2012-12-10 14:14:03
Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
Δεν μάθαμε ν’ αγαπάμε την ευθύνη σαν νέα γενιά. Μείναμε στην θεωρία. Στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια μας έμαθαν να «παπαγαλίζουμε» και όχι να δημιουργούμε. Εκτός κι αν βρισκόταν κάποιος σωστός εκπαιδευτικός από τους λίγους να μας δώσει λίγη σημασία. Αντί για δημιουργικές εργασίες, εξετάσεις. Μόνο εξετάσεις, όχι έρευνα, προκειμένου να εμπεδωθεί το «ποίημα».
Το παιδί είναι σαν το ζυμάρι και όπως το πλάσεις τέτοιο ψωμί θα βγει. Κάποιες δουλειές μας μάθανε να τις αποφεύγουμε, αφού τα λεφτά δεν ήταν σίγουρα. Και τώρα γιατροί και δικηγόροι βγαίνουν στο εξωτερικό. Μαζί τους ακολουθούν αυτοί που θέλουν να δώσουν το κάτι διαφορετικό στην ελληνική κοινωνία, μιας και οι βολεμένοι και τεμπέληδες τους βλέπουν σαν κάτι το απειλητικό.
Τώρα με την κρίση, κυρίως ηθική, σιγά-σιγά οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουμε την οικογενειακή εστία και την ελληνική φύση και παρατηρούμε ότι τελικά, δεν είναι και τόσο άσχημο να ξέρεις και κάτι άλλο, εκτός από το «διευθυντηλίκι». Μαθαίνουμε ότι ακτιβισμός δεν είναι το να καθόμαστε σε ομάδες, μιλώντας για… ειρηνισμό, πεταλούδες, περιβάλλον και ταυτόχρονα να απολαμβάνουμε τα «καλά» του συστήματος και την «πρόοδο» των αγαθών.
Πραγματικός ακτιβισμός είναι η πρακτική και πραγματική βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, όπως και από όπου μπορεί ο καθένας. Μια καλή κουβέντα σε όποιον το χρειάζεται. Ακτιβισμός είναι το να ταράσσουμε τα νερά της κατεστημένης γνώσης και να «μπουρλοτιάζουμε» τους «καλούς και φιλήσυχους» πολίτες. Να λέμε την αλήθεια, έστω κι αν αυτή «πονάει» κι εμάς του ίδιους.
Να μιλάμε με πυγμή και χωρίς φόβο, μήπως κάποιοι μας χαρακτηρίσουν, γράφοντάς τους στα «παλιά μας τα παπούτσια».
Έτσι θα απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας και θα την κρατήσουν όρθια στην μπόρα που ήδη άρχισε και θα φουντώσει.
pygmi.gr
Δεν μάθαμε ν’ αγαπάμε την ευθύνη σαν νέα γενιά. Μείναμε στην θεωρία. Στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια μας έμαθαν να «παπαγαλίζουμε» και όχι να δημιουργούμε. Εκτός κι αν βρισκόταν κάποιος σωστός εκπαιδευτικός από τους λίγους να μας δώσει λίγη σημασία. Αντί για δημιουργικές εργασίες, εξετάσεις. Μόνο εξετάσεις, όχι έρευνα, προκειμένου να εμπεδωθεί το «ποίημα».
Το παιδί είναι σαν το ζυμάρι και όπως το πλάσεις τέτοιο ψωμί θα βγει. Κάποιες δουλειές μας μάθανε να τις αποφεύγουμε, αφού τα λεφτά δεν ήταν σίγουρα. Και τώρα γιατροί και δικηγόροι βγαίνουν στο εξωτερικό. Μαζί τους ακολουθούν αυτοί που θέλουν να δώσουν το κάτι διαφορετικό στην ελληνική κοινωνία, μιας και οι βολεμένοι και τεμπέληδες τους βλέπουν σαν κάτι το απειλητικό.
Τώρα με την κρίση, κυρίως ηθική, σιγά-σιγά οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουμε την οικογενειακή εστία και την ελληνική φύση και παρατηρούμε ότι τελικά, δεν είναι και τόσο άσχημο να ξέρεις και κάτι άλλο, εκτός από το «διευθυντηλίκι». Μαθαίνουμε ότι ακτιβισμός δεν είναι το να καθόμαστε σε ομάδες, μιλώντας για… ειρηνισμό, πεταλούδες, περιβάλλον και ταυτόχρονα να απολαμβάνουμε τα «καλά» του συστήματος και την «πρόοδο» των αγαθών.
Πραγματικός ακτιβισμός είναι η πρακτική και πραγματική βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, όπως και από όπου μπορεί ο καθένας. Μια καλή κουβέντα σε όποιον το χρειάζεται. Ακτιβισμός είναι το να ταράσσουμε τα νερά της κατεστημένης γνώσης και να «μπουρλοτιάζουμε» τους «καλούς και φιλήσυχους» πολίτες. Να λέμε την αλήθεια, έστω κι αν αυτή «πονάει» κι εμάς του ίδιους.
Να μιλάμε με πυγμή και χωρίς φόβο, μήπως κάποιοι μας χαρακτηρίσουν, γράφοντάς τους στα «παλιά μας τα παπούτσια».
Έτσι θα απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας και θα την κρατήσουν όρθια στην μπόρα που ήδη άρχισε και θα φουντώσει.
pygmi.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συλλήψεις για τη δολοφονία κοσμηματοπώλη στη Λυκόβρυση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Δεν μου φτάνει..."
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
