σχέδιό μου».Σήμερα ο Τσάπμαν κάνει διάφορες δουλειές στη φυλακή και είναι πρότυπο κρατουμένου. Αν αποφυλακιστεί, λέει πως θα ασχοληθεί με γεωργικές εργασίες στη Νέα Υόρκη. Τριάντα χρόνια μετά τη σύλληψή του, η κακή του φήμη εξακολουθεί να τον καταδιώκει.
«Εύχομαι να με είχαν κλείσει στη φυλακή για κάτι άλλο», λέει. «Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό που έκανα. Ερχεται κόσμος, μου μιλά και με αντιμετωπίζει κάπως διαφορετικά από τους άλλους. Κι εγώ τους λέω, δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το έχει κάνει, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει τραβήξει τη σκανδάλη».
Mugshot του Chapman
Κάθε δύο χρόνια από το 2000, ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν παρουσιάζεται στο Συμβούλιο Χαρίτων της Νέας Υόρκης και ξαναθυμάται τις λεπτομέρειες από τον φόνο του Τζον Λένον, τον οποίο σκότωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1980 το βράδυ. Κάθε φορά, η αίτησή του απορρίπτεται.
ΗΠΑ εναντίον Τζον Λένον - Το Ντοκιμαντέρ
Σα μία άτυπη δικαστική διαμάχη, όπως ο τίτλος υπονοεί, η ψυχροπολεμική κόντρα της κυβέρνησης Nixon με το λαοφιλές 'σκαθάρι' και μουσικό μύθο John Lennon περνά μέσα από το ντοκιμαντέρ των David Leaf και John Scheinfeld. Ο Βρετανός καλλιτέχνης, ακολουθώντας μία στροφή στην καριέρα του και επηρεασμένος από τη σχέση του με τη Yoko Ono μετατράπηκε από το μεγαλύτερο pop είδωλο της εποχής του σε έναν επίμονο ακτιβιστή κατά του πολέμου, της βίας και των κυβερνήσεων 'φόβου'. Η κυβέρνηση Nixon, οι προκλητικές πρακτικές της, το συνεχιζόμενο μακελειό στο Βιετνάμ καθώς και η γενικότερη τεταμένη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής οδήγησαν πολλούς ανθρώπους του πνεύματος σε πλήρη ρήξη με τον πολιτικό συντηρητισμό και τη κυβερνητική έκλυση βίας εντός ή εκτός των αμερικανικών συνόρων.
Τη δεκαετία 1966-76 o John Lennon μαζί με τη σύντροφό του στοχοποιήθηκαν απροκάλυπτα από την καθεστηκυία τάξη των Η.Π.Α. Η επανάσταση των λουλουδιών όμως έχανε τη μάχη της και το διεκδικητικό κομμάτι της κοινωνίας βρισκόταν σε μουδιασμένη αναζήτηση. Ενώ τα φέρετρα με την αμερικάνικη σημαία επέστρεφαν σωρηδόν και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις κλιμακώνονταν, ένας ολόκληρος κόσμος βρισκόταν σε διαρκή παρακμή. Η απάντηση του Lennon σ' όλα αυτά "κι αν η επανάσταση των λουλουδιών έχασε, κάτι άλλο θα βρούμε" ήταν περισσότερο εμψυχωτική παρά μία έκφραση χειροπιαστής ελπίδας.
Εκτός από το αρχειακό υλικό όπου εμφανίζονται συχνά ο John και η Yoko, στο «The U.S. vs John Lennon» μιλούν πολλοί γνωστοί πρωταγωνιστές της εποχής όπως ο Tariq Ali, η Angela Davis, ο Noam Chomsky και o Carl Bernstein, άτομα που θήτευσαν στην κυβέρνηση Nixon αλλά και ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των Η.Π.Α. George McGovern. Με την καταγγελτική τοποθέτηση των δημιουργών του, το ντοκιμαντέρ αυτό προσπαθεί να θυμίσει στους παλιούς και να πληροφορήσει τους νέους για το μέγεθος και τη προσωπικότητα του John Lennon που δέχθηκε απροκάλυπτα και ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Το πρόβλημα είναι πως το φιλμ, ενώ δεν αναλώνεται σε λιβάνισμα του 'σκαθαριού' μέσα από τη δημοφιλία και τους Beatles, ασχολείται περισσότερο με την υπεράσπιση του παρά με την ουσία των πεπραγμένων του. Οι επιρροές που δέχθηκε από τη σύζυγό του μένουν ανεξερεύνητες, η ανάγκη για αντίδραση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο διατηρείται στις προφανείς και αναμενόμενες αναφορές τη στιγμή που ο ακτιβισμός του ζεύγους Lennon επικρατεί προφανώς απέναντι σε μία έκδηλα υστερική αμερικανική πολιτική. Ο σπουδαία αυτή προσωπικότητα είναι σύμβολο όχι μόνο για τη μουσική επανάσταση που έφερε με το συγκλονιστικότερο συγκρότημα όλων των εποχών, αλλά γιατί εβρισκόμενος στο μάτι του κυκλώνα δε φοβήθηκε να αναζητήσει τρόπους αντίδρασης και αντίστασης απέναντι στα κοινωνικώς και πολιτικώς παράλογα που ο κοινός νους μπορεί να διακρίνει. Η προαναφερθείσα πλευρά είναι ορατή από την οπτική γωνία Leaf και Scheinfeld όχι όμως και αρκετά προβεβλημένη.
Χαρακτηριστικά, το χρησιμότερο των συμπερασμάτων είναι η ανάγλυφη 'απόδειξη' της κυκλικότητας της Ιστορίας. Η εκλογική νίκη του Nixon το '70 είναι ένα σαφέστατο δείγμα κοινωνικής αγκύλωσης, όμοιο με τις πρόσφατες ιστορικά επανεκλογές των Bush και Blur. Η χειρότερη απογοήτευση και το αποφασιστικότερο χτύπημα στον κάθε John Lennon και κατ' επέκταση στον εκάστοτε δημοκρατικό και φιλειρηνικό πολίτη είναι η ίδια η πολιτική βούληση των ψηφοφόρων που τίμησαν τα παραπάνω πρόσωπα με την εμπιστοσύνη τους. Κοινώς, καμία κοινωνία και κανένας λαός δε 'σώζεται' αν δε το επιθυμήσει πρωτίστως ο ίδιος. Η ιστορία και το μέλλον επεφύλασσε στον Lennon και το όραμα του μία μοίρα σκληρότερη και από αυτή που τελικά αντιμετώπισε, την κοινωνική απραξία και τον ατομικισμό. Ένα σκάνδαλο (Watergate) χρειάστηκε για να τελειώσει τον Nixon από τη προεδρία των Η.Π.Α., όμως μία αποκάλυψη δεν αλλάζει τον κόσμο.
Η κοινωνική προσέγγιση της δράσης του καλλιτέχνη και δευτερογενώς η ανάδραση που αυτή προκάλεσε στο μέσο άνθρωπο είναι η πτυχή της υπόθεσης που το «The U.S. vs John Lennon» αναφέρει χωρίς να αναδεικνύει. Η επουσιώδης χρήση των γραφικών που παρατίθενται στην ταινία μπορεί να περνά στο εγχείρημα χροιά μυστηρίου και κατασκοπίας την ίδια στιγμή που τα πραγματικά ερωτήματα περνούν σε δεύτερο ρόλο. Αν και χρήσιμο για όσους δεν γνώρισαν εκείνη την εποχή, το φιλμ αυτό δεν εκμεταλλεύεται επαρκώς την ευκαιρία να αναδείξει κρίσιμες πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της εποχής.
ΗΠΑ εναντίον Τζον Λένον
Παραγωγής: David Leaf & John Scheinfeld
Διάρκεια: 1:35:22 min
Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι
Γλώσσα: Αγγλικά
by notis
Πηγές: tvxs.gr - crimestories.gr - cinemanews.gr
Το χρονικό της υπόθεσης
Τον Οκτώβριο του 1980, ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν κατέφτασε από την Χονολουλού στη Νέα Υόρκη. Σκοπός του ταξιδιού του ήταν να σκοτώσει τον John Lennon. Ο Τσάπμαν, ψυχικά διαταραγμένο άτομο, θεωρούσε τον Lennon υποκριτή και πίστευε πως μόνο εάν τον σκότωνε θα μπορούσε να βρει πνευματική γαλήνη. Παρέμεινε πέντε ημέρες στη Νέα Υόρκη και επισκέφθηκε το κτίριο Ντακότα όπου διέμενε ο Lennon. Επάνω του είχε ένα περίστροφο, το οποίο ωστόσο δεν ήταν εφοδιασμένο με σφαίρες. Στις 11 Νοεμβρίου, κάλεσε τη γυναίκα του και της αποκάλυψε το σχέδιό του. Εκείνη, κατόρθωσε να τον μεταπείσει και του πρότεινε να επιστρέψει στη Χονολουλού όπως και έγινε.
Άρθρο για τον Chapman στο περιοδικό People
Παρά ταύτα, ο Τσάπμαν γύρισε εκ νέου, μόνος, στη Νέα Υόρκη στις 5 Δεκεμβρίου με στόχο αυτή τη φορά να εκπληρώσει το σχέδιό του. Τρία εικοσιτετράωρα μετά, πλησίασε τον John Lennon ζητώντας του ένα αυτόγραφο πάνω στο καινούργιο του άλμπουμ με τίτλο «Double Fantasy». Αυτός υπέγραψε και ο Τσάπμαν τον ευχαρίστησε. Λίγη ώρα αργότερα, έξω από το κτίριο Ντακότα, ο John Lennon (ο οποίος επέστρεφε μετά από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened, που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του) και η Γιόκο Όνο κατευθύνονταν προς το διαμέρισμά τους. Ο Τσάπμαν που τους ακολουθούσε πυροβόλησε τον 40χρονο Lennon πέντε φορές. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι μισές σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ οι υπόλοιπες τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Όλες προκάλεσαν εσωτερική αιμοραγία, ενώ η θανάσιμη σφαίρα διαπέρασε την αορτή του.
Εκείνος, αναφώνησε με έκπληξη «με πυροβόλησαν». Σύρθηκε έως το γραφείο της ασφάλειας του κτιρίου και κατέρρευσε.
Η αστυνομία έφτασε στον τόπο του εγκλήματος έπειτα από δύο λεπτά και το ασθενοφόρο τριάντα δευτερόλεπτα μετά. Ηταν όμως πολύ αργά. Ώσπου να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ο John Lennon είχε αφήσει την τελευταία του πνοή. Στις 10 Δεκεμβρίου, η σωρός του αποτεφρώθηκε.
Σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων και των αστυνομικών αρχών, μετά τη δολοφονία, ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν το αντίτυπο του δίσκου Double Fantasy, στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον, ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος The Catcher in the Rye του Τ. Ν. Σάλιντζερ, καθώς και κασσέτες με τραγούδια των Beatles.
Ο Τσάπμαν καταδικάστηκε. Και μια σειρά σεναρίων συνομωσίας είδαν το φως της μέρας. Ο θάνατος του John Lennon, με τόσο βίαιο τρόπο, απλώς προσέθεσε στο μύθο του.
Η απολογία
«Πήρα μια φρικτή απόφαση, να αφαιρέσω τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου», είπε ο 55χρονος Τσάπμαν στις 7 Σεπτεμβρίου, προσπαθώντας για έκτη φορά να πείσει δύο αξιωματούχους του Συμβουλίου Χαρίτων να τον αφήσουν ελεύθερο. «Πίστεψα ότι σκοτώνοντας τον Τζον Λένον θα γινόμουν κάποιος. Αντί γι αυτό, όμως, έγινα δολοφόνος, και οι δολοφόνοι δεν είναι κάποιοι». Ο Τσάπμαν ζούσε τότε στη Χαβάη. Επινε πολύ κι έπεφτε σε κατάθλιψη, μια κατάσταση που επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο από τότε που άρχισε να δουλεύει ως φύλακας ασφαλείας στη Χονολουλού. Μια μέρα αγόρασε ένα όπλο και πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου προμηθεύτηκε σφαίρες από ένα φίλο του αστυνομικό στην Ατλάντα, ο οποίος νόμιζε ότι προορίζονταν για την προστασία του Τσάπμαν.«Είχα φτιάξει έναν κατάλογο στόχων, και ο Λένον ήταν πρώτος», είπε ο Τσάπμαν. Στον κατάλογο περιλαμβάνονταν ακόμη ο Τζόνι Κάρσον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ,
Ο John Lennon μαζί με την γυναίκα του Yoko Onoαλλά ο τραγουδιστής των Μπιτλς ήταν πιο «εύκολος».Η ιδέα να σκοτώσει τον Λένον τού είχε έρθει έναν ή δύο μήνες πριν το κάνει. «Είδα μια ταινία, δεν θυμάμαι τον τίτλο της, αλλά ήταν σημαντική», είπε (σε μια άλλη περίσταση είχε πει ότι επρόκειτο για τους «Συνηθισμένους ανθρώπους», του Ρόμπερτ Ρέντφορντ). «Μόλις βγήκα από την αίθουσα, τηλεφώνησα στη γυναίκα μου και της είπα κλαίγοντας τι σκόπευα να κάνω. Εκείνη μου ζήτησε να γυρίσω σπίτι και να το συζητήσουμε, κι έτσι εγκατέλειψα προς στιγμήν το σχέδιό μου».Σήμερα ο Τσάπμαν κάνει διάφορες δουλειές στη φυλακή και είναι πρότυπο κρατουμένου. Αν αποφυλακιστεί, λέει πως θα ασχοληθεί με γεωργικές εργασίες στη Νέα Υόρκη. Τριάντα χρόνια μετά τη σύλληψή του, η κακή του φήμη εξακολουθεί να τον καταδιώκει.
«Εύχομαι να με είχαν κλείσει στη φυλακή για κάτι άλλο», λέει. «Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό που έκανα. Ερχεται κόσμος, μου μιλά και με αντιμετωπίζει κάπως διαφορετικά από τους άλλους. Κι εγώ τους λέω, δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το έχει κάνει, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει τραβήξει τη σκανδάλη».
Mugshot του Chapman
Κάθε δύο χρόνια από το 2000, ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν παρουσιάζεται στο Συμβούλιο Χαρίτων της Νέας Υόρκης και ξαναθυμάται τις λεπτομέρειες από τον φόνο του Τζον Λένον, τον οποίο σκότωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1980 το βράδυ. Κάθε φορά, η αίτησή του απορρίπτεται.
ΗΠΑ εναντίον Τζον Λένον - Το Ντοκιμαντέρ
Σα μία άτυπη δικαστική διαμάχη, όπως ο τίτλος υπονοεί, η ψυχροπολεμική κόντρα της κυβέρνησης Nixon με το λαοφιλές 'σκαθάρι' και μουσικό μύθο John Lennon περνά μέσα από το ντοκιμαντέρ των David Leaf και John Scheinfeld. Ο Βρετανός καλλιτέχνης, ακολουθώντας μία στροφή στην καριέρα του και επηρεασμένος από τη σχέση του με τη Yoko Ono μετατράπηκε από το μεγαλύτερο pop είδωλο της εποχής του σε έναν επίμονο ακτιβιστή κατά του πολέμου, της βίας και των κυβερνήσεων 'φόβου'. Η κυβέρνηση Nixon, οι προκλητικές πρακτικές της, το συνεχιζόμενο μακελειό στο Βιετνάμ καθώς και η γενικότερη τεταμένη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής οδήγησαν πολλούς ανθρώπους του πνεύματος σε πλήρη ρήξη με τον πολιτικό συντηρητισμό και τη κυβερνητική έκλυση βίας εντός ή εκτός των αμερικανικών συνόρων.
Τη δεκαετία 1966-76 o John Lennon μαζί με τη σύντροφό του στοχοποιήθηκαν απροκάλυπτα από την καθεστηκυία τάξη των Η.Π.Α. Η επανάσταση των λουλουδιών όμως έχανε τη μάχη της και το διεκδικητικό κομμάτι της κοινωνίας βρισκόταν σε μουδιασμένη αναζήτηση. Ενώ τα φέρετρα με την αμερικάνικη σημαία επέστρεφαν σωρηδόν και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις κλιμακώνονταν, ένας ολόκληρος κόσμος βρισκόταν σε διαρκή παρακμή. Η απάντηση του Lennon σ' όλα αυτά "κι αν η επανάσταση των λουλουδιών έχασε, κάτι άλλο θα βρούμε" ήταν περισσότερο εμψυχωτική παρά μία έκφραση χειροπιαστής ελπίδας.
Εκτός από το αρχειακό υλικό όπου εμφανίζονται συχνά ο John και η Yoko, στο «The U.S. vs John Lennon» μιλούν πολλοί γνωστοί πρωταγωνιστές της εποχής όπως ο Tariq Ali, η Angela Davis, ο Noam Chomsky και o Carl Bernstein, άτομα που θήτευσαν στην κυβέρνηση Nixon αλλά και ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των Η.Π.Α. George McGovern. Με την καταγγελτική τοποθέτηση των δημιουργών του, το ντοκιμαντέρ αυτό προσπαθεί να θυμίσει στους παλιούς και να πληροφορήσει τους νέους για το μέγεθος και τη προσωπικότητα του John Lennon που δέχθηκε απροκάλυπτα και ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Το πρόβλημα είναι πως το φιλμ, ενώ δεν αναλώνεται σε λιβάνισμα του 'σκαθαριού' μέσα από τη δημοφιλία και τους Beatles, ασχολείται περισσότερο με την υπεράσπιση του παρά με την ουσία των πεπραγμένων του. Οι επιρροές που δέχθηκε από τη σύζυγό του μένουν ανεξερεύνητες, η ανάγκη για αντίδραση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο διατηρείται στις προφανείς και αναμενόμενες αναφορές τη στιγμή που ο ακτιβισμός του ζεύγους Lennon επικρατεί προφανώς απέναντι σε μία έκδηλα υστερική αμερικανική πολιτική. Ο σπουδαία αυτή προσωπικότητα είναι σύμβολο όχι μόνο για τη μουσική επανάσταση που έφερε με το συγκλονιστικότερο συγκρότημα όλων των εποχών, αλλά γιατί εβρισκόμενος στο μάτι του κυκλώνα δε φοβήθηκε να αναζητήσει τρόπους αντίδρασης και αντίστασης απέναντι στα κοινωνικώς και πολιτικώς παράλογα που ο κοινός νους μπορεί να διακρίνει. Η προαναφερθείσα πλευρά είναι ορατή από την οπτική γωνία Leaf και Scheinfeld όχι όμως και αρκετά προβεβλημένη.
Χαρακτηριστικά, το χρησιμότερο των συμπερασμάτων είναι η ανάγλυφη 'απόδειξη' της κυκλικότητας της Ιστορίας. Η εκλογική νίκη του Nixon το '70 είναι ένα σαφέστατο δείγμα κοινωνικής αγκύλωσης, όμοιο με τις πρόσφατες ιστορικά επανεκλογές των Bush και Blur. Η χειρότερη απογοήτευση και το αποφασιστικότερο χτύπημα στον κάθε John Lennon και κατ' επέκταση στον εκάστοτε δημοκρατικό και φιλειρηνικό πολίτη είναι η ίδια η πολιτική βούληση των ψηφοφόρων που τίμησαν τα παραπάνω πρόσωπα με την εμπιστοσύνη τους. Κοινώς, καμία κοινωνία και κανένας λαός δε 'σώζεται' αν δε το επιθυμήσει πρωτίστως ο ίδιος. Η ιστορία και το μέλλον επεφύλασσε στον Lennon και το όραμα του μία μοίρα σκληρότερη και από αυτή που τελικά αντιμετώπισε, την κοινωνική απραξία και τον ατομικισμό. Ένα σκάνδαλο (Watergate) χρειάστηκε για να τελειώσει τον Nixon από τη προεδρία των Η.Π.Α., όμως μία αποκάλυψη δεν αλλάζει τον κόσμο.
Η κοινωνική προσέγγιση της δράσης του καλλιτέχνη και δευτερογενώς η ανάδραση που αυτή προκάλεσε στο μέσο άνθρωπο είναι η πτυχή της υπόθεσης που το «The U.S. vs John Lennon» αναφέρει χωρίς να αναδεικνύει. Η επουσιώδης χρήση των γραφικών που παρατίθενται στην ταινία μπορεί να περνά στο εγχείρημα χροιά μυστηρίου και κατασκοπίας την ίδια στιγμή που τα πραγματικά ερωτήματα περνούν σε δεύτερο ρόλο. Αν και χρήσιμο για όσους δεν γνώρισαν εκείνη την εποχή, το φιλμ αυτό δεν εκμεταλλεύεται επαρκώς την ευκαιρία να αναδείξει κρίσιμες πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της εποχής.
ΗΠΑ εναντίον Τζον Λένον
Παραγωγής: David Leaf & John Scheinfeld
Διάρκεια: 1:35:22 min
Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι
Γλώσσα: Αγγλικά
by notis
Πηγές: tvxs.gr - crimestories.gr - cinemanews.gr
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζήτησε αύξηση φόρων για μάγους και μέντιουμ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απελευθέρωση δύο χελωνών καρέτα καρέτα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
