2012-12-09 14:22:21
Φυλλοβόλο δέντρο την καρδιά του φθινοπώρου θυμίζει ο κυβερνητικός συνασπισμός, καθώς χάνει συνεχώς βουλευτές. Εν αντιθέσει, μάλιστα, με τα φυλλοβόλα, στο δέντρο της συγκυβέρνησης τα φύλλα δύσκολα θα αναπληρωθούν.
Οταν στις 28 Ιουνίου η Βουλή συνήλθε για πρώτη φορά μετά τις εκλογές για την ορκωμοσία των βουλευτών, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα συνέβαινε σε μόλις πέντε μήνες. Στην ουσία σε τρεις, αφού η Βουλή άρχισε να λειτουργεί κανονικά τον Σεπτέμβριο. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, οι 179 βουλευτές που ορκίστηκαν στις 28 Ιουνίου (Ν.Δ. 129, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. 17) έγιναν 166. Εσπασε έτσι ακόμα και το ρεκόρ της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος άντεξε για περίπου εννέα μήνες μέχρι να αρχίσει και αυτός να χάνει βουλευτές, γράφει ο Γιωργος Λυκουρέντζος στην "Δημοκρατία".
Τα πράγματα τώρα ωστόσο είναι ακόμα πιο δύσκολα, καθώς ακόμα και από αυτούς τους 166 δεν θεωρούνται άπαντες «σίγουροι»
. Ηδη τα νέα μέτρα ψηφίστηκαν μόνο από 153, ενώ το άθροισμα των βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πια, μετά τη διαγραφή Λοβέρδου, στο (πολιτικά) οριακό 150. Ο κίνδυνος να «σπάσει» σύντομα και αυτή η γραμμή είναι ορατός, καθώς στη Νέα Δημοκρατία έχουν στοχοποιηθεί και νέοι υποψήφιοι αντάρτες, οι οποίοι ενδέχεται να αποκαλυφθούν στην ψηφοφορία του φορολογικού. Επίσης, στο ΠΑΣΟΚ των 25 πλέον βουλευτών, ο φόβος ακούει στο όνομα του Ανδρέα Λοβέρδου και το αν, πόσους και ποιους βουλευτές μπορεί να αφαιρέσει η ΡΙΚΣΣΥ από το ΠΑΣΟΚ. Ηδη γίνεται λόγος για 3-4 που μπορεί να τον ακολουθήσουν. Αλλά και στη ΔΗΜ.ΑΡ. των μόλις 16 βουλευτών οι Οδ. Βουδούρης, Π. Μουτσινάς και Γ. Πανούσης είναι με το ένα πόδι εκτός. Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι η κυβέρνηση συνεργασίας στηρίζεται σε μια εύθραυστη και διαρκώς συρρικνούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στη Νέα Δημοκρατία το πανηγύρι των διαγραφών και των ανεξαρτητοποιήσεων άρχισε πολύ νωρίς. Προτού καν προλάβει η κυβέρνηση να συμπληρώσει μία εβδομάδα. Και ξεκίνησε μάλιστα με τη διαγραφή του τότε υφυπουργού Εργασίας Νίκου Νικολόπουλου, ο οποίος δεν δίστασε να δώσει χέρι με χέρι στον Αντώνη Σαμαρά τον φάκελο με την παραίτησή του. Ακολούθησαν η διαγραφή του βουλευτή Φθιώτιδας Ν. Σταυρογιάννη για δηλώσεις του ότι δεν επρόκειτο να ψηφίσει τα νέα μέτρα (όπως και έκανε), του Γ. Κασαπίδη (από την Κοζάνη) για το «παρών» στο Μεσοπρόθεσμο και του Θ. Σολδάτου (από τη Λευκάδα) για το «παρών» στον Προϋπολογισμό. Αν και αρχικά οι «γαλάζιες» εκτιμήσεις προέβλεπαν σύντομες επιστροφές, όχι μόνο δεν υπάρχουν αυτές στον ορίζοντα, αλλά οι πρώην «γαλάζιοι» έχουν περάσει για τα καλά στο αντιμνημονιακό μπλοκ και, με επικεφαλής τον Ν. Νικολόπουλο, προσπαθούν να οργανωθούν.
Στο ΠΑΣΟΚ, μολονότι τα όργανα, δηλαδή η αμφισβήτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, είχαν αρχίσει από πολύ νωρίς, το άλλοτε κυβερνών κόμμα κατάφερε να αντέξει πέντε μήνες μέχρι το Μεσοπρόθεσμο. Εκεί όμως έχασε τους βουλευτές του μαζικά. Και συγκεκριμένα έξη: τους Μ. Κασσή, Μ. Παραστατίδη, Α. Γκερέκου, Μ. Μπόλαρη, Γ. Κουτσούκο και Κ. Σκανδαλίδη. Το πρωί της επομένης ανεξαρτητοποιήθηκε ο Μ. Ανδρουλάκης, αλλά το μεγάλο «μπαμ» έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, με τη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο ιδρύοντας τη ΡΙΚΣΣΥ, η οποία προκάλεσε και τη διαγραφή του.
Οσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα λένε ότι αυτός που φοβάται περισσότερο τον κ. Λοβέρδο δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά ο Ευ. Βενιζέλος. Κι αυτό γιατί ακόμα και ως ανεξάρτητος, ο Ανδρέας Λοβέρδος συνυπολογίζεται στους κυβερνητικούς βουλευτές. Για τον κ. Βενιζέλο όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αφού, αν η ΡΙΚΣΣΥ δημιουργήσει «ρεύμα», τότε υπάρχει φόβος αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αποσκιρτήσουν και να ενταχθούν στον φορέα Λοβέρδου. Ακόμα πάντως ο «ηγέτης» της ΡΙΚΣΣΥ δεν έχει εμφανιστεί στη Βουλή μετά την ίδρυση του νέου φορέα ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει τέτοιο ρεύμα.
Οσον αφορά τη ΔΗΜ.ΑΡ., προς το παρόν έχει χάσει (τυπικά) μόνο έναν βουλευτή, τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη. Μολονότι όμως καταγράφεται με 16 βουλευτές, δεν αποκλείεται σε λίγο να πάει στο γρουσούζικο 13. Κι αυτό διότι οι Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρης Μουτσινάς, οι οποίοι έχουν ήδη καταψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο πηγαίνοντας κόντρα στην κομματική γραμμή, αλλά και ο Γιάννης Πανούσης, που δεν ψήφισε τον Προϋπολογισμό, φλερτάρουν έντονα με την ανεξαρτητοποίηση.
Ολα τα παραπάνω έχουν κάνει πολλούς βουλευτές να στοιχηματίζουν ότι σύντομα θα υπάρξει και νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία θα αναγνωριστεί επίσημα από το προεδρείο της Βουλής. Θα είναι η ΡΙΚΣΣΥ του Ανδρέα Λοβέρδου; Θα ευδοκιμήσει η απόπειρα Νικολόπουλου να «συστεγαστούν» όλοι οι ανεξάρτητοι ώστε να έχουν εκπροσώπηση και να απολαμβάνουν όλα τα προνόμια που δίνει ο Κανονισμός (γραφεία, υπαλλήλους, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, εισηγητές στα νομοσχέδια κ.λπ.);
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, με βάση το άρθρο 16 του Κανονισμού της Βουλής, ο ελάχιστος αριθμός βουλευτών που απαιτείται για να αναγνωριστεί μία Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι 10. Από εκεί και πέρα, οι βουλευτές που επιθυμούν να ιδρύσουν Κ.Ο. υποβάλλουν στον πρόεδρο της Βουλής δήλωση που περιέχει τον τίτλο του κόμματος και τα ονόματα των μελών και του προέδρου της. Κατά κάποιους η δήλωση και μόνο είναι αρκετή για να αναγνωριστούν. Αυτό διευκολύνει ακόμα περισσότερο την υπόθεση ίδρυσης Κοινοβουλευτικής Ομάδας, καθώς δίνει το δικαίωμα σε 10 βουλευτές και χωρίς ιδρυτικές διακηρύξεις κομμάτων ή δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε κομματικές ιδεολογίες να συνασπιστούν και να μπουν στην Ολομέλεια ως ενιαία Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Πηγή: εφημερίδα Δημοκρατία
xespao
Οταν στις 28 Ιουνίου η Βουλή συνήλθε για πρώτη φορά μετά τις εκλογές για την ορκωμοσία των βουλευτών, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα συνέβαινε σε μόλις πέντε μήνες. Στην ουσία σε τρεις, αφού η Βουλή άρχισε να λειτουργεί κανονικά τον Σεπτέμβριο. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, οι 179 βουλευτές που ορκίστηκαν στις 28 Ιουνίου (Ν.Δ. 129, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. 17) έγιναν 166. Εσπασε έτσι ακόμα και το ρεκόρ της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος άντεξε για περίπου εννέα μήνες μέχρι να αρχίσει και αυτός να χάνει βουλευτές, γράφει ο Γιωργος Λυκουρέντζος στην "Δημοκρατία".
Τα πράγματα τώρα ωστόσο είναι ακόμα πιο δύσκολα, καθώς ακόμα και από αυτούς τους 166 δεν θεωρούνται άπαντες «σίγουροι»
Στη Νέα Δημοκρατία το πανηγύρι των διαγραφών και των ανεξαρτητοποιήσεων άρχισε πολύ νωρίς. Προτού καν προλάβει η κυβέρνηση να συμπληρώσει μία εβδομάδα. Και ξεκίνησε μάλιστα με τη διαγραφή του τότε υφυπουργού Εργασίας Νίκου Νικολόπουλου, ο οποίος δεν δίστασε να δώσει χέρι με χέρι στον Αντώνη Σαμαρά τον φάκελο με την παραίτησή του. Ακολούθησαν η διαγραφή του βουλευτή Φθιώτιδας Ν. Σταυρογιάννη για δηλώσεις του ότι δεν επρόκειτο να ψηφίσει τα νέα μέτρα (όπως και έκανε), του Γ. Κασαπίδη (από την Κοζάνη) για το «παρών» στο Μεσοπρόθεσμο και του Θ. Σολδάτου (από τη Λευκάδα) για το «παρών» στον Προϋπολογισμό. Αν και αρχικά οι «γαλάζιες» εκτιμήσεις προέβλεπαν σύντομες επιστροφές, όχι μόνο δεν υπάρχουν αυτές στον ορίζοντα, αλλά οι πρώην «γαλάζιοι» έχουν περάσει για τα καλά στο αντιμνημονιακό μπλοκ και, με επικεφαλής τον Ν. Νικολόπουλο, προσπαθούν να οργανωθούν.
Στο ΠΑΣΟΚ, μολονότι τα όργανα, δηλαδή η αμφισβήτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, είχαν αρχίσει από πολύ νωρίς, το άλλοτε κυβερνών κόμμα κατάφερε να αντέξει πέντε μήνες μέχρι το Μεσοπρόθεσμο. Εκεί όμως έχασε τους βουλευτές του μαζικά. Και συγκεκριμένα έξη: τους Μ. Κασσή, Μ. Παραστατίδη, Α. Γκερέκου, Μ. Μπόλαρη, Γ. Κουτσούκο και Κ. Σκανδαλίδη. Το πρωί της επομένης ανεξαρτητοποιήθηκε ο Μ. Ανδρουλάκης, αλλά το μεγάλο «μπαμ» έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, με τη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο ιδρύοντας τη ΡΙΚΣΣΥ, η οποία προκάλεσε και τη διαγραφή του.
Οσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα λένε ότι αυτός που φοβάται περισσότερο τον κ. Λοβέρδο δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά ο Ευ. Βενιζέλος. Κι αυτό γιατί ακόμα και ως ανεξάρτητος, ο Ανδρέας Λοβέρδος συνυπολογίζεται στους κυβερνητικούς βουλευτές. Για τον κ. Βενιζέλο όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αφού, αν η ΡΙΚΣΣΥ δημιουργήσει «ρεύμα», τότε υπάρχει φόβος αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αποσκιρτήσουν και να ενταχθούν στον φορέα Λοβέρδου. Ακόμα πάντως ο «ηγέτης» της ΡΙΚΣΣΥ δεν έχει εμφανιστεί στη Βουλή μετά την ίδρυση του νέου φορέα ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει τέτοιο ρεύμα.
Οσον αφορά τη ΔΗΜ.ΑΡ., προς το παρόν έχει χάσει (τυπικά) μόνο έναν βουλευτή, τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη. Μολονότι όμως καταγράφεται με 16 βουλευτές, δεν αποκλείεται σε λίγο να πάει στο γρουσούζικο 13. Κι αυτό διότι οι Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρης Μουτσινάς, οι οποίοι έχουν ήδη καταψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο πηγαίνοντας κόντρα στην κομματική γραμμή, αλλά και ο Γιάννης Πανούσης, που δεν ψήφισε τον Προϋπολογισμό, φλερτάρουν έντονα με την ανεξαρτητοποίηση.
Ολα τα παραπάνω έχουν κάνει πολλούς βουλευτές να στοιχηματίζουν ότι σύντομα θα υπάρξει και νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία θα αναγνωριστεί επίσημα από το προεδρείο της Βουλής. Θα είναι η ΡΙΚΣΣΥ του Ανδρέα Λοβέρδου; Θα ευδοκιμήσει η απόπειρα Νικολόπουλου να «συστεγαστούν» όλοι οι ανεξάρτητοι ώστε να έχουν εκπροσώπηση και να απολαμβάνουν όλα τα προνόμια που δίνει ο Κανονισμός (γραφεία, υπαλλήλους, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, εισηγητές στα νομοσχέδια κ.λπ.);
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, με βάση το άρθρο 16 του Κανονισμού της Βουλής, ο ελάχιστος αριθμός βουλευτών που απαιτείται για να αναγνωριστεί μία Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι 10. Από εκεί και πέρα, οι βουλευτές που επιθυμούν να ιδρύσουν Κ.Ο. υποβάλλουν στον πρόεδρο της Βουλής δήλωση που περιέχει τον τίτλο του κόμματος και τα ονόματα των μελών και του προέδρου της. Κατά κάποιους η δήλωση και μόνο είναι αρκετή για να αναγνωριστούν. Αυτό διευκολύνει ακόμα περισσότερο την υπόθεση ίδρυσης Κοινοβουλευτικής Ομάδας, καθώς δίνει το δικαίωμα σε 10 βουλευτές και χωρίς ιδρυτικές διακηρύξεις κομμάτων ή δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε κομματικές ιδεολογίες να συνασπιστούν και να μπουν στην Ολομέλεια ως ενιαία Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Πηγή: εφημερίδα Δημοκρατία
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι 15 βόμβες που «καίνε» τον (ανέμελο εραστή της καλής ζωής) Γιάννο!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σεισμική δόνηση 4,1 ρίχτερ στην Κόρινθο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
