2012-12-09 12:19:06
Michel Garroté, αρχισυντάκτης της Dreuz (Ισραήλ)
Τι επιδιώκουν οι σημερινοί
ηγέτες του Ισραήλ;
Με τους Δυτικοί, έχομε μόνο μια επιθυμία: να τους ρωτήσουμε γιατί και με τι ανακατεύονται;
Με τις 3.000 νέες κατοικίες;
Πρόκειται για σχέδιο κατασκευής σπιτιών που προβλέπεται από πολύ καιρό και για αρκετά χρόνια. Η πόλη του Ma'aleh Adumim και η περιοχή που είναι γνωστή ως «Ε1» που της δίνει πρόσβαση από την Ιερουσαλήμ είναι μια
περιοχή μόνο 12 τετ. χλμ. που προβλέπεται να παραμείνει υπό ισραηλινό έλεγχο στα σχέδια που συζητιόνται μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων.
Το ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας -που αναφέρεται διαρκώς αυτές τις μέρες- δεν περιέχει κανένα ακριβή προσδιορισμό για τις γραμμές, οι οποίες δεν ήταν σύνορα πριν από το 1967.
Τα σχέδια για την κατασκευή των σπιτιών που προγραμματίστηκαν -που αυτή τη στιγμή δημοσιοποιούνται και πολιτικοποιούνται υπερβολικά- δεν θα εμποδίσουν τη δημιουργία ενός δρόμου παράκαμψης που θα διατηρούσε την εδαφική συνέχεια των αμφισβητούμενων εδαφών της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.
Το Ισραήλ είναι μια χώρα δύο φορές μικρότερη από την Ελβετία.
Το Ισραήλ χτίζει κατοικίες επειδή αρνείται να πεθάνει. Αποτελεί επαρκής λόγος για αυτό το γελοίο θόρυβο, το να κατασκευάσεις 3.000 σπίτια σε 12 τετ. χλμ.; δεν έχουν άλλη δουλεία να κάνουν οι ευρωπαϊκές χώρες;
Για αυτό το θέμα, ο κ. COHEN SABBAN στο JForum.fr, γράφει (προσαρμοσμένα αποσπάσματα με τις παρατηρήσεις μου, βλέπε σύνδεσμο πηγής κάτω):
Ο καθένας γνωρίζει ότι η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, από τους οποίους οι Παλαιστίνιοι είναι μόνο οι μαριονέτες, δεν είναι μια εδαφική διένεξη.
Δεν στερείται η περιοχή ούτε Αράβων ούτε αραβικής γης.
Μόνο η μικρή εβραϊκή χώρα -μια σταγόνα γάλατος σε αυτόν τον ωκεανό αίματος- είναι το θέμα.
Ο δεδηλωμένος στόχος παραμένει ο ίδιος, ήτοι η καταστροφή του Ισραήλ με διάφορα μέσα. Και σε αυτό το πλαίσιο, είναι ζωτικής σημασίας για το Ισραήλ να χτίσει στην περιοχή Ε1. Παρακάτω, μερικοί λόγοι:
Τι είναι αυτή η περιοχή Ε1;
Το να φωνάζεις δυνατά και ψηλά ότι η Ιερουσαλήμ πρέπει να παραμείνει η αιώνια πρωτεύουσα του Ισραήλ, χωρίς να πάρεις τα μέσα για να το πραγματοποιήσεις, είναι τελείως παράλογο.
Από την αριστερά όπως και από τη δεξιά, πρόκειται όμως για το σύνθημα που προφέρεται από όλους. Γιατί λοιπόν, ασκεί κριτική στον Νετανιάχου η αριστερά, κάτω από την πίεση των εχθρών και των φίλων μας;
Όπως έλεγε ο βασιλιάς Δαβίδ: «Ας φροντίζει ο Θεός τους φίλους μου, έχω αναλαμβάνω τη φροντίδα των εχθρών μου».
Ας φροντίζει λοιπόν ο Θεός τους αντι-σιωνιστές Εβραίους, τους Γάλλους, Άγγλους και όλους εκείνους που ψήφισαν για να θέσουν στη θέση του Ισραήλ ένα νέο αραβικό κράτος, και όσους ήταν μάρτυρες αυτής της πράξης, χωρίς να βοηθήσουν το Ισραήλ, όπως το κάνει η Γερμανία.
Ποια είναι τα σχέδια των εχθρών του Ισραήλ;
Να ενεργήσουν έτσι ώστε κανένας Εβραίος να μπορεί να κατοικήσει στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, αφήνοντας, ωστόσο, σχεδόν δύο εκατομμύρια Άραβες στο Ισραήλ με τα σύνορα του 1949.
Μεσο- ή μακροπρόθεσμα, σκέφτονται να καταργήσουν τον εβραϊκό χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους μέσω της δημογραφίας.
Ποιες είναι οι θέσεις των δύο μεγάλων σημερινών ηγετών του Ισραήλ;
ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ:
Οι πληροφορίες που δημοσιοποιούνται από το WikiLeaks δείχνουν ότι ο Βενιαμίν Νετανιάχου έχει υποστηρίξει την αρχή της ανταλλαγής γης με τους Παλαιστίνιους.
Το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου απάντησε εξηγώντας ότι ο πρωθυπουργός ήθελε μόνο να δηλώσει ότι ήταν πρόθυμος να δεχτεί εδαφικούς συμβιβασμούς στα πλαίσια οποιασδήποτε μελλοντικής ισραηλινο-παλαιστινιακής συμφωνίας ειρήνης.
«Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι λανθασμένη και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει τη θέση του πρωθυπουργού», ανέφερε μια ανακοίνωση των υπηρεσιών του. Το τηλεγράφημα με ημερομηνία 26 Φεβρουαρίου 2009, δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές, εξηγεί ότι «ο Νετανιάχου εξέφρασε την υποστήριξή του για την ιδέα της ανταλλαγής γης και υπογράμμισε ότι δεν ήθελε να κυβερνήσει τη Δυτική Όχθη (ήτοι την Ιουδαία και τη Σαμάρεια) και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά περισσότερο να εμποδίζει επιθέσεις κατά του Ισραήλ από τα εδάφη αυτά».
Αυτή η φράση περιεχόταν σε μια περίληψη του τηλεγραφήματος, αλλά δεν αναπτύσσεται στο τμήμα της έκθεσης για την ειρηνευτική διαδικασία.
Με άλλα λόγια, αυτό ξεγελά σε μεγάλο βαθμό την αραβική παγίδα.
Όχι μόνο οι Ισραηλινοί παραμένουν σε μια σειρά εβραϊκών οικισμών στην Ιουδαία, Σαμάρεια και την Ιερουσαλήμ, αλλά κυριότερα, η συμφωνία ανταλλαγής γης περιλαμβάνει τη μεταφορά αραβικού πληθυσμού για τη μείωση του υψηλού κινδύνου της δημογραφίας (σ. - Οι Άραβες της Ιουδαίας και της Σαμάρειας θέλουν να δημιουργήσουν ένα «παλαιστινιακό κράτος» καθαρισμένο από κάθε εβραϊκή πολιτική παρουσία, ένα κράτος «Judenrein». Ως εκ τούτου, οι Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα λόγο να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Φατάχ και της PLO).
Λίμπερμαν:
Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, δήλωσε την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010 ότι οι διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους θα πρέπει να βασίζονται σε «ανταλλαγή εδαφών και πληθυσμών» για τους Ισραηλινούς Άραβες.
«Οι διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους δεν πρέπει να λαμβάνουν ως βάση την αρχή της γης έναντι της ειρήνης, αλλά την ανταλλαγή εδαφών και πληθυσμών», δήλωσε ο Λίμπερμαν.
«Η σταθερή άρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως το κράτος του εβραϊκού λαού πρέπει να μας οδηγήσει να θέσουμε το ζήτημα των Ισραηλινών Αράβων στο τραπέζι. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το θέμα», δήλωσε ο επικεφαλής της Ισραηλινής διπλωματίας.
«Είναι σαν πουλάει ένας ιδιοκτήτης το διαμέρισμά του, απαιτώντας να παραμείνει σε αυτό η πεθερά του… είναι αδύνατο και απαράδεκτο», δήλωσε ο Λίμπερμαν.
Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν υπερασπίζεται την ιδέα της ανταλλαγής εδαφών που κατοικούνται από Ισραηλινούς Άραβες εναντίον μέρη της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.
Προτίθεται με αυτό τον τρόπο να επιτευχθεί ένας μέγιστος «διαχωρισμός» μεταξύ Εβραίων και Αράβων και να μετατρέψει το Ισραήλ σε ομοιογενές κράτος.
Ο Λίμπερμαν κατηγορεί ένα μέρος της αραβικής μειονότητας του Ισραήλ -η οποία αντιπροσωπεύει το 20% του πληθυσμού και κατάγεται από τους Παλαιστίνιους οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν το Ισραήλ κατά τη στιγμή της δημιουργίας του εβραϊκού κράτους το 1948- ότι αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια.
Πιστεύει ότι η αυξανόμενη πίεση από τη διεθνή κοινότητα (τα Ηνωμένα Έθνη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης) για το Ισραήλ για την επιστροφή στα «σύνορα» πριν από το 1967 δεν έχει καμία βάση, ούτε νομική ούτε ηθική (σημ. - μπορεί κανείς περιθωριακά να μιλήσει για γραμμές, αλλά σίγουρα όχι για «σύνορα» πριν από το 1967). Για τον Λίμπερμαν, το να «κατευνάσεις τις μαξιμαλιστικές εδαφικές απαιτήσεις των Παλαιστινίων» δεν είναι μια λύση για τη σύγκρουση. Μεταφέρει μόνο τη σύγκρουση εντός των συνόρων του Ισραήλ.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2010 στην Jerusalem Post, με τίτλο «Το σχέδιό μου για την επίλυση της σύγκρουσης», ο Λίμπερμαν υπογράμμισε ότι δεν θα προκείτο για μια «φυσική μεταφορά του πληθυσμού ή για κατεδαφίσεις», αλλά να «δημιουργήσει μια συνοριακή γραμμή εκεί όπου δεν υπήρχε και σε συνάρτηση με τη δημογραφίας.
Ο Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών είχε υποβάλει μια πρόταση η οποία αποτελείται από «ανταλλαγή κατοικημένων περιοχών» που τοποθετεί ένα μεγάλο μέρος των Ισραηλινών Αράβων σε ένα νέο παλαιστινιακό κράτος.
Ο Λίμπερμαν εκτιμά ότι οι Άραβες οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους Παλαιστίνιους λογικά θα πρέπει να αποδέχονται αυτό το σχέδιο.
Κάλεσε για ένα δημοψήφισμα με τη συμμετοχή όλων των Ισραηλινών ανεξάρτητα από τη φυλή ή τη θρησκεία για να αποφασίσουν για το θέμα (σημ. – το ξαναγράφω, γιατί αυτό είναι θεμελιώδους σημασίας: οι Άραβες της Ιουδαίας και της Σαμάρειας θέλουν να ιδρύσουν «ένα Παλαιστινιακό Κράτος» καθαρισμένο από κάθε εβραϊκή πολιτική παρουσία, ένα κράτος «Judenrein», ως εκ τούτου, οι Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα λόγο να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Φατάχ και της PLO).
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Από αμερικανική πλευρά, να πως έβλεπαν τα πράγματα ο Μπιλ Κλίντον και οι διάδοχοι του, μέχρι τη διακοπή των διαπραγματεύσεων, που οφείλουμε στον Μπαράκ Ομπάμα και την καταστροφική ομιλία του στο Κάιρο, η οποία οδήγησε στην κλιμάκωση του Μαχμούντ Αμπάς για τους οικισμούς στην Ιουδαία, Σαμάρεια και την Ιερουσαλήμ.
Ο Πρόεδρος Κλίντον –με τα δεδομένα που είχε ακούσει- θεωρούταν ότι μια δίκαιη λύση θα ήταν περίπου το 95% της Ιουδαίας και της Σαμάρειας (που ονομάζονται «Δυτική Όχθη») να δοθούν στο μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος. Η «προσαρτημένη» γη από το Ισραήλ έπρεπε να αντισταθμιστεί από μια ανταλλαγή γης μεταξύ του 1% και 3%, εκτός από τις ρυθμίσεις για τη «μόνιμη διάβαση» που συνδέει τη Δυτική Όχθη με τη Λωρίδα της Γάζας.
Τα μέρη έπρεπε επίσης να εξετάσουν μια ανταλλαγή γης για την κάλυψη των αντίστοιχων αναγκών τους. Υπήρχαν δημιουργικοί τρόποι να το κάνουν. Τα μέρη έπρεπε να αναπτύξουν ένα χάρτη που θα λαμβάνε υπόψη τα ακόλουθα κριτήρια: το 80% των Ισραηλινών στην Ιουδαία-Σαμάρεια θα έπρεπε να συγκεντρώνονται σε μπλοκ εβραϊκών οικισμών, εδαφική συνέχεια, ελάχιστη προσάρτηση εδαφών στο Ισραήλ, ελαχιστοποίηση των επηρεασμένων Παλαιστίνιων κατά την προσάρτηση.
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Το κλειδί βρίσκεται σε μια διεθνή παρουσία, που θα αποχωρούσε μόνο μετά από αμοιβαία συναίνεση, γράφει ο κ. Cohen Sabban στο J-Φόρουμ για το αμερικανικό δόγμα (σημ. - προσωπικά, θα ήθελα απλώς να αναφέρω ότι οι διεθνείς δυνάμεις έχουν ήδη αποτύχει και στο Σινά και στο Λίβανο...). Αυτή η δύναμη θα έλεγχε επίσης την εφαρμογή της συμφωνίας από τα δύο μέρη. Η αποχώρηση του Ισραήλ αναμενόταν να διαρκέσει 36 μήνες, ενώ η διεθνής δύναμη θα αναπτυσσόταν σταδιακά στην περιοχή. Στο τέλος αυτής της περιόδου, μια μικρή ισραηλινή στρατιωτική παρουσία θα διατηρούταν σε συγκεκριμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην κοιλάδα του Ιορδάνη, υπό την διοίκηση της διεθνούς δύναμης για μια περαιτέρω περίοδο 36 μηνών. Η περίοδος αυτή μπορούσε να μειωθεί σ περίπτωση ευνοϊκών περιφερειακών εξελίξεων που θα μείωσαν την απειλή κατά του Ισραήλ. (…)
Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΟΙ «ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ»
Ο Νετανιάχου θέλει να αλλάξει τα πράγματα επί του εδάφους, που είναι ο μόνος τρόπος για να ανακατανεμηθούν τα χαρτιά υπέρ του Ισραήλ.
Πράγματι, αν λες ότι ό, τι είναι αραβικό στην Ιερουσαλήμ ανήκει στους Παλαιστινίους, με εδαφική συνέχεια, τότε κόβεται η Ιερουσαλήμ στα δυο.
Αλλά πράγματι, η δημιουργία μιας φαρδιάς εβραϊκής ζώνης, είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί ότι η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει ενωμένη.
Η ζώνη Ε1 είναι μέρος αυτής της ζώνης που πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή επειγόντως (σημ.-Η Ζώνη 1 πρέπει να περιλαμβάνει επιπλέον 3.000 κατοικίες).
Φαίνεται, επομένως, απαραίτητή για να σωθεί η Ιερουσαλήμ, η οικοδόμηση στην περιοχή Ε1, με υψηλή εβραϊκή πυκνότητα, για να αποφθεχθεί το μοίρασμα της πρωτεύουσας του Ισραήλ. Παίρνοντας μέγιστο εμβαδόν των εδαφών, η αντίστοιχη αποζημίωση θα οδηγήσει σε παράδοση αναλόγων άλλων εδαφών. Ωστόσο, οι περιοχές αυτές αναγνωρίζονται διεθνώς ότι ανήκουν σε ένα κυρίαρχο κράτος, το Ισραήλ, και είναι αναμφισβήτητα ισραηλινές, γεγονός το οποίο δεν ισχυεί στην περίπτωση των αμφισβητούμενων εδαφών της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Έτσι, de facto, το Ισραήλ δεν υποχρεούται να παραχωρήσει το ίδιο εμβαδόν, διότι από τη μία πλευρά υπάρχουν πραγματικά ισραηλινά εδάφη, και από τη άλλη, εδάφη που δεν ανήκουν σε κανέναν.
Ως εκ τούτου, ο κοινός νους των Νετανιάχου και Λίμπερμαν έχει μεγάλη συνέπεια, και, συνεπώς, η δημιουργία αυτής της μεγάλης Ιερουσαλήμ είναι υψίστης σημασίας.
Για το ζήτημα των προσφύγων, ο Νετανιάχου -για να ματαιώσει τα παλαιστινιακά αιτήματα για τους Άραβες πρόσφυγες- έβαλε επί τάπητος τα δεινά των Εβραίων προσφύγων από τις αραβικές χώρες.
Τώρα, τα πάντα φαίνονται να επισπευτούν. Ο Ομπάμα έχει ελευθέρα χέρια με τη δεύτερη θητεία του. Μπορούμε να φοβόμαστε το χειρότερο. Όσο για την Ευρώπη, είναι οι πρόγονοι των συμφωνιών του Μονάχου, δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτούς.
Με άλλα λόγια, ο χρόνος εξαντλείται για τη δημιουργία της ζώνης ασφαλείας στην περιοχή Ε1 και αυτό το διακύβευμα είναι ζωτικής σημασίας για το Ισραήλ.
κ. Cohen Sabban - © - JForum.fr
Σύνδεσμο με το άρθρο (στα γαλλικά):
http://www.jforum.fr/forum/israel/article/les-raisons-qui-obligent-netanyahu?utm_source=activetrail&utm_medium=email&utm_campaign=Newsletter%20du%2006-12-12-1
Πηγή
InfoGnomon
Τι επιδιώκουν οι σημερινοί
ηγέτες του Ισραήλ;
Με τους Δυτικοί, έχομε μόνο μια επιθυμία: να τους ρωτήσουμε γιατί και με τι ανακατεύονται;
Με τις 3.000 νέες κατοικίες;
Πρόκειται για σχέδιο κατασκευής σπιτιών που προβλέπεται από πολύ καιρό και για αρκετά χρόνια. Η πόλη του Ma'aleh Adumim και η περιοχή που είναι γνωστή ως «Ε1» που της δίνει πρόσβαση από την Ιερουσαλήμ είναι μια
περιοχή μόνο 12 τετ. χλμ. που προβλέπεται να παραμείνει υπό ισραηλινό έλεγχο στα σχέδια που συζητιόνται μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων.
Το ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας -που αναφέρεται διαρκώς αυτές τις μέρες- δεν περιέχει κανένα ακριβή προσδιορισμό για τις γραμμές, οι οποίες δεν ήταν σύνορα πριν από το 1967.
Τα σχέδια για την κατασκευή των σπιτιών που προγραμματίστηκαν -που αυτή τη στιγμή δημοσιοποιούνται και πολιτικοποιούνται υπερβολικά- δεν θα εμποδίσουν τη δημιουργία ενός δρόμου παράκαμψης που θα διατηρούσε την εδαφική συνέχεια των αμφισβητούμενων εδαφών της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.
Το Ισραήλ είναι μια χώρα δύο φορές μικρότερη από την Ελβετία.
Το Ισραήλ χτίζει κατοικίες επειδή αρνείται να πεθάνει. Αποτελεί επαρκής λόγος για αυτό το γελοίο θόρυβο, το να κατασκευάσεις 3.000 σπίτια σε 12 τετ. χλμ.; δεν έχουν άλλη δουλεία να κάνουν οι ευρωπαϊκές χώρες;
Για αυτό το θέμα, ο κ. COHEN SABBAN στο JForum.fr, γράφει (προσαρμοσμένα αποσπάσματα με τις παρατηρήσεις μου, βλέπε σύνδεσμο πηγής κάτω):
Ο καθένας γνωρίζει ότι η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, από τους οποίους οι Παλαιστίνιοι είναι μόνο οι μαριονέτες, δεν είναι μια εδαφική διένεξη.
Δεν στερείται η περιοχή ούτε Αράβων ούτε αραβικής γης.
Μόνο η μικρή εβραϊκή χώρα -μια σταγόνα γάλατος σε αυτόν τον ωκεανό αίματος- είναι το θέμα.
Ο δεδηλωμένος στόχος παραμένει ο ίδιος, ήτοι η καταστροφή του Ισραήλ με διάφορα μέσα. Και σε αυτό το πλαίσιο, είναι ζωτικής σημασίας για το Ισραήλ να χτίσει στην περιοχή Ε1. Παρακάτω, μερικοί λόγοι:
Τι είναι αυτή η περιοχή Ε1;
Το να φωνάζεις δυνατά και ψηλά ότι η Ιερουσαλήμ πρέπει να παραμείνει η αιώνια πρωτεύουσα του Ισραήλ, χωρίς να πάρεις τα μέσα για να το πραγματοποιήσεις, είναι τελείως παράλογο.
Από την αριστερά όπως και από τη δεξιά, πρόκειται όμως για το σύνθημα που προφέρεται από όλους. Γιατί λοιπόν, ασκεί κριτική στον Νετανιάχου η αριστερά, κάτω από την πίεση των εχθρών και των φίλων μας;
Όπως έλεγε ο βασιλιάς Δαβίδ: «Ας φροντίζει ο Θεός τους φίλους μου, έχω αναλαμβάνω τη φροντίδα των εχθρών μου».
Ας φροντίζει λοιπόν ο Θεός τους αντι-σιωνιστές Εβραίους, τους Γάλλους, Άγγλους και όλους εκείνους που ψήφισαν για να θέσουν στη θέση του Ισραήλ ένα νέο αραβικό κράτος, και όσους ήταν μάρτυρες αυτής της πράξης, χωρίς να βοηθήσουν το Ισραήλ, όπως το κάνει η Γερμανία.
Ποια είναι τα σχέδια των εχθρών του Ισραήλ;
Να ενεργήσουν έτσι ώστε κανένας Εβραίος να μπορεί να κατοικήσει στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, αφήνοντας, ωστόσο, σχεδόν δύο εκατομμύρια Άραβες στο Ισραήλ με τα σύνορα του 1949.
Μεσο- ή μακροπρόθεσμα, σκέφτονται να καταργήσουν τον εβραϊκό χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους μέσω της δημογραφίας.
Ποιες είναι οι θέσεις των δύο μεγάλων σημερινών ηγετών του Ισραήλ;
ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ:
Οι πληροφορίες που δημοσιοποιούνται από το WikiLeaks δείχνουν ότι ο Βενιαμίν Νετανιάχου έχει υποστηρίξει την αρχή της ανταλλαγής γης με τους Παλαιστίνιους.
Το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου απάντησε εξηγώντας ότι ο πρωθυπουργός ήθελε μόνο να δηλώσει ότι ήταν πρόθυμος να δεχτεί εδαφικούς συμβιβασμούς στα πλαίσια οποιασδήποτε μελλοντικής ισραηλινο-παλαιστινιακής συμφωνίας ειρήνης.
«Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι λανθασμένη και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει τη θέση του πρωθυπουργού», ανέφερε μια ανακοίνωση των υπηρεσιών του. Το τηλεγράφημα με ημερομηνία 26 Φεβρουαρίου 2009, δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές, εξηγεί ότι «ο Νετανιάχου εξέφρασε την υποστήριξή του για την ιδέα της ανταλλαγής γης και υπογράμμισε ότι δεν ήθελε να κυβερνήσει τη Δυτική Όχθη (ήτοι την Ιουδαία και τη Σαμάρεια) και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά περισσότερο να εμποδίζει επιθέσεις κατά του Ισραήλ από τα εδάφη αυτά».
Αυτή η φράση περιεχόταν σε μια περίληψη του τηλεγραφήματος, αλλά δεν αναπτύσσεται στο τμήμα της έκθεσης για την ειρηνευτική διαδικασία.
Με άλλα λόγια, αυτό ξεγελά σε μεγάλο βαθμό την αραβική παγίδα.
Όχι μόνο οι Ισραηλινοί παραμένουν σε μια σειρά εβραϊκών οικισμών στην Ιουδαία, Σαμάρεια και την Ιερουσαλήμ, αλλά κυριότερα, η συμφωνία ανταλλαγής γης περιλαμβάνει τη μεταφορά αραβικού πληθυσμού για τη μείωση του υψηλού κινδύνου της δημογραφίας (σ. - Οι Άραβες της Ιουδαίας και της Σαμάρειας θέλουν να δημιουργήσουν ένα «παλαιστινιακό κράτος» καθαρισμένο από κάθε εβραϊκή πολιτική παρουσία, ένα κράτος «Judenrein». Ως εκ τούτου, οι Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα λόγο να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Φατάχ και της PLO).
Λίμπερμαν:
Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, δήλωσε την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010 ότι οι διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους θα πρέπει να βασίζονται σε «ανταλλαγή εδαφών και πληθυσμών» για τους Ισραηλινούς Άραβες.
«Οι διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους δεν πρέπει να λαμβάνουν ως βάση την αρχή της γης έναντι της ειρήνης, αλλά την ανταλλαγή εδαφών και πληθυσμών», δήλωσε ο Λίμπερμαν.
«Η σταθερή άρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως το κράτος του εβραϊκού λαού πρέπει να μας οδηγήσει να θέσουμε το ζήτημα των Ισραηλινών Αράβων στο τραπέζι. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το θέμα», δήλωσε ο επικεφαλής της Ισραηλινής διπλωματίας.
«Είναι σαν πουλάει ένας ιδιοκτήτης το διαμέρισμά του, απαιτώντας να παραμείνει σε αυτό η πεθερά του… είναι αδύνατο και απαράδεκτο», δήλωσε ο Λίμπερμαν.
Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν υπερασπίζεται την ιδέα της ανταλλαγής εδαφών που κατοικούνται από Ισραηλινούς Άραβες εναντίον μέρη της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.
Προτίθεται με αυτό τον τρόπο να επιτευχθεί ένας μέγιστος «διαχωρισμός» μεταξύ Εβραίων και Αράβων και να μετατρέψει το Ισραήλ σε ομοιογενές κράτος.
Ο Λίμπερμαν κατηγορεί ένα μέρος της αραβικής μειονότητας του Ισραήλ -η οποία αντιπροσωπεύει το 20% του πληθυσμού και κατάγεται από τους Παλαιστίνιους οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν το Ισραήλ κατά τη στιγμή της δημιουργίας του εβραϊκού κράτους το 1948- ότι αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια.
Πιστεύει ότι η αυξανόμενη πίεση από τη διεθνή κοινότητα (τα Ηνωμένα Έθνη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης) για το Ισραήλ για την επιστροφή στα «σύνορα» πριν από το 1967 δεν έχει καμία βάση, ούτε νομική ούτε ηθική (σημ. - μπορεί κανείς περιθωριακά να μιλήσει για γραμμές, αλλά σίγουρα όχι για «σύνορα» πριν από το 1967). Για τον Λίμπερμαν, το να «κατευνάσεις τις μαξιμαλιστικές εδαφικές απαιτήσεις των Παλαιστινίων» δεν είναι μια λύση για τη σύγκρουση. Μεταφέρει μόνο τη σύγκρουση εντός των συνόρων του Ισραήλ.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2010 στην Jerusalem Post, με τίτλο «Το σχέδιό μου για την επίλυση της σύγκρουσης», ο Λίμπερμαν υπογράμμισε ότι δεν θα προκείτο για μια «φυσική μεταφορά του πληθυσμού ή για κατεδαφίσεις», αλλά να «δημιουργήσει μια συνοριακή γραμμή εκεί όπου δεν υπήρχε και σε συνάρτηση με τη δημογραφίας.
Ο Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών είχε υποβάλει μια πρόταση η οποία αποτελείται από «ανταλλαγή κατοικημένων περιοχών» που τοποθετεί ένα μεγάλο μέρος των Ισραηλινών Αράβων σε ένα νέο παλαιστινιακό κράτος.
Ο Λίμπερμαν εκτιμά ότι οι Άραβες οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους Παλαιστίνιους λογικά θα πρέπει να αποδέχονται αυτό το σχέδιο.
Κάλεσε για ένα δημοψήφισμα με τη συμμετοχή όλων των Ισραηλινών ανεξάρτητα από τη φυλή ή τη θρησκεία για να αποφασίσουν για το θέμα (σημ. – το ξαναγράφω, γιατί αυτό είναι θεμελιώδους σημασίας: οι Άραβες της Ιουδαίας και της Σαμάρειας θέλουν να ιδρύσουν «ένα Παλαιστινιακό Κράτος» καθαρισμένο από κάθε εβραϊκή πολιτική παρουσία, ένα κράτος «Judenrein», ως εκ τούτου, οι Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα λόγο να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Φατάχ και της PLO).
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Από αμερικανική πλευρά, να πως έβλεπαν τα πράγματα ο Μπιλ Κλίντον και οι διάδοχοι του, μέχρι τη διακοπή των διαπραγματεύσεων, που οφείλουμε στον Μπαράκ Ομπάμα και την καταστροφική ομιλία του στο Κάιρο, η οποία οδήγησε στην κλιμάκωση του Μαχμούντ Αμπάς για τους οικισμούς στην Ιουδαία, Σαμάρεια και την Ιερουσαλήμ.
Ο Πρόεδρος Κλίντον –με τα δεδομένα που είχε ακούσει- θεωρούταν ότι μια δίκαιη λύση θα ήταν περίπου το 95% της Ιουδαίας και της Σαμάρειας (που ονομάζονται «Δυτική Όχθη») να δοθούν στο μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος. Η «προσαρτημένη» γη από το Ισραήλ έπρεπε να αντισταθμιστεί από μια ανταλλαγή γης μεταξύ του 1% και 3%, εκτός από τις ρυθμίσεις για τη «μόνιμη διάβαση» που συνδέει τη Δυτική Όχθη με τη Λωρίδα της Γάζας.
Τα μέρη έπρεπε επίσης να εξετάσουν μια ανταλλαγή γης για την κάλυψη των αντίστοιχων αναγκών τους. Υπήρχαν δημιουργικοί τρόποι να το κάνουν. Τα μέρη έπρεπε να αναπτύξουν ένα χάρτη που θα λαμβάνε υπόψη τα ακόλουθα κριτήρια: το 80% των Ισραηλινών στην Ιουδαία-Σαμάρεια θα έπρεπε να συγκεντρώνονται σε μπλοκ εβραϊκών οικισμών, εδαφική συνέχεια, ελάχιστη προσάρτηση εδαφών στο Ισραήλ, ελαχιστοποίηση των επηρεασμένων Παλαιστίνιων κατά την προσάρτηση.
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Το κλειδί βρίσκεται σε μια διεθνή παρουσία, που θα αποχωρούσε μόνο μετά από αμοιβαία συναίνεση, γράφει ο κ. Cohen Sabban στο J-Φόρουμ για το αμερικανικό δόγμα (σημ. - προσωπικά, θα ήθελα απλώς να αναφέρω ότι οι διεθνείς δυνάμεις έχουν ήδη αποτύχει και στο Σινά και στο Λίβανο...). Αυτή η δύναμη θα έλεγχε επίσης την εφαρμογή της συμφωνίας από τα δύο μέρη. Η αποχώρηση του Ισραήλ αναμενόταν να διαρκέσει 36 μήνες, ενώ η διεθνής δύναμη θα αναπτυσσόταν σταδιακά στην περιοχή. Στο τέλος αυτής της περιόδου, μια μικρή ισραηλινή στρατιωτική παρουσία θα διατηρούταν σε συγκεκριμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην κοιλάδα του Ιορδάνη, υπό την διοίκηση της διεθνούς δύναμης για μια περαιτέρω περίοδο 36 μηνών. Η περίοδος αυτή μπορούσε να μειωθεί σ περίπτωση ευνοϊκών περιφερειακών εξελίξεων που θα μείωσαν την απειλή κατά του Ισραήλ. (…)
Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΟΙ «ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ»
Ο Νετανιάχου θέλει να αλλάξει τα πράγματα επί του εδάφους, που είναι ο μόνος τρόπος για να ανακατανεμηθούν τα χαρτιά υπέρ του Ισραήλ.
Πράγματι, αν λες ότι ό, τι είναι αραβικό στην Ιερουσαλήμ ανήκει στους Παλαιστινίους, με εδαφική συνέχεια, τότε κόβεται η Ιερουσαλήμ στα δυο.
Αλλά πράγματι, η δημιουργία μιας φαρδιάς εβραϊκής ζώνης, είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί ότι η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει ενωμένη.
Η ζώνη Ε1 είναι μέρος αυτής της ζώνης που πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή επειγόντως (σημ.-Η Ζώνη 1 πρέπει να περιλαμβάνει επιπλέον 3.000 κατοικίες).
Φαίνεται, επομένως, απαραίτητή για να σωθεί η Ιερουσαλήμ, η οικοδόμηση στην περιοχή Ε1, με υψηλή εβραϊκή πυκνότητα, για να αποφθεχθεί το μοίρασμα της πρωτεύουσας του Ισραήλ. Παίρνοντας μέγιστο εμβαδόν των εδαφών, η αντίστοιχη αποζημίωση θα οδηγήσει σε παράδοση αναλόγων άλλων εδαφών. Ωστόσο, οι περιοχές αυτές αναγνωρίζονται διεθνώς ότι ανήκουν σε ένα κυρίαρχο κράτος, το Ισραήλ, και είναι αναμφισβήτητα ισραηλινές, γεγονός το οποίο δεν ισχυεί στην περίπτωση των αμφισβητούμενων εδαφών της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Έτσι, de facto, το Ισραήλ δεν υποχρεούται να παραχωρήσει το ίδιο εμβαδόν, διότι από τη μία πλευρά υπάρχουν πραγματικά ισραηλινά εδάφη, και από τη άλλη, εδάφη που δεν ανήκουν σε κανέναν.
Ως εκ τούτου, ο κοινός νους των Νετανιάχου και Λίμπερμαν έχει μεγάλη συνέπεια, και, συνεπώς, η δημιουργία αυτής της μεγάλης Ιερουσαλήμ είναι υψίστης σημασίας.
Για το ζήτημα των προσφύγων, ο Νετανιάχου -για να ματαιώσει τα παλαιστινιακά αιτήματα για τους Άραβες πρόσφυγες- έβαλε επί τάπητος τα δεινά των Εβραίων προσφύγων από τις αραβικές χώρες.
Τώρα, τα πάντα φαίνονται να επισπευτούν. Ο Ομπάμα έχει ελευθέρα χέρια με τη δεύτερη θητεία του. Μπορούμε να φοβόμαστε το χειρότερο. Όσο για την Ευρώπη, είναι οι πρόγονοι των συμφωνιών του Μονάχου, δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτούς.
Με άλλα λόγια, ο χρόνος εξαντλείται για τη δημιουργία της ζώνης ασφαλείας στην περιοχή Ε1 και αυτό το διακύβευμα είναι ζωτικής σημασίας για το Ισραήλ.
κ. Cohen Sabban - © - JForum.fr
Σύνδεσμο με το άρθρο (στα γαλλικά):
http://www.jforum.fr/forum/israel/article/les-raisons-qui-obligent-netanyahu?utm_source=activetrail&utm_medium=email&utm_campaign=Newsletter%20du%2006-12-12-1
Πηγή
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιοι πόνταραν στην χρεοκοπία της Ελλάδας και έχασαν δισεκατομμύρια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
