2012-03-24 23:38:04
Άρθρον του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-φιλολόγου-
Η ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑΣ
«Δεκαοκτώ μήνες παρήλθον αφ’ ού η Ελλάς μάχεται κατά των εχθρών του χριστιανικού ονόματος. Όλαι αι δυνάμεις των μωαμεθανών κατηυθύνθησαν εναντίον της και η Ευρωπαϊκή Τουρκία, η Ασία και η Αφρική εξοπλίζονται αμιλλώμενοι προς αλλήλας δια να υποστηρίξωσι την σιδηράν χείραν την καταπιέσασαν τοσούτον χρόνον το ελληνικόν έθνος και τείνουσαν όλης εις το να το εξολοθρεύση. Αφ’ ής ήρχισεν ο πόλεμος, ύψωσεν την φωνήν η Ελλάς δια των νομίμων αντιπροσώπων της . εξαιτουμένη την βοήθειαν, ή τουλάχιστον την ουδετερότητα των χριστιανικών δυνάμεων. Την σήμερον δε ότε συνέρχονται εις την ιταλικήν χερσόνησον οι δυνατοί δια να βάλωσιν εις τάξιν τα της Ευρώπης και συμβουλευθώσι πασιφανώς δια τα μεγάλα συμφέροντα της ανθρωπότητος και ότε όλα τα έθνη προσμένουσι απ’ αυτούς την διατήρησιν της ειρήνης, την εγγύησιν του δικαίου των εθνών και την διανομήν της δικαιοσύνης, η ελληνική κυβέρνησις ήθελε να παραβή το χρέος της, αν δεν εξέθετε και αύθις εις τους αυγούστους συμμάχους μονάρχας την κατάστασιν της Ελλάδος, τα δίκαιά της και τας νομίμους επιθυμίας της, καθώς και την σταθεράν απόφασιν όλων των πολιτών της του να τύχωσι δικαιοσύνης από τας ανθρωπίνους δυνάμεις, καθώς εύρον χάριν ενώπιον του ουρανίου βασιλέως του διέποντος τα βασίλεια του κόσμου ή να αποθάνωσιν όλοι χριστιανοί και ελεύθεροι… είναι πασίδηλον εις όλους τους έχοντας γνώσιν της Τουρκίας ότι οι Ελληνες δεν ημπορούσι ν’ αφήσωσι τα όπλα πριν κατακτήσωσι ή πριν απολαύσωσι τας εγγυήσεις υπάρξεως χωριστής, ανεξαρτήτου και εθνικής, εις την οποίαν και μόνην θα εύρωσιν την ασφαλείαν της λατρείας, της ζωής, της ιδιοκτησίας και της τιμής των… Αν δεν εγκαταλειφθώσι οι Έλληνες, όντες μεν αδύναμοι, θα ελπίσωσιν εις τον θεόν των δυνάμεων, αλλά καταρτιζόμενοι με την παντοδύναμον χείραν του δεν θέλουσι κλίνει τον αυχένα ενωπίον της τυραννίας, όντες χριστιανοί και καταδιωκόμενοι, διότι εμείναμεν πιστοί εις τον Σωτήρα μας και Βασιλέαν και Κύριόν μας
. Θέλωμεν δε υπερασπίσει έως ενός την Εκκλησίαν του, τας εστίας μας και τους τάφους μας. Είναι δε ευτυχίαμας ή να καταβώμεν εις αυτούς ελεύθεροι και χριστιανοί ή να νικήσωμεν καθώς άχρι τούδε ενικήσαμεν δια μόνης της θείας δυνάμεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και δια της θείας Του βοηθείας».
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑΣ
«Μέγα πολιτικόν γεγονός εξερράγη περί τα τέλη του τελευταίου συνεδρίου –του Λάυμπαχ. Ό,τι ανατρεπτικόν, των κοινωνιών πνεύμα ήρχισεν εις την δυτικήν χερσόνησον, ό,τι εδοκίμασεν να πράξη εις την Ιταλίαν, το κατώρθωσεν εις τας ανατολικάς εσχατιάς της Ευρώπης. Καθ’ όν χρόνον κατηυνάσθησαν αι εις τα βασίλεια της Νεαπόλεως και της Σαρδηνίας στρατιωτικαί επαναστάσεις δια της βίας, ερρίφθη ο επαναστατικός δαυλός ανά μέσω της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η σύμπτωσις των γεγονότων απέδειξεν ότι μία και η αυτή ήτο η αρχή των. Το αυτό κακόν αναφαινόμενον εις πολλά μέρη, αλλά πάντοτε υπό τους αυτούς τύπους, αν και υπό διάφορα προσχήματα, επρόδιδε την κοινήν εστίαν οπόθεν προήλθεν. Οι διευθύνοντες, τα περί ών ο λόγος, ήλπιζαν να εύρουν την ευκαιρίαν να διασπείρουν την διχόνοιαν εις τα συμβούλια των δυνάμεων και να εξουδετερώσουν αυτάς, εν ώ νέοι κίνδυνοι τας εκάλουν προς άλλα μέρη της Ευρώπης αλλ’ ηπατήθησαν. Οι άνακτες έχοντες σταθεράν απόφασιν ν’ απωθήσωσι την αρχήν της επαναστάσεως εις οποιοδήποτε μέρος και υφ’ οιανδήποτε μορφήν και αν εφαίνετο, έσπευσαν να την καταδικάσουν από συμφώνου. Ασχολούμενοι δε απαρεγκλίτως εις το έργον της κοινής φροντίδος των αντέκρουσαν πάν ό,τι ηδύνατο να τους εκτρέψη της οδού των…»
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
Η αντίδρασις της Αυστρίας υπήρξεν άγρια και σταθερώς αδιάλλακτη σ’ όλην την διαρκείαν του αγώνος. Η ίδια ως υπερδύναμη της εποχής καταδυνάστευε ξένους λαούς. Είχε στην κατοχή της την Ουγγαρία καθώς επίσης ιταλικά και σλαβικά εδάφη. Η επανάσταση των Ελλήνων αποτελούσε επικίνδυνο παράδειγμα. Θα μπορούσε να προκαλέση εξεγέρσεις στους λαούς που τυραννούσε. Ο στενός συνεργάτης του Μέτερνιχ, Φον Γκέντς επιβεβαιώνει αυτήν την πολιτικήν: «Ας γίνη ο,τιδήποτε στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην βόρεια και νότια Αμερική. Μπορούμε να περιμένουμε με ηρεμία. Εντελώς διαφορετικά είναι τα πράγματα σε ό,τι αφορά την πορεία και τις τύχες των ανατολικών γειτονικών μας κρατών. Εδώ πρόκειται για την διατήρησιν ή την καταστροφήν του πολιτικού μας συστήματος. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου». Αλήθεια υπάρχουν ακόμη και σήμερα Ελληνοκτόνοι και μέσα στους κόλπους της πατρίδος Ελλάδος, που υιοθετούν ακρίτως τις απόψεις των Αυστριακών τύπου Μέτερνιχ και Σία ή τας ανακοινώσεις της Ιεράς Συμμαχίας και πιστεύουν ότι η επανάστασις των Ελλήνων τότε ήταν πράγματι ένα κίνημα γιακωβινικό ή απόρροια καρμποναρισμού δηλαδή κοινωνικοανατρεπτικό; Κι όμως υπάρχουν!!!
Θα συνεχίσωμεν με τι έκαμαν οι Έλληνες της επαναστάσεως δια να καταρρίψουν αυτόν τον αντεθνικόν λόγον.
(συνεχίζεται)
-το παρόν άρθρον εδημοσιεύθη
εις δύο μέρη στην εφημερίδα «Ελεύθερος» την Παρασκευή 25 Μαρτίου
και την Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
http://filologos-hermes.blogspot.com/
-φιλολόγου-
Η ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑΣ
«Δεκαοκτώ μήνες παρήλθον αφ’ ού η Ελλάς μάχεται κατά των εχθρών του χριστιανικού ονόματος. Όλαι αι δυνάμεις των μωαμεθανών κατηυθύνθησαν εναντίον της και η Ευρωπαϊκή Τουρκία, η Ασία και η Αφρική εξοπλίζονται αμιλλώμενοι προς αλλήλας δια να υποστηρίξωσι την σιδηράν χείραν την καταπιέσασαν τοσούτον χρόνον το ελληνικόν έθνος και τείνουσαν όλης εις το να το εξολοθρεύση. Αφ’ ής ήρχισεν ο πόλεμος, ύψωσεν την φωνήν η Ελλάς δια των νομίμων αντιπροσώπων της . εξαιτουμένη την βοήθειαν, ή τουλάχιστον την ουδετερότητα των χριστιανικών δυνάμεων. Την σήμερον δε ότε συνέρχονται εις την ιταλικήν χερσόνησον οι δυνατοί δια να βάλωσιν εις τάξιν τα της Ευρώπης και συμβουλευθώσι πασιφανώς δια τα μεγάλα συμφέροντα της ανθρωπότητος και ότε όλα τα έθνη προσμένουσι απ’ αυτούς την διατήρησιν της ειρήνης, την εγγύησιν του δικαίου των εθνών και την διανομήν της δικαιοσύνης, η ελληνική κυβέρνησις ήθελε να παραβή το χρέος της, αν δεν εξέθετε και αύθις εις τους αυγούστους συμμάχους μονάρχας την κατάστασιν της Ελλάδος, τα δίκαιά της και τας νομίμους επιθυμίας της, καθώς και την σταθεράν απόφασιν όλων των πολιτών της του να τύχωσι δικαιοσύνης από τας ανθρωπίνους δυνάμεις, καθώς εύρον χάριν ενώπιον του ουρανίου βασιλέως του διέποντος τα βασίλεια του κόσμου ή να αποθάνωσιν όλοι χριστιανοί και ελεύθεροι… είναι πασίδηλον εις όλους τους έχοντας γνώσιν της Τουρκίας ότι οι Ελληνες δεν ημπορούσι ν’ αφήσωσι τα όπλα πριν κατακτήσωσι ή πριν απολαύσωσι τας εγγυήσεις υπάρξεως χωριστής, ανεξαρτήτου και εθνικής, εις την οποίαν και μόνην θα εύρωσιν την ασφαλείαν της λατρείας, της ζωής, της ιδιοκτησίας και της τιμής των… Αν δεν εγκαταλειφθώσι οι Έλληνες, όντες μεν αδύναμοι, θα ελπίσωσιν εις τον θεόν των δυνάμεων, αλλά καταρτιζόμενοι με την παντοδύναμον χείραν του δεν θέλουσι κλίνει τον αυχένα ενωπίον της τυραννίας, όντες χριστιανοί και καταδιωκόμενοι, διότι εμείναμεν πιστοί εις τον Σωτήρα μας και Βασιλέαν και Κύριόν μας
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑΣ
«Μέγα πολιτικόν γεγονός εξερράγη περί τα τέλη του τελευταίου συνεδρίου –του Λάυμπαχ. Ό,τι ανατρεπτικόν, των κοινωνιών πνεύμα ήρχισεν εις την δυτικήν χερσόνησον, ό,τι εδοκίμασεν να πράξη εις την Ιταλίαν, το κατώρθωσεν εις τας ανατολικάς εσχατιάς της Ευρώπης. Καθ’ όν χρόνον κατηυνάσθησαν αι εις τα βασίλεια της Νεαπόλεως και της Σαρδηνίας στρατιωτικαί επαναστάσεις δια της βίας, ερρίφθη ο επαναστατικός δαυλός ανά μέσω της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η σύμπτωσις των γεγονότων απέδειξεν ότι μία και η αυτή ήτο η αρχή των. Το αυτό κακόν αναφαινόμενον εις πολλά μέρη, αλλά πάντοτε υπό τους αυτούς τύπους, αν και υπό διάφορα προσχήματα, επρόδιδε την κοινήν εστίαν οπόθεν προήλθεν. Οι διευθύνοντες, τα περί ών ο λόγος, ήλπιζαν να εύρουν την ευκαιρίαν να διασπείρουν την διχόνοιαν εις τα συμβούλια των δυνάμεων και να εξουδετερώσουν αυτάς, εν ώ νέοι κίνδυνοι τας εκάλουν προς άλλα μέρη της Ευρώπης αλλ’ ηπατήθησαν. Οι άνακτες έχοντες σταθεράν απόφασιν ν’ απωθήσωσι την αρχήν της επαναστάσεως εις οποιοδήποτε μέρος και υφ’ οιανδήποτε μορφήν και αν εφαίνετο, έσπευσαν να την καταδικάσουν από συμφώνου. Ασχολούμενοι δε απαρεγκλίτως εις το έργον της κοινής φροντίδος των αντέκρουσαν πάν ό,τι ηδύνατο να τους εκτρέψη της οδού των…»
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
Η αντίδρασις της Αυστρίας υπήρξεν άγρια και σταθερώς αδιάλλακτη σ’ όλην την διαρκείαν του αγώνος. Η ίδια ως υπερδύναμη της εποχής καταδυνάστευε ξένους λαούς. Είχε στην κατοχή της την Ουγγαρία καθώς επίσης ιταλικά και σλαβικά εδάφη. Η επανάσταση των Ελλήνων αποτελούσε επικίνδυνο παράδειγμα. Θα μπορούσε να προκαλέση εξεγέρσεις στους λαούς που τυραννούσε. Ο στενός συνεργάτης του Μέτερνιχ, Φον Γκέντς επιβεβαιώνει αυτήν την πολιτικήν: «Ας γίνη ο,τιδήποτε στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην βόρεια και νότια Αμερική. Μπορούμε να περιμένουμε με ηρεμία. Εντελώς διαφορετικά είναι τα πράγματα σε ό,τι αφορά την πορεία και τις τύχες των ανατολικών γειτονικών μας κρατών. Εδώ πρόκειται για την διατήρησιν ή την καταστροφήν του πολιτικού μας συστήματος. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου». Αλήθεια υπάρχουν ακόμη και σήμερα Ελληνοκτόνοι και μέσα στους κόλπους της πατρίδος Ελλάδος, που υιοθετούν ακρίτως τις απόψεις των Αυστριακών τύπου Μέτερνιχ και Σία ή τας ανακοινώσεις της Ιεράς Συμμαχίας και πιστεύουν ότι η επανάστασις των Ελλήνων τότε ήταν πράγματι ένα κίνημα γιακωβινικό ή απόρροια καρμποναρισμού δηλαδή κοινωνικοανατρεπτικό; Κι όμως υπάρχουν!!!
Θα συνεχίσωμεν με τι έκαμαν οι Έλληνες της επαναστάσεως δια να καταρρίψουν αυτόν τον αντεθνικόν λόγον.
(συνεχίζεται)
-το παρόν άρθρον εδημοσιεύθη
εις δύο μέρη στην εφημερίδα «Ελεύθερος» την Παρασκευή 25 Μαρτίου
και την Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
http://filologos-hermes.blogspot.com/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βίντεο: Πωλείται ο Σκορπιός και μάλιστα σε Τούρκους;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
