2012-12-10 10:29:02
Οταν οι ρόλοι αλλάζουν. Ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου χαϊδεύει τα πλήκτρα του πιάνου ενώ ο αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου τον... απειλεί με μια μαγειρική κουτάλα
Τουλάτου Ισμα Μ.
Πώς συνδυάζονται τα βιεννέζικα βαλς με τις γαστριμαργικές απολαύσεις; Ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου και ο μαέστρος Γιώργος Πέτρου μιλούν για την πρωτότυπη εκδήλωση που ετοιμάζουν στο Μέγαρο Μουσικής,
Μπορεί άραγε να συνδυαστεί η κλασική μουσική με τη γαστρονομία; Γνωστή για τις «αντισυμβατικές» επιλογές της, η Καμεράτα, υπό τον αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου, και ο γνωστός σεφ Λευτέρης Λαζάρου απαντούν καταφατικά. Εξ ου και το ότι τολμούν μια πρωτότυπη εκδήλωση στην ειδικά διαμορφωμένη με ροτόντες αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: η Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής θα παρουσιάσει δημοφιλή βαλς του Γιόχαν Στράους υιού, όπως τα είδαν τα «κακά παιδιά» της Βιέννης των αρχών του 20ού αιώνα Α. Σένμπεργκ, Α. Βέμπερν και Α. Μπεργκ, ενώ στα διαλείμματα το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει σύγχρονες γαστριμαργικές προτάσεις σε ένα γοητευτικό παιχνίδι ήχων και γεύσεων.
Πώς προέκυψε η ιδέα; «Πρόκειται για μια προέκταση του Καφέ Τσίμερμαν που κάναμε πριν από δύο χρόνια» εξηγεί ο Γιώργος Πέτρου. «Τότε προσφέραμε καφέ και γλυκό, τώρα έχουμε πάει ένα σκαλί παραπάνω. Ετσι γεννήθηκε ο κύκλος "Μουσική Γευσιγνωσία", όπου θα συμμετάσχουν τρεις σεφ. Στην πρώτη συναυλία έχουμε τον Λευτέρη Λαζάρου, ο οποίος δημιουργεί τελείως ελεύθερα, ίσως και με μια μικρή έμπνευση από τη μουσική, ένα ειδικό μενού για τη συγκεκριμένη βραδιά». Ο σκοπός της εκδήλωσης, λέει ο μαέστρος, είναι να συνδυάσει τις αισθήσεις της ακοής, της όρασης και της γεύσης σε μια πιο εορταστική - όχι χριστουγεννιάτικη, αλλά με την ευρύτερη έννοια του όρου - ανάμεικτη εκδήλωση.
Τι έκανε τον Λευτέρη Λαζάρου να αποδεχθεί την πρόταση; «Το φαγητό είναι μια υψηλή τέχνη, δεν είναι κάτι το οποίο αγοράζεις, είναι κάτι που το παίρνεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, από μέσα σου» απαντά ο σεφ. «Η μαγειρική σε συνοδεύει από την ημέρα που θα γεννηθείς. Μπορεί να σε βρει σε μικρή ή σε μεγάλη ηλικία. Θα σε συναντήσει όμως, και θα σε χαράξει. Μια πρόταση μέσα από τον χώρο του πολιτισμού, η οποία ήρθε να αγκαλιάσει αυτό που κάνω ήταν σίγουρο πως θα με έβρισκε σύμφωνο. Να μαγειρέψω δηλαδή για κάποια ακούσματα τα οποία με χαλαρώνουν. Δεν λέω πως έχω εξειδικευμένο αφτί, ούτε ότι ακούω τέτοιου είδους μουσική κάθε μέρα. Το πρώτο πράγμα που ακούω είναι το τσίριγμα της κατσαρόλας και μετά όλα τ' άλλα. Μου αρέσει όμως πολύ η μουσική. Πιστεύω λοιπόν ότι μέσα από αυτή την εκδήλωση μπορεί να προκύψει ένας εξαιρετικός συνδυασμός, και γευστικός και χρωματικός».
Οπως στη Βιέννη του '21
Διαμορφωμένο σε τρία μέρη, όσα και τα πιάτα του μενού, και με δύο ενδιάμεσα... γαστριμαργικά διαλείμματα, το μουσικό πρόγραμμα «φωτίζει» μια ενδιαφέρουσα ιστορία: στις 27 Μαΐου 1921 μια ιδιαίτερη εκδήλωση παρουσιάστηκε στη Βιέννη. Ο Σύλλογος για Ιδιωτικές Μουσικές Εκτελέσεις, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Αρνολντ Σένμπεργκ, τον «πατέρα» της ατονικής μουσικής, παρουσίασε σε μετεγγραφές για κουαρτέτο εγχόρδων, πιάνο και αρμόνιο ή φλάουτο και κλαρινέτο, μερικές από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις του «βασιλιά» του βιεννέζικου βαλς, Γιόχαν Στράους υιού.
Οι μετεγγραφές των κομματιών αυτών έγιναν από τον ίδιο τον Σένμπεργκ και τους μαθητές του Αλμπαν Μπεργκ και Αντον Βέμπερν με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου και παρουσιάστηκαν σε μια χαρούμενη, γεμάτη χιούμορ ατμόσφαιρα. Οι ίδιοι οι μετεγγραφείς που συμμετείχαν στην εκτέλεση των έργων προσέφεραν τα χειρόγραφά τους σε δημοπρασία υπέρ του Συλλόγου, η οποία απέφερε σημαντικά έσοδα.
Πώς οδηγήθηκε όμως ο Λευτέρης Λαζάρου στη διαμόρφωση του μενού; «Δεν άκουσα τις μουσικές, γιατί όταν μου έγινε η πρόταση δεν γνώριζα ακόμα τον Γιώργο Πέτρου» λέει. «Με ρώτησαν σε ποια από τις τρεις συναυλίες θα ήθελα να συμμετάσχω και διάλεξα τη συγκεκριμένη γιατί πιστεύω πως αντιπροσωπεύει καλύτερα και τη δική μου πορεία. Νεότερος μαγείρευα πιο σύνθετα. Με το πέρασμα του χρόνου έγινα πιο αφαιρετικός. Οταν είσαι σύνθετος, οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν. Οταν αφαιρείς όμως, χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της γεύσης, γίνεσαι πιο κατανοητός και πιο αρεστός».
Ο Λευτέρης Λαζάρου ομολογεί ότι λειτούργησε και με το ένστικτο. «Κατ' αρχάς, ο χρόνος που δίνεται για να φαγωθεί το φαγητό είναι η διάρκεια του διαλείμματος, γύρω στα 20 λεπτά. Θα ήταν άκρως προσβλητικό για τους μουσικούς - όχι για εμένα - να παίζουν και ο κόσμος από κάτω να ανακατεύει κουταλοπίρουνα. Είπαμε βέβαια να είμαστε λίγο χαλαροί: δεν θα έρθει να σου τραβήξει ο σερβιτόρος το πιάτο... Πρέπει να τα "κουμπώσουμε" όλα όμως, και το φαγητό και τη μουσική, ώστε να πάνε όλα καλά. Εχω την τύχη να είμαι ο πρώτος που το ξεκινά αυτό, αλλά και την ατυχία να μην έχω καμία εμπειρία νωρίτερα. Οι δύο συνάδελφοι που θα ακολουθήσουν θέλουν να έρθουν για να δουν, ώστε να έχουν έναν μπούσουλα όταν έρθει η ώρα να κάνουν και αυτοί το δικό τους».
Ζελέ ντομάτας και σουπιές
Ο Λευτέρης Λαζάρου παραδέχεται ότι για αυτή καθαυτή τη διαμόρφωση του μενού ο ίδιος και το επιτελείο του προβληματίστηκαν, αφού θα έπρεπε να απαρτίζεται από κρύα πιάτα. «Μπορείς να κάνεις ένα πρώτο πιάτο κρύο, αλλά το δεύτερο έχει μια δυσκολία. Κολλήσαμε. Βρίσκαμε τι έπρεπε να κάνουμε, αλλά κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτό που έλεγε» εξομολογείται.
«Σκέφτηκα το σπανακόρυζο, καθώς είναι ένα φαγητό που το τρώγανε παλιά στα πανδοχεία και μάλιστα κρύο. Από εκεί και πέρα, επειδή εμένα με χαρακτηρίζει και κάτι θαλασσινό, καταλήξαμε στη σουπιά: κάναμε μια πρόβα και το σπανακόρυζο με σουπιά μάς ενθουσίασε. Ακούστηκαν βέβαια και άλλες θαλασσινές προτάσεις, αλλά καμία δεν μπόρεσε να μας καλύψει γιατί δεν "κρατούσαν" τους χυμούς. Μόνο η πονηρή σουπιά άντεξε και έτσι "κούμπωσε" εκεί το δεύτερο πιάτο. Το πρώτο πιάτο είναι ένα ζελέ ντομάτας, ουσιαστικά μια ντοματόσουπα ζελαρισμένη, με μαριναρισμένο σταμναγκάθι, με ένα μικρό σαντουιτσάκι που είναι μόνο ψίχα ψωμιού και έχει μια "τριλογία" από σολομούς μέσα, καθώς πρόκειται για κρέμες, αλλά και κομμάτια μαριναρισμένου σολομού. Το γλυκό είναι άσπρη και μαύρη σοκολάτα με κάποια μικρά "δωράκια" μέσα: ξηρούς καρπούς καραμελωμένους και κάποιο μπισκότο. Το αν θα είναι μαύρο ή άσπρο θα το επιλέγει ο θεατής». Το πρώτο ποτήρι λευκό κρασί «Μέτρον Αριστον» προσφέρεται δωρεάν με χορηγία της Οινοποιίας Παπαντώνη.
Τόσο ο Λευτέρης Λαζάρου όσο και ο Γιώργος Πέτρου συμφωνούν ότι από αυτή τη βραδιά μπορεί να «γεννηθεί» κάτι καινούργιο. «Η κλασική μουσική», καταλήγει ο μαέστρος, «οφείλει να βγει από τον καθωσπρεπισμό και να μπει σε μια χαρούμενη καθημερινότητα».
πότε & πόυ:
«Μουσική γευσιγνωσία: βιεννέζικα βαλς». Απόψε, στις 20.30, στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εντάσσεται στον κύκλο «Μετατροπίες»
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
Τουλάτου Ισμα Μ.
Πώς συνδυάζονται τα βιεννέζικα βαλς με τις γαστριμαργικές απολαύσεις; Ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου και ο μαέστρος Γιώργος Πέτρου μιλούν για την πρωτότυπη εκδήλωση που ετοιμάζουν στο Μέγαρο Μουσικής,
Μπορεί άραγε να συνδυαστεί η κλασική μουσική με τη γαστρονομία; Γνωστή για τις «αντισυμβατικές» επιλογές της, η Καμεράτα, υπό τον αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου, και ο γνωστός σεφ Λευτέρης Λαζάρου απαντούν καταφατικά. Εξ ου και το ότι τολμούν μια πρωτότυπη εκδήλωση στην ειδικά διαμορφωμένη με ροτόντες αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: η Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής θα παρουσιάσει δημοφιλή βαλς του Γιόχαν Στράους υιού, όπως τα είδαν τα «κακά παιδιά» της Βιέννης των αρχών του 20ού αιώνα Α. Σένμπεργκ, Α. Βέμπερν και Α. Μπεργκ, ενώ στα διαλείμματα το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει σύγχρονες γαστριμαργικές προτάσεις σε ένα γοητευτικό παιχνίδι ήχων και γεύσεων.
Πώς προέκυψε η ιδέα; «Πρόκειται για μια προέκταση του Καφέ Τσίμερμαν που κάναμε πριν από δύο χρόνια» εξηγεί ο Γιώργος Πέτρου. «Τότε προσφέραμε καφέ και γλυκό, τώρα έχουμε πάει ένα σκαλί παραπάνω. Ετσι γεννήθηκε ο κύκλος "Μουσική Γευσιγνωσία", όπου θα συμμετάσχουν τρεις σεφ. Στην πρώτη συναυλία έχουμε τον Λευτέρη Λαζάρου, ο οποίος δημιουργεί τελείως ελεύθερα, ίσως και με μια μικρή έμπνευση από τη μουσική, ένα ειδικό μενού για τη συγκεκριμένη βραδιά». Ο σκοπός της εκδήλωσης, λέει ο μαέστρος, είναι να συνδυάσει τις αισθήσεις της ακοής, της όρασης και της γεύσης σε μια πιο εορταστική - όχι χριστουγεννιάτικη, αλλά με την ευρύτερη έννοια του όρου - ανάμεικτη εκδήλωση.
Τι έκανε τον Λευτέρη Λαζάρου να αποδεχθεί την πρόταση; «Το φαγητό είναι μια υψηλή τέχνη, δεν είναι κάτι το οποίο αγοράζεις, είναι κάτι που το παίρνεις από τον ίδιο σου τον εαυτό, από μέσα σου» απαντά ο σεφ. «Η μαγειρική σε συνοδεύει από την ημέρα που θα γεννηθείς. Μπορεί να σε βρει σε μικρή ή σε μεγάλη ηλικία. Θα σε συναντήσει όμως, και θα σε χαράξει. Μια πρόταση μέσα από τον χώρο του πολιτισμού, η οποία ήρθε να αγκαλιάσει αυτό που κάνω ήταν σίγουρο πως θα με έβρισκε σύμφωνο. Να μαγειρέψω δηλαδή για κάποια ακούσματα τα οποία με χαλαρώνουν. Δεν λέω πως έχω εξειδικευμένο αφτί, ούτε ότι ακούω τέτοιου είδους μουσική κάθε μέρα. Το πρώτο πράγμα που ακούω είναι το τσίριγμα της κατσαρόλας και μετά όλα τ' άλλα. Μου αρέσει όμως πολύ η μουσική. Πιστεύω λοιπόν ότι μέσα από αυτή την εκδήλωση μπορεί να προκύψει ένας εξαιρετικός συνδυασμός, και γευστικός και χρωματικός».
Οπως στη Βιέννη του '21
Διαμορφωμένο σε τρία μέρη, όσα και τα πιάτα του μενού, και με δύο ενδιάμεσα... γαστριμαργικά διαλείμματα, το μουσικό πρόγραμμα «φωτίζει» μια ενδιαφέρουσα ιστορία: στις 27 Μαΐου 1921 μια ιδιαίτερη εκδήλωση παρουσιάστηκε στη Βιέννη. Ο Σύλλογος για Ιδιωτικές Μουσικές Εκτελέσεις, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Αρνολντ Σένμπεργκ, τον «πατέρα» της ατονικής μουσικής, παρουσίασε σε μετεγγραφές για κουαρτέτο εγχόρδων, πιάνο και αρμόνιο ή φλάουτο και κλαρινέτο, μερικές από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις του «βασιλιά» του βιεννέζικου βαλς, Γιόχαν Στράους υιού.
Οι μετεγγραφές των κομματιών αυτών έγιναν από τον ίδιο τον Σένμπεργκ και τους μαθητές του Αλμπαν Μπεργκ και Αντον Βέμπερν με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου και παρουσιάστηκαν σε μια χαρούμενη, γεμάτη χιούμορ ατμόσφαιρα. Οι ίδιοι οι μετεγγραφείς που συμμετείχαν στην εκτέλεση των έργων προσέφεραν τα χειρόγραφά τους σε δημοπρασία υπέρ του Συλλόγου, η οποία απέφερε σημαντικά έσοδα.
Πώς οδηγήθηκε όμως ο Λευτέρης Λαζάρου στη διαμόρφωση του μενού; «Δεν άκουσα τις μουσικές, γιατί όταν μου έγινε η πρόταση δεν γνώριζα ακόμα τον Γιώργο Πέτρου» λέει. «Με ρώτησαν σε ποια από τις τρεις συναυλίες θα ήθελα να συμμετάσχω και διάλεξα τη συγκεκριμένη γιατί πιστεύω πως αντιπροσωπεύει καλύτερα και τη δική μου πορεία. Νεότερος μαγείρευα πιο σύνθετα. Με το πέρασμα του χρόνου έγινα πιο αφαιρετικός. Οταν είσαι σύνθετος, οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν. Οταν αφαιρείς όμως, χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της γεύσης, γίνεσαι πιο κατανοητός και πιο αρεστός».
Ο Λευτέρης Λαζάρου ομολογεί ότι λειτούργησε και με το ένστικτο. «Κατ' αρχάς, ο χρόνος που δίνεται για να φαγωθεί το φαγητό είναι η διάρκεια του διαλείμματος, γύρω στα 20 λεπτά. Θα ήταν άκρως προσβλητικό για τους μουσικούς - όχι για εμένα - να παίζουν και ο κόσμος από κάτω να ανακατεύει κουταλοπίρουνα. Είπαμε βέβαια να είμαστε λίγο χαλαροί: δεν θα έρθει να σου τραβήξει ο σερβιτόρος το πιάτο... Πρέπει να τα "κουμπώσουμε" όλα όμως, και το φαγητό και τη μουσική, ώστε να πάνε όλα καλά. Εχω την τύχη να είμαι ο πρώτος που το ξεκινά αυτό, αλλά και την ατυχία να μην έχω καμία εμπειρία νωρίτερα. Οι δύο συνάδελφοι που θα ακολουθήσουν θέλουν να έρθουν για να δουν, ώστε να έχουν έναν μπούσουλα όταν έρθει η ώρα να κάνουν και αυτοί το δικό τους».
Ζελέ ντομάτας και σουπιές
Ο Λευτέρης Λαζάρου παραδέχεται ότι για αυτή καθαυτή τη διαμόρφωση του μενού ο ίδιος και το επιτελείο του προβληματίστηκαν, αφού θα έπρεπε να απαρτίζεται από κρύα πιάτα. «Μπορείς να κάνεις ένα πρώτο πιάτο κρύο, αλλά το δεύτερο έχει μια δυσκολία. Κολλήσαμε. Βρίσκαμε τι έπρεπε να κάνουμε, αλλά κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτό που έλεγε» εξομολογείται.
«Σκέφτηκα το σπανακόρυζο, καθώς είναι ένα φαγητό που το τρώγανε παλιά στα πανδοχεία και μάλιστα κρύο. Από εκεί και πέρα, επειδή εμένα με χαρακτηρίζει και κάτι θαλασσινό, καταλήξαμε στη σουπιά: κάναμε μια πρόβα και το σπανακόρυζο με σουπιά μάς ενθουσίασε. Ακούστηκαν βέβαια και άλλες θαλασσινές προτάσεις, αλλά καμία δεν μπόρεσε να μας καλύψει γιατί δεν "κρατούσαν" τους χυμούς. Μόνο η πονηρή σουπιά άντεξε και έτσι "κούμπωσε" εκεί το δεύτερο πιάτο. Το πρώτο πιάτο είναι ένα ζελέ ντομάτας, ουσιαστικά μια ντοματόσουπα ζελαρισμένη, με μαριναρισμένο σταμναγκάθι, με ένα μικρό σαντουιτσάκι που είναι μόνο ψίχα ψωμιού και έχει μια "τριλογία" από σολομούς μέσα, καθώς πρόκειται για κρέμες, αλλά και κομμάτια μαριναρισμένου σολομού. Το γλυκό είναι άσπρη και μαύρη σοκολάτα με κάποια μικρά "δωράκια" μέσα: ξηρούς καρπούς καραμελωμένους και κάποιο μπισκότο. Το αν θα είναι μαύρο ή άσπρο θα το επιλέγει ο θεατής». Το πρώτο ποτήρι λευκό κρασί «Μέτρον Αριστον» προσφέρεται δωρεάν με χορηγία της Οινοποιίας Παπαντώνη.
Τόσο ο Λευτέρης Λαζάρου όσο και ο Γιώργος Πέτρου συμφωνούν ότι από αυτή τη βραδιά μπορεί να «γεννηθεί» κάτι καινούργιο. «Η κλασική μουσική», καταλήγει ο μαέστρος, «οφείλει να βγει από τον καθωσπρεπισμό και να μπει σε μια χαρούμενη καθημερινότητα».
πότε & πόυ:
«Μουσική γευσιγνωσία: βιεννέζικα βαλς». Απόψε, στις 20.30, στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εντάσσεται στον κύκλο «Μετατροπίες»
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
